321. විත්‍යා ඝාතනයෙන් අනතුරුව...

Image - Tamil Guardian

විත්‍යා මියගියාය. නැත. ඇය දූෂණය කොට තිරශ්චීන ලෙස ඝාතනය කරනු ලැබුවාය.ඒ සාහසික අපරාධය පිළිබඳව කටයුතු කිරීමේදී ඇගේ ජාතිය කුමක්ද යන්න කිසිලෙසකින් වැදගත් නැත. එසේම ඒ නිහීන අපරාධයට වගකියයුතු අමනුෂ්‍යයින්ගේ ජාතියද කිසිදු ලෙසකින් වැදගත් නොවේ.සිදුවිය යුතුව තිබුනේ ඇගේ දූෂකයින් / ඝාතකයින් අත් අඩංගුවට ගෙන නීත්‍යානුකූලව කටයුතු කිරීමය. ඔවුනට සාධාරණ නඩුවිභාගයකින් අනතුරුව දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය ප්‍රකාර නියමිත දඬුවම් ලබා දීමය. ඒ ප්‍රශස්ත තත්වයයි. සාධාරණ සමාජයක, යුක්තිය අගයන දේශයක කාරණා කටයුතු සිදුවන්නේ ඒ අයුරිනි.

එහෙත් මේ ශ්‍රී ලංකාවය. මෙහි කාරණා කටයුතු සිදුවන්නේ ලොවෙත් නැති ලොවි ගහෙත් නැති ගහ උඩත් නැති ආකාරයටය. විත්‍යාගේ මරණයට කිසිදු අයුරකින් සිංහලයෙක් සම්බන්ධව බවට මෙතෙක් කරුණු හෙළිවී නොමැත. එවන් තත්වයක් තුල නිසි පරිදි කල් ඉකුත් නොවී පරීක්ෂණ සිදුකෙරිණිනම්, සැකකරුවන් අනලස්ව අත්අඩංගුවට ගැනිනිනම්, නීතිය අතටගන්නට තැත්කල පොදු ජනයා හේතුකොටගෙන සිදුවූ මේ ව්‍යසනය මෙන්ම ශ්‍රී ලංකා පොලීසියටත් ඉන් අනතුරුව අනායාසයෙන් ඇඟිල්ල දිගුවන රජයටත් විඳින්නට සිදුවූ අපකීර්තියද වළක්වා ගැන්මට මතු නොව උතුරේ ජනයා අතර රජයට සහ පොලීසියට යම් ප්‍රසාදයක් ගොඩනඟාගන්නටද උදාවූ මහඟු අවස්ථාවක් මඟහැරී ගියේය.

ඒ වෙනුවට සිදුවූයේ පොලීසිය සහ එහිම දිගුවක් ලෙස රජය හත්පලේ ගාගැනීමය. සුපුරුදු පරිදි යළිදු තම පක්ෂග්‍රාහී ස්වභාවය හා / හෝ අකාර්යක්ෂමතාවය මොනවට ප්‍රදර්ශනය කල, නීතිය රකින්නට දිවුරුම්දී සිටින පොලීසිය ඉතාම සරලව පැවසුවහොත් වැඩේ අනාගත්තේය. ඔවුනට නිසි පරිදි නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට බාධා කලේ කවුරුන්ද යන්න කිසිදු වැදගත් කමක් නැත. ඒ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයකු වේවා, පසුගිය රජයේ ඇමතිවරයකු වේවා, නීති පීඨ කථිකාචාර්යවරයකු වේවා, ඒ කිසිදු කරුණක් ඔවුන්ගේ වරද ලඝු කීරිමට හේතුවන්නේ නැත. ඉතාම පැහැදිලි එලෙසම බැලූ බැල්මට කැපීපෙනෙන කාරණය නම් සුපුරුදු පරිදි ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය තම රාජකාරිය ඉටුකිරීමට අසමත් වීමය. නැතහොත් තමන් මහජන මුදලින් ලබාගන්නා වැටුප වෙනුවෙන් ඉටුකල යුතු රාජකාරිය චේතනාන්විතව පැහැරහැරීමය.

පසුගිය දසවසර මුලුල්ලේ දුර්දාන්ත දේශපාලුවන්ගේ අතකොළු මෙන් ක්‍රියාකල, එසේම උසි ගැන්වූවිට ඔවුන්ගෙ විරුද්ධවාදීන් පසුපස දඩ බල්ලන් සේ හඹාගොස් සපාකෑමෙහි මනා පරිචයක් ඇති ශ්‍රී ලංකා පොලීසියෙහි උසස් නිලධාරීන්හට ඒ අමන පාලකයන් පළවා හැර මාස හතරක් ගතවූවද තවමත් රාජකාරිය හරිහැටි ඉටුකරන අයුරු මතක්වී නැත. ඔවුහු තවමත් වහලුන් මෙන් කටයුතු කිරීමට කැමැත්තෝ වෙත්දැයි සැකයක් ද පැන නැඟීම කිසිසේත් වැළැක්විය නොහේ.

එලෙසම ඉකුත්ව ගිය කාලය තුල ඒකාධිපති පාලකයින් වෙතින් නොයෙක් අයුතු ලාභ ප්‍රයෝජන සහ වරදාන ලබා සුපුරුදු බත් බැලයෝ, යලිත් එවන් දෑ අපේක්ෂාවෙන්, තමන්ට ඒ අවස්ථාව නිර්ලෝභීව උදාකරදුන්, ජනතාව කණ හරහා පහරදී පළවා හැරි අමන පාලන තන්ත්‍රය නැවත බලයට පත්කරනු වස් මෙවන් නිහීන උපක්‍රම යොදනුයේද යන සැකයද ඉඳුරාම බැහැර කරනු නොහේ.පවතින රජය රට අභ්‍යන්තරයේ මෙන්ම ජාත්‍යන්තරවද අපකීර්තියට පත් කීර්‍රිම ඉදිරි මහ මැතිවරණයෙන් සොරුන් සහ තක්කඩියන් යළිදු බලයට පත්කිරීමට ඇති ඒකායන මාර්ගය බව ඔවුහු හොඳින් දනිති.කෙසේ හෝ උගුලෙන් නැතිනම් හබකෙන් හෝ බලයට ඒමට හිටපු මහරජාණන් සිතෙහි බුර බුරා නැඟෙන නොසිඳෙන ආශාව පිළිබඳව මඳක් කල්පනා කොට බලන කල්හි කොතරම් අභව්‍ය ලෙස එක් වරම හැඟී ගියද මෙවන් කුමන්ත්‍රණයක් පිළිබඳ අදහස එක්වරම ඉවත දමනු නොහැක.

පොලීසියේ මෙන්ම ත්‍රිවිධ හමුදාවෙහිද බහුතරයක් ඉහළ නිලතල දරනුයේ පසුගිය දුර්දාන්ත රජය විසින් පත්කල, උසස්වීම් ප්‍රදානය කල ඔවුන්ගේ වහලුන්ය. තම ස්වාමීන් යලි බලයට ගෙන ඒමට මේ වහලුන් ඕනෑම අලජ්ජි ක්‍රියාවක නිරතවනු ඇත. මේ ඛේදජනක සිද්ධිය සිදුවූ වහාම හිටපු මහරජු කල ප්‍රකාශය මෙවන් අනතුරක් පිළිබඳව අප සිත් අවදි කරවයි. ඔහු පැවසූයේ එල්.ටී.ටී. ඊ. ත්‍රස්තවාදය ආරම්භ වූයේද මෙවන් පොලීසියට සහ උසාවියට ගල් ගැසීම් වලින් බවත් වහාම පොලීසිය ක්‍රියාත්මක වියයුතු බවත්ය.

එම ප්‍රකාශය සත්‍යයකි. එහෙත් ඒ කිසිසේත්ම මරා අදහස් කල අයුරින් නම් නොවේ.එල්.ටී.ටී. ඊ. ත්‍රස්තවාදය ආරම්භ වූයේ මෙවන් ගල් ගැසීම වලින් බව සත්‍යයකි. එකලද තමන්ට සිදුවූ අසාධාරණයන්ට සුදුසු පිළියම් නොලැබෙන කල්හි පොදු ජනයා අතට අසුවන දෙයින් පොලීසියට පහර දුන්හ. එල්.ටී.ටී. ඊ. ත්‍රස්තවාදයට අතු රිකිලි දමා වර්ධනය වන්නට මල් පුබුදා පල බර වන්නට සුදුසු තෝතැන්නක් නිර්මාණය කොට දුන්නේ ඒ පොදු ජනයාගේ සිත් තුල වූ අපරිමිත වේදනාවයි. බුබුළුලන අසහනයයි. කැකෑරෙන වෛරයයි. උතුරේ නොව දකුණේද එසේමය. අන්තරේ භික්ෂු උත්තමයින් සෘද්ධි බල නොලබාම පොලීසියේ යකඩ වැටවල් දිගේ ඉහළට සක්මන් කරන්නේ ඒ වේදනාව නිසාමය. ඒ අසහනය නිසාමය. ඒ වෛරය නිසාමය. එසේ පැවසීම කිසිසේත්ම අන්තරේ භික්ෂූන්ගේ හැසිරීම හෝ ඔවුන්ගේ අසාධාරණ ඉල්ලීම් අනුමත කීරිමක් නොවන බව සැළකුව මනාය.

ඉල්ලිම් කොතරම් සාධාරණ වුවද, අසහනය වෛරය කොතරම් උග්‍ර වුවද නීතිය අතටගෙන ක්‍රියාකිරීමට මහජනයාට ඉඩදීමට නොහැක. එහෙත් එවන් තත්වයක් පාලනය කිරීම ඉතාම සංයමයෙන් කලයුතුය. ත්‍රස්තවාදය යලි හිස ඔසවන බවත් වහාම ඒ පාලනය කල යුතුබවත් පවසමින් මරාතුමන් අදහස් කලේ පොලීසිය උද්ඝෝෂකයින්ට විරුද්ධව දැඩි පියවර ගත යුතුබව විය හැක. එසේ පැවසීමෙහි වරදක් ද නැත. ඔහුගේ පාලන කාලය තුල ඔහු ක්‍රියාකලේ ඒ අන්දමටය. එහෙත් අතිගරු මරාතුමාට නිතර අමතක වන ඉතා වැදගත් කරුණක් ඇත. එනම් ජනවාරි නම වන දින සිට ඔහු මේ රටේ පාලකයා නොවන බවයි.

එබැවින් පොලීසියට උපදෙස් දීම මෙන්ම " අපිට දුන්නොත් කොරලා පෙඤ්ඤඤ්ඤං " වර්ගයේ ගොන් පාට් ද අපට මේ මොහොතේ අවශ්‍ය නැත.එතුමාගේ කිරිල්ලේ හොඳකම නිසාම ලොව දරුණුතම ත්‍රස්තවාදයක් පරදවා යන්තමට වසර හයක්වත් ගතවන්නට පෙර ඒ ත්‍රස්තවාදයෙන් පීඩා විඳි ජනතාවම එතුමා පළවා හැරිය බව කිසිවකුට අමතක නැත.මැයි 19 වන දින ත්‍රස්තවාදයෙන් මිදුනු දින සමරනු ලෙසම ජනවාරි 8 රාජ්‍ය  ඒකාධිපතිවාදයෙන් මිදුනු දිනය ලෙස සැමරිය යුතුය.

එලෙසම මරා ප්‍රකාශ කලත් නැතත් පොලීසිය ක්‍රියාත්මක වියයුතුය. පොලීසිය පමණක් නොව රජය ද ක්‍රියාත්මක වියයුතුය. ඒ අන් කිසිවක් සඳහා නොව විත්‍යාට අත්වූ ශෝචනීය ඉරණම උතුරේ මෙන්ම දකුණේද කිසිදු යුවතියකට මින් මතු අත්නොවීම උදෙසාය.