153. අපි බිය වෙමු

    අපි බිය වෙමු.

    කොරෝනා සෑදීමෙන් ‌මියෙන්නට සිදුවේයැයි බිය වී අපි ප්‍රවේසම් වෙමු.

    කොරෝනාවෙන් මියෙන්නට වේ යැයි බියෙන් අපි එන්නත් ලබා ගතිමු. දැන් දෙවන එන්නත නිසි කලදී ලැබේදැයි නොලැබේදැයි යන අනියතය පිළිබඳ කල්පනාවෙන් පසුවෙමු.

    ඒ අතරේ එන්නත ලැබූ සෑම දෙනා ම වසර දෙකක් තුල මියෙතැයි සමාජ ජාල ඔස්සේ කෙස් ගස් දෙකඩ කරන තර්ක සහිත ව අහවල් විශ්ව විද්‍යාලයේ අහවල් මහාචාර්යයවරයා පැවසුවේ යැයි ලිපි සංසරණය වන අයුරු අපි දකිමු.

    නැවත අපි බිය වෙමු.

    වසර දෙකක්? ඔව් වසර දෙකක්!

    වසර අසූවක් ජීවත් වන්නට සිතා, කොරෝනාවෙන් මියෙන්නට බියෙන්, එන්නත් ලබා ගත් අපි ‌වසර දෙකකින් ‌මියෙන්නේලූ. ඉතින් අපි නැවත කම්පා වෙමු.

    ඒ තොරතුර නිවැරදි යැයි ගත්ත ද, අවම තරමින් අපට වසර දෙකක වගකීම් සහතිකයක් ලැබී තිබේ! ‌කෙනෙක් කොක්හඬලමින් පවසති.

    ඉරණම කියයි නම් මහමග සිඟන්නට‍

    උරුමකම් කිව හැකි ද රජගෙයි ඔටුන්නට

    අයියෝ! අවුරුදු දෙකයි! අවුරුදු දෙකයි! කියමින් විස්සෝප වෙමින් ඉන්නා අතරේ ඒ කියන ඊනියා වසර දෙක සම්පූර්ණ කරගන්න හැකිවේදැයි කවුරු නම් දනී ද?

    සුගිය දා වැහි වතුර ගංගාවලට පිරී, ගංගාවන් පිටාර ගලා, නාය ගොස්, පස් කඳු කඩා වැටී බොහෝ පිරිසක් මිය ගියහ.

    ඒ අයත් අපි වගේ ම කොරෝනාවෙන් මියෙන්නට බියෙන් සිටින්නට ඇති.

    පාරේ වාහන නොමැති, සංචරණ සීමා යුගයේ අධික වේගයෙන් වාහන ධාවනය කොට අනතුරට පත් වී කිහිප දෙනෙකු මිය ගොස් තිබේ. වසරේ වැඩි ම රිය අනතුරු සිදු වූ මාසය!

    ඒ අයත් අපි වගේ ම කොරෝනාවෙන් මියෙන්නට බියෙන් සිටින්නට ඇති.

    කොරෝනාවෙන් මියෙන්නට වේ යැයි බියෙන්, ප්‍රවේසම් වී එන්නත් ලබාගෙන දිවිය රැකගන්නට සිතද්දි, ඊටත් වඩා භයානක අවසානයක් අප වෙනුවෙන් මග බලා සිටී දැයි අපි නොදනිමු.

    ඉතින් අපි නොහඳුනාගත් අනතුරකට, ඒ අනතුරට පසු තවත් අනතුරකට, ඊටත් පසු වෙනත් අනතුරකට ආදී වශයෙන්, සදාකාලිකව ම බියෙන් සැඟවෙමින්, දුවමින් පසුවෙමු.