113. එක්තරා දඩයක්කාරයකුගේ කතාව...........The Saga of A Hunter.....10

අවකාශයෙහි ඉතා සැහැල්ලුවෙන් පාවෙමින් සිටි දඩයක්කාරයා වෙතට එසේම සුළං පොදක් සේ පැමිණියේ දඩයක්කාරයාගේ පියාණන්ය. ආසන්නයටම පැමිණ දඩයක්කාරයාගේ සුරත තදින් ග්රහණය කොටගත් ඔහුගේ සිනාමුසු මුහුණ දඩයක්කාරයාගේ සිතට රැගෙන ආවේ සිත පුරා පැතිරීගිය සතුටකි.

එහෙත් ඒ සමඟම දුටු දසුන යලිත් ඔහු සිත විශ්මයෙන් පුරවාලීය. සිදුවන කිසිදු දේකින් විශ්මය පත් නොවන්නෙමැයි අධිෂ්ඨාන කොට සිටියද සිත යලිදු වරක් විශ්මයපත් වීම වළකා ලීමට ඔහු කිසිසේත්ම සමත් නොවීය.

ඔහුගේ මෑණියෝ රැය පුරා දැල්වී උදෑසන නිවීයන ගිණි මැළයකින් නිකුත් දුම් රොදක් ඈත අවකාශයට පාවී යන්නාසේ පාව අවුත් පියාණන් සහ ඔහුට එකතු වූවාය.

ඇය ඔහුගේ සුරත තම වමතින්ද පියාණන්ගේ වමත ඇගේ සුරතින්ද අල්ලා ගත්තී ඔවුන් දෙදෙන දෙසම බලා සුන්දර සිනහවක් පෑවාය.ඇගේ රුව පෙරදින ගෙපැලේ සයනය මත වැතිර හුන් ඔහුට සුපුරුදු මෑණියන්ගේ රුවට කිසිදු අයුරකින් සමාන නම් නොවීය. සුරූපී සහ තාරුණ්යයේ ජවයෙන් ඔද වැඩී ගිය ඈ යොවුන් වියෙහිදී මෙසේ විනියැයි දඩයක්කාරයා උපකල්පනය කලේය.

දෑතින් තම ස්වාමියාගේ සහ පුත්රයාගේ අත් අල්ලාගත් ඈ ඔවුනද සමඟ පීඨිකාව ඉහල අහසේ උදෑසන හිරු එළියේ දිලෙන හරිත වන් තුරු ලතාදිය ඉහලින් පාව ගියාය.කෙමෙන් කුඩා වී ගිය තුරු ලතාදිය එක්වරම නොපෙනී ගියේ ඔවුහු ඝන අඳුරින් පිරී ගිය අවකාශයකට ඇතුළු වූහ.

දසත පැතිරුණු අඳුර හේතුකොටගෙන ඒ කෙබඳු ස්ථානයක් දැයි දඩයක්කාරයාට පැහැදිලි අදහසක් නොවූ නමුදු ඈත දිස් වන කුඩා ආලෝකයක් කරා තමන් වේගයෙන් ඇදීයන බව ඔහුට ස්වල්ප වේලාවක් ඉකුත් වීමෙන් අනතුරුව පසක් විය.

එවන් දෙයක් පිළිබඳව පූර්ව අත්දැකීමක් කිසිසේත්ම ඔහු සතු නොවූ බැවින් ඒ හා සමාන කල හැකි යමක් පිළිබන්ද ඔහු නොදත් නමුදු ප්රිය සොයුර සොයුරිය ඔබ හොඳින්ම දන්නා යමක් ඇසුරින් ඒ අවස්ථාව පැහැදිලි කිරීමට මට අවසර...

අඳුරු බිම්ගෙයක් තුලින් ඉදිරිය බලා යද්දී ඈත එක් කුඩා ආලෝකයක් දිස්වන අවස්ථාවක් සිහියට නඟා ගනු මැනවි. ඔබ ඔබට වැළැක්විය නොහැකි යම් බලවේගයක් මඟින් වේගයෙන් ඒ ආලෝකය දෙසට ඇදී යන අතර විය යුතු ලෙසම මොහොතින් මොහොත ඒ ආලෝකය විශාලවෙමින් දැල්වේ.

එවන් අවස්ථාවක් අත්විඳ නොමැති බැවින් දඩයක්කාරයා ඒ පිළිබඳව නොදැන සිටියද ඔවුන් මේ ඇදී යමින් සිටියේ සත්ය වශයෙන්ම එවන් බිම්ගෙයක් වන් තැනක් තුලිනි. ඒ අවකාශය සහ කාලය අනුයාත කරන එසේම ඒ අතර අන්තර් සම්බන්ධතාවය පවත්වා ගැනීම සැදුනු බිම්ගෙයක් වැන්නක් යනු මට ඒ සඳහා ඉදිරිපත් කල හැකි නිවැරදිම නොවතුදු හොඳම නො එසේනම් ඉතාම ගැලපෙන නිර්වචනයයි.

මෙසේ ඇදී යන අතර මව සමඟ ගෙවූ ජීවිතයේ සියළු සිදුවීම් දඩයක්කාරයාගේ දෑස් ඉදිරියේ අතීතාවර්ජන සිතුවම් පටක් වර්ධිත ධාවන වේගයක් සහිතව ( Fast Forward ) නරඹන කලෙක මෙන් ඇඳී ගියේය.සමාවන්න....සිතුවම් පටක් යනු කුමක්දැයි අඳෝ සංසාරයක් හෙතෙම නොදත් බැවින් ඔහු ඒ දෙස විස්මයපත් හදින් යුතුව බලා සිටියා පමණි. ඒ කුමක්දැයි ඔහු කිසිසේත්ම නොදත්තේය.

අතීතාවර්ජනය නිමවීම ද ඔවුහු අවකාශයේ පිවිසෙන විටම දුටු කුඩා ආලෝකය වෙත ළඟා වීමද එකම මොහොතේ සිදුවිය. සත්ය වශයෙන්ම ඒ කුඩා ආලෝකයක් නොව මධ්යයේ පිහිටි එක් ඉතා දීප්තිමත් ආලෝක ගෝලයක් වටා කරකැවෙන දිදුලන මිහිදුමක් වැනි යමක් බව ඊට ආසන්න වූ කල දඩයක්කාරයාට ප්රත්යක්ෂ විය.

දිදුලන ආලෝකය වෙත ලඟාවත්ම කෙමෙන් වේගය අඩුවී ගිය අතර අවසන ආලෝකය ඉතා ආසන්නයෙහිදී ඔවුහු තිදෙන නතර වූහ.

දිදුලන ආලෝකය වෙත ලඟාවත්ම කෙමෙන් වේගය අඩුවී ගිය අතර අවසන ආලෝකය ඉතා ආසන්නයෙහිදී ඔවුහු තිදෙන නතර වූහ.

නිමේශයක් ගත වූ පසු......''පුතා මම යනවා''....ඒ අරුත් දෙන සිතුවිල්ලක් සිතට ඇතුළු වන්නා හාම මෑණියන්ගේ වමත ඔහුගේ සුරතින් ගිලිහී යනු දඩයක්කාරයාට වැටහිණි.

ඒ හා සමඟම ස්වාමියා සහ පුත්රයා යන දෙදෙනාගේම දෑත් වලින් තම දෑත මුදාගත් ඈ කෙමෙන් දිදුලන ආලෝකය වෙත පාව ගියාය. අවසන එතුලට වැද නොපෙනී ගියාය.

ජ්වලනය වෙමින් භ්රමණය වන ආලෝකය දෙස කිසිදු අරමුණක් නොමැති හිස් බැල්මෙන් එහි බලාසිටියෝ එක් පියෙක් සහ පුත්රයෙකි.තත්පර කිහිපයක් ද එසේත් නැතහොත් හෝරා කිහිපයක්ද යයි කිසිදු හැඟීමක් නොවූ කාලාන්තරයකට පසු '' පුතා, අපි යමු ආපහු'' මහ දඩයක්කාරයා පුත්රයා ඇණවීය.

හිස සැලීමෙකින් ඊට එකඟත්වය පල කල දඩයක්කාරයා තම පියාගේ සුරත දැඩිව ග්රහණය කොට ගෙන ආපසු ඒමට පිටත් විය.

කෙමෙන් අඳුරු අවකාශයෙන් මිදීගිය ඔවුහු නැවතත් පීඨිකාව ඉහළ උදෑසන හිරු එළියේ දිදුලන පියවි අහසට එක්වනම පිවිසියෝය.

එතෙකුදු මෑණියන්ගේ දේහය මිහිදන් කල ස්ථානය දෙපස බද්ධ පර්යංකයෙන් හිඳ සිටි දඩයක්කාර පුත්රයා සහ පියාගේ දේහයන්ට ඔවුහු පිවිසියේ එක් වරමය.

සෙමෙන් දෑස් විවර කල දඩයක්කාරයා දුටුයේ එතෙකුදු දෑස් පියාගත්වනම තමන් ඉදිරියේ හුන් පියාණන්ය. ඔහු වත දෙස බලා සිටියදීම මහ දඩයක්කාරයා තම විසල් දෙනෙත් විවර කළේය. ගැඹුරු එමෙන්ම දහසක් අදහස් වලින් සපිරි බැල්මක් පුත්රයා වෙත හෙලූ ඔහු තම කටහඬ අවදි කලේය. ඒ සිතුවිලි මාත්රයක් නොව සත්ය වශයෙන්ම දඩයක්කාරයාගේ ප්රකෘති ස්වරයම විය.

'' පුතා. මම දන්නවා පුතාගෙ හිතට මේ ඊයෙ ඉඳල සිද්ද වෙච්ච දේවල් මහ බරපතල ගැටලුවක් වෙලා ඇති. ඒ වගේම මේ කිසිදේක අගක් මුලක් හොයාගන්න බැරුව පුතා මංමුලා වැලක් පෑගිලා කැලේ අතරමං වෙච්ච මනුස්සයෙක් වගෙ තුෂ්නිම්භූත වෙලා ඇති. කලබල වෙන්න එපා. මම පැහැදිලි කරල දෙන්නම් ඔක්කොම. කොහොමත් ඊයෙ වෙච්ච දෙයින් පස්සෙ මම තීරණය කලා පුතාට මේ ඔක්කොම විස්තර කිසිදෙයක් සඟවන්නෙ නැතුව කියන්නම ඕනය කියල ''

මහ වන මධ්යයේ අපූර්ව ශෛලමය මායිම් සළකුණු රාශියකින් සමන්විතවූ වෘත්තාකාර පීඨිකාවෙක එක් ස්ත්රියකගේ දේහය මිහිදන් කල ස්ථානය දෙපස හිඳගත් අපූර්ව මිනිසුන් දෙදෙනෙක්. පියෙක් සහ පුතෙක්...

තම ශ්රේෂ්ඨ වූ පරපුර සහ හා බැඳුනු පෞඩ අතීතය පිළිබඳ අනුවේදනීය වෘත්තාන්තය තම එකම පුත්රයා සමඟ පැවසීමට සූදානම් වන පියෙක්.....

ඒ විශ්මයාන්විත අතීත අන්දරය තම පියාණන් ගේ මුවින්ම ශ්රවණය කිරීමට සැරසෙන ඒ පරපුරේ අවසානයා වූ පුතෙක්....

මතු සම්බන්ධයි........