235. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..21

ඔන්න තව සතියක් වගෙ යන්ට ඇති...සුජාතා ආයම කෝල් කලාද නම් මන්ද...අනෝමා ඒ ගැන මා එක්ක මොකවත්ම කිව්වෙ නෑ. අනෝම එක්ක ඔය වල් පල් කතාකරකර හිටපු දෙතුන් පාරක්ම ඒ ගැන අහන්ටත් හදල මම ආයම වචන ගිල ගත්ත. 

" මොකෝ අර එදා කතාකරපු නමක් ගමක් නැති ගෑණු ළමෙය අයම කතා කලාද?" කියල අහන්ටය…

" ඉතිං උඹ එදා කිව්වෙ එහෙම ගෑණු ළමේක් දන්නෙත් නැත. නාඳුනන ගෑණු ලමයිංගෙං එන කෝල් වලය උඹ බයය අරකද මේකද කියල.... ඉතිං මොකෝ මේ හදිස්සියෙ එහෙම අහන්ට හිතුනෙ? "

ආය දෙකක් නෑ ඕකි ඔහොම අහන එක අහනව..ඔක්කොටමත් වැඩිය මට විඳින්ට බැරි ඔහොම අහන ගමං ඒ යෝදි කට කොණකිං හිහ්, හිහ් ගාල දාල නෝන්ඩි හිනහව...

කෙල්ලන්ට ඉව කියන්නෙ ආය නිකංය.." උඹ මොනවත් මගෙං අහන්ට එහෙම ගිහිල්ල නිකං මේ මේ ලැජ්ජයි ලැජ්ජයි වගෙ හිතිල ආයම ගිල ගන්නවයි කියල මට හිතෙනව.. ඒ මොකෝ ඇත්තට? "

දවසක රාත්තිරියෙ ඔෆිස් එකේ මූණට මූණට බලාගෙන කතාකරකර ඉන්න ගමං අනෝමා එක පාරටම අහපි.

එදා හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් ඔය හාෆ්ෂීට් ෆයිල් කවර එහෙම තොගයක් ගේනවය කියල මෙසේජ් එකක් ඇවිල්ල තිබ්බ. අපේ ඔෆිස් එක තමයි මඩකලපුවෙ ඉඳල කොළඹ පැත්තට යද්දි අන්තිමටම තියෙන්නෙ. ඉතිං සාමාන්‍ය සම්ප්‍රදාය ඇවිල්ල ඔය දුර බැහැර ඔෆිස් වලට බඩු බෙදල ආපහු කොළඹ යන ගමනෙ අන්තිමට අපෙ ඔෆිස් එකට ඇවිල්ල ගෙනාපුව බාලා කරලා යන එක.

ලිපිකරු තනතුරේ කියල අපෙ හිටියෙ අනෝම කෙලී විතරයි නෙව. ඒ නිසා ඒකිට ඉන්ට උනා ඔපිස් එකේ ලොරිය ඇවිල්ල බඩු බෑවට පස් සෙ ජී ආර් එන් එක අස්සං කරල දෙන්ට ජී ආර් එන් කිව්වෙ ගුඩ්ස් රිසීව්ඩ් නෝට් නොහොත් භාණ්ඩ භාරගැනීමේ සටහන් පත… 

එදා වෙලාවටම අපේ ඔෆිස් එකේ ඉන්න අනික් කෙල්ලො දෙන්නම නිවාඩු ගිහිල්ල. ඔය වගෙ වෙලාවට වනිතාවන්ට තනි රකින්ට අහුවෙන්නෙ මම තමයි.."' ආ..උඹම තමයි හොඳ ඒ වැඩේට...වනිතා කටයුතු ඇමතිනෙ උඹ " ඔන්න ඔහොම කියල අනික් එවුං ඔක්කොමල්ල මඟ අරිනව.මම ඉතිං උංගෙ අම්මලාට බැන බැන වැඩේ බාර ගන්නව.

