249. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 14…. ඉඳගෙන ලෙවල් ගැනීම සහ ක්‍රය ශක්තිය හීන වීම

මම එක පාරටම ඔලුව උස්සල ඈ දිහාවෙ බැලුව. ඈ සාලෙ මුල්ලක හේත්තු කරල තිබ්බ කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ හිටගෙන නෙරිය හදනව.

" ඔයා එන්න ඕන නෑ වැඩත් තියනවනෙ. මම ඉරිද දවල්ට බත් දෙකකුත් අරගෙන එන්නං, "

" ඒත් මගෙ හිතට හරි නෑ අනේ. අම්මට මොකද දන්නෙ නෑ නේද? "

" නෑ ඒ හැටි අමාරුවක් නෑ. එයාට ඔය හිටපු ගමං එනව කොන්දෙ අමාරුවක්. ඒක වෙන්ට ඇති. මම ගිහිල්ල බලල ඩොක්ට කෙනෙක් ගාවට එක්ක යන්ට ඕනනම් ඒකත් කරල බෙහෙත් අරං දීලම එන්නම්. "

පහුවදා සිකුරාද..... " ***, මම එන්නං ගිහිල්ල " කියල ඈ යන්න ගියා. ඇස් වල කඳුළු දිලිසෙනව වගෙ මම දැක්කට සහතික කරලම කියන්ට බෑ. මම අර තරු දාල තියෙන්නෙ ආය මේ කුනුහබ්බයකට එහෙම නෙවෙයි ඔන්න...හරිද? ඒ ඇවිල්ල එයයි මට කතාකරන නම. එයාටත් මම කතාකරන එහෙම විශේෂ නමක් තියනව. ඒ නම් දෙක දන්නෙ අපි දෙන්න විතරමයි. අපෙ සෙනේහෙ පටන් හත්තු අලුතමතමයි අපි එහෙම විශේෂ නම් දෙකකින් එකිනෙකා අමතන්න පටන් හත්තෙ.එයාට නම් හැබැයි සමහරවෙලාවට මට කියන සුවිශේෂී නම කියවෙන්න එනව මහ සබා මැද....මම මොනව හරි කියල ඒක යටපත් කරල ෂේප් කරල දානව.

දෙන්න දෙමහල්ලන්ට එකිනෙකා අමතන්න එහෙම තමන් විතරක් දන්න තමන්ටම සුවිශේෂී නම් දෙකක් තියන එක බොහෝම සෙනෙහෙබර ඒ වගේම රොමෑන්තික කාරණයක් කියලයි මම හිතන්නෙ. ඔහෙලට කොහොමෙයි හිතෙන්නෙ? එහෙම සුවිශේෂී නම් දෙකක් නැත්තං වහාම එහෙම නම් දෙකක් හදාගන්ට..කාලෝ අයංතේ මේ එයට කාලයයි.

පහුවෙනිදත් අපේ සති ප්‍රගති සමාලෝචන රැස්වීම තිබ්බ.

" මොකෝ බං? උඹෙ හරි නෑ මූණත් එක්ක...මොකෝ අවුල? "

අපෙ ලොක්ක කොහෙද ගිහිල්ල එන්ට පරක්කු උන නිසා රැස්වීමත් පටන් ගත්තෙ ටිකක් පරක්කු වෙලා. ඒ අතරෙ කැන්ටිමෙන් රුලං කෑල්ලක් කාල ප්ලේන්ටියක් ගහන ගමං සුමනෙ ඇහුව.

" කෝ නංගි? මේ සුමානෙත් මෙහෙද?"

" ආ..නෑ..නෑ..ඊයෙ ගෙදර ගියා.."

" ආ..එහෙමනම් අද පොඩ්ඩක් දාගමු...හෙහ්, අවුලක් නෑනෙ.."

