Friday, September 28, 2018

මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමා මතුකරන ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව මුහුණදී ඇති අවුල...


මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරාගේ වියුණුවෙහි පළවූ ලිපියකි....

//බටහිර අළුත් ආගම මානව හිමිකම්.. අපි ආගම අදහනවා නම් මානව හිමිකම් ගැන කථා කරන්න ඕනෑ නැහැ...// 

බැලු බැල්මටම මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමා කරඇති කථාවේ වරදක් නැත යැයි පෙනීයනු ඇත. එම ප්‍රකාශයම වෙනත් ආකාරයකට දැක්වුහොත් ''මානව හිමිකම් මොකටද, අපි ආගම් අදහනවා නම්" යන්න කියවේ. ඒ අනුව මානව හිමිකම්වලට ඉහලින් ආගම් ඔසවා තැබීම සිදුවේ. ආගමික නායකයෙකු වශයෙන් සියල්ලන්ටම ඉහලින්, සියල්ලටම ඉහලින් ආගම ඔසවා තැබීම ඔහුගේ රාජකාරිය බව අපි දන්නෙමු. එහෙත් 'මානව හිමිකම්' යන්න බටහිර මතුවුයේ ආගම්වලට තවදුරටත් මිනිස් ජීවිතවල වටිනාකම් ආරක්ෂා කරදීමට අසමත්වීම නිසා යැයි යන තර්කයද කිසිසේත්ම ඉවතහෙළිය නොහැක.

විශේෂයෙන්ම, දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව, 1948 විශ්ව මානව හිමිකම් ප්‍රකාශනය එළිදක්වන්නේ අතිවිශාල ව්‍යසනයකට මුළු මිනිස් සමාජයම ලක්වූ පසුවය. දෙවන ලෝක යුද්ධ සමයේ සිදුවූ අතිමහත් කෲරතර මිනිස් සංහාරයක් කල හිට්ලර්, මුසලෝනි වැනි වර්ගවාදී, ජාතිවාදී ජන ඝාතකයන්ව කිසිසේත්ම වලක්වාලීමට කිසිදු ආගමක් සමත්වූයේ නැත. විශේයෙන්ම යුදෙව්, ජිප්සී (Gypsy people/Roma) ජනයා පමණක් නොව ශාරීරික දුර්වලතා සහිත ජර්මානු ජනයා ඇතුළු නියත මරණයේ අනතුරට ලක්කල ජනයාගේ ඉරණම වෙනස්කරලීමට ආගමික සංස්ථාපිතයන්ට කිසිදු තීරණාත්මක මැදිහත්වීමක් සිදුකල නොහැකිවීම ඉතිහාසයේ සිදුවූ ඉතා අවාසනාවන්ත තත්වයකි.

එම පසුබිම මත එළිදක්වන මානව හිමිකම් ප්‍රකාශනය කරලියට ඒමත්, එය බලාත්මකවීමත් සමග මහා මිනිස් ව්‍යසනයන්ට එරෙහිව අයෝමය හඩක් ගොඩනැගුනාසේම ඇතැම් ව්‍යසනයක් වලක්වාලීමටද, අවමකරගැනීමටද, එසේ නොහැකිවුයේනම් අඩුම තරමින් වරදකරුවන් නීතිය හමුවට පැමිණවීමට සහ නැවත එවැන්නක් ඇතිවීම වලක්වාලීමටද හැකිවිය.

අනික් අතට, මානව හිමිකම්හී නැගීමත් සමග ආගමික සංස්ථාවන්ට සහ ස්ථාපිතයන් අභියෝගයක්ද එල්ලවූ බව පැහැදිලිය. විශේෂයෙන්ම, ආගමීක නායකයන් අතින් සිදුවූ ළමා අපයෝජනයන් සම්බන්දයෙන් නීතිමය ක්‍රියාමාර්ගවලට යොමුවීමත්, එම ක්‍රියාවන් සම්බන්දයෙන් තරාතිරම නොබලා ආගමීක නායකයින්ට දඩුවම්දීමත්, ආගමික ඉගැන්වීම් නාමයෙන් ස්ත්රීන්ගේ මෙන්ම සමලිංගික ප්‍රජාවන්ගේ අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමවලට එරෙහිවද ක්‍රියාත්මකවීම සිදුවිය. එමගින් පල්ලියේ මෙන්ම වෙනත් ආගම්වල පැවැත්මට බරපතල අභියෝගයක් එල්ලකල බව පැහැදිලිය. අගරදගුරුවරු, වතිකානුවේ ප්‍රධානින්, රදගුරුවරු සහ පුජා ප්‍රසාදීන්වහන්සේලා ආදීන් අත්අඩංගුවට පත්වීමත් සම්බන්දයෙන් ක්‍රිස්තියානි ආගමික සංස්ථා ප්‍රධානීන්ගේ දැඩි අවධානය යොමුවීමත් තේරුම් ගැනීමට පුළුවන.

