275. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා 19 - ලක් හඬ, දියකැටපහණ, ජම්බෝ ජෙට් සහ කුකුල් හම.

පහුගිය වාංපතුල් කතාවෙ හෙන්රීස් ද නයින්ත්ගෙ කමෙන්ට් එකකට උත්තර විදිහට මම ලිව්ව අර පොඩි කාලෙ ලෑලි වලේ ලූලා කියල තනි අකුරෙන් ලියපු හැටි මතකද කියල.ඒ වගේ තව කවියක් මේක. මේකෙ තියෙන්නෙ වයන්නයි ලයන්නයි විතරයි. 

වැල්ලව වෙලේ වේවැල් වල වවුල්ලූ 

වැව්වල වේලිවල විල්වල ලූල්ලූ 

වැල්ලව වලව්වේ ලී ලෝලූ ලෑලි ලූ 

වැල්ලව වෙලේ වී වැව්වේ වාල්ලූ 

මේ කවිය මම ඉස්සෙල්ලාම ඇහුවෙ ලක් හඬ ගුවන් විදුලි සේවයෙන්. ලක් හඬ 95 / 96 විතර පටන් ගත්තු, රූපවාහිනිය වෙතට ආකර්ශනය වෙලා රේඩියෝ දිහාවෙ ඇහැක් ඇරල නොබැලුව ශ්‍රාවකයො ආපහු ගුවන් විදුලිය අහන්න පොළඹවපු නාලිකාවක්. 

විවාහයෙන් පස්සෙ අපි නිල නිවාසයෙ පදිංචියට ගිය අලුත ඔය. ඉස්සෙල්ලම දවසට පැය 6 විතර විදුලිය කපන්ට ගත්තෙ ඔය කාලෙ.අර රේඩියෝ, ටෝච් සහ එමර්ජන්සි ලෑම්ප් එකට තිබ්බ ත්‍රී ඉන් වන් නැඟල ගියෙත් ඔන්න ඔය කාලෙමයි.. ගෙදර ආපු වෙලාවක නුවර ෆැන්සි හවුස් එකෙන් මාත් ඕකක් අරගෙන ගියා. රෑ ලයිට් කපල තියන පැය තුන හතරට රේඩියෝ එකවත් අහන්නෙයි කියල.අඩේ ඔන්න දැන් මතක් උනේ ඒක ත්‍රී ඉන් වන් නෙවෙයි ෆෝ ඉන් වන්. එලාම් එකක් වගෙ මොකක්ද එකකුත් ඒකෙ තිබ්බද කොහෙද..දවල්ට චාජර් එකට ගහල ෆුල් චාර්ජ් කලාම රේඩියෝ එකයි එමර්ජන්සි ලෑම්ප් එකයි පැය හතර පහක් දෙයියනේ කියල වැඩ. 

ඒත් ඔන්න වෙච්චි වැඩේ කියන්නෙ ඒ කාලෙම අයි.ටී.එන්. එකේ පටන් ගත්තෙ නැද්ද දියකැටපහණ. දියකැටපහණ කිව්වෙ අශෝක හඳගමගෙ ටෙලි චිත්‍රපටයක්. දුන්හිඳ අද්දර හඳගමගෙ මුල්ම ටෙලි චිත්‍රපටය. ටෙලි චිත්‍රපට වලට ටෙලි නාට්‍ය කියල කියන එක වැරදියි. ඔය වැරැද්ද පටන්ගත්තෙ රූපවාහිණිය ආපු අලුතම. ටෙලිවිෂනයට විශේෂයෙන් හදාපු කතන්දර නොතිබ්බ නිසා වේදිකා නාට්‍ය රූගත කරල රූපවාහිනියෙ පෙන්නුවා. කැළණි පාළම, හුණු වටයේ කතාව, කළුවරේ ජරමරේ, සෙක්කුව, පරාස්ස, බෙරහඬ... ඒ එහෙම පෙන්නපු නාට්‍ය කීපයක්. බෙරහඬේ ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස් අපූර්වතම රංගනයක් ඉදිරිපත් කලා. 