" එයයිලගෙ අම්මට සනීප නෑ කියල ගියේ මචං ඒකයි මට මේ පොඩ්ඩක් අප්සෙට් වගේ…"

" ආහ්...එහෙමද? මොකෝ අම්මට? "

සුමනෙ අඳුනනව එයාලගෙ ගෙදර ඔක්කොමල. කසාදෙ රෙජිස්ටර් කොරන්ඩත් අපි දෙන්න ඕකගෙ බයික් එකේනෙ ගියේ. සාක්කියට අස්සං කලෙත් සුමනෙම තමයි.

" නෑ, මේ..ඒ හැටි අමාරුවක් මොකවත් නැතය කියල තමයි කිව්වෙ..අම්මයෙ තියනව හිටපු ගමං පොඩි කොන්දෙ අමාරුවක්..ඒක ආයම මතු වෙලයි කියල තමයි කියන්නෙ.."

" ඉතිං මොකද මචං උඹ කරන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ? "

" මම හිතාගෙන හිටියෙ අද පොඩ්ඩක් සන්තර්පණය වෙන්නම්ය කියල. ඒත් හිතට හරි නෑ බං..අම්ම මට මාරම ආදරෙයි. "

" මම දන්නව..මම ඉතිං අම්මගෙ ලේලිනෙ. මෙයා තමයි පුතා..කියල නංගි කියනවලු නේද? "

" ඔව්නෙ හෙහ්, හෙහ්,සුමනෙ කොහොමද දන්නෙ? " 

ඔය කතාව සුමනෙට කිව්වෙ නෑ මම මට මතක විදිහට..

" හිහ්, නංගිම තමයි දවසක් මා එක්කලා කිව්වෙ. "

" ඒකනෙ බං...මම කියන්ටද? මම දවල්ට කාල යන්නං..බොන්ට බෑ අද…"

" කමක් නෑ මචං මොකෝ ආය අරක්කු කියන්නෙ නොබීපු දෙයක්ය?..උඹ එහෙනං පලයං .."

" ඕ කේ.. එහෙනං එහෙම කරමු. ෂෙහ් , අද මේ ලොක්ක කොහෙ ගියාද මන්ද..කලින් රැස්වීම පටං ගත්තනං කලිං ඉවර කරන්ට තිබ්බනෙ. බලපංකො දහයට කාලයි. "

අපෙ ඔය රැස්වීමට සාමාන්‍යයෙන් වෙන විශේෂ මොකක් හරි දෙයක් ඈඳුනෙ නැත්තං පැය තුනක් වගෙ යනව. උදේ නමයක පටන් ගත්තම දහය හමාරට වගෙ කට කපල ටී එකකුත් එක්ක දෙනව පත කේක් කෑල්ලක්.රැස්වීම කෙරෙන ගමම්ම එව්ව සප්පායං උනාම තව පැය එකහමාරකිං වගෙ වැඩේ අහවරයි. ඒ කියන්නෙ දොළහට වගෙ.

" ලොක්ක ඔය කොහෙද ගියයි කියන්නෙ මේ උදේම? "

" අන්න අර ගලතරඔය හරහ අමුණක් බැඳල දෙන්ටෙයි කියල මිනිස්සු ඉල්ලනවනෙ දැන් සෑහෙන කාලෙක ඉඳල.ඒ ගැන වාර්තාවක් ඉල්ලුවලු සඳුද මිනිස්ට්‍රි එකෙන්. ඒ ගැන බලන්ටයි ඔය ගියේ. "

" අඩේ එහෙමද? ඉතිං කවුද ලොක්ක එක්ක ගියේ? ඕකෙ ලෙවල් ලයින් එකක් වත් ගන්ට එපාය වාර්තාවක් දෙන්ට. "

අමුණක් ඇලක් වැවක් වගෙ හදන්ට සැලසුම් කරන්ට ඉස්සරවෙලා පොළවෙ උස් පහත් තැන් අතර හරියටම වෙනස මැන ගෙන ඒ දත්ත සටහන් කරගන්න එක ඉතාම වැදගත්.ඒකට වෙනම උපකරණයක් තියනව. ලෙවල් එක ඒකටකියන්නෙ.ත්‍රිපාදිකයක් ( Tripod ) උඩ ලෙවල් එක සවිකරල ඒකෙ උපනෙතට ඇහැ තියල බලල තමයි පොළවෙ මට්ටම් ගන්නෙ. 

