156. මොන පිස්සුද?....ඒකා තාත්තෙ කිව්ව විතරයි.....

ඊයෙ දහයට වගෙ ඇති වෙලාව. දෙකට කලින් ඉවර කරන්න ඕන වැඩක මම එරිල හිටියෙ නහයටත් උඩින්.ටෙලිෆෝන් එක වැදුන… 

" Mr Ravi….There is someone on the line who wants to speak to you..... " 

ඒ පල්ලෙහා තට්ටුවෙ අපෙ රිසෙප්ෂනිස්ට් …. 

" Okay……"මම කිව්ව. 

" Is this Mr. Ravi?....Our general manager would like to speak to you........... " 

පිලිපීන් කෙල්ලක් කතාකලේ..මෙහෙ ගොඩක් කම්පනීස් වල රිසෙප්ෂනිස්ට්ල පිලිපීන් කෙල්ලො..උං කතා කරන විදිහෙං අඳුන ගත්තැහැකි පට ගාල.. 

" No problem, put him on …" 

රිසීවර් එක උරහිසටයි කනටයි හිරකරගෙන කම්පියුටර් එකේ යතුරු ඔබන ගමන්ම මම කිව්ව. 

ආන්න උරහිසෙන් තවත් පොරෝජනයක්....ඔය දෙකයි පනහෙ බබලත්තුංට අඬන්ට දෙනවට වඩා උරහිසෙං තව පොරෝජන බොහොමයක් තියනව..( සිත්තමී..ඇහුණැයි බොට? ) හරි, දසරුවෙන් ප්‍රයෝජන ගැන ඒ ඇති..ආපහු ඊයෙ උදේ අපේ ඔෆිස් එකට.... 

ඔන්න මම දැන් බලාගෙන ඉන්නව අර General Manager කතා කරනකල්.තත්පර විස්සක් විතර බලල මම කතා කලා… 

" හෙලෝ...හෙලෝ…." 

මොන?....කිසිම සද්දයක් නෑ...උරහිසත් රිදෙන්ට ඇල්ලුව. ඒ පාර ඔන්න මම ඕන කෙහෙල්මලක් කියල කෝල් එක කට් කරල නිකා හිටිය. නිකා හිටිය කියන්නෙ නිකා හිටියෙ නෑ. මම අර කිව්වෙ කලින් හදිස්සි වැඩක් ගැන. ඒක කරන්ට පටන් ගත්ත. 

ඔන්න හවස හතරට විතර ආයෙම මට කෝල් එකක් ආව.පල්ලෙහා කවුද ඉන්නව කියල මාව හම්බ වෙන්න ඇවිල්ල. ගිහිල්ල බැලුවම මෙහෙ ගිණි නිවාරණ උපකරණ ගෙන්වන කම්පනි එකක Sales Executive කෙනෙක්. මිනිහ ලංකාවෙ ...මුස්ලිම්...ඉතිං කෝපි එකක් එහෙම බොන ගමන් අපි කතාකලා. 

" උදේ අපේ බොස් කතා කලා මිස්ට රවීට. කෝල් එක කට් වුනා කියලයි මට කිව්වෙ ලොක්ක. " 

" ආ..දහයට වගෙ නේද?.....අනේ සොරි..කට් උනා නෙවෙයි...මම හදිසි වැඩක ඒ වෙලාවෙ හිටියෙ....මම විනාඩියක් විතරම ලයින් එකේ හිටියනෙ..සද්දයක් නැති තැන මමයි ලයින් එක කට් කලේ...."' 

මිනිහ අහක බලාගෙන හිනා උනා.. 

" අපේ බොස්ට හිටපු ගමන් ගොතයක් එනව. නිතරමත්නම් නෑ. ස්ට්‍රෙස් වෙනකොට වැඩියි. මේ ටිකේ ටිකක් දරුණුයි කේස් එක.එහෙම උනාම එයාට වචනයක් එන්න සෑහෙන වෙලාවක් යනව. උදේ වෙන්න ඇත්තෙ ඒකයි. "' 

ඒ කතාව එතනින් ඉවරයි. ඒත් මේ ගොත ගහන බොස්ගෙ කතාව හින්ද මට එසඳ, එකල මා යොවුන් වියෙහිදී අත්දුටු සිදුවීම් කීපයක් මතකයට ආව. යම් කෙනෙකුගෙ ශාරීරික අබල දුබලතාවයකට උසුළු විසුළු කරන එක ඒ තරම් සුදුසු නම් නැහැ තමයි.ඒත් බොහොමයක් වෙලාවට අපි එහෙම කරනව. ඇත්තටම මම මේ කතා කියන්න හිතුවෙ එහෙම කිසිම කෙනෙක්ව උපහාසයට ලක්කරන්න හිතල නම් නෙවෙයි.ඇත්තටම වෙච්චි සිදුවීම් කිහිපයක් කියල පොඩ්ඩක් හිනාවෙල ජීවිතේ බර හෑල්ලු කරගන්ට එච්චරයි..... 