එහෙත් මානව හිමිකම්හි පදනම ආගමීක ශාස්තෘවරුන්ගේ ඉගැන්වීම් කිසිසේත්ම උල්ලංඝනය කරන්නක් නොව ඔවුන්ගේ ඉගැන්වීම් වෙනත් ආකාරයකින් තහවුරු කරන්නකි. එහෙයින් මානව හිමිකම් සම්බන්දයෙන් චෝදනා කිරීමට කිසිසේත්ම පදනමක් නැත. මානව හිමිකම්හී පදනම් ආගමික ඉගැන්වීම් නම් එය බටහිරට ආගමක්වීම වරදක් වෙන්නේ කෙසේද?

එහෙත් මට පෙනී යනුයේ මැල්කම් රංජිත් කාදිනල්තුමාගේ ආරාවුල ඇත්තේ මානව හිමිකම් සම්බන්දයෙන් නොව වර්තමාන බටහිර ලෝකය සමග බවය. පැහැදිලිවම බටහිර ලෝකය තුල ආගමට මෙන්ම ආගමික සංස්ථාපිතයන්ටද හිමිව තිබු අධිකාරිය ක්‍රමයෙන් දියවෙමින් ගොස් තිබේ.

එහෙත් ඔවුන් සම්පුර්ණයෙන්ම ආගම අත්හැර ඇතයි යන්න ඉන් නොකියවේ.

තමන් නිතර පල්ලි නොගියද, ආගම හොඇදහූවද, බටහිර ලෝකයේ බහුතරයක් තවමත් තමන්ගේ ආගම ක්‍රිස්තියානි ආගම යැයි කියන්නට නොපැකිළෙති. විවාහය වැනි උත්සවයක් පල්ලියේ ගැනීමට ප්‍රියකරති. ජේසු උපන් නත්තල වසරේ ප්‍රධාන උත්සවය ලෙස සමරති. සිය ශිෂ්ටත්වයේ පදනම් සකස්කරලීමෙහිලා ක්‍රිස්තියානි ආගම ඉවහල්වී ඇතිබව පිළිගනිති.

එහෙත් බටහිර පුද්ගලයා මෙන්ම රාජ්‍යයද තීන්දු-තීරණගැනීමේදී කටයුතු කරනුයේ හුදෙක් බයිබලය, පල්ලිය, පාපය, අපාය හෝ පුජා ප්‍රසාදීන්ගේ අභිලාෂයන්, ඉගැන්වීම් හෝ ආශිර්වාදය පදනම් කරගෙන නොවේ. සිය අනුබුද්ධිය, තර්කඥානය, කැමැත්ත, යුක්ති සහගත බව සහ පරිමේය තුලය. එබැවින් බටහිර මනුෂ්‍යයා සබුද්ධික මනුෂ්‍ය ජීවිතයක් ගෙවන්නන් (Rationalist humanism) ලෙස හඳුන්වති.. 'මානව හිමිකම්' යන්න ගොඩනැගී ඇත්තේ මෙහිම තවත් එක් දිගුවක් ලෙසය.

බටහිර ජනයා ලංකාවේ මෙන් හදියක් හන්දියක් පාසා සුරුවම් තැබීමට හෝ මීසමට පැමිණන පුජා ප්‍රසාදිවරයෙකු පසා අලුතින් සුරුවම් තැබීමට සතපහක්ව නොදේ. එහෙත් සිය ගමේ පල්ලියේ ගරාවැටෙන පල්ලිය ප්‍රතිසංස්කරණ කිරීමට මෙන්ම ලයිට් බිලගෙවීමටද යම් දායකත්වයක් දෙයි. 