හනික වරෙව් කොල්ලනේ මෙන්න මෙහෙ වරෙව්. 

හනික වරෙව් කොල්ලනේ මෙන්න මෙහෙ වරෙව්. 

නට නටා වරෙව් කොල්ලනෙ නට  නටා වරෙව්, 

නට නටා වරෙව් කොල්ලනෙ නට නටා වරෙව්, 

තොපිට හරිම වාසියක් නට නටා වරෙව්, 

තොපිට හරිම වාසියක් නට නටා වරෙව්, 

හිරු දෙවියොයි කියන්නේ රන්කාසියි බෙදන්නේ 

හිරු දෙවියොයි කියන්නේ, රන් කාසියි බෙදන්නේ.

ඔය රූපවාහිනියෙ පෙන්නපු වේදිකා නාට්‍ය වලට ටෙලි නාට්‍ය කියල නම වැටුන. ඒත් එක්කම රූපවාහිනිය වෙනුවෙන්ම හදපු චිත්‍රපට වලටත් ටෙලි නාට්‍ය කියලම කියන්ට ගත්ත. අන්න එහෙමයි ඒ වැඩේ සිද්ද උනේ. මුලින්ම දිමුතු මුතු..ඩී.බී. නිහාල්සිංග මහත්මයගෙ.ඩී.බිනිහාල්සිංහ කියන්නෙ 70-77 කාලෙ ජාතික චිත්‍රපට සංස්ථාවෙ සභාපති.දිමුතු මුතු එකේ ප්‍රධාන චරිත රඟ පෑවෙ දේවිකා මිහිරාණි සහ අමරසිරි කලංසූරිය. නන්දා සහ ජයේ.. නන්දා ඔන්න ජනේලෙක කූරු අල්ලගෙන ඈත බලාගෙන ඉන්නව. ඒ අතරෙ ජයේ කාමරේට එනව. නන්දා " ජයේ " කියල ජනේලෙ අත ඇරල ඔලුව හරවල හැරිල ජයේ දිහාවෙ බලනව. ඒ ඔලුව හරවල බැලිල්ලට එදා දවසෙ එපිසෝඩ් එකට වෙන් කරපු පැය බාගෙ හරි. 

දුන්හිඳ අද්දර, දියකැටපහණ, දඬුබස්නාමානය, වන සරණ, මිහිකතගේ දරුවෝ, පිටගම් කාරයෝ, දඩබිම, ජීවිතයට ඉඩ දෙන්න, රළ බිඳෙන තැන..ජීවිත කාලෙකට අමතක නොවෙන ටෙලි චිත්‍රපට..ටෙලි සිතුවම් ලෝකය කියල ඒ ගැන ආයෙම වෙනම ලියන්නම්..දිය කැට පහණ කියන්නෙ වැවක ජල මට්ටම මනින්ට නිර්මාණය කරපු සෘජු දණ්ඩක් වගෙ උපරණයක්..ඒ වගේම දඬුබස්නා මානය කියන්නෙ දුන්නෙන් නිකුත් වෙච්චි ඊයක් ගමන් කරන දුර ප්‍රමාණය..( Range of an Arrow ) 

ඉතින් අපි කසාද බැඳල නිල නිවාසෙට ආපු අලුතම වගෙ අර ලයිට් කපන සීන් එක පටන් ගත්තයි කියල මම කිව්වනෙ. එතකොටම වගෙ තමයි ඔය දියකැටපහණ පටන් ගත්තෙ. ලයිට් කැපුවයි කියල ඒක නොබල ඉන්නෙ කොහොමෙයි? මොකෝ ඒ කාලෙ තිබ්බය පස්සෙං පහු ඔන් ලයින් ගිහිල්ල ආයම ඕන චිත්‍රපටයක් නාට්‍යයක් බලන්ට පහසුකං..ආය මිස් උනොත් මිස් උනාම තමා. නෝ සමා..නෝ කතා..නෝ සිනා... 

මම ඉතිං කලේ අපේ ජිප් එහෙකින් අයින් කරපු බැට්රියක් ඉල්ලගෙන ඇවිල්ල හිට ඕක පල්ලෙහා ටවුමෙ ගරාජ් එකකට දීල චාජ් කරගෙන එනව. එහෙම තමයි දියකැටපහණ එහෙම බැලුවෙ. 