අර අපි පොඩි කාලෙ කතන්දර පටන් ගන්න විදිහ මතකෙයි? 

එකමත් එක කාලෙක...නැත්නම් යටගිය දවසට දවස් දෙකකට පස් සෙ දවසක බරණැස බ්‍රක්මදත්ත නම් රජ්ජුරු කෙනෙකුන් රාජ්‍ය කරන සමයේහි..... 

ඒ වගෙ මයෙ කතා ඉතිං පටන් ගන්නෙ ...මේක සිද්ද උනේ මම උතුරු මැද සහ නැහෙනහිර පළාත් මායිමේ ව්‍යාපෘතියක වැඩ කරන කාලෙදි.....ඔන්න ඔය විදිහටනෙ...ඉතිං මේකත් ඒ සුපුරුදු පූර්විකාවෙන්ම තමයි පටන් ගන්න වෙන්නෙ.. 

ජයනාත් හොඳ කොල්ලා...මට එහෙම වැඩිය අවුරුදු දෙකක් විතර වැඩිමහල්..ගම වලස්මුල්ල පැත්තෙ...උස මහතයි... සුදුයි. ඒත් පොඩි කේස් එකක් තිබ්බ, මිනිහ ගොතයි...කාලෙකට එච්චරම දරුණු නෑ...ඒත් කාලෙකට කතා කරගන්නම බෑ. 

මම මේ කියන යුගයෙ මොබයිල් තියා ලෑන්ඩ් ෆෝන්ස් උනත් දැං වගෙ පඳුරක් පඳුරක් ගානෙ තිබ්බෙ නෑ.අපෙ ගෙදර අහල පහලක ටෙලිෆෝන් එකක් තිබ්බෙ පන්සලේ විතරයි. හදිස්සියකට පණිවිඩයක් දෙන්න ඉතිං ලොකු හාංදුරුවන්ට කතා කරල ගෙදරට පණිඩිඩයක් යවල අප්පච්චිට පන්සලට ඇවිල්ල ඉන්න කියල කියන්න ඕන. 

රට හැමතැනම ටෙලිපෝං පෙට්ටි හයි කර කර යන්ට පටං ගත්ත ඔය කාලෙ.මුලින්ම මට මතක ට්‍රයිටෙල් ද මොකක්ද කියල කම්පනි එහෙකින් ඔය වැඩේ පටන් ගත්තෙ. අපෙ කෑම්ප් එක කිට්ටුව හැතැම්ම බාගයක් විතර එහාට වෙන්ට තිබ්බ පොඩි ටවුමක් වගෙ එකක්. ටවුමක්ය කිව්වට බස් ස්ටෑන්ඩ් එහෙකුයි කඩ කීපෙකුයි විතරයි ඔතන තිබුනෙ.මඩකලපු පාර අයිනෙ...ඔතනත් හයි කරපි ටෙලිපෝං පෙට්ටියක්....අපිට නේද මාර හැපී......ඒ හැටි ගෙවල් වලට කතා නොකලත් ඔය වගෙ එකක් තියන එකම මදෑ. අනික ඒ දවස් වල ඔය මල් නෙලීම වගෙ අනම් මනම් අපි දන්නෙවත් නෑ....අම්මප ඇත්තම ඇත්ත.... 

ජයනාත්ලගෙ අල්ලපු ගෙදරට ඔන්න ටෙලිෆෝන් එකක් ගත්තලු. ඔන්න ඌට වැහුන ටෙලිෆෝන් පිස්සුව.ඔය බොක්ස් එහෙක මට මතක විදිහට විනාඩියකට ගාස්තුව රුපියල් දෙකයි. ජයනාතයත් ඔන්න අපි ඔක්කෝමල සන්තකේටම තියන රුපියල් දෙකේ එව්ව ටික එකතුකරගෙන ඔන්න යනව ගෙදරට කෝල් ගන්න කියල. ඒ කරල ඔන්න රෑ වේගන එනකොට ආපහු එනව. මූණ හරි නෑ. 