 ''බයිබලයේ ඩයිනෝසර්ලා ගැන සදහන්වී නැත්තේ ඇයි?" යැයි බටහිර දරුවන් සිය දෙමාපියන්ගෙන් විමසනවිට ඔවුන්ගේ පොදු පිළිතුර වන්නේ බයිබලයේ හැම සතෙකු ගැනම සදහන් කර නැත යැයි කියයි. අඩුමතරමින් අලි ගැනවත් එහි නැත යැයි කියයි. ඒ ඇයිදැයි ඇසූවිට බයිබල් කතුවරයා හැම සතෙකුම දැක නැත යැයි පවසති. 

බයිබලය සම්පුර්ණයෙන්ම බොරුය, එය නොකියවිය යුතු, විසිකර දැමිය යුතු පොතක් යැයි සිය දරුවන්ට කියන ''දෙමාපියන්'' ඇත්තේ බටහිර ශිෂ්ට සමාජයෙන් එලියේය. බටහිර ලෝකයේ බොහෝ දෙමාපියන් සිය දරුවන්ට බයිබලය අඩුම තරමින් සාහිත්‍ය කෘතියක් ලෙස හෝ කියවීමට නිර්දේශ කරති. 

විවාහයට පෙර ලිංගික සබදතා, සමලිංගික සබදතා, ගබ්සාව ආදී කරණා සම්බන්දයෙන් මෑතකදී සිදුවූ සාකච්ජාවකදී ප්‍රකට කතෝලික කාදිනල්වරයෙකු දැක්වුයේ "දෙවියන් වහන්සේ මිනිසාව මැව්වේ තෝරා ගැනීමට ඇති නිදහසද සමග බවය" - එනම් 'තහනම් ගහක්ද' එහි ගෙඩි කෑමට හෝ නොකෑමට නිදහසද ඇතිව බවය. 

ඒ අනුව හොද නරක පෙන්වා දිය හැකිවුවද එය පුද්ගලයාගේ ස්වකීය තීරණයක් බවය. මේ අනුව පෙනීයන්නේ බටහිර ශිෂ්ටත්වය තුල ජීවත්වෙන වැසියන් පමණක් නොව ආගමික නායකයාද සබුද්ධික මනුෂ්‍ය ජීවිතයක් ගෙවන්නන් (Rationalist human) ලෙස ඉන් පෙනී යයි. 

එහෙත් බටහිර ලෝකයේ සබුද්ධික මනුෂ්‍ය ජීවන තත්වය ((Rationalist humanism) ඉස්මතු කිරීම වෙනුවට බටහිර මනුෂ්‍ය ජීවිතය හෙලාදැකීමට අති ගරු මැල්කම් රන්ජිත් කාදිනල්තුමා කටයුතු කරන්නේ ඇයි ?

එවැනි සබුද්ධික මනුෂ්‍ය ජීවන තත්වයක් ((Rationalist humanism) ඉස්මතු කිරීම තුල කාදිනල්තුමා, රදගුරුවරු, පුජා ප්‍රසාදීන් පමණක් නොව බෞද්ධ භික්ෂුන් ආදී ආගමීක නායකයන් ලාංකීය සමාජයතුල උසුලන ප්‍රභූ තත්වයනට පහරවදින නිසා යැයි යන්න එක් නිගමනයක් වියහැක. 

මා මීට පෙර දැක්වූ ලෙස ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටවල ආගමීක නායකයන් සමාජය තුල එක්තරා ආකාරය ප්‍රභූන් පිරිසක්වනවා පමණක් නොව දේශපාලන බලය සම්බන්දයෙන් කේවල් කරන්නන්ද වේ. අනෙක් අතට දෙමාපියන්, ගුරුවරුන්, දේශපාලකයන්, නිලධාරින් ආදිය පවා සුවිශේෂී පිළිගැනීමක් බලාපොරොත්තුවන ධුරාවලියක් සේ ගොඩනගා ඇති සමාජයක ආගමික නායකයන්ද එවැනි අස්ථානයක් ඉසිලීම පුදුමයකට කරුණක් නොවේ. 

එහෙත් බටහිරින් පැමිණි, තවමත් බටහිරින් (රෝමයෙන්) මෙහෙයවන කතෝලික පල්ලියද ලංකාව තුල එම ගොඩටම වැටෙන්නේ ඇයි? 

