320. උතුරේ මළවුන් සැමරීම තහනම සහ එලඹෙන පාර්ලිමේන්තු මහ මැතිවරණය

Google Images

උතුරේ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කොට සය වසරක් ඉකුත්ව ගොස් ඇත. ඒ අතර 2009 වසරේ මැයි මස අවසන් සටන පැවති වෙල්ලමුල්ලිවයික්කාල් ප්‍රදේශයෙහිදී තම මියගිය ඥාතීන් හිත මිතුරන් සැමරීමට සංවිධානය කල සැමරුමක් පොලීසිය විසින් අධිකරණ නියෝගයක් ලබාගනිමින් තහනම් කොට ඇත. මේ පියවර පිලිබඳව දකුණේ බොහෝ පිරිස් අමන්දානන්දයට පත්වනු නිසැකය.එහෙත් මේ නියෝගයෙන් තහනම් කෙරෙන්නේ මිනිස් අයිතිවාසිකමක් බව බොහෝ දෙනෙකුට නොතේරේ. 

තම මළගියවුන් සැමරීම සෑම මිනිසකුගේම අයිතියකි.මියගියවුන් ත්‍රස්තවාදීන්ද, මිනීමරුවන්ද, අපරාධ කරුවන්ද යන්න ඊට අදාල නොවේ. තමන් කැමති පරිදි මරණය සැමරීමට මියගියවුන්ගේ ඥාති හිතමිත්‍රාදීන්ට පූර්ණ අයිතියක් ඇත. ඔවුන් උදෙසා පහනක් දල්වා යලිත් මෙවන් අකල් මරණයක් ඔවුනට නොවේවා! යලිත් මෙවන් දරුණු ව්‍යසනයක් දැකීමට සිදු නොවේවා! යනුවෙන් හදවතින් ප්‍රාර්ථනා කිරීමට දකුණට මෙන්ම උතුරටත් අයිතියක් ඇත.

පොලීසිය තහනම් නියෝගය ලබාගෙන ඇත්තෙ සාමය කඩවීමට ඉඩඇති බවට පූර්ව නිගමනයක පිහිටා සිටිමිනි. එසේ නිගමනයකට එළඹීමට හේතුවූ කාරණා පිළිබඳව වාර්තාවී නැත. සත්‍යය  වශයෙන්ම එළෙස ඔවුනට විශ්වාසදායක තොරතුරු ලැබී ඇතැයි මොහොතකට සිතමු. එහෙත් එවන් අවස්ථාවක පොලීසිය කළ යුත්තේ සාමය කඩවීම වළක්වා සැමරුම බාධාවකින් තොරව පවත්වාගෙන යාමට ඉඩ සළසාදීමය. පොලීසියෙන් මහජනයා බලාපොරොත්තුවන්නේ එවන් ක්‍රියාමාර්ගයක් මිස මහජන රැස්වීමක් පිළිබඳව දැනුම් දුන් විගස අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් තහනම් නියෝග ලබාගැනීමක් නොවේ.

පසුගිය ජනවාරි 8 වනදින දෙමළ ජනයා එක පොදියට ඡන්ද මධ්‍යස්ථාන වෙත පැමිණ එවකට ඔවුන් පමණක් නොව මුළු මහත් දිවයිනම වෙලාගත් දුර්දාන්ත පාලනයෙන් මිදෙනු පිණිස තිසර ළකුණ ඉදිරියේ තම මනාපය ප්‍රකාශ කලේ වෙනත් සහසක් අපේක්ෂා ඇතිව නොව ස්වනිජබිමේ ගෞරවාන්විත ලෙස ජීවත්වීමේ අනුල්ලංඝනීය අයිතිය තමන්ටද සාක්ෂාත් කොටගනු පිණිස පමණක් බවට සැකයක් නැත. එසේවුවද ඒ අපේක්ෂාවට, ඒ අයිතියට මළවුන් සිහිකිරීමේ අයිතියද ඉඳුරාම අයත්බව එදින ඔවුන්ගේ මනාපයෙන් ජයග්‍රහණය,  කළවුනට නොවැටහීම ඔවුන්ගේ නොව අපගේද මහත්ම අභාග්‍යයකි.

ත්‍රස්තවාදීන් සැමරීමට ඉඩදියයුතු නැතිබව ද තර්කයක් ලෙස ඉදිරිපත්කෙරේ. එසේවීනම් සෑම වසරකදීම නොවැම්බර් මස ඉල් මහ විරු සමරුව යනුවෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමරනුයේද ත්‍රස්තවාදීන් පිරිසකි. නිරායුධ සිවිල් ජනයා තිරශ්චීන ලෙස කපා කොටා ඝාතනය කිරීම සහ පොදු ප්‍රවාහන සේවාවන්හි බෝම්බ ඇටවීම හැරුණු කොට කොටි සංවිධානය නිරතවූ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් සියල්ලෙහිම පාහේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශප්‍රේමීහුද දශක දෙකහමාරකට පෙර කිසිදු චකිතයකින් තොරව නිරතවූහ.

කොටි සංවිධානය යටත් පිරිසෙයින් යුද වැදුනේ වෙනත් ජනවර්ගයක් හා සමඟ වන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශප්‍රේමීන් තිරශ්චීන ලෙස ඝාතනය කලේ සහ එයින්ද නොසෑහී චරිත්‍රානුකූලව අවසන් කටයුතු ඉටු කීරිම පවා තහනම් කලේ තම ජනවර්ගයටම අයත්වූවන්ය.බොහෝවිට වසර ගණනක් තිස්සේ ඇසුරුකල අසල්වාසීන්ය. එහෙත් කිසිවකු ඔවුනට ඔවුන්ගේ ඒ විරුවන් සැමරීමේ අයිතියට බාධා නොකරති. එලෙසම පොලීසිය කිසිදිනෙක ඉල්මහ විරු සමරුවට විරුද්ධව තහනම් නියෝගයක් අපේක්ෂාවෙන් අධිකරණයෙන් ඉල්ලීමක් කල බවක් මම අසා නැත්තෙමි.එසේ වුවද උතුරේ ජනයා ඊට සර්වසම වූ අයිතියක් ඉල්ලාසිටින කල අධිකරණ නියෝග මඟින් ඊට හරස් කපති. මේ පරස්පරය, මේ උභතෝකෝටිකය අප වටහා ගත යුත්තේ කෙළෙසද?

දෙමළ ජනයා තුල සිංහලයා කෙරෙහි කාලාන්තරයක් තිස්සේ ගොඩනැඟුනු අවිශ්වාසය සහ වෛරය තව දුරටත් කුළුගන්වනවා මිස වෙනත් කිසිදු සාධනීය කාර්යයක් ඉටු නොකරනා යුද ජයග්‍රහණය සැමරීම නම් මරාණ්ඩුවේ වාර්ෂික වියරු සංදර්ශනය අවලංගු කිරීම බොහෝදුරකට සාධනීය පියවරකි. එහෙත් ඒ සමඟම තර්කානුකූල ඊළඟ පියවර විය යුතුවූයේ මියගිය තම ඥාතී හිත මිතුරන් වෙනුවෙන් සමරු උත්සව දකුණේ පවත්වන අතර උතුරේ මියගියවුන් සැමරීමට ඔවුන්ගේ ඥාතීන්ටද ඉඩප්‍රස්ථාව ලබා දීමය. අවිශ්වාසය, සැකය සහ වෛරය නිෂේධනය කිරීමේ පළමු පියවර විය යුත්තේ එයයි. අධිකරණය ලවා තහනම් නියෝග ලබා ගැනීම නොවේ.

එහෙත් රජය මෙවන් පියවරකට යොමුවූයේ කවරහෙයින්ද යනුවෙන් විමසීම ජන වර්ග අතර සංහිදියාව මඟින් එක් ශ්‍රී ලාංකීය ජාතියක් කෙරේ පිය නඟනා අතිදුෂ්කර චාරිකාව සාර්ථක කූට ප්‍රාප්තියක් කරා මෙහෙයවීමේ කර්තව්‍යයට මහඟු අත්වැලක් වනු ඇතිබව නිසැකය.

ජාතිවාදය ඇවිලවීම ආපසු බලයට ඒමට ඇති පහසුම මාර්ගයවේ යනුවෙන් දෘඩ විශ්වාසයක එල්බ සිටිනා හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ වහළුන් සහ සට්ටඹියන් විසින් " ඔන්න කොටියාට රට පාවා දුන්නා  " යනුවෙන් රට පුරා මහත් කැළඹීමක් ඇතිකිරීමට ඇති අවකාශය වසාදැමීම මෙසේ උතුරේ මළවුන් සැමරුම් තහනම් කිරීමට තුඩුදුන් හේතුව ලෙස උපකල්පනය කිරීමෙහි වරදක් නොවන බව කිව හැක.එලෙසම මහ මැතිවරණයක් නොබෝ කලකින් පැවැත්වීමට නියමිතව තිබියදී ජාතිවාදයෙන් ඉතා පහසුවෙන් කුළුගැන්විය හැකි සිංහල බෞද්ධ ජන විඥානයට ආමන්ත්‍රණය කීරිමට මෙවන් තහනම් නියෝග මහෝපකාරී වන බවද නොරහසකි.

එහෙත් අවම වශයෙන් දශක සතරක කාලයක් මේ දිවයින විනාශ මුඛයට අද දැමීමට හේතුකාරක වූ ජනවාර්ගික අර්බුදයට ස්ථිරසාර විසඳුමක් ගෙන ඒමට නම් රජය බහුතර සිංහල බෞද්ධයින් අතර කිසිසේත් ජනප්‍රිය නොවන තීරණයන්ට එලඹීමට මෙන්ම ඒ ක්‍රියාත්මක කීරිමටද දැඩි අධිෂ්ඨානයකින් කටයුතු කල යුතුය. නිර්භීත විය යුතුය. තම සිංහල බෞද්ධ ඡන්ද පදනම රැකගනිමින් ඒ දුෂ්කර කාර්යයෙහි නිරතවීම දැළි පිහියෙන් කිරි කෑම හෝ අතුරේ යෑම හා සමානය. ඒ සඳහා අවශ්‍ය කැපවීම සහ ධෛර්යය සහිත රජයක් නොබෝදිනකින් එළඹෙන්නාවූ පාර්ලිමේන්තු මහ මැතිවරණයෙන් තෝරා පත්කර ගැනීම රටේ අනාගතය පිළිබඳ සිතන සැමගේ වගකීම මෙන්ම යුතුකමද වන්නේය. ජනවාරි අටවන දින අපි මුල් පියවර තැබුවෙමු. මේ එළඹෙනුයේ එහි දෙවන පියවරයි.