" මොකද මචං?..... " අපි අහනව.. 

" හ..හ්.....හරියට..ක ක්..කතාකරගන්න බැරි උනා බං …"' ඌ කියනව. 

අපි ඉතිං ඕක වැඩි ගානකට ගත්තෙ නෑ. එක දවසක් ඔන්න අපේ තව යාලුවෙක් ආව අපි පොඩි ආතල් එකක් අරගෙන එහෙම රිලැක්ස් එකේ ඉන්න තැනට.ඔය වෙලාවෙ ජයනාතය ගිහිල්ල සුපුරුදු ලෙස කෝල් ගන්ට. ඔන්න කතාව ඇදිල ආව උගේ මේ අබූත කෝල් ගැනිල්ලට. 

" මාර වැඩක්නෙ බං ...මේ මනුස්සය රුපියල් දෙකේ එව්ව මල්ලක් එකතු කරගෙන යනව. ඒත් ඇහුවම කියන්නෙ කතා කලේ නෑ කියල.." මම කිව්ව. 

අර ආවයි කිව යාලුව...මිනිහගෙ නම සරත්චන්ද්‍ර....ඌ ටික වෙලාවක් සද්ද නැතුව ඉඳල පොඩි එකක් අරගත්ත. ….දීපං දුමක්....මම සිගරට් එහෙකුත් පත්තු කරල දුන්න...උගුරු දෙකක් එහෙම ඇදල අපි ඒ වෙලාවෙ එතන හතර දෙනෙක් හිටිය…. ඔක්කොගෙම මූණු දිහා අනුපිළිවෙලට බලං ඉඳල මෙහෙම කිව්ව. 

" අනේ මචං මම කිව්වයි කියලනං ජයනාතයට දැනගන්න තියන්න එපා.මට ඔය ජයාගෙ කෝල් ගැනිල්ලෙ හොරේ ඊයෙ අහු උනානෙ. මේකා රුපියල් දෙක දානව බොක්ස් එකට. ඒ කරල රිසීවර් එක අතට අරගෙන ඔන්න කතා කරනව....මූ තටමල තටමල ඔන්න හ..හ...හ..හ..හ..හලෝ........තා.....තා...තා...ත....තාත්තෙ කියන කොට ඔන්න විනාඩිය ඉවරයි. කෝල් එක කට් වෙනව. අයෙම රුපියල් දෙකක් දානව. ඒ විනාඩියෙත් කියන්නෙ තාත්තෙ කියල විතරයි.ඉතිං බං ඔය විදිහට මහ බැංකුවෙං ගහන ගහන දෙකේ කාසි ඔක්කොම මූට දුන්නත් මූට කියන්න වෙන්නෙ තාත්තෙ කියල විතරයි......" 

අපි එකා එකා මූණිං මූණ බලාගෙන උන්න අර මොනවද කාපු රිලව් වගෙ හිනාවෙන්ඩද අඬන්ඩද කියල හිතාගන්ට බැරුව. 

" මචං මේක කියල උඹල ජයනාතයට නෝන්ඩිය දානව එහෙම නෙවෙයි ඔන්න...හරි නෑනෙ ..." 

එදා රෑ නිදාගන්ට ඉස්සර මම කාටත් ඇහෙන්ට කිව්ව. හැබැයි කිව්වත් වාගෙ ඊට මාස තුනකට විතර පස් සෙ ඌ හෙඩ් ඔෆිස් එකට ට්‍රාන්ස්ෆර් එකක් හම්බ වෙල යනකල්ම කවුරුත් ඌ ඉන්න තැන ඔය ගැන කටක් හෙල්ලුවෙ නෑ..හැබැයි ඌ නැති තැන යාවජීව මාතෘකාව ඕක. 

අපේ ඉන්නවනෙ නිර්මානශීලී කට්ටිය. උං ඔය කතාවෙ විවිධ වර්ෂන්ස් හැදුව. එකක් ඔන්න ජයනාත්ගෙ තාත්තයි අම්මයි දෙන්නමත් ගොතයිලු.ඉතිං මූ එක පාරක් රුපියල් දෙක දාල තා..තා..තා..ත් ..තෙ කියනවනෙ.මූ කල්පනා කරනව ඊලඟ රුපියල් දෙකත් දාල ආයෙම තා..තා....තා...ත්..තෙ කියන්ට ගියොත් ඒකත් ඉවරනෙ. ඒ නිසා දෙවෙනි රුපියල් දෙක දාල මේකා රිසීවර් එක කනේ තියං ඉන්නව මොකවත් කියන්නෙ නෑ. තාත්ත කතා කරනකල්..අප්පට සිරි තාත්තත් ගොතයිනෙ. ඒරුපියල් දෙකේ තාත්ත පු.....පු...පු...පු.......පුතේ කියනව විතරයි. ඉතිං මාරුවෙං මාරුවට ඔහොම තමයි වෙන්නෙ..එක රුපියල් දෙහෙක මූ තාත්තෙ කියනව ඊළඟ රුපියල් දෙකේ මුගෙ තාත්ත පුතේ කියනව. 