මට නම් පෙනී යනුවේ එය ක්‍රිස්තියානි ආගම දේශීය තත්වයන්ට ගලපාගැනීමට, නැතහොත් දේශීයකරණය කරගැනීමට ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව දරණලද සහ තවමත් දරමින් සිටින උත්සාහයේ ප්‍රතිපලයක් බවය. 

ඇත්තවශයෙන්ම, ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව දේශීයකරණය කිරීමට ප්‍රථමයෙන්ම ක්‍රියාමාර්ග ගත්තේ ලංකාවේ ප්‍රථම කාදිනල්වරයාවූ තෝමස් කුරේ කාදිනල්තුමාය. ඒ ඔහු පවා කමිටු සමාජිකත්වය දරූ දෙවන වතිකානු මන්ත්‍රණ සභාවේ (1962-65) තීන්දු තීරණ නිකුත්වීමටත් පෙර, 1944 දී කොළඹ අගරදගුරු පදවියේ සිටි අවසාන විදේශීය අගරදගුරුවරයාවූ ප්‍රංශ ජාතික Jean-Marie Masson, O.M.I. (1944-1947) අගදරගුරුවරයා ඉවත්ව ගොස් මීගමුව පෙරියමුල්ලෙන් බිහිවූ බෙන්ජමින් තෝමස් කුරේ රදගුරුවරයා කොළඹ අගරදගුරුවරයා ලෙස පත්වීමෙන් අනතුරුවය.

එහෙත් තෝමස් කුරේ අගරදගුරුවරයා ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව දේශීයකරණය වියයුත්තේ කුමන ආකාරයකටද? එහි සීමා මායිම් මොනවාද? යන්න ගැන පැහැදිලි දැක්මක් සහ අවබෝධයක් ඇතිව සිටියහ. එයට එක් උදාහරණයක් වනුවේ 1962 දී එවකට කොළඹ කතෝලික පාඨශාලා සමාන්‍ය අධිකාරිවරයාවූ D. J. ඇන්තනී පියතුමා කොළඹ ආනන්ද විද්‍යාලයේ රැස්වීමකදී "තමන් අන් සිංහලයන්ට නොදෙවෙනි සිංහලයෙකු බවත්, තමන්ගේ ලේවල දුවන්නේ ආර්ය සිංහල ලේ" යැයි දැක්වූ ප්‍රකාශනයක් සම්බන්දයෙන් අවවාද කල බවත්, එවැනි වාගලංකාරයන් (rhetoric) අනවශ්‍ය අවධානයන් සහ විකෘති අදහස් නිර්මාණය කරණබවත් දක්වා තිබේ. 

එමෙන්ම කාදිනල් කුරේ හිමියන් දරුණු ලෙස රෝගාතුරව ස්විට්සර්ලන්තයේ සිරිකුරුස නිකායේ ශා. රැපියල් රෝහල්ගතව සිටි සමයේ එතුමා ලඟින්ම සිටි එවකට රදගුරුවරයාවූ එම්ලියානුස් පිල්ලේ පියතුමන් වරක් පවසා ඇත්තේ "අප සිංහල හෝ දෙමළ වන්නේ භාෂාව නිසාද, නැතහොත් සංස්කෘතිය නිසාද යන්න දේවධර්මයට අදාල නැති බවත්, සියල්ලන්ම දෙවියන්වහන්සේගේ දරුවන්" බව තරුණයන්ට පසක්කර දෙන ලෙසය.

එවැනි ආකාරයේ විචක්ෂණ ලෙස මතවාදීමය ලෙස සහ ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව සිය සීමාවන් සටහන් කරගැනීමට දේශීය සහ බටහිර යන්න නීර්ණය කරගැනීමේදී වර්තමානයේ කෙතෙක් සමත්ද යන්න මැල්කම් රන්ජිත් කාදිනල්තුමාගේ ප්‍රකාශනයන් තුල දැන් දැන් නිතර මතුවෙන ගැටළුවකි.

