504. Three Of A Kind…Remembrances of Ilandariya, Oba and Wicha…...

අපේ විචාතුමා..
ඡායාරූපය Transylvania බ්ලොග් අඩවියෙනි.

අප්‍රේල් සහ මැයි මාස ලාංකික බ්ලොග්කරුවන්ට මාරාන්තික අපල කාලයක්ද කියල වෙලාවකට හිතෙනව. 

මම බ්ලොග් ලියන්ට ඇවිදිල්ල මාස හයක් යන්ට උනේ නෑ සහෝදර බ්