" මේ විකාර කියවන්නෙ නැතුව ඉන්නවද ඔහොම?....අහන්ට ගිහිල්ල ගිල ගන්නව..හුහ්..මම උඹට බයේනෙව එහෙම ගිල ගන්නෙ.." මට එක පාරට තරහ ගීයා

" හිහ්..හිහ්..හිහ්……" අනෝමා ඔලුව පස්සට වීසිකරල හිනාඋනා…

" මේ අඩේ..ඔහොම හිනාවෙනවද බොල ගෑණු ළමස්සියො උනහම?.....අම්මාපල්ල දැං ලොක්කත් එනව මොකද්ද මේ විකාරෙ කියල බලන්ට..."

මම කිව්වෙ දත්මිටිකාගෙන ..ඇත්තටම ලොක්කයෙ නිල නිවාසෙ ඔෆිස් එකට ඒ හැටි දුරින් නෙවෙයි තියෙන්නෙ. මේ යෝදිගෙ කැකිරි පැලිල්ල නෙවැරදීම ලොක්කයෙ ගෙදෙට්ට නං ඇහෙන්ටම ඇති.

එක පාරට සුවිච් එකක් ඕප් කලාහේ අනෝමයෙ සිරික්කිය නැවතුනා. ඕකි ඔය මට එහෙම පාට් දැම්මට අපෙ ලොක්කට පණ බයයි. ලොක්ක ඔය හැමෝම බය කොරගෙන ඉන්නෙ අනම්මනම් පාට් දාල. අනෝම දනි පනි ගාල නැඟිටල ඔපිස් එකේ දොර ගාවට ගිහිල්ල එබිල බැලුව.

" නෑ බං කවුරුවත් පේන්ට නෑ..ලොක්කගෙ ගෙදර ලයිටුත් නෑ. "

" මේ මනුස්සය කොහෙ ගියාද ? හවසත් මම දැක්කනෙ ටී ටී ගහනව…"

ඔපිස් එක ඉස්සරහ අතුපතර විහිදවාගෙන සෙවණ දුන්නු මයිල ගහේ කොල අතු සිරි සිරි ගෑවිල්ලෙ හමාගෙන ආපු හීතල හුළඟ ඇතුලට කඩා වැදිල මගෙ හීගඩුත් පිප්පෙව්ව.

" හප්පා හීතල.. වහීද මන්ද …." මමත් නැඟිටල අත් දෙක පෙරවගත්ත.

" දොර වහන්ටද? …." අනෝමා බාගෙට ඔලුව හරවල මා දිහා බලල ඇහුව.

" පිස්සුද බං? ආය එකක් ඒ පාර..මෙන්න මෙහෙ වරෙං ඇවිල්ල ඉඳගනිං …"

" හරි හරි ඉතිං කෑනොගහ ඉඳහං….. මම විහිලුවට කිව්වෙ…."

" මට ඉස්සෙල්ල එක පාරටම හිනහ ගියෙ මොකද දන්නවද? "

බඩු ආහම අත්සන් කරල දෙන්ට ලෑස්ති කරල තිබ්බ ජී.ආර්.එන්. එක එහාට මෙහාට කරකවන ගමං අනෝම ඇහුවෙ ටික වෙලාවක් පැවතිච්චි නිහඬතාවයකට පස්සෙ. අනෝමගෙ අත්දෙක මැද කැරකෙන ජී. ආර්.එන්. එක දිහා බලා හිටිය මිසක මම මොකවත්ම කිව්වෙ නෑ.

" මට තේරුණ උඹට තරහ ගියයි කියල...මට හිනාගියෙ ඒ හින්ද…."

" තරහ යන්නෙ නැද්ද පිස්සු විකාර අහනකොට "

" හිහ්,හිහ්..ඇත්ත කියනකොටත් සමහරුන්ට තරහ යනව කියල මම අහල තියනව…" අනෝම ආයෙම හිනා උනා..

මම කිසි දෙයක් කිව්වෙ නෑ..මොනව කියන්ටද? මේ යෝදි කියන්නෙ සම්පූර්ණ ඇත්තකොට මොනවයි කියල කියන්ටද?

" මම කිව්වෙ ඇත්ත නේද?...." අනෝමා ආයෙම ඇහුවෙ බොහොම හෙමිහිට..

" ඔව්........" මම කිව්ව..ආය මොනවටද බොරුවක් කියන්නෙ?