සිංහලයන් යනු සිංහල-බෞද්ධයන් යැයි යන්න වඩ වඩාත් තවුරුකිරීමට දැඩි වෙරක් දරණ ප්‍රවණතා හමුවේ සිංහල-කතෝලිකයන්ද සිංහලයන්ය යන්න තවුරුකිරීමට ශ්‍රී ලංකාවේ කතෝලික සභාවට උවමනාවක් පවතින්නේද? සිංහලයන් යනු සිංහල-බෞද්ධයන් පමණක්ය යන්න මතුකරන්නන් සිංහල-කතෝලිකයන් නියම සිංහලයන් ලෙස පිළිගනීද යන්න අපි නොදනිමු. 

එහෙත් කතෝලිකයන් විවිධ භාෂා කථා කලද විවිධ සංස්කෘතික අනන්‍යතාවයන්ගෙන් යුක්තවුවද ඔවුන් මූලික ආගමික-සංස්කෘතික අනන්‍යතාවය බටහිර බව කිසිසේත්ම මුලින් උපුටා දැමිය හැකියැයි මම නම් නොසිතමි. විශේෂයෙන්ම රෝමයෙන් මෙහෙයවන රෝමානු කතෝලික සභාවකට එය කිසිසේත්ම කල නොහැක. එහෙයින් කාදිනල්තුමාගේ බටහිර සමාජ විවේචනය ''කිරි නිසා විසිකිරීම්ටත් බැරි උණු නිසා බීමටත් බැරි''  තත්වයක් නිරූපණය කරයි.

කෙසේවුද, කදිනල්තුමාව විවේචනය කිරීම සඳහා මංගල සමරවීරගේ කරේ නැගීමට හෝ මේ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජනය ගෙන දේශපාලන වාසියක් ලබා ගැනීමට මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ සහ නිමල් ලාන්සලාගේ තක්කඩි වැඩ වලට හෝ සහය දීමට නොයා යුතුය. මන්ද ඔවුන් නිරූපණය කරන ලුම්පන්, අවස්ථාවාදී, තක්කඩි දේශපාලනයෙන් අපට වැඩක් නැත.

අප පෙනී සිටිය යුත්තේ හුදෙක් දේශපාලකයන්ගේ හෝ ආගමික නායකයන්ගේ ප්‍රසාදයන්, අභිලාෂයන්, ආශිර්වාදයන් පදනම් කරගත් නියාලු සමාජයක් වෙනුවට බටහිර මනුෂ්‍යයා මෙන් අනුබුද්ධිය, තර්කඥානය, කැමැත්ත, යුක්ති සහගත බව සහ පරිමේය මුල්කරගත් සබුද්ධික මනුෂ්‍ය ජීවිතයක් (Rationalist humanism) වෙනුවෙනි. 'මානව හිමිකම්' ආරක්ෂාකරගත යුත්තේ එවැනි මනුෂ්‍යයන්ට ජීවත්විය හැකි සමාජ අවකාශයක් වෙනුවෙනි.

මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා.
28/09/2018

16 comments:

  1. “Forgive, O Lord, my little jokes on Thee
    And I'll forgive Thy great big one on me.”
    ― Robert Frost

    ReplyDelete
    Replies
    1. “Religion is regarded by the common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful.”
      ― Seneca

      And, it is the livelihood of the clergy.

      Delete
    2. [Forgive, O Lord, my little jokes on Thee
      And I'll forgive Thy great big one on me]

      මේක මරු කතාව

      Delete
  2. Kerala rape case speaks of unequal power equation between bishops, nuns in Catholic Church in India

    The cat is out of the bag. The Missionaries of Jesus, a congregation of Catholic nuns, have gone public with allegations that their bishop subjected some of them to sexual harassment and abuse. “More than 70 days have passed since the nun filed a police complaint [alleging rape] against the bishop,” said one nun as she staged a protest with members of her congregation and several activists in Kerala’s Kochi city on Saturday. “We have given clinching evidence also. It seems police are reluctant to take action due to pressure. Church and police both let us down. Now, we pin our hopes on the judiciary.”

    The fellow nun she referred to had on June 27 lodged a police complaint against Franco Mulakkal, the bishop of of Jalandhar, accusing him of raping her 13 times between 2014 and 2016. The Missionaries of Jesus congregation is based in Jalandhar and runs two convents in Kerala. The alleged abuse took place in one of the convents in Kerala. The bishop has denied the charge and claimed his accuser is taking revenge against him for ordering an inquiry into a complaint that she was in a relationship with a married man. On September 7, a media report said three more nuns had accused the bishop of inappropriate behaviour.