අපෙ සාලෙ මේසෙකට වගෙ කියල තිබ්බෙ මම ඔෆිස් එකෙන් ගෙනාපු ලියන මේසයක් විතරයි. ඕකෙ තමයි අපි දෙන්නම ලියන කියන වැඩ කරන්නෙ. මගෙ ඔය හිටපු ගමං සෙට් වෙන හදිස්සි වැඩ. මම අර කලින් දවසක් කිව්වෙ ඩෝසරයක් එහෙම ගෙනල්ල . එව්වගෙ ලිය කියවිලි කටයුතු. එතනින් ගිහාම එතුමියගෙ පාඩම් සටහන්, ගුරු කාර්ය සාධන, එතනිං ගිහාම ගුරු -ගෝල වෙනස ඔය වගෙ කුදු මහත් කටයුතු ඔක්කොම කරන්නෙ අර ගමරාලගෙ අමුඩෙ වගෙ ඕක උඩම තමයි. 

එතනින් ගිහාම උයපු හට්ටි වළං ටික පත්තරයක් තියල තියන්නෙත් ඕක උඩ. ඒකෙම පැත්තක තමයි හිරමණේ හයි කරල තියෙන්නෙත්.එතකොට හදිස්සියට තේ එකක් බොන්ට වතුර සුට්ටක් පස්සෝ ගන්ට අපෙ තිබ්බ අර රවුම් කොයිල් එක තියන ඉලෙක්ට්‍රික් ලිපක්. ඕකත් තියෙන්නෙ ඔය මේසෙ උඩ ඔන්න කොටිම්ම. 

හදිස්සියෙන් ගෙදෙට්ට කවුරුහරි එනවනං ජනේලෙං එබිල බලල හිට ඔක්කෝටම කලින් ඔය මේසෙ උඩ තියන සබ්බ සයුරම දණි පනි ගාල ඇඳ අස්සටවත් දාල මේසෙට ඉටි කොලයක් එලල තමයි දොර අරින්නෙ. 

ඉතිං මම මේ කියන්ට ආවෙ ඔය ලට්ට ලොට්ට ඔක්කොම මේසෙ උඩ පටෝලා නිසා ටී.වී. එක ඕක උඩ තියන්ට ඉඩක් නෑ. ඒ නිසා ඒක තිබ්බෙ ඒ ළඟම තිබ්බ ලී පුටුවක් උඩ. ඒ පුටුවත් මම ඔෆිස් එකෙං ගෙනාපු එකක්. ඉතිං වැඩේ ඔය පුටුව උඩ ටී.වී. එක තිබ්බම අපි දෙන්නට ඉඳගන්ට වෙන්නෙ බිම. එහෙම කරන්ට වෙන්නෙ ටී.වී. එක පුටුවක් උඩ තිබ්බම පුටුවක ඉඳගෙන ටී.වී. එක බලන එක මහ බෙල්ල ඇමැට්ටි වෙන වැඩක්. ඒ නිසා අපි දෙන්න කරන්නෙ ටී.වී.එක ඉස්සරහම බිත්තිය අයින කොස්සෙං අතුගාල ඉඳගන්නව තප්පලං ගහල හොඳට දිග ඇදිල බිත්තියට හේත්තු වෙලා. 

මදුරුවන්ට කොවිල් එහෙකුත් පත්තු කරල තියනව මේසෙ යට. වැහි කෝඩයක් කාරිය පාත්වෙලා හීගෝතුවයි වගේ නං බෙඩ් සීට් දෙකක් පොරව ගන්නව කර ගාවටම. ඔන්න ඔය විදිහට තමයි අපි එහෙ ඉන්දැද්දි ටෙලිවිසොං බැලුවෙ. කලිං දවසක මම මේ ටෙලිවිසොං බැලිල්ල ගැන කිව්වදත් කොහෙද වගෙ මතකයි..ඒත් කමක් නෑ ඔන්න ඔහෙ කියල දැම්ම. වැඩියක් වෙන්නෙ නෑ නෙව...නැද්ද? 