" ඒක තමයි..මම මොකද නොදන්නෙ ඔයා ගැන...." අනෝමා මට ඔයා කියල අමතන්නෙ මොකක් හරි සීරියස් කතාවකට කියල මම දන්නව.

" එදා අර කතා කලේ සුජාතා නේද?......."

මම එක වංගියෙම ඔලුව උස්සල බැලුව. අනෝමගෙ දෙතොලග තිබ්බෙ සරදම් හිනාවක් එහෙම නෙවෙයි. කොහොමද දන්නෙ කියල අහන්න ඕන උනත් මම එහෙම අහන්නෙ නෑ. ..

" එදා කියපු වෙලාවටම සුජාතා කතාකලා.පස්සෙ මම කිව්ව ඔයා ඇවිල්ල යන්ට ගියාය කියල.එයා එක පාරටම ෆෝන් එක තිබ්බ. දවස් දෙක තුනකට පස්සෙ එයා ආයෙම කතා කලා. එදා තරමක් දුරට මට විස්තර කිව්ව.ඊටත් පස්සෙ මේ පහුගිය පෙරෙයිද කතා කරල තමයි මට සම්පූර්ණ විස්තරේම කිව්වෙ...විස්තරේ කියල මගෙන් ඇහුව ඔයාගෙයි මගෙයි අතර කිට්ටු හිතවත්කමක් තියනවද කියල "

" ඉතිං ?......"

" මම කිව්ව මෙහෙම...ඔව්..ඇත්තටම අපි බොහොම කිට්ටුවෙන් ආශ්‍රය කරනවය ..අපි හොඳම යාලුවො කියල... කමක් නෑනෙ නේද එහෙම කිව්වට? "

" හෙහ්,හෙහ්, කමක් නැද්ද කියල අහන්නෙ එහෙම කියල දවස් ගාණකට පස්සෙනෙ.." මම හිනා උනා.." නෑ අනෝමා මම විහිලුවට එහෙම කිව්වෙ..කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ ඔයා එහෙම කියපු එකට ඉතිං?...."

" ඒ පාර මගෙං ඇහුව ඔයාට කියන්ට බැරිද කියල එයාට කතාකරන්ටෙයි කියල……."

" මම කිව්ව මම උත්සාහ කරල බලන්නම්ය කියල…"

දැඩි නිහඬබවින් හාත්පස වෙලාගත්තු විනාඩි කීපයක් ගෙවිල ගියා. පිටිපස්සෙ කාමරේට යන තැන ආරුක්කුව උඩ එල්ලල තිබ්බ බිත්ති ඔරලෝසුවෙ ටිකිස්, ටිකිස් සද්දෙ විතරයි ඔපිස් එක ඇතුලෙ එක දිගටම ඇහුනෙ...

දොර පලුව එහෙම්ම ඇරල. ආයෙම ගලාගෙන ආපු හීතල හුලඟකුත් එක්ක වේලිච්ච මයිල කොල දෙක තුනකුත් ඔපිස් එක ඇතුලට ගහගෙන ආව.

" පව් අනේ ඔයා එයාව එක පාරක් හම්බ උනොත් හොඳ නැද්ද? "

ඔෆිස් එක ඉස්සරහින්ම යන පාර හරි කෙලින් ඉද්ද ගැහුව වගෙ විහිදෙනව දෙපැත්තටම කිලෝ මීටර් දෙක තුනක් විතර. ලොකු බොහොම බර ලෝඩ් එකක් පටවගෙන එන ලොරියක සද්දෙ ඇහෙන්ට පටන්ගත්ත විඩෙං විඩේ හුළං අත මේ පැත්තට අල්ලනකොට.

" හෙඩ් ඔෆිස් එකේ ලොරියද දන්නෙ නෑ…….. "

අනෝමා නැඟිටල මිදුලට බැස්ස. මාත් ඒ පස්සෙන්ම ගියා. ගේට්ටුව ඇරගෙන අපි දෙන්න පාරටම ගියා. ආයම හුළං අත මාරු උනහම ලොරියෙ සද්දෙ හොඳට ඇහෙන්න ගත්ත.