අනික් වර්ෂන් එකේ හැටියට තාත්තයි අම්මයි ගොත නෑ. ඉතිං අල්ලපු ගෙදරට ගිහිල්ල පැයකට විතර පස් සෙ තාත්ත එනව ගෙදර. 

" මොකද අනේ මෙච්චර වෙල?..." අම්ම අහනව තාත්තගෙං... 

" පුතා කතා කලානෙ හාමිනේ…"' 

" අනේ ඉතිං,…. මොකද කොළුව කිව්වෙ? සනීපෙන් ඉන්නවය කිව්වද? "' 

" ඒ මොකවත් කිව්වෙ නෑ පුතා…"' 

" ඈ......එහෙනම් මේ පැයක් විතර පුතා මොනවද කිව්වෙ? "' 

" තාත්තෙ කිව්ව එච්චරයි "' 

" ඈ..පැයක්ම එච්චරද කිව්වෙ?.. " 

" ඔව්…" 

ඉතිං ඔන්න මේ ජයා හෙඩ් ඔෆිස් ගියාට පස් සෙ මට ලියුම් එවනව. මයෙ බුදු පිටා ඌ...පුල්ස්කැප් පිටු දෙකක විතර මාගලක් ඔන්න මෙහෙම.... 

හි...හි...හි...හිතවත් වි..වී..වී......වීරේ වෙ..වෙත, 

ඔ..ඔ...ඔ.....ඔබගේ...සැ..සැ..සැපදුක්......කෙ...කෙ...කෙසේද? 

ඔ.ඔ.ඔ.ඔළුව ම..ම...ම...ඤ්....ඤ්..ඤ් ඤං වෙ..වෙ...වෙනව උගේ ලි...ලි...ලියුං කි...කි..කියවන්ට ..ගි..ගි..ගිහාම..හෙ..හෙ..හෙහ්...හෙ...හෙ....හෙහ් : : : :) : : : :) 

හෙඩ් ඔෆිස් එකේදි එක කෙල්ලක් මිනිහ ගැන උනන්දුයි කියල ජයනාතය මට ලියා එව්ව. ඒත් මිනිහ ඒකිට කැමති නෑ කියලත් කියල තිබ්බ.ඒත් අන්තිමට මිනිහ බැන්දෙ අර කෙල්ලමයි. ඒ දවස්වල නේවාසික ට්‍රේනිං එකක් ඇවිල්ල මට යන්ට බැරි උනා වෙඩිං එකට.පස්සෙ හෙඩ් ඔෆිස් ගිය වෙලාවක කැන්ටිමේ පෙලේන්ටියක් ගහන ගමං මම ඇහුව උගෙං ඔය විස්තරේ... 

" ඒ බං උඹ කෙල්ලට ඒ හැටි කැමැත්තක් තිබ්බෙ නෑ නේද? ඒත් අන්තිමට මොකෝ බොලේ ඒකිම බැන්දෙ?.." 

" අනේ වී..වී..රෙ..මා..මා..ර..වැඩක්නෙ මට උනේ...ඒ ඒ ඒකි දවසක් ම..ම....මගෙන් කෙලින්ම ඇහුවනෙ  මම කැ..කැ..කැමතිද කි...කි..කියල...එයාව බ..බ..බඳින්ට… " 

" ඉතිං උඹ කෙලින්ම බෑ කිව්වනං ඉවරයිනෙ මචං...." 

" බෑ කි..කි..කියල කි..කි...කියන්ට...ත......ත...තමයි..මම හැ..හැ..හැදුවෙ...ඒත් බෑ..කි..කි..කියල කියා..ග..ග..ගන්නකොට ඒ..ඒකි ගෙ..ගෙ..ගෙවල් දෙකටමත් කි..කි...කියල කේ..කේ...කේන්දරත් බ..බ..බලවල ඉ...ඉ...ඉවරයි. "