තාමත් අපි දෙන්න හිටපු ගමං ඔය පරණ සීන් මතක් කරල හිනාවෙනව….. " ඒයි මතකද ? අපි අර ක්වාටර්ස් එකේ ඉන්නකොට ටී.වි. බලපු හැටි. බිම ඉඳගෙන..හෙහ්,හෙහ්, " 

ඔන්න ඔහොම එක ඉරිද දවසක උදේ බිම ඉඳගෙන ටී.වී. බ්ලන ගමං අපි දෙන්න තම්බපු කඩල කනව උදේට. උදේට කඩල තම්බල තෙල් ටිකක් එහෙම දාල කරල කරකවල ගන්නකොට අපි කොහොමත් ටිකක් අත වැඩියෙං කලින්දා හවස කඩල පෙඟෙන්ට දානව. මොකද පහුවෙනිදට දවල්ට බත මැරුවැහැකි අර කඩල තෙම්පරාදු කරාපු බාජනේටම බත් ටිකක් දාල පිහල ගත්තම. 

ඔය හොදි මාලු ඉව්ව මැටි වළඳටම බත් දාල පිහගෙන කන එක වගෙ දිවිය ලෝක රහක් මේ තුං ලෝකෙම නැතුව ඇති. හෙහ්,හෙහ්, එහෙම කාල තියන අයට ආය ඒ ගැන අමුතුවෙං කියන්ට දෙයක් නෑ. අනික අතට එහෙම කාල නැත්තං ඒ රහ මොන වගේද කියල පැහැදිලි කරන්ටත් බෑම තමයි. පරිප්පු හින්දපුවම, කට්ට කරෝල තක්කලි එක්කලා තෙල් දාපුවම, තෝර කරෝල හොද්ද, බණ්ඩක්ක බැදුම ..ආන්න ඇතිලියෙ බත් දාගෙන කන්ට කියාපු හොදි මාලු...ආ..අනික මුකුණුවැන්න මැල්ලුම.... 

" තව කඩල ගේන්ටද? " 

ඇටයක් ඉතුරු නැතුව මම කඩල පිඟානටම බැස්ටිය දීල කියල දැක්කහම එයයි ඇහුව. එයයි තාම කනව. උදේට කඩල තම්බපු දවසට එවුන්දැ කාල ඉවර වෙනකොට කොහොමත් දහය වගෙ වෙනව. අර කඩල ඇටයක් ගානෙ පොත්ත ඇරල පිඟානෙ පැත්තක ගොඩ ගහල මදේ විතරයිනෙ කන්නෙ ඔය මනුස්ස දූ.කඩල විතරක් නං බැරිය..එළබටුත් එහෙමයි..ආ..තක්කාලි එව්වයිත් පොතු අරිනව. මට නේද? විකාරෙ හැදෙනව. 

" මොකද අනේ ඔය කෝළම? මොකටද ඔය ඔව්වයෙ පොතු අරින්නෙ? ඔව්ව ඔය දිරවනවනං දිරවයි, නැත්තං දෙයියනේ කියල උදේට සරීර කෘත්තිය කරනකොට පිටවෙලා යයි. මොකටද ඔය පණ දාගෙන ඔව්වයෙ පොතු අරින්නෙ? " 

" ආ..ඔයා නං කියයි. මෙව්වයෙ පොතු බඩ වැලේ ඇලෙනව. ඊට පස්සෙ බඩේ අමාරු හැදෙනව." 

" .කෙහෙම්මල..මොන පිස්සු කතාවක්ද ඒ? කවුද ඔය දැං ඔහොම කතාවක් කිව්වෙ ඔයාට.." 

" අපෙ අම්ම. ….අපෙ අම්ම අපිට පොඩි කාලෙ එහෙම කිව්ව. එයා ඔය පොතු අයිං කරල තමයි අපිට ඔව්ව කන්ට දුන්නෙ.." 

හෙහ්,හෙහ්, අම්මට අපෙ උන්දැ පුදුම ආදරයක් තිබ්බෙ. අම්ම යමක් කිව්වොත් ඊට එහා දෙයක් නෑ.. 

" ආ..එහෙමද? එහෙනං ඇත්ත වෙන්ට ඇති. අපෙ අම්මනං එහෙම දෙයක් අපිට කිව්වෙ නෑ. ඒ නිසා මගෙ බඩවැලේ ඔව්ව ඇලෙන එකක් නෑ. " 

එහෙම කියල මම එයාගෙ පිඟානෙ තිබ්බ කඩල පොතු ඔක්කොම අරං කටේ දාගත්ත. 

" පිස්සුද ඔයාට? දැක්කද කරපු වැඩේ...සික්.." 

කඩල පොතු කතාව කියනකොට ඔන්න ඒ වගේම තව කතාවක් මතක් උනා. මේක මේ විමලෙ අයිය සම්බන්ද කතාවක්. එක අතකට විමලෙ ගැන මෙහෙම හරි කියන එක හොඳයි. මොකද මෙව්ව මේ විමලෙගෙ වාංපතුල් කතානෙ...හෙහ්,හෙහ්, 

දැං ඔය කුකුල් මස් උයද්දි හම අයිං කරනවනෙ. හමේ තමයි මේදය, තෙල, අරක මේක ශරීරයට අහිතකර දේවල් ඔක්කොම තියෙන්නෙ කියලනෙ එහෙම කරන්නෙ.ඒත් අපි පොඩි එවුං කාලෙ එහෙම කතාවක් තිබ්බෙ නෑ.ඒ කාලෙ අපෙ ගෙදර කුකුළො ඇතිකලා. අපෙ අම්මගෙ අයිය අපෙ මාම තමයි ඒ වැඩ රාජකාරි කලේ. කුකුළො විතරක් නෙවෙයි කාලයක් එළු පට්ටියකුත් මේච්චල් කලා උන්දැ. 

රයිට් අර කුකුළ් කතාවට ආයම ආවොත්..ඇති කරපු කුකුළන්ව අපි කවදාවත් මැරුවෙ නෑ.අපෙ ගෙදර පල්ලෙහ තිබ්බෙ ගන සාරෙට හැදිච්ච මාන කැළෑවක්. සමඟි පෙරමිණු ආණ්ඩුවෙ වගා සංග්‍රාමය කාලෙ මාම තනියම ඔය මාන ලන්ද පෙරලල සුද්ද කරල ගිණි තිබ්බ.ඊට පස්සෙ ඔය අක්කරේක විතර කෑල්ලෙ බෝංචි, කව්පී, සෝයා, ඉදල් ඉරිඟු, බඩ ඉරිඟු, මඤ්ඤොක්කා, බතල, ඉන්නල ඔය කොව්වත් වැව්ව. මාත් පොඩි කොට කලිසමකුත් ගහගෙන සුට්ටං උදැල්ලකුත් අරගෙන මාමට සහයෝගය දුන්න. හැත්තෑව දශකයේ විස්තර කියනකොට ඒ සම්බන්දව සවිස්තරව කියන්නං. 

රයිට් දැන් කුකුලගෙ හම ගැන නේද අපි මේ කතා කර කර හිටියෙ? ඉතිං අපි ඔය ඇතිකරපු කුකුළො කවදාවත් මැරුවෙ නම් නෑ. ඒත් අර මම කිව්ව මාන මණ්ඩියෙ ඉඳල මාසෙකට දෙපාරක් වගෙ මුගටි පනිනව කුකුලන්ගෙ බෙල්ලට. සුපටි පටි පන්නෝ..මුගටි ගෙට පැන්නෝ..පැනල බෙල්ල හපල ඇදගෙන යනව මාන ගාල ඇතුලට. අපෙ ඒ කාලෙ හිටිය බල්ලො හතර දෙනෙක්. ඇල්සේෂන් දෙන්නයි, වල්සේෂන් දෙන්නයි, ජම්බෝ, බිංගෝ, මිලී සහ රෝවර් උංගෙ නම්. මාම කොහෙන්ද ගෙනාපු ඇල්සේෂන් පැටියට ජම්බෝ කියල නම දැම්මෙ මම. 

ජම්බෝ ජෙට් නැත්තං නියම විදිහට කිව්වොත් බෝයිං 747 ගුවන් යානාවක් ඉස්සොරෝම කටුනායකට ආවෙ 1973 අවුරුද්දෙ. ඒ දවස්වල බෝයිං එහෙක යනව කියන එක අද වගෙ නෙවෙයි, අද තනිකරම සාඩින් පැක් කරල වගේනෙ ඇතුල. මෙන්න බලන්ඩකො 70 දශකයෙ ගුවන් යානා කොහොමද කියල. මම ඉතිං හැත්තෑව දශකය ගැන මෙච්චර වර්ණනා කරන එක අහන්ටත් දෙයක්ද? 

හැත්තෑව දශකයේ  Boeing 747 යානාවක ඇතුලත දර්ශනයක්

ඉතිං ආයම කතාවට ආවොත් ඔය ජම්බෝ ජෙට් එක ලංකාවට ආපු එක ගැන පත්තරවල සෑහෙන්ට ලිපි පලවුනා. ජම්බෝ කියන්නෙ කාගෙ කාගෙත් මුවඟ රැව්දුන් වචනයක් උනා. ඒ හින්දම මම ඒ කිට්ටුව අපේ ගෙදරට ගෙනාපු බලු පැටියට ජම්බෝ කියල නම දැම්ම. එම්.එස්. ප්‍රනාන්දු ඒ දවස්වල බයිලෙකුත් කිව්ව. " ඩී.සී. ටෙන් ඇවිල්ලා....ජම්බෝ ජෙට් ඇවිල්ලා... කටුනායක ගුවන් තොටුපොලේ..... සුදු නෝනල ඇවිල්ලා..... මහත්වරුත් ඇවිල්ලා.... කටුනායක ගුවන් තොටුපලේ. "

ඔතන ඩී.සී.ටෙන් කියන්නෙ මැක්ඩොනල් ඩග්ලස් සමාගමෙන් හදපු මගී ප්‍රවාහන ගුවන් යානයක්. 74 අවුරුද්දෙ සප්ත කන්‍යා කඳු වැටියෙ හැප්පිලා විනාශ උනේ මැක්ඩොනල් ඩග්ලස් ඪී.සී 8 ගුවන් යානයක්. " කන්දෙ හැපුනු මහ වනන්තරේ.... ඩී.සී. අට ගුවන් යන්තරේ,...බේරෙන්ට බෑ සසරෙ..කාගෙද ඒ වරද නොම දැනේ.." එම්.එස් හරි ඇන්ටන් ජෝන්ස් හරි එහෙමත් කිව්ව. 

යකෝ මේ කුකුලගෙ කතාව කියන්ට වෙන්නෙම නෑනෙ. හරි..ඉතිං මුගටි කුකුලො අදගෙන යනකොට අපෙ බල්ලො රෑන බුරාගෙන එලෝනව පස්සෙං. එතකොට බොහෝවිට මුගටිය කුකුළ දාල දුවනව. ඊට පස්සෙ අත්තම්ම හරි මාම හරි ගිහිල්ල කිකිළි අරගෙන එනව.බොහෝවිට තුවාල විතරයි. එහෙම උනාම අත්තම්මගෙ නොවරදින ප්‍රතිකාරය දුරු මිරිස් සරක්කු කුඩු වතුරෙන් අනල තුවාලෙ ගාන එක. ඒකෙන්ම අනිවාර්යයෙන් සනීප වෙනව. ඒත් කලාතුරකින් දවසක කිකිළි බේරගන්ට බැරිවෙනව. මුගටිය දාල දිව්වට ඒ වෙනකොට බෙල්ලම කාල. 

අපෙ ගරාජ් එකේ පිටිපස්සෙ තිබ්බ කක්කුස්සියක්. ඒක ඇවිල්ල බාල්දි කක්කුස්සියක්.දිනපතා නගර සබාවෙ දෙමල කම්කරුවෙක් ඇවිල්ල ඒ බාල්දිය සුද්ද කරල අලුත් එකක් තියල යනව. අපි කවුරුත් ඒක පාවිච්චි කලේ නෑ. ගෙදර ඇතුලෙ කොමෝඩ්ස් දෙකක් තිබ්බ. මම ඉතිං ජොලියට වගෙ ඕකට යනව. ආය අත්තම්ම යනව.රයිට් ඒ ගැන විස්තරේ ආයෙම දවසක. 

කක්කුස්සියත් එක්කම පිටිපස්සෙ එළුගාල. එළුගාල එහා පැත්තෙ කළු ගල් තුනකින් මාම ලිපක් හදනව ලොකු ගැඩුඹ කොට දෙක තුනක් දාල... අපෙ තිබ්බ මහ විසාල ඇලුමිනියම් මුට්ටියක් ....ඕකෙ කට කපල වතුර එකක් පැස්සවනව. කිකිළි පැහෙන වතුර එකට දාල විනාඩි දහයක් වගෙ තියල ගන්නව. මම ඉතිං ඔතනිං හෙල්ලෙන්නෙ නෑ. 

" සූට්ටි පුතා මොකද ඔතන කරන්නෙ? යන්ට කිව්වෙ ගෙට " 

අත්තම්ම කුස්සියෙ දොරෙං එබිල බලල කෑ ගහනව. මොන විකාරද? ඔහොම නෙවෙයි කොහොම කිව්වත් මම නෙවෙයි එතනිං හෙල්ලෙන්නෙ. 

" හරි හරි අත්තම්මෙ.." මම ඒ පැත්ත බලන්නෙ වත් නැතුව ආපහු කෑගහනව. 

කිකිළි මුට්ටියෙං එලියට අරගෙන මාම උගෙ කකුල් දෙක එකට ගැටගහල ඒ ලණුවෙන්ම එල්ලනව එතන තිබ්බ අනෝදා ගහේ.කටු අනෝදා කාල තියනව නේද? අර කටු ආත්තා කියලත් කියන්නෙ.ඔය කටු අනෝදා ගස් වල හරියට ඉන්න දිමියො. කොළ නවල එව්ව අස්සෙ තමයි එවුං ඉන්නෙ රංචු පිටිං. මගෙ අනන්ත කාල ඇති අනෝදා කඩන්ට ගහට නඟිද්දි. 

රයිට් ඊට පස්සෙ මාම කිකිළිගෙ තටු ඔක්කොම ගලවනව. තටු යන්තං අල්ලල අදින පමාව විතරයි.පට ගාල ඇදිල එනව.මම මේ කියන්ට ආවෙ ආය හම ගැලවිල්ලක් නෑ. එහෙම්මම ලිහල අරගෙන කොලපතක තියල කපල සුද්ද කරල ඒ ලිපේම පොඩි මැටි ඇතිලියක් තියල මාම උයනව කිකිළි, දුරු මිරිස් එහෙම යහමිං දාල.ගෙදර කවුරුවත් කන්නෙ නෑ එදාට මස්. මට නං ඕකෙ ඇතිගානක් නෑ. මමයි මාමයි විතරයි ඉතිං එදාට මස් කන්නෙ. 

රයිට් එහෙනං විමලය සම්බන්ද කතාව. ඉතිං ඔන්න හිටපු ගමං ඔන්න පත්තරවලද රේඩියෝ එකේද හැමතැනම කියන්ට ගත්ත කුකුලගෙ හම කන්ට හොඳ නෑය කියල. අපේ එවුනුත් ඉතිං තමංගෙ සෞඛ්‍යය ගැන බොහොම සැලකිලිමත් වෙනවනෙ. අර මම කලිනුත් කිව්ව නේද කොහොඹ කොළ කොටල ඉස්ම එහෙම බීපු කතාවක්...හෙහ්,හෙහ්, හරි ඔය කුකුල් හං සීන් එක දැනගත්තු ගමම්ම අපෙ ගෝලයට තහනං නියෝග නිකුත් උනා. ගෝලය කියන්නෙ අපෙ ක්වාටර්ස් වල සූපවේදියා නොහොත් අරක්කැමියට කියන සුරතල් නාමය. 

" සැමී මීට පස්සෙ කුකුළො උයනකොට අනිවාර්යයෙන් හම ගලවන්ට ඕන. පොඩි කෑල්ලක්වත් තියන්ට එපා, හොඳද? " 

ඉතිං ඔහොම ගියා සුමානයක් දෙකක්. දැං කුකුල උයන්නෙ හම රහිතව. සැමී කුක්කුට තෙමේ සුද්ද කරද්දි හම ගලවල වෙනම පොල් කට්ටකට වගෙ දාල අරං තියල පහුවදාට ඔය දඩාවතේ යන බල්ලෙකුට දෙනව. නැත්තං විසිකරල දානව. 

දවසක් කාගෙද උපන්දිනයක් හරි මොකක් හරි තිබිල අපි පොඩි පාටියක් දැම්ම. හැමදාම වෙනව වගේ වැඩේ නැඟල ගියා. පස්සෙ දැන් බඩු තියනව. අප්පටසිරි බයිට් නෑ. පපඩං බිත්තර අහල පහල ගෙවල් වලිනුත් ඉල්ලගෙන ඇවිල්ල බැද්ද. ඒත් මදි. 

ඔන්න විමලය එක පාරට කිව්ව " හිටහල්ල මම උඹලට නියම බයිට් එකක් හදල දෙන්ට. සැමී පුතා වරෙංකො. " විමලෙ සැමීත් එක්කරගෙන කුස්සියට ගියා. 

අප්පට සිරි කිව්වත් වගෙ විනාඩි දහයක් ගියෙ නෑ. මෙන්න විමලෙය ආව බයිට් පිඟානකුත් අරගෙන. 

" මොනවද බං? " සමරෙ ඇහුව.. 

" මොනව හරි කමක් නෑ. බයිට් එකක්නෙ ඕන.ඉඩමෙ ඉංගං අහන්නෙ නැතුව බතල ගන්ට ආව නං බතල ගනිං." විමලෙය බයිට් කෑල්ලක් කටේ දාගෙන තළු මැරුව. 

කතාව ඇත්ත. බයිට් එක මරු, අනික ඒ වෙලාවෙ එව්ව ගැන හියන්ට පුලුවන් තත්වෙක නෙවෙයි අපි හිටියෙ. කට්ටියම ගසල ඇරිය හිටු කියල ඊට පස්සෙ. 

පහුවදා දවල් අපි කට්ටියම ටැංකිය වටේ ඉඳගෙන නානව. ඔන්න කපුටෙක් අරගෙන ගිය මොනවද මස් කෑල්ලක් වගෙ එකක් අපි ඉස්සරහට වැටුන. 

" ඒයි අර මොකක්ද? මස් කෑල්ලක්ද කොහෙද නේද? " සමරෙ එතෙන්ට ගිහිල්ල බලල කෑගැහුව 

" සැමී..මේ ඊයෙ අර කුකුල් හං ටික කොහාටද විසිකලේ? මේ කපුටොත් අරං යනව එහෙ මෙහෙ. ඒ ටික වලලල දැම්මනං ඉවරනෙ. " 

" ඒ හං කෑලි වෙන්ට බෑ මහත්තය ඔය.." සැමී කුස්සියෙ ජනේලෙං ඔලුව දාල කිව්ව. 

" ඒ කොහොමද සැමී ඉස්තිරවම කියන්නෙ? " සමරෙ ආයම ඇහුව. 

" මම දන්නව ඉස්තිරවම. මහත්තයල අර අන්තිමට බයිට් එකට ගත්තෙ මොනවයි කියලද හිතාගෙන ඉන්නෙ? " සැමී එහෙම ඇහුවෙ අහක බලාගෙන.. 

" ඇඇ???...." සමරයගෙ මූණ ඒ වෙලාවෙ දෙල් ගෙඩියක් වගේ උනා. 

සමරෙ තමයි ඔය කුකුල් හම ඉවත් කලයුතුමයි කියල තදිම්ම කියා හිටියෙ. " මුගෙ අම්මට…" එහෙම කියල සමරෙ තොල හපාගෙන එක දිගට වතුර බාල්දි හත අටක් නාගෙන නාගෙන නාගෙන ගියා....