ලෙවල් ගන්නෙ මෙන්න මෙහෙම

" ලකියව එක්ක ගියාය කියන්නෙ…"

සුමනෙයි මායි අසෝකයි ලක්ෂ්මනුයි තමයි ඔය කාලෙ එහෙ හිටියෙ තාක්ෂණ අංසෙ. අසෝක මතකයි නේද? අර නෙලුම් බැඳල හිටියෙ.

" ලකියව ? "

මට හිනාව නවත්තගන්ට බැරිඋනා…

" අම්මාපල්ල ඔය යස්සය ගලතර අමුණෙත් ඉඳගෙන ලෙවල් ගත්තෙ නැත්තං ඇති…"

" මොකට කියනවද ඒ හරිය? හෙහ්, හෙහ් "

සුමනෙත් හිනාවට හවුල් උනා..ඒ ඉඳගෙන කතාව මෙහෙමයි. ඕක උනේ ඔයිට සති දෙහෙකට තුනකට ඉස්සර.

ඔය කුඹුරු පැළ ගොයම කාලෙ සහ ආය පූදින කාලෙ ගොවියන්ට කොච්චර වතුර තිබ්බත් මදි. කුඹුරු වලට අනෝතත්ත විල වාගෙ වතුර පුරෝගත්තෙ නැත්තං එවුන්ට නින්ද යන්නෙ නෑ. " වතුර මදි මහත්තයා වතුර මදි " ඕක තමයි කොයි වෙලාවෙත්.

ඒත් ඉතිං වතුර දෙන්ට පුළුවන් සීමාවක් තියනවනෙ. මම කලිං කිව්වෙ යෝද ඇලෙන් තමයි ගිරිතලේ, මින්නේරිය, කවුඩුල්ල ඔය ඔක්කොම වැව් වලට වතුර දෙන්නෙ. ඉතිං එව්වට යන වතුර ඔක්කොම අපේ ගොවියො ඇඬුවයි කියල උන්ට දෙතෑකිය? ඔන්න ඔය කචල් එක නිසා ගොවි මහත්තුරු කොරන්නෙ ඔය කොහෙ හරි වෙල්පහු වතුර පාරක් හරස් කරල පොඩි ඇනිකට් කෑල්ලක් බැඳගෙන කුඹුරු වලට අමතර වතුර පාරක් හරවා ගන්න එක.

වෙල්පහු වතුර කියන්නෙ කුඹුරු වලින් පිටාර ගලන වතුර. එව්ව ගලාගෙන ගිහිල්ල ආපහු පල්ලෙහා වැවකට එකතු වෙනව . ඒ වැවට පල්ලෙහා කුඹුරු අස්වද්දන්ට ආයම ඒ වෙල්පහු වතුර පාවිච්චි කරනව. ඔහොම අමුණක් බැඳගෙන මීටර් තුන් සීයක විතර ඇළක් කපල වතුර ගන්ට යාය 23 පැත්තෙ ගොවියො කට්ටියක් සංවිධානය වෙලා තිබ්බ. ඇළේ පතුලෙ ලෙවල් දෙන්ට ගියේ අපේ ලකියා.

ඔන්න ඕකා ලෙවල් දීල ආව. ඒ දීපු ලෙවල් වල හැටියට ගොවියො ඇලත් කැපුව. පහුවදා මෙන්න හෙණ ගෝසාවක්. අර ඇලේ වතුර ගලන්නෙ නෑ කියල විරෝධය පළ කරන්ට ඒ ඇල කපාපු ගොවියො තිහක් විතර ඇවිල්ල අපෙ ඔෆිස් එක වට කරලා. මේ ප්‍රශ්නෙට විසඳුමක් හැටියට අපෙ ලොක්කා කලේ අදාල පාර්ශ්වයන් ඔක්කෝම ගෙනල්ල අපේ ශ්‍රවණාගාරයෙ රැස්වීමක් තිබ්බ.

