273. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා 17 - නවයුගය, අද එතැන්සිට,රොමියෝ-ජුලියට් සහ පානීය ජලය යොදා කොන්ක්‍රීට් ඇනීම.

Google Images

විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා...16 මම ඉවර කලේ මෙහෙමනෙ.. 

/ ඉතිං අපි ඔක්කෝටම ඕන උනා රාජ කපුරු බලන්ට. ඒ පාර ඔන්න අපි ගියා රාජපක්ස බොස් ළඟට අවසර අරගන්ට සහ වාහන ඉල්ලගන්ට.රාජපක්ස බොස් මතකනෙ නේද? අර කේබියට ගර්ත් එක මනින්ට කියල වැඩේ බාර දුන්නෙ..අන්න එයා තමයි...හෙහ්,හෙහ්, / 

රයිට් අද එතැන් සිට...... 

අද එතැන් සිට කියනකොට ඔන්න මතක් උනේ..ඒ කාලෙ ..ඒ කාලෙ කිව්වෙ කොයි කාලෙද ඇහුව? ඒකාලෙ කිව්වෙ හැත්තෑවෙ දශකයෙ....වෙන ආයෙ කොයි කාලෙද? මගෙ ඔය හිතේසිවන්ත ලලනාවක් ඉන්නව ..මට කියන්නෙ..ඔහෙල ඉතිං හැත්තෑව දශකයෙ යෞවනයො නෙව කියල..බොරුමත් නෙවෙයි හැබෑටම ඒ කතාව...හෙහ්,හෙහ්, 

හැත්තෑව දශකයේ ලේක් හවුස් නොහොත් බේරේ ගෙදරින් නිකුත් කරපු නවයුගය පත්තරේ වැඩිහිටියන් වගේම අපි වගෙ පොඩි එවුන් අතරත් බොහොම ජනප්‍රියයි.මුල පිටුවෙ ගෞතමදාස කියල චිත්‍රශිල්පියෙක් ඇඳපු චිත්‍රයක් තිබ්බ හැමදාම.හරියට පණ පිහිටුවල වගෙ. 

නවයුගයෙ ඒ දවස්වල පළවුනා පොඩි තීරු ලිපියක්. " අද එතැන් සිට "  ඒකෙ නම.ලිව්වෙ එල්.සී. ජයසිංහ....මම නවයුගය ගත්තම ඉස්සොරෝම බලන්නෙ ඔය අද එතැන් සිට… 

ඒ කාලෙ අපි හිටියෙ කච්චේරි නිල නිවාසයක. ලොකු ගෙවත්තක පිටිපස්සට වෙන්ට ගේ හදල තිබ්බ නිසා යකඩ දැල් ගහපු පලු දෙකේ ගේට්ටුවෙ ඉඳල යාර තිහක් හතලිහක් වගෙ තියනව ගෙදරට. කෑගල්ලෙ එතකොට ලේක් හවුස් පත්තර ඒජන්සිය කලේ වි.කේ. බී. සහ පුත්‍රයෝ. සිගරට් ඒජන්සියත් එයාලම තමයි. තැපැල් කන්තෝරුව පහුකරල යාර තිහ හතලිහක් ඔර්ලෝසු කණුව පැත්තට යනකොට කොළඹ -නුවර පාර අයිනෙම දකුණු පැත්තෙ තිබ්බෙ වි.කේ.බී. සාප්පුව.ඒත් එක්කම ඊට කලින් තිබ්බෙ සමූපකාර විශිෂ්ඨ සේවා වෙළඳ සැල. ඒ ඔය ලංකාවෙ මුලින්ම ඇතිකරපු සුපර් මාර්කට්. නිල්පාට බෝඩ් එකේ සුදුපාට එලියට නෙරල තිබ්බ අකුරින් ලියල තිබ්බ සමූපකාර විශිෂ්ඨ සේවාව කියල.අකුරු ටිකක් ඇදයි. ඉටැලික්ස් වගෙ. 

සුපර් මාකට් සංකල්පය ආරම්භ උනේ ඔය විශිෂ්ඨ සේවාවෙන් උනාට ඒ හැටි බඩු තිබ්බෙ නෑ ඇතුලෙ. දිගට රාක්ක එහෙමනම් ගහල තිබ්බ. ඒ කාලෙ කොහොමත් බඩු හිඟ කාලෙනෙ. සිකුරාද හෝටල්වල බත් දීම සපුරා තහනම්!!..අල බතල විතරයි.දවල්ට දෙල් කොස් එහෙම තම්බල..හෙහ්,හෙහ්, 

රයිට් ඒ සමගි පෙරමුණු යුගය ගැන බොහොම රසකතා තියනව..එව්ව දෙවනුව...ඉතිං අර වී.කේ.බී. සමාගමෙන් බයිසිකල් කාරයො දාල ඉන්නව නගර සීමාව තුල පත්තර බෙදා හරින්ට. ආ..ඒ කාලෙ සිංහයා සිසිල් බීම බෙදා හැරියෙත් ඔය වගෙ බයිසිකල් කාරයො මාර්ගයෙන්. අර තියෙන්නෙ ඉස්සරහ සුට්ටං රෝදයක් සහ පිටිපස්සෙ නෝමල් රෝදයක් තියන බයිසිකල්. අන්න ඒකක තමයි බීම ගේන්නෙ. ඉස්සරහ සුට්ටං රෝදෙ උඩ මහ විසාල පෙට්ටියකුයි පිටිපස්සෙ පොඩි පෙට්ටියකුයි හයි කරල තියනව. පෙට්ටි දෙකම ලී. කහපාට ගාල. සිංහය ළකුණත් ඇඳල තියනව. 

ඉතිං වී.කේ.බී. එකේ පත්තර කාරය උදෙන්ම එනව කුකුළත් අතින් අරගෙන. ඇවිල්ල බෙල් එක ගහනකොට සල්ලිත් අරගෙන යන්ට පරක්කු වෙන හින්ද අප්පච්චි කලේ අපි පොඩි කාලෙ කිරිබීපු ප්ලාස්ටික් කෝප්පයක් ( අර කට තියල උරවන්ට උඩට නෙරපු පොඩි කොටසක් සහිත පියනක් එහෙම තියෙන්නෙ, අන්න එහෙම එකක් ) අරගෙන ඇණයක් රත් කරල ඕකෙ සිදුරු දෙකක් විදල බයින්ඩිං කම්බියක් ගැටගහල ගේට්ටුවෙ එල්ලනව. පහුවදා පත්තරේට ඕන ගාන අම්මගෙන් ඉල්ලගෙන ගිහිල්ල රෑවෙලා ඕකට දාල තියන එක මගේ වගකීම.හැබැයි කාසිවලින් දාන්න ඕන. සල්ලි කොළ දාල රෑට වැස්සොත් කෙළියා! පියන වහල තිබ්බ උනත් ඇතුලට වතුර යනව. 

දිනපතාම අපි ගත්ත දිනමිණ සහ ඩේලි නිව්ස්. ඊට අමතරව අඟහරුවාදට සතුට. සති දෙකකට සැරයක් මට මතක විදිහට 12 වෙනිද සහ 26 වෙනිද නවයුගය. දිනමිණ සත 30 යි. ඩේලි නිව්ස් 35 යි. සතුට 25 ක්ද කොහෙද. නවයුගයත් ඒ ගානම තමයි. 

රෑට සල්ලි කෝප්පෙට දානව වගේම උදේට පත්තර කාරය බෙල් එක ගහල කෝප්පෙ ඇරල සල්ලි අරගෙන එදාට නියමිත පත්තර රෝල් කරල ගේට්ටුවෙ යකඩ යකඩ දැළ අස්සෙ ගහල ගිහාම දුවල ගිහිල්ල පත්තර අරගෙන එකත් මමම පවරගත්තු මගේ රාජකාරියක්. බෙල් එක ඇහුන ගමන් අර කොහාටද මොනවද ගහපු බල්ල වගෙ ගේට්ටුව ගාවට දුවගෙන ගියාට පත්තර අරගෙන මගෙ ආපසු ගමන බොහෝම්ම්ම හෙමින්. විශේෂයෙන්ම සතුට හෝ නවයුගය තිබ්බ දාට. අනික් පත්තර දෙක කිහිල්ලෙ ගහගෙන මම ආපහු එන්නෙ නවයුගේ කියව කියව. ඉස්සෙල්ලම බලන්නෙ ඔය අද එතැන් සිට. අර යාර තිහ නැත්තං හතලිහ එන්ට මට යනව විනාඩි පහ හයක්. 

" මොනවද ළමයො මේ කරන්නෙ? කවුරුවත් ආය ඕක අරගෙන යන්නෙ නෑ. ඔය අනික් පත්තර දෙක මෙහාට ගෙනත් දීල ඉන්නවකො " 

අප්පච්චි ඉස්තෝප්පුවට ඇවිල්ල කෑගැහුවම තමයි මම නින්දෙං ඇහැරුන වගෙ අඩිය ටිකක් ඉක්මන් කරන්නෙ. 

අද එතැන් සිට කියල ලියවුනේ අපේ ඔය ජනප්‍රිය සහ ප්‍රසිද්ධ ජනකථා, ජාතක කථා වල සම්මත අවසානයෙන් පස්සෙ ඊලඟට වෙච්චි දේ මෙහෙමයි කියල විස්තරයක්. උදාහරණයක් කිව්වොත් අර කාලගෝල කතාවෙ මහෞෂධ පණ්ඩිතයො කාලගෝලට දික්තලා ආපහු ලබාදෙනවනෙ. අද එතැන් සිට කාලගෝල කතාවෙ තිබ්බෙ ඔන්න දෙන්න ආපහු ගමට යන්ට යද්දි අර ගඟ ගාවටම එනව. මතකනෙ අර දික්පිටිය දණ ගහගෙන කලින් තරණය කරපු ගඟ. 

මේ වෙලාවෙ නම් ඇත්තටම ගඟ ගලල.ඒ නිසා දික්තලයි දික්පිටියයි දෙන්න ගඟෙන් එගොඩවෙලා යන්ට යනව කාලගෝල මෙගොඩ ඉන්දැද්දි. කාලගෝලත් කරන්නෙ තෑන්ක්යූ මචං..ඔය ගෝත කරුමෙන් මාව නිදහස් කෙරුවට කියල විසිල් එහෙකුත් ගහගෙන මිනිහගෙ ගමට යන්ට යනව. ඒ කතාවෙ හිටියෙ දික්පිටිය වෙනුවට ඩික් පීටර්. කාලගෝලට කාල්... 

ඔය කතා ඔක්කොම මම කපල පොතක අලවල තියාගෙන හිටිය. අපේ මහගෙදර පරණ පෙට්ටගමක් ඇතුලෙ තාමත් ඇති....ඔය එල්.සී. ජයසිංහ කියන්නෙ කවුද කියල මම හරියටම දැනගත්තෙ ඊට අවුරුදු දෙක තුනකට අනතුරුව හෙන්රි තෙන්නකෝන් මහත්මය මියගියාට පස්සෙ. 

හෙන්රි තෙන්නකෝන් මහත්මය දන්නවනෙ නේද? අර සුප්‍රසිද්ධ චිත්‍රශිල්පියා. ලංකාදීපෙට තෙන්නකෝන්ගේ සමාජ සමයං කාටූන් එක ඇන්දෙ.නවයුගයට එල්.සී.ජයසිංහ නමින් අද එතැන් සිට කතා මාලාව ලියල තියෙන්නෙත් හෙන්රි තෙන්නකෝන්ම තමයි.ලංකාදීපෙත් වැඩ කරන නිසා තවත් ආයතනයක පත්තරේකට තමන්ගෙම නමින් ලියන එක හරි නැති නිසා ඔහු එල්.සී. ජයසිංහ කියන නම පාවිච්චි කරල. එල්.සී.ජයසිංහ කියන්නෙ ඔහුගේ බිරින්දෑ. ඒ කාලෙ ලේක් හවුස් එකයි ලංකාදීපෙ ගහපු ටයිම්ස් ආයතනයයි දෙකම රජයේ පාලනය යටතෙ තිබුන නිසා වැඩි අවුලක් වෙලා නෑ. 

නවයුගයට අද එතැන් සිට කතාවට අමතරව කතා පිංච කියල තීරුවකුත් එල්.සී.ජයසිංහ ලිව්ව. ඒකෙ තිබ්බෙ ඔය පරණ ඓතිහාසික කතා ඒ වගේම ජනකතා වර්තමාන භාෂාවෙන් ලියල. මේ එක කතා පිංචක පලවුනු රෝමියෝ-ජුලියට් කතාව. 

ඉස්සර රොමියෙල් කියල මෑන් කෙනෙක් හිටියා.. රොමියෙල් කාරයට“රොමියෙලෝ....” කියල ආමන්ත්‍රණය කරන එක නිකං මහ මොකක්ද වගේ හින්දා හැමෝම මිනිහට කතා කලේ “රොමියෝ...” කියල... 

ඔය නගරෙම හිටිය රොසලින් නෝනා කියල බොහොම ගණන් උස්සපු සක බඹරයක්. රොමියෝ කාරයා ඈත් එක්ක ලව් දාන්න ගිහිං ඇගෙන් බූට් එක වැදුනා.. ඒ පල් එක දරාගන්න බැරුව රොමියෝ කාරයා අප්සෙට් පිට සයිඩ් ගහල ඉන්නව දැකපු නෑදෑයෙක් රොමියෝට කෙලි පොඩ්ඩක් සෙට්කරල දෙන්න හිතා ගත්ත. 

දවසක් ඒ මෑන් රොමියෝත් එක්ක කිට්ටුව පාත තියෙන මඟුල් ගෙදරකට ගියා.. එහෙදි රොමියෝට ජුලියට් නෝනව දකින්න ලැබිල පපුවට නිකං කරන්ට් එක වැදුන වගේ වෙලා ජුලියට්ට ඇහැට ඇහැ දුන්න.. රොමියෝ දැක්ක හැටියෙ ජුලියට්ගෙ පපුවත් නිකං කීරි ගැහිල ගියා වගේ දැනුනා.. 

ඊට පස්සෙ ජුලියට්ගෙ වංහුං හොයල බැලින්නං ඒ රොමියෝලගෙ පවුලෙ ජන්මාන්තර වෛරක්කාරයින්ගෙ දූ.. මේ පවුල් දෙක මොන තරම් ඇරගත්තු ගමන් හිටියද කියතොත් පවුල් දෙකේ බල්ලො දෙන්නෙක් මගදි face to face හම්බ වුනත් ඇරගන්න එක තමා සිරිත.. ලව් කරන්න ගියාම ඔය පවුල් වල වාද බේද තුට්ටුවකට ගණන් ගන්නෙ නැති හින්දා රොමියෝ දන්න සෙල්ලං දාලා ජුලියට්ව මාට්ටු කරගෙන ගෙවල් ‍වලට කොලේ වහගෙන තදේට ලව් එක ගෙනිච්චා... 

ඒත් ඔය ලව්‍ සෙල්ලම විතරක් හැංගි හොරා කරන්න බැරි හින්දා, ජුලියට් ගැන පොඩි අයිඩියා පාරක් හිතේ තියාගෙන හිටිය ටයිබෝල්ට් කියන ඇගේ මචං පොඩ්ඩට මේක ඉව වැටුනා.. දවසක් ඒ මෑන් රොමියෝට ජාතියක් දාන්න ගිහිං, රොමියෝත් එක කඩු පාරෙන්ම ඒ මෑන්ව නොකවුට් කලා.. 

මේ ගෝරියෙන් පස්සෙ රොමියෝ ඒ රටෙන් පිටුවහල් කළා. ඒත් සයිඩ් සපෝටර්ලගෙ හෙල්ප් වලින් ජුලියට් එක්ක ලව් ලෙටර්ස් හුවමාරු කරන්න රොමියෝට චාන්ස් එකක් තිබුනා.. 

ජුලියට්ට ඉවසන්න බැරිම තැන දවසක් පූජකවරයෙකුට සිද්ධිය කිව්වම උන් වහන්සෙ දෙන්නව එක් කරන්න පොඩි ප්ලෑන් එකක් දැම්ම.. උන්නාන්සෙ ජුලියට්ට පොඩි බේතක් දීල කිව්ව “මේක බිව්වම පැය විසිහතරක් මැරිලා වගේ ඉන්න පුලුවන්. එතකොට දෙමව්පියො ජුලියට් මළා කියල අමු සොහොනට ගෙනිහිං දැම්මම, රොමියෝට පණිවිඩයක් ඇරල, ආයි පණ ආවම එයා එක්ක යන්න පුලුවන්” කියලා. 

ජුලියට් ගෙදර ආ ගමන් අර බේත බීපු හැටියෙ තාවකාලිකව මළා.. ගෙදර අය ඈව අමු සොහොනට ගෙනිහිං දැම්මා. පූජකවරයා මෑන් කෙනෙක් අතේ රොමියෝට ඔක්කොම විස්තර දන්වල ලියුමක් ඇරියා. ඔය අස්සෙ රොමියෝගෙ හෙල්ප් කාරයෙක් ජුලියට් ඇත්තටම මළයි කියල හිතල ඒ නිව්ස් එක රොමියෝට ගිහින් කිව්වා. අර පූජකවරය ඇරපු පණිවිඩකාරයා ගියේ බස් එකේ හින්ද ඒ මෑන්ට ටයිම් එකට රොමියෝ හම්බ වෙන්න යාගන්න බැරි උනා.. 

අර හෙල්ප් කාරයගෙ නිව්ස් එක ලැබුන හැටියෙ රොමියෝ පිස්සා ‍වගේ ජුලියට් බලන්න අමු සොහොනට ඇරදාල ආවා.. ඇවිත් ජුලියට්ගෙ මළකඳ බදාගෙන අඬල සයිඩ් එකට වෙලා ඉන්න කොට, අර බේත බීල පැය විසිහතර ගතවෙලා ජුලියට්ට ආයි පණ ආව.. 

පණ ඇවිත් නැඟිට්ට විතරයි රොමියෝ බයවෙච්ච පාර “මෙන්න මළ මිනිය නැඟිට්ටෝ ” කියල යටි ගිරියෙන් මර ලතෝනි තිය තියා ආගිය අතවත් හොයාගන්න බැරි විදිහ‍ට ඔලුව හැරුනු අතේ දුවල මාරු වුනා.... 

ආදර්ශය-මැරීගෙන ලව් කිරීමෙන් වැඩක් නැත..... 

මේ කතා පිංච මම උපුටා ගත්තෙ කතාපිංච බ්ලොග් එකෙන්. ස්තූතියි ඔබට පිටසක්වලයා… 

රයිට් අද එතැන් සිට පිළිබඳව එතෙකින් නිමියේය. 

රාජකපුරු බලන්ට ඔන්න අපි ඔක්කොමලට යන්ට ඕන උනානෙ. අපි ගියා රාජපක්ස බොස් හම්බවෙන්ට. ඔය රාජපක්ස බොස් ගැන තියනව තව මරු කතාවක්. ඒකත් කියන්නංකො එහෙනං.මේක හැබැයි වචනයේ පරිසමාප්ත අර්තයෙන්ම පඳුරු තැලිල්ලක් වෙන්නෙත් නෑ. ටෙක්නිකලි පොරොන්දු ඉටුකිරීමක් කියල ගන්ටත් පුලුවනි. ඇයි මං එහෙම කියන්නෙ? 

කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය කතාව කියන වෙලාවෙදි මම මෙහෙම කිව්ව ... 

/ ලැම්බට් අයියට හැටක් වගෙ ඇති. ඒ වාඩියෙ සියලු වැඩ බලාගෙන හිටියෙ මිනිහ තමයි. එකවුන්ටන් කුම් චෙෆ් කුම් එන්ජිනියර් කුම් තවත් හැම දෙයක්ම කුම්. වාඩියෙ එවුං බීලා ගහගන්නකොට ඕ.අයි.සීත් කුම්...මිනිහගෙ ගම මැදවල..කටුගස්තොට කිට්ටුව. නුවර සම්බන්දෙ නිසයි මනුස්සය මාත් එක්ක තවත් ෆිට් උනේ. ලැම්බට් ගැන කතන්දර බොහොම තියනව. එව්ව පස්සට..දන්නවනෙ අර මානවිකාවි.../ 

රායිට් දැන් මේ කියන්ට යන්නෙ අන්න ඒ කියාපු ලැම්බටා පිළිබඳ කතාවක්...තේරුණා නේද?...රාජපක්ස බොසුත් ඉන්නව මේකෙ ප්‍රධාන චරිතයකට. 

කොන්ක්‍රීට් දන්නව නේද? කොන්ක්‍රීට් කියන්නෙ ගොඩනැඟිලි සහ වෙනත් අධෝව්‍යුහාත්මක ඉදිකිරීම් වලදි නැතිවම බැරි සංඝටකයක්. Infra-structure කියන ඉංගිරිසි වචනෙටයි මම අධෝව්‍යුහාත්මක කියල කිව්වෙ. යටිතල පහසුකම් කියල කියන්නෙත් ඒකටම තමයි. මාර්ග, ජල සැපයුම් පද්ධති, කසළ අපහරණ පද්ධති, දුම්රිය මාර්ග, වරාය ඔය ඔක්කොම අයිති වෙන්නෙ යටිතල පහසුකම් වලට. 

රයිට් ඉතින් කොන්ක්‍රීට් කියන්නෙ අඟල් 3/4 - අඟල් 1 1/2 වගෙ කුඩා ගල්, වැලි සහ සිමෙන්ති යම් නියමිත අනුපාතයකින් එකට එකතු කරල වතුර යොදා අනාගත් මිශ්‍රණයට.ඔය කොන්ක්‍රීට් වල නියමිත ශක්තිය ලැබෙන්ට නම් මිශ්‍ර කරන්ට ගන්න වතුරෙ පිරිසිදුකම බොහොම බලපානව.මඩ වතුර කිවුල් වතුර එහෙම හරියන්නෙ නෑ. කොටින්ම කොන්ක්‍රීට් අනන්ට යොදාගන්ට කියන්නෙ පොටබල් වෝටර්. ඒ කියන්නෙ පානීය ජලය.ඕකෙ ඉතිං වැඩේ මේකයි. ඔහොම කිව්වට බොහොම දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ අලි කොටි ගහන කැළෑවල කඩිනම් ඉදිකිරීම් කටයුතු කෙරෙද්දි ඔය විදිහටම වැඩ කරන්ට බෑ. පොඩි පොඩි නොසළකා හැරීම් කරන්ට වෙනව. නැත්තං ඉතිං වැඩේ කවරදාකවත් ඉවර වෙන එකක් නෑ. අපේ රාජපක්ස බොස් ඔය පත්වීම අරං ආපු අලුත. රූලට වැඩ. 

ඒ දවස්වල ලැම්බට් අයියල කලේ පාරක්.ලැම්බට් කිව්වම මට මතක් වෙනව ලැම්බට් පෙම්මාවඩු මාමා. අපි හිච්චි එවුං කාලෙ ස්වදේශීය සේවයෙ ගිය හඳමාමා ළමා වැඩසටහන කලේ ලැම්බට් පෙම්මාවඩු මාමා සහ සුමනා ජයතිලක නැන්දා. සුමනා ජයතිලක මහත්මිය කියන්නෙ ප්‍රවීණ ගත්කතුවර කේ. ජයතිලක මහත්මයගෙ ප්‍රියාදර බිරින්දෑ. 

රයිට් ආයම ලැම්බට් අයිය ගැන කතාවට. දවසක් උදේම ඔන්න අපි වැඩබිමට යනකොට ( අපි කිව්වෙ රාජපක්ස බොසුයි මායි ) ලැම්බගෙ ගෝලයො ඔන්න කොන්ක්‍රීට් අනන්ට ලෑස්තිය. එදා තිබ්බෙ බෝක්කුවක් කොන්ක්‍රීට් කරන්ට. අපිට ඈතදිම පේනව ඔන්න මේ යක්කු බැරල් එහෙකින් අරගෙන වතුර දානව කොන්ක්‍රීට් එකට. වතුර මඩ පාටයි. 

ඒ දවස්වල ඒ පැත්තෙ පැලෙන්ට පායනව. වැව් වල පතුලෙ ඉතුරු වෙල තියන වතුර ඔක්කොම සත්තු දඟලල බොරවෙලයි තියෙන්නෙ. අපි ඔවුන්ට කියල තියෙන්නෙ ඒ වතුර බැරල් එහෙකට වගෙ පුරවල උඩිං සිමෙන්ති කුඩු අහුරක් දෙකක් ඉහින්ට කියල. එහෙම කලාම විනාඩි පහක් දහයක් යනකොට මඩ ටික බහිනව පතුලට. එතකොට උඩ හරියෙන් වතුර ගත්තෑකි කොන්ක්‍රීට් එකට. වැඩේ ඔවුං හැමෝම ඕක දන්නව. ඒත් කම්මැලි කමනෙ.කවුරුවත් නැත්තං කෙළල අරිනව මඩ වතුර. 

මඩ වතුර දානව දැක්ක ගමං ලොක්කගෙ මයිල් කෙලිං හිටිය. 

" ඔහොම නවත්තන්ට ජීප් එක සුමනසිරි " කිව්ව කඟවේන වගෙ බැහැල ගියා අරුං වැඩ කරන තැනට. මාත් ගියා ඒ පස්සෙන්ම. 

මඟදිම අහල ගම් හතටම ඇහෙන්ට කෑගහගෙන ඔන්න ගියෙ. 

" ඔහොමද ඕයි කොන්ක්‍රීට් අනන්නෙ? බලනව මේ තනිකර මඩ වතුරනෙ. දන්නවද මෙහෙම කොන්ක්‍රීට් ඇනුවම වෙන දේ? ඒ ඕන කරන හයිය එන්නෙ නෑ. දන්නවද? කොන්ක්‍රීට් අනන්ට ගන්ට කියල තියෙන්නෙ පානීය ජලය. පානීය ජලය. ඒ කියන්නෙ බොන වතුර.තමුසෙල මෙතන මේ හෙන මඩ වතුරක් දාල කොන්ක්‍රීට් අනන්ටයි ලෑස්තිය " 

ලොක්ක එක දිගට කියවගෙන ගිහිල්ල හුස්මක් ගන්ට නැවතුනා. 

ඒ වෙලාවෙ ඔන්න ලැම්බට් අයිය ආව කොහෙදෝ ඉඳල. ලොක්ක ගාවටම ගිහිල්ල ඔලුවෙ ගැටගහල තිබ්බෙ සුම්බරේ ගලවල අතට ගත්ත. 

" ඔය වතුර තමයි සර් අපි බොන්නෙත් " 

බොහොම යටහත් පහත්ව ඇහෙන නෑහෙන ගාණට එහෙම කිව්ව.ලොක්කගෙ කටත් එක්ක ඇරුණ එක පාරටම. මොනවදෝ කියන්ට දෙතුන් පාරක්ම හැදුව. ඒත් කියාගන්ට බැරිඋනා. අන්තිමට මිනිහ හැරිල මගෙ මූණ දිහා බැලුව. මට එක පාරටම බකස් ගාල හිනා ගියා. ලොක්කටත් ඔන්න හිනා ගියා ඒ පාර. 

" හා. හා….. බොන්නෙත් ඕවනං ඕන එකක් කරගන්නව. " කියල ජීප් එකට ගිහිල්ල නැග්ග. 

ජීප් එක හරවන්ට ඉස්සර එලියට ඔලුව දාල මට කතා කලා. 

" වීරෙ , ඔය මඩ වතුරට සිමෙන්ති කුඩු ටිකක් ඉහල ගන්ට. " 

" හරි බොස් " මම කිව්ව. 

" කවුද අර මනුස්සය?..." ලැම්බට් පෙන්නල ඇහුව. එතකනුත් ලොක්කට හිනා. 

" ඔය තමයි බොස් මෙතන සයිට් ඉන් චාජ්. මිස්ටර් ලැම්බට් " මම කිව්ව. 

රයිට් ලැම්බට් අයිය ගැන එක කතාවක් ඒ. බෑක් ටු රාජ කපුරු, 

" රයිට් දැං කීදෙනෙක් ඉන්නවද ඕක බලන්ට යන්ට." රාජපක්ස බොස් ඇහුව. 

" අපි ඔක්කොම දොළහක් වගෙ ඉන්නව බොස් " මම කිව්ව. 

" හරි එහෙනං ජීප් දෙකක් කතාකරගෙන යන්ට. ඩීසල් නැත්තං එස්.කේ.ට කියල ගහගෙන යන්ට. " 

" රයිට් බොස් තෑන්ක්ස්." 

ඔය රාජ කපුරු පෙන්නුවෙ කිලෝ මීටර් විස්සක් වගෙ එහා තියන ඉස්කෝලෙක ශාලාවෙ. ඒ ඉස්කෝලෙම ඉගැන්නුව අජිතයගෙ ගමේ ඌත් එක්ක පොඩි කාලෙ ඉඳලම එකටම ඉස්කෝලෙ ගිය එකෙක්. ජයන්ත කියල. උංගෙ සුබසාධක සංගමෙන් තමයි රාජ කපුරු ගෙන්නල තියෙන්නෙ.ජයන්තය හරිම හොඳ එකා. ඉතාම අහිංසකයි.අජිතය හම්බ වෙන්ට ඇවිල්ල දවස් දෙක තුනේ ඉන්නව වීක් එන්ඩ් එකට අපේ චමරියෙ. ඒ හින්දම අපි ඔක්කොම එක්ක බුදු ෆිට් ඌ.මත්පැන් කට හරියෙ තියන්නෙ නෑ. ඒත් අපි බීල ඉවර වෙනකල් කීයට හරි ඇහැරගෙන ඉන්නව ඌත්. 

ඔය ඉස්කෝලෙට කිලෝ මීටර් තුන හතරක් මෙහා තියනව රෙස්ටෝරන්ට් එකක්. ඒකෙම පැත්තක බාර් එකක්. බාර් එකෙන් බඩු අරගෙන රෙස්ටෝරන්ට් එකේ බයිට් එහෙම හදවගෙන බිව්වැකි අවුලක් නැතුව. 

" මොකද බං කරන්නෙ? කැකුළෙම්ම නාට්ටිය බලනවද?.... නැත්තං? " රෙස්ටෝරන්ට් එක කිට්ටු වෙනකොට මම අජිතයගෙන් ඇහුව. 

අජිතය වෙලාව බැලුව. " පහයි විස්සයි....අඩේ පැයකටත් වඩා තියනවනෙ. මෙච්චර කලින් ගිහිල්ල මොකක් කරන්ටද? යමල්ල පොඩි එකක් නවාගමු…" 

" මචං ඒත් බීල ගිහිල්ල කේස් එකක් වෙයිද? " මම පොඩ්ඩක් පස්ස ගැහැව්ව. 

" පිස්සුද? ආය එහෙම කේස් වෙන්ට බොන්නෙ කවුද?ලාවට දෙකක් දාගමු." අජිතය කිව්ව. 

" ඒත් බං අපි තාම ටිකට් අරගෙනත් නෑ" මම ආයෙම මතක් කලා. 

" මේ වීරෙ. උඹට බොන්ට ඕනද නැද්ද? ඒක කියාපං මට " 

" චුට්ටක් ගන්ට නම් ඕන තමයි. අනික අර සුවඳ සබං ඇඟ ගාලා එකට මට නටන්ට ඕන. දෙකක් දාගන්නෙ නැතුව කොහොමද ඒක කරන්නෙ.? " 

" අන්න ඒකනෙ වරෙං එහෙනං කෙඳිරිගාන්නෙ නැතුව. ටිකට් ගැන බයවෙන්ට එපා. ජයන්තය ඇවිල්ල මගෙ අතීසාර මිත්‍රය. ඌ එතන ප්‍රධාන සංවිධායක. " 

" ඕකේ දෙන් " …..අපි ඔක්කොම කට්ටිය ගිහිල්ල රෙස්ටෝරන්ට් එකේ ඉඳගත්ත.