612. සඳවතිය හන්තාන මත එබෙයි....

කොඳ මල්..........

සතිදෙකකින් විතර මොකවත් ලියන්ටත් බැරිඋනානෙ...සාමාන්‍යයෙන් මම අනිවාර්යයෙන් සතියකට සැරයක් පෝස්ට් එකක් දාන එක දානවාමයි. මේ පාර ඒ සුපුරුදු ක්‍රියා පටිපාටිය අනුගමනය කරන්ට බැරිවුනේ පහුගිය බෘහස්පතින්ද අපි අලුත් ගෙදරකට ආපු හින්ද. 

අලුත් කිව්ව්වෙ අපිට අලුත්. නැත්නම් අවුරුදු පහ හයක් පරණ එපාර්ට්මන්ට් එකක්.ඉතිං ඔය සුලු සුලු අලුත්වැඩියා කිරිලි, තීන්ත ගෑවිලි ටයිල් බයිල් එහෙම සුද්ද පවිත්‍ර කෙරිලි තිබ්බ ඕසෙට. පහුගිය සති අන්තෙ තනිකරම කලේ ඒ වැඩ කටයුතු. ඒ හින්ද තමයි සිකුරාද කොහොමත් මම දාන පෝස්ට් එක දාන්න අතපහු උනේ. දැන්නම් අවුලක් නෑ. 

ඉතිං ඔය පරණ ගෙදරින් එන්න ඉස්සෙල්ල අනවශ්‍ය දේවල් ඔක්කොම අයින් කලා.එහෙම හොයා බලද්දි පරණ ෆයිල් එකක් ඇතුලෙ තිබිල හම්බ වුනා කියමුකො මම කාලෙකට ඉස්සෙල්ල ඒ කියන්නෙ හරියටම කිව්වොත් එයිට් ඉයර්ස් එගෝ ලියපු කවි කීපයක්. යටින් දිනෙත් තිබ්බ. 2010 ඔක්තොබර් 08. පොඩි කුමාරිහාමිගෙ බ්ලොග් එකට කමෙන්ට් එකක් විදිහට ලියපු කවි පෙළක්...

මම බ්ලොග් ලිවිල්ලට අත්පොත් තිබ්බෙ පොඩි කුමාරිහාමිගෙ වියුණුවෙන්. ඒක කියන්න ඕන කිසිම සැක සංකාවකින් තොරව. ඒ වගේම බොහොම දක්ෂ නිර්මාණශීලි රචකයො රචිකාවියො කීප දෙනෙකුත් මම අඳුනගත්තෙ පොඩ්ඩිගෙ වළව්වෙදි. ඒ බහුතරයක් දැන් ලියන්නෙ නෑ..ඒකයි මට කණගාටු..ඒකයි මට කණගාටු..ජානුස් ගොයිය..අමාරිස් ..ටී.ජී...ඒ දැනට නොලියන මොඩල් එකේ අංගනාවියො. සිත්තමී නම් තාමත් ලියනව දිව විකාගෙන...හෙහ්..හෙහ්...

හරි එහෙනම් මෙන්න ඒ කවි පෙළ...

සඳවතිය හන්තාන මත එබෙයි

පුබුදුවූ කොඳ කැකුළු මඟ සැලෙයි

සඳ කැණින් තෙමුණු නුඹ වත දිලෙයි

අපරිමිත සෙනෙහෙ මා හද පිරෙයි

නදීතෙර ළවැළි තල පා තබා

පිය නගමු දෙපා රිදෙනා තුරා

මේ හැඟුම් විඳිමු මුලු සිත පුරා

එපමණකි පැතුම දිවි ඇති තුරා

නුඹෙ කිකිණි සිනා හඬ අසන්නට මනාපයි

සිනහසෙනවිට දෑස සිහින්වෙන හැටි අගෙයි

පෙර සසර මෙලෙස අප සිටියදෝ මට හැඟෙයි

නිල් නයන විලට වැද ගිලෙන්නෙමි එද සැපයි

කතර වුව නුඹ අසල නම් සදෙව් ලොව වගෙයි

අතරමඟ නවාතැන් මේ මඟෙහි බොහො තිබෙයි

කල්ප සුවහසක්වුව නුඹ අසල නම් අගෙයි

සසර සරනා තුරා නුඹ මගෙයි මම නුඹෙයි