දැං ඔය Stake Holders කියල තමයි ඒ අයට කියන්නෙ. ඒ කියන්නෙ මොකක් හරි ව්‍යාපෘතියකින් ප්‍රතිලාභ ලැබෙන, ඒ ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කරවන හෝ ඒ ව්‍යාපෘතියෙන් නිසි හෝ අනිසි බලපෑමක් ඇතිවන අය. සිංහලෙන් අදාල පාර්ශ්වයන් කිව්වැහැකි.

" මචං මාර වැඩක්නෙ මම ලෙවල් දුන්න හරියට. ඒ ****** පුතාල නියම විදිහට ඇළ කපා ගත්තෙ නැතුවට මම පළිද? "

ලකියා අපෙ ඔෆිස් එක දෙකක් වෙන්ට කෑගහනව.

" හරි හරි බං උඹ ලෙවල් දීල ආවනෙ. එවුං ඇළ කපද්දි ආයම ලෙවල් චෙක් කලේ නෑ නේද? "

" පිස්සුද බං? උං රෑ වැඩ කරනව කිව්වෙ. ඒක ලේසියි කියල. මට ඇහැක රෑ තිස්සෙ ඔතන ගිහිල්ල ඉන්ට. "

" එහෙම බෑ කියල බෑ...මචං රාජකාරිය කරනකොට වෙලාවක් කලාවක් බලන්ට බෑ. උඹලට පඩියක් ගෙවනවනෙ…"

මම බොහොම බැරෑරුම් මුහුණින් කිව්ව. ලකියා මොහොතක් මගෙ මූණ දිහා බලාගෙන හිටිය මූණ කුණ්ඩ හට්ටිය වගෙ කරගෙන......

" අනේ මේ උඹ ***** නැතුව ඉඳහං. " කියල බස බස ගාල යන්ට ගියා පස්සවත් නොබල. සුමනයයි මායි කඳුලු පයිනකල් හිනා උනා.

ඔන්න ඇලේ ලෙවල් අර්බුදය විසඳන්ට කැඳවපු අර මහා රැස්වීම ආරම්බ උනා කියමුකො. ගොවිසංවිදානෙ සබාපති තුමා නැඟිටල කරුණු ඉදිරිපත් කලා. ඔය සමහර ගොවි මහත්වරු ඉන්නව හරබර වචන දාල කතා කරන්ට බොහොම මනාපයි. කාටවත් තේරෙන්නෙ නැති වචන දාල කතාකරන එක බොහොම ගරු නම්බු ලැබෙන වැඩක් කියලයි එයාල හිතන්නෙ.

ඔන්න එක පාරක් ඒත් ඔය යෝද ඇල කට්ටෙටම හිඳිච්චි නියං කාලෙක තියන වතුර ටික බෙදා ගන්නෙ කොහොමද කියල තීරණය කරන්ට රස්වීමක් තිබ්බ. ඔය එක මයික් ටයිසන්ගෙ බාප්පගෙ පුතා ටයිප් එකේ සබාපති කෙනෙක් කතාකරගෙන ගියා වරුවක් විතර.

" ඇත්ත වශයෙන්ම මේ අපේ අසරණ ගොවි මහතුන්ගේ ක්‍රය ශක්තිය අන්තිම පහත් තත්වයට ඇද වැටිලයි තියෙන්නෙ මේ වෙනකොට.... මම ඒක කියන්නම ඕන ගරු මහත්වරුනි.........."

ඔන්න එතුමා කියාපි. මායි සුමනෙයි අපෙ අයි.ඊ. මහත්තයයි ඉස්සරහ ස්ටේජ් එකේ ඉඳගෙන උන්නෙ. රැස්වීම තිබ්බෙ ඉස්කෝලෙ සාලාවෙ.