    Before going to the police, the nun tried to get justice from the Church. But every bishop – the highest official in a church territory called a diocese – she approached turned a deaf ear to her appeal for justice.

    In India, patriarchy and hierarchy, coupled with sexually repressive culture, have created a state where abuse thrives and victims are silenced. Kerala MLA PC George’s misogynistic remark on Saturday is evidence of this culture. He said about the nun, “There is no doubt she is a prostitute, for 12 times she enjoyed sex with the bishop and on the 13th time decided to call it rape.”

    Strongly rooted in Indian culture, the Catholic Church in India has kept the lid down tightly on the sexual abuse of nuns, not realising that in the 21st century, electronic means of communication allow the voiceless to express themselves.

    ReplyDelete
  3. Fertile ground for abuse

    Catholic nuns take a vow of poverty, chastity and obedience, to devote their lives to serving god in various ministries such as education, health and pastoral work in the communities. There are several congregations of nuns. Most of them were founded centuries ago in Europe (some congregations still wear the outdated European dress called a habit) and sent members to India as missionaries. Indian nuns are socialised into a culture of subservience to men. This creates fertile ground for their exploitation and abuse in many ways.

    Many congregations, like the Missionaries of Jesus in Jalandhar, were founded by a bishop to serve in his diocese. The bishop gives them funds to operate. They, in turn, provide the diocese with free professional service as teachers, principals, supervisors, household staff and diocesan office administrative staff. Therefore, it is easy for a bishop to exploit and harass the nuns of a diocesan congregation.

    International congregations of nuns are also often invited by bishops to serve in their dioceses. They are accountable to the bishop, who has the power to welcome them or ask them to pack up and move. Most bishops almost never use the latter power as the nuns usually serve the priests and bishops respectfully and unstintingly. They do their best not to incur the bishop’s displeasure, as they could suffer consequences. But there comes a time when enough is enough.

    ReplyDelete
  4. Spiritual guide as abuser

    Why did the nun in Kerala endure sexual abuse over a period of time without speaking up? The answer lies in the power equation between her and the bishop. He is her spiritual guide and patron, and the person who holds the purse strings. In comparison, she is equivalent to an employee at the mercy of the power he wields. She is a vulnerable and potential victim of abuse. For this very reason, the government has brought the Sexual Harassment of Women at Workplace (Prevention, Prohibition and Redressal) Act, 2013.

    Considering the position of nuns, especially those in a diocesan congregation, it is not easy for them to come out and speak against their bishop, notwithstanding the law that supports victims. For a nun to process the experience within the context of her commitment to her faith, her vows and her patriarchal conditioning, it can be quite traumatic. The bishop is a man who also takes the vow of celibacy and obedience to the pope. He is the religious head in a diocese. He commands great respect in his diocese and beyond. When a bishop preys upon a nun directly under him, using whatever power he commands, it can be very difficult to process the abuse.

    Several survivors of abuse by priests, both nuns and ordinary women, have spoken of how the abuser misuses his position as a spiritual guide and religious teacher to prey on vulnerable women. It is traumatic when your spiritual guide becomes your abuser. You are left confused. The suppression of sexual expression in Indian culture and that of the Church compounds the matter. When everything to do with sex is a sin except when it is for procreation, it takes time for a victim to process that her spiritual guide is sexually abusing her.

    Sadly, the Catholic Church in India has dragged its feet in dealing with the reality of abuse among the ranks of its ordained men. The first reaction is denial, followed by victim-blaming and shaming.

    Only when the crucible of shame boils over – like it did in the United States, where investigations by civil agencies pulled out thousands of cases of abuse over decades – has the Church admitted culpability

    Can the Church in India learn from the mistakes of the United States and other countries? The nuns want justice, which is the hallmark of Christ’s teachings. The Church, as the visible sign of Christ in the world, should be the first to demonstrate justice.

    Virginia Saldanha is former Executive Secretary of the Catholic Bishops Conference of India Commission for Women and Federation of the Asian Bishops’ Conferences Office of Laity, Family and Women; and member of the Indian Christian Women’s Movement and Indian Women Theologians’ Forum.

    ReplyDelete
  5. දැක්ක නේද කේරලේ සීන් එක?

    එහෙ බිසොප් ගොයිය දූසනේ කරන්නෙ කන්‍යා සොහොයුරියන්මයි. එයාල පැමිණිලි කලාට එව්ව සත පහකට ගණං ගන්නෙ නෑ පල්ලියෙ ලොක්කො. ඔක්කොම යට ගහනව.

    ඔන්න ඔහොමයි කතෝලික පල්ලිය තමන්ගෙම පැවිද්දන්ගෙ මානව අයිතිවාසිකම් සුරකින්නෙ..

    ඒ අව් අස්සෙ තමයි මේ මැකලං ගොයිය කියන්නෙ මානව අයිතිවාසිකම් සංවිධාන ඕන නැතය ආගම තිබ්බම ඇතිය කියල...අනේ සකෝ බලලෝ....

    ReplyDelete
  6. ඔහේට වෙන ලියන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද මං අහන්නෙ.
    අර පුක්ඛ සීන්එක ගැනවත් ලියනවකො.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ප්‍රසන්න,

      /ඔහේට වෙන ලියන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද මං අහන්නෙ./

      මම ලියපු එකක් නෙවෙයි බොල..ලිව්වෙ මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා මහත්මයා...බොහොම දක්ෂ ඒ වගේම නිර්භය ලේඛකයෙක්...

      මම මේ දනිපනිගාල අර කර්නල්ගෙ කතාව ලිය ලිය හිටියෙ අද සිකුරාද පෝස්ට් කරන්නෙයි කියලහිතාගෙන..ඒත් ඒ පාර හදිස්සියෙම ප්‍රියන්තගෙ මේ පෝස්ට් එක දැක්ක. ඒ ගමන මට හිතුන මේක ඇවිල්ල කාලීන මාතෘකාවක් ඒ වගේම ප්‍රියන්ත බොහොම අගේට පෙළගස්වපු ලිපියක් හින්ද ආයම නිදහස් සිතුවිලි එකෙත් දාන්ට ඕනය කියල...ඔන්න ඔහොමයි උනාය කියන්නෙ...

      /අර පුක්ඛ සීන්එක ගැනවත් ලියනවකො./

      ඒ ගැන මගෙ ඇත්තම කිව්වොත් තියෙන්නෙ දෙගිඩියාවක්...එක අතකට ඒ මෝඩ කොල්ලො ගැන දුකයි. අනික් අතට මේ ඊයෙ පෙරෙයිද ඇටෙං පොත්තෙං එලියට ආපු එවුං දැනගන්ටත් ඕන ෆේස් බුක් එකේ කලිසං පාත් කරල පුක පෙන්නන එක මහ ලොකු වීර කමක් නෙවෙයි කියල..

      Delete
    2. ඇත්ත තමයි ප්‍රසන්න කියලා තියෙන්නේ. මේ සතිය ශේප් වුණා මේක අලවලා.

      Delete
  7. ආගම් නොවේ අසමත්
    මිනිසුන් සුරකිනු බැරි
    පුජකයෝය
    සියලු ආගම් ගිලගත්


    ReplyDelete
  8. ආගමික පිස්සෝ. කරණවෑමි කතාවක් ලියපං බං. වැල් බයිලා ටිකක් හරි කියවල යමක් කමක් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්

    ReplyDelete
  9. ඉඳලා ඉඳලා සතියකට සැරයක් මේකේ අලුත් ලියමනක් දැක්කාම ආසාවෙන් එන්නේ නිදහස් සිතුවිල්ලක් කියවන්ඩ. කෝ ඉතිං මේ උපුටගත්තු සිතුවිල්ලක්නේ. :(

    ReplyDelete
  10. ස්තූතියි

    ReplyDelete
  11. අති උතුම් මැල්කම් රංජිත් හිමිපාණන්ට අඹ සරණයි !!!

    ReplyDelete
  12. උපුටා ගත් සිතුවිල්ල වුනත් මේ කියන දේවල් සහතික ඇත්ත. මිනිස්සුන්ට හොඳ නරක උගැන්නුවට, ඒවා ක්‍රියාත්මක කරන්නේ මිනිස්සූ, ඒක ස්වකීය අදහස.

    ස්තූතියි...

    ReplyDelete

මගේ සිතුවිලි ගැන ඔබේ සිතුවිලි

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...