" නෑ ඒ අපේ එක නෙවෙයි. මේක මේ හෙණ ලෝඩ් එකක් එක්ක බොහොම අමාරුවෙන් අදින ලොරියක්. නෑ මේක වෙන්න බෑ...මෙහෙට එනකොට අපේ ලොරියෙ ඉතුරු වෙන්නෙ අනෝමා…. අපිට ගේන පොඩ්ඩ විතරයි. ඔහොම බෑඟිරි ගහගෙන අදින්න හේතුවක් නෑ. ඔය අර සමූපකාරෙට එන ලොරිය වෙන්නැති. "

අපෙ කෑම්ප් එක පහුකරල තව කිලෝමීටර් තුන හතරක් ගිහාම පැරණි මුස්ලිම් ගම්මානයක් තිබුණ. ඒකෙ සමුපකාරෙට සතියකට වගෙ සැරයක් කදුරුවෙලින් ගේනව බඩු ලොරියක් පුරවල.

තව ටික වෙලාවකින් ඔන්න ඈත ගණ අන්දකාරෙ ඉරාගෙන හෙඩ් ලෑම්ප්ස් දෙහෙක එලිය පේන්ට ගත්ත.

" යමු ඇතුලට.. සීතලයි …" මම කිව්ව..

" ඉන්ට පොඩ්ඩක් අපි මේක මොකක්ද කියල බලලම යමු. "

අනෝම මගෙ උරහිසට අත තියල කිව්ව. මම කිව්ව වගේම ඒ සමුපකාරෙ ලොරිය තමයි.

" මම කියනවට එක පාරක් සුජාතව හම්බ වෙන්ට ගිහිල්ල………"

අනෝම ආයෙම කිව්ව පුටුවෙ ඉඳගෙන වැලමිටි වලින් මේසෙට බරවෙලා ...කෙලින්ම මයෙ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන…

" එයාට කියන්ට තියන දෙයක් කෙලින්ම කියන්ට මූණටම..එච්චරයි..ඒ මොකක්ද කියන එක මම දන්නෙ නෑ. ඒක මට අදාලත් නෑ..මම කියන්නෙ මොක හරි කෙලින්ම මූණටම කියන්ට කියලයි. "

අනෝමගෙ ඇස් දෙකේ තිබුනෙ ආයාචනාත්මක බැල්මක්..පව්..මට දුකක් වගෙ හිතුන….

" හරි ඔයා කියන එකේ ඇත්තක් තියනව...මම යන්නං….."

" තෑන්ක්ස් අනේ..මම දන්නවනෙ ඔයා මම කියන දෙයක් නොකර ඉන්නෙ නෑ කියල.."

" හරි හරි උඹෙ බටර් ඇති..මේ දැන් මදැයි මේ ඔයා මෙයා කියල කතා කලා..උඹට උඹ නොකිය ඔයා මෙයා බාසාවෙන් කතා කරන එකත් මහ වදයක් බං.."

" ඉඳපං තව විනාඩි පහක් මේ ඔයා මෙයා මූඩ් එකේම ඉමු. …."

අනෝමා ලාච්චුවෙං යතුරක් අරගෙන නැඟිටල ගිහිල්ල ආරුක්කුව අයිනෙ බිත්තියට හේත්තු කරල තිබ්බ චුට්ටි මේස පොඩ්ඩක් උඩ තිබ්බ ටෙලිෆෝන් එකේ අගුල ඇරිය.

" ඔය මොකද බං කරන්න හදන්නෙ? "

මේ යස්සනී කොරන්න හදන්නෙ මොකද්ද කියල මට එතකොට මීටර් වෙලයි තිබ්බෙ..

" ඒයි මේ පිස්සු කෙලින්න නම් ලෑස්ති වෙන්න එපා.." 

මමත් නැඟිට්ටා. අනෝමා එතකොටත් ටෙලිෆෝන් එකේ නොම්මර ඔබල ඉවරයි. කහපාට රිසීවරේ කණට තද කරගෙනම ඒකි මා දිහාට හැරිල ඉඟි මැරුව. ටෙලිෆෝන් එක රිංවෙන සද්දෙ රාත්තිරියෙ නිස්සද්දතාවයත් එක්ක මට පැහැදිලිවම ඇහෙනව.

" තියාපිය ඕක…" මම සද්දෙ නෑහෙන්ට දත් මිටි කාගෙන කිව්ව.

" හිටපං කෑනුගහ…" අනෝමත් ඒ විදිහටම කිව්ව. එතකොටම රිං වෙන සද්දෙ නැවතුනා.

" හෙලෝ........"

අනෝමා කතා කලා..මම රවාගෙන හිටිය. ඒකි මට විරිත්තුවා..

" හෙලෝ... මේ…. මට සුජාට කතා කරන්ට පුළුවන්ද?...."

" ………………………………….."

" නෑ..නෑ..මම මේ සුජාගෙ යාලුවෙක්…"

" ………………………………….."

" ආ..ඔව්...පොළොන්නරුවෙ තමයි...හා..හරි…"

" සුජා නානවලු …" එහෙම කිව්වෙ මට.

" අනේ උඹ බම්බු ගහපං…" මම දත්මිටි කාගෙනම කිව්ව.

" හිකිස් …" අනෝමට දෙවුර අකුලල හිනාඋනා..

" හරි…. හරි..මට කතාකරන්න කියන්නකො දැන්මම..අනෝමා කිව්වම සුජා දන්නව…" අනෝමා රිසීවර් එක තිබ්බ.

" සුජා නානවලු. නාල ඉවරවෙලා කෝල් එකක් දෙයි.."

" මට ඇහුණ..උඹ හිතුවෙ මං බීරෙක් කියලද?..." මම කිව්වෙ නැඟිටල එලියට බහින ගමං.

" මේ රෑවෙලා නාන්නෙ ….අනේ මන්ද " ...අනෝම කියනව මට ඇහුන.

" එයාගෙ කොණ්ඩෙ කොටයි.ඒ හින්ද අවුලක් නෑ……" මම කිව්ව නෙවෙයි මට කියවුණා…

" ඈ...ඔහොම හිටපං ඔහොම හිටපං…" අර යෝදි කෑගහද්දි මම නෑහුණවගෙ එළියට බැස්ස.

ඔෆිස් එකෙන් එළියට බහිනකොටම තිබ්බෙ කපරාරු නොකරපු ගඩොල් කුළුණු තුනකින් දරාගෙන ඉන්න පියස්සකින් ආවරණය වෙච්චි පොඩි ඉස්තෝප්පුවක් වගෙ කොටසක්. මයිල ගහේ කොළ අස්සෙං ඈත කන්දකඩුව ආකහෙ හඳ එල්ලිල තිවුනෙ දෑකැත්තක් වගෙ. Sickle Moon කියල කියන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන් ....

ඉස්ලාම් ආගමේ සංකේතයත් ඒකමනෙ. දෑකැති සඳ සහ තනිතරුව...තනි තරුවයි හඳ පළුවයි....තනි තරුවකුත් හඳ පළුව එක්ක පල්ලෙහයිං තියද කියල බලන්ට ඕනය කියල මට එක පාරට හිතුන.ඉස්තෝප්පුවෙන් මිදුලට තිබ්බ පඩි දෙක බැහැල මයිල ගහ පහුකරල මම ගේට්ටුව දිහාවෙ ගියෙ යටි පහුවෙන බොරළු ඇනිල යටි පතුල් රිදුම් දෙද්දි.

මගෙ රබර් සෙරෙප්පු දෙක ඔෆිස් එකේ මේසෙ යට ගලවපු ගමං. මට තරහ ගිය පාර ඒකත් නැතුවයි එළියට බැහැල තියෙන්නෙ. හඳ පළුව තිබ්බට තනි තරුවක් නම් ඔහෙ තිබ්බ එකක් නෑ. හීතල හුළඟ පපුව පුරා පුරවගෙන එහෙම්මම අහස දිහා බලාන උන්න මම.

හීතලත් එක්ක පරිසරය වහගෙන තිබුනු දැඩි නිහඬතාවය මැටි කළගෙඩියක් උස්සල ඇති විරියෙං පොළවෙ ගැහුව වගෙ එක පාරටම බිඳිල ගියෙ කාර්යාලය ඇතුලෙ දුරකථනය නාද වෙන්ට පටන් ගත්තු සද්දෙට.

අනෝමා රිසීවරේ උස්සයි කියල මම එහෙම්මම හිටිය කන්දිහාගෙන. ඒත් දිගටම ටෙලිෆෝන් එක වදිනව.

" මේ උඹ ඇවිල්ල මේකට උත්තර දෙනවද නැද්ද? සුජාතා කතා කරන්නෙ…"

අනෝමගෙ කටහඬ ඇහුණ දුරකථනයෙ සද්දෙත් මැඩගෙන. ඔෆිස් එකට කිට්ටුවම තිබුනෙ සුළු සේවකයින්ගෙ නේවාසිකාගාරෙ. ඒකෙ පිටිපස්සෙ වතුර ටැංකිය ගාව රෑට කාපු පිඟාන හෝදමින් හිටිය සිරිසේන අයිය වෙන්න ඕන, සිරිසේන අයිය කියන්නෙ අපෙ ට්‍රැක්ටර් රියදුරු. මිනිහ තමයි අපෙ කෑම්ප් එකේ උසම මනුස්සය.සිරිසේන අයිය පිඟානත් අරගෙන පිළිකන්නට ඇවිල්ල මේ පැත්තට එබිකම් කලා. මේ යෝදිගෙ කෑගැහිල්ල එහාටත් ඇහුණද කොහෙද..අනෙ අම්මාපල්ල.

" හිටපං කෑනුගහ මම එනකල්……"

මම සද්දෙ බාල කරල කිව්ව එකට තද කරගත්තු දත් අතරින්..

" ඉතිං වරෙං…. මොකද ඔය එළියෙ කරන්නෙ? ගෙම්බො අල්ලනවද? හිහ්, හිහ්.."

අම්මාපල්ල මේ අම්මණ්ඩිව මට....බොරළු ඇනෙමින් ආපහු මම ගියා. බොරළු ඇනෙන පය රිදවන....එක විඩේම දුරකථනය නිහඬ උනා. ආයම කෑලි කපන්ට පුළුවන් නිශ්ශබ්දතාවයක් දසතම වෙලාගත්ත.

" හ්ම්ම්ම්ම්…."

දිග සුසුමක් හෙලුනෙ මට ඉබේටම. ඒ බලාපොරොත්තු කඩවීමක් නිසා හෙලුනු සුසුමක්ද නැත්නම් සැනසුම් සුසුමක්ද? නැත්නම් ඒ දෙකේම සම සම මිශ්‍රණයක්ද? ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර හොයන්ට මට උවමනාවක් තිබුනෙවත් වෙලාවක් තිබුනෙවත් නෑ.

" ඔහොම හිටහං ටිකක්.... එයා කතා නොකලත් මම හරි කතා කරල මේක බේරුමක් කරනව. ඇයි යකඩො?..මේක මාර වැඩක්නෙ..කියන්ට තියන දෙයක් ගිහිල්ල ඒ මනුස්සයගෙ මූණටම හම්බවෙලා කියන එක නේද මනුස්සකම?...අනේ මන්දන්නෙ නෑ උඹලගෙ පිරිමි කම...."

අනෝමා එහෙම තමයි. කියන්ට තියන දේ කියනව ලබ්බ ගලේ ගැහුවවගෙ. මම ඕකිට කැමතිත් ඒකම තමයි.

" උඹ තරහද? …"

ආයෙම අනෝම හෙමිහිට ඇහුවෙ බිම බලාගෙන..

" නෑ බං මම තරහ නෑ. උඹ මොනව කිව්වත් මම තරහ වෙන්නෙ නෑ.," මම හිනාවෙලා අනෝමගෙ උරහිසට අත තියල මිරිකුවා.

" ඒත් උඹෙ කතාවට උත්තරයක් දෙන්න ඕනනෙ. පිරිමිකම ගෑණුකම කියල වෙනම දෙකක් තියනවද? මම හිතන්නෙ තියෙන්නෙ මනුස්සකම විතරයි කියල.එහෙම පිරිමිකම කියල එකක් තියනව කිව්වත් ඒක අර්ථ දක්වන්නෙ කොහොමද?.....හෙහ්, හෙහ්, "

" මේ මම ඒ වචනෙ ඉල්ලල අස් කරගන්නං..එහෙම කරන එක ලාබයි වගේ…...නැත්තං උඹ මෙතන පටං ගනියි ගෑණු කමයි පිරිමි කමයි අර්ත දක්වන්ට " අනෝමා කිව්වෙ සීරියස් පිට..

" හරි හරි බං ඒක අල්ලලදාමු..මට කියන්න ඕන උනේ...." 

මට වාක්‍යය ඉවර කරන්න උනේ නෑ..ආයම දුරකථනය හඬ නඟන්න ගත්ත.

අනෝමා එහෙමම ඉඳගෙන යටි තොල දික්කරල මට ඉඟියෙන් ටෙලිෆෝන් එක පෙන්නුවා. මමත් ඒ විදිහටම යටිතොල පෙරලල ඔලුව දෙපැත්තට වැනුව.මට හිනායන්නත් එනව. අනෝම මා දිහා රවාගෙන ඉඳල ගිහිල්ල රිසීවරය ගත්ත.

" හෙලෝ..

"…………….."

" ආ..ඔව්...අනෝමා තමයි..ඉතිං සුජාත කොහොමද?................"

"…………….." 

" ආ..ඔව්,ඔව්..ඔයා මට කිව්වනෙ......" 

"…………….."

" ඇත්තද? ඒක හොඳයි....."

"…………….."

" ඔව් අනේ….කොච්චර හොඳද? "

"…………….."

" මේ ඒකනෙවෙයි අඳුරන කෙනෙක් ඉන්නව ....ආ..ඉන්න මම එයාටම දෙන්නම්…"

අනෝමා රිසීවරය එක අතකින් වහගෙන මට ඔලුවෙන් කතාකලා. මම ආයෙම ඔලුව වැනුව තිරස්ව..

" මෙහෙ වරෙං බං….." සද්ද නෑහෙන්ට දත්මිටි කාගෙන කිව්වත් ඒකිගෙ ඇස් දෙකේ තිබ්බෙ හිනාවක්...මම ගිහිල්ල රිසීවරේ ගත්ත.

" හෙලෝ......."

මිනිත්තු බාගයක්වගෙ යනකල් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැතිතැන මම ආයම කතා කලා..

" සුජාතා ඔයා ඉන්නවද? "

" ඔව්........"

ආයම නිහඬතාවයක්…

" මොකද මම එවපු එක ලියුමකටවත් උත්තර එව්වෙ නැත්තෙ?....."

සුජාතගෙ හඬේ තිබුනෙ තරහක්ද? කණගාටුවක්ද?...මට හරියට තේරුම්ගන්න පුළුවන් උනේ නෑ...මොනවයි කියල කියන්නද?..

" හෙහ්, හෙහ්….." මම හිනාඋනා....

" හිනා වෙන්න එපා...හරිද? "

" හා……"

" ලියුම් වලින් ඇහුවට උත්තර දෙන්නෙ නැහැනෙ. දැන් මම කෙලින්ම අහන්නම්කො..මාව හම්බවෙන්න එනවද?......"

" හා..මම එන්නම්......."

වෙන මොනව කියන්නද? 

...........................................................

මතු........හෙහ්, හෙහ්, එක්කොත් ඒක ඕන නෑ....අම්මට මේ දවස්වල ටිකක් සනීපත් මදි වගෙ. දැන් වයසයිනෙව. ඔය අස්සෙ හෙම්බිරිස්සාවත් හැදුනොත් තව එකක්.....අනික තව කාරණාවක් තියනව...කතාවක් කොටස් 21 කින් ඉවර කරන එක අසුබ පල දෙනවලු.විසේසයෙන්ම කියවන ඔබ තමුන්නාසේලාට.අංක විද්‍යාව අනුව මෙහෙමයි ඒක වෙන්නෙ.

21 = 2 + 1 ,

2+ 1 = 3,

3 x 3 = 9,

9 කියන්නෙ ඉතාම අසුබයි. යක්ෂයාගේ අංකය.....