ඔය වෙලාවෙ අපෙ අයි.ඊ. මහත්තය ( ආ..අයි.ඊ. මහත්තය කියන්නෙ වාරිමාර්ග ඉංජිනේරු තුමා. Irrigation Engineer... මම අර කලින් දවසක කිව්වෙ..උඹ හිතං හිටියෙ චන්ද්‍රිකා උඹෙ බටේ පාත්කරල දෙන්ට එයි කියලද ඈ යකෝ? ..අන්න එහෙම අපෙ සියාතු මාමට කිව්වෙ එතුමා තමයි ) සාක්කුවෙං ගත්තු විට පාර්සලේ දිග අරිනව.විට මැලේ ඔතල තිබ්බෙ ඊට කලින් සතියෙ ජල ප්‍රශ්නය විසඳීමට ක්‍රියාත්මක කලයුතු ක්‍රියාමාර්ග කියන මාතෘකාවෙන් හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් එවල තිබ්බ ලියුමක. මම ඒක සුමනෙට ඇඟිල්ලෙං ඇනල පෙන්නුව. සුමනෙ අහක බලාගෙන හිනා උනා.

විට පාර්සලේ දිග ඇරිල්ල පැත්තක තියල එතුමා මගෙ දිහාට නැමුන.

" ඈ බං..වීරෙ..අර මොනවද අර යකා අර දොඩවන්නෙ? ක්‍රය ශක්තිය? අම්ම මුතුං කලෙ අහපු වචනයක්ද බං ඒ? "

මමත් අයි.ඊ. මහත්තය පැත්තට නැමුණ." ඔය ක්‍රය ශක්තිය කියන්නෙ අයි.ඊ. මහත්තය අර අහවල් වැඩේටනෙ. .....කම් සැප විඳීම.... ඒකටම තමයි. "

" ඉතිං මේ ****** පුතා ඒක කාටත් තේරෙන විදිහට එහෙම නොකියා මොනවද මේ කියන අපබ්‍රංස? "

" ඒකනෙ අයි.ඊ. මහත්තයා.කාට කියන්ටද මෙව්ව.."

මම සුමනෙ දිහාවට හැරිල ඉඟි මැරුව. සුමනෙ තොල් විකාගෙන අහක බලා ගත්ත. ඔන්න තව විනාඩි පහක් තරම ගියා. අයි.ඊ. මහත්තය හක්කෙ දෙපැත්තට කර කර විටේ හපනව. අර ක්‍රය ශක්තිකාරයා තවම කතාව.

" ඔබ තමුන්නාසේලාගෙන මම ඉල්ලා සිටින්නේ අපගේ හීන වී ගිය ක්‍රය ශක්තිය වර්ධනය කර ගැනීමට කුමන හෝ වැඩ පිළිවෙලක්........ "

" ඈ වීරෙ.."

අයි.ඊ. මහත්තය ආයෙම මගෙ පැත්තට නැමුණ. සුමනෙත් මගෙ එහා පැත්තෙ ඉඳල මගෙ දිහාට නැමුණ.

" ඔව්..අයි.ඊ. මහත්තය? "

" ඉතිං බං වයසට යනකොට ක්‍රය සක්තියද මොකද්ද එක හීන වෙනව තමයි. දැං මේ මගෙ උනත් එහෙමයි....ඉතිං ඒකට අපි මොනව කරන්ටද? මේ යකා ඒක මේ රැස්වීම වල කියන්නෙ ඒකත් අපෙ වැරැද්ද වගේනෙ. අනික ඒක වර්ධනය කරවල දෙන්ටෙයි කියන්නෙ අපට. අපි කොහොමද ඒක කරන්නෙ? ඔය තියෙන්නෙ අනන්ත තෙල් බේත්..එව්වයිං ටිකක් අරගෙන ගාල තවල කාරිය බලනව මිසක...."

" ඇත්ත ඇත්ත අයි.ඊ. මහත්තය.."

තොල් හපාගෙන ඉඳල මට ලේ රහක් වගෙත් ආව.... සුමනෙගෙ ඇස් වලින් කඳුලු පනින්න ඔන්න මෙන්න.

" ඉඳපංකො මම නැඟිටල කියන්ට ක්‍රය සක්තිය හීන උනාට අපිව අල්ලගන්ට එපාය කියල. "

අයි.ඊ. මහත්තය නැඟිටින්ට හැදුව.

" එපා. එපා. බොස්.. ඔන්න ඔහෙ ඕක අල්ලල දාන්ට. අපි රැස්වීමෙං පස්සෙ මිනිහට හෙමිහිට ඕක කියමු. "

මම එතුමාගෙ අතින් අල්ලල ආයම ඉන්දෙව්ව. ඔය අයි.ඊ. මහත්තයත් නියම බුලට් එක. අපිටම හරියන පිස්සු ලෝකෙ. ඇත්තට කියනවද අපිව අන්දන්ට කියනවද කියල අපිටම හිතාගන්ට බෑ.

පස්සෙං පහු දවසක මම අල්ල ගත්ත අර ක්‍රය ශක්ති සබාපතියා.

" සබාපතිතුමා අර මොකද්ද එදා අර රැස්වීමෙදි කිව්ව වචනෙ? ක්‍රය ශක්තිය.? මොකක්ද හැබෑටම ඒ? "

" හිහ්,හිහ්, ක්‍රය ශක්තිය කියන්නෙ මහත්තයා මිළදී ගැනීමේ හැකියාව.. "

" අම්මපා? ඉතිං කොහෙන්ද ඔය වචනෙ හොයා ගත්තෙ? "

" හිහ්..හිහ්..අපේ ලොකු දුව උසස් පෙළ ආර්ථික විද්‍යාවනෙ කරන්නෙ. මම එයාගෙන් තමයි ඕක දැනගත්තෙ "

ඉතිං ආපහු අර ඇලේ ලෙවල් අර්බුදයට....ගොවි සංවිදාන සබාපති තුමා කිව්වෙ මෙහෙමයි. ඇලේ ලෙවල් වැරදිය කුඹුරෙ වතුර ආපහු ඇල දිග ගිහිල්ල අමුණට යනවය අරකද මේකද රටේ නැති කතන්තර. එතුමාගෙ කතාවෙන් පස්සෙන් පහු අපෙ ලොක්ක ඔන්න කතා කලා.

" හරි දැන් අපි වැරැද්දක් වෙලා තියනවනම් ඒක නිවැරදි කර ගමු. ඊට කලින් ඔය ඇළේ ලෙවල් දුන්නු අපේ ලක්ෂ්මන් මහත්තයගෙනුත් අහල ඉන්ට එපාය. නැත්නම් ඒක හරි මදිනෙ. ඔය ඔය මහත්තුරුගෙ මතයනෙ. ඔව් ලක්ෂ්මන් මහත්තය මොකද කියන්නෙ මේ ගැන? "

ලකිය කොහොමත් වැඩි කතා කාරයෙක් නෙවෙයි අනික කලබල උනාම පොඩි ගොත ගැහෙන ගතියකුත් තියනව. ඔන්න ලකිය නැඟිටපි.

" බොස් මම ඉ..ඉ..ඉ...ඉඳගෙන ඒ ඇලේ ලෙවල් හරියටම දුන්න. මට කියන්ට තියෙන්නෙ එ...එ...එ...එච්චරයි. " 

දඩස් ගාල ආපහු ඉඳගනිපි.

අර කලින් කතා කරපු ගොවි සංවිදාන සබාපති තුමා උඩ පැනල ආයම නැඟිට්ට.

" අන්න ඒකනෙ සර් ..අපි ඉතිං බොරු නෙවෙයිනෙ කියන්නෙ. ඉඳගෙන ලෙවෙල් දුන්නම කොහොමද ලෙවල් හරියන්නෙ?..පුදුමයක් නෙවෙයි කුඹුරෙ වතුර ආපහු ඇනිකට් එකට එන එක…"

" ඈ???......... "

ලකිය ඇසුත් ලොකු කරගෙන සබාපතිය දිහා බලා හිටපු විදිහ මට මේ දැනුත් පේනව පේනව වගේ.ආ..උගෙ කටත් බාගෙට ඇරිලයි තිබ්බෙ. ලකිය කතා කරන්නෙ එහෙම තමයි. මචං මම ඉඳගෙන ඊයෙ රෑ පොතක් කියවනකොට....මම ඉඳගෙන උදේ ඔෆිස් එද්දි..ඔන්න ඔය වගෙ.

ඒ ඒ පුද්ගලයට නැත්නම් ප්‍රදේශයට ආවේණික වදන් භාවිතය නිසා බොහොම අපූරු සිදුවීම් ඇතිවෙන්න පුළුවන්. මාතර පැත්තෙ කොල්ලෙක් කොළඹ රස්සාවකට ආව. එකට වැඩ කරන කොළඹ කිට්ටුව කෙල්ලක් ගැන මිනිහගෙ ඇතිඋනා පිළිබඳ සිතක්. ඒත් කෙල්ලගෙ නෑ ඒ හැටි ගෝ එකක් මේ වැඩේට. වදෙන් පොරෙන් මිනිහ කැමති කරව ගත්ත කෙල්ලව නිවාඩු දවසක හම්බවෙලා ටිකක් කතා කරන්න. ඔන්න දෙන්න හම්බ උනාය කියමුකො. ඒත් කෙල්ල නෑ කිසිම කිසියම්ම කතාවක් බතාවක් ගල්බීත වෙලා වගෙ බලාගෙන ඉන්නව.

" මක්කැයි නංගි දොඩන් නැත්තෙ? "

ඉවසල ඉවසල බැරිම තැන කොල්ල ඇහුව.

" මේ කාලෙ දොඩං අවාරෙනෙ අයියෙ ඒකයි "

කෙල්ල කිව්ව. මේ ඔය තැඹිලි පාට දොඩං පිටරටිං ගෙන්නන්ට පටං ගන්ට කලිං කතාවක් හොඳද?

ඔය මයික් ටයිසන්ලගෙන් බේරෙන්ටම බැරි මංගල මහ සබාවල. එතන කතා පවත්වන්ට ගියාම වචන පැටලි පැටලි වට පිට බල බල පැද්දි පැද්දි වරුවක් කතා කරනව. මනාල යුවලට ආයෙ නෑ විකාරෙ හැදෙනව. මොකද කොයි වෙලේ මෙතනිං පැනගන්ටද කියල නෙව ඉන්නෙ ඒ දෙන්න..

දවසක් ඔය ජාතියෙ ටයිසන් බුවෙක් ඔන්න කතාවක් පවත්තනවලු. කතාව ඇදෙනවලු වරුවක් විතර..එකම, එකම, ආයම, ආයම කියනවලු..

" ඇත්ත වශයෙන්ම අද දින විවාහප්‍රාප්ත වූ මේ නවක දම්පතීන් යහපත් දූ දරුවන් ලැබ චිරාත් කාලයක්....."

මේ කෙහෙල්මල ඉවසන්ටම බැරි තැන එකෙක් නැඟිට්ටලු..

" සමාවෙන්න මහත්මයා. මම දන්න විදිහටනම් යහපත් හරි අයහපත් හරි දූ දරුවන් ගහෙං ගෙඩි එන්න වගෙ ඉබේම ඇති වෙන්නෙ නෑ. ඒ වැඩේට ඊට කලින් යම් නියමිත ක්‍රියාවක නිරත වෙන්ට වෙනව. මට පේන්නෙ ඔය මහත්තය තවදුරටත් මේ කතාව දිගටම මෙහෙම කරගෙන ගියොත් මේ නවක දම්පතීන්ට මෙතනම තමයි ඒ අදාල කටයුත්තෙත් නිරත වෙන්ට වෙන්නෙ..."

රයිට් ආපහු යමු මුලටම..කතාරම්බයට...අන්තිමට කොහොම හරි අපෙ ලොක්කත් ඇවිල්ල රැස්වීමත් තියල දවල් එකට වගෙ බත් ටිකකුත් කාල මම බස් එකේ නැග්ග මාතලේ එයාලගෙ ගෙදර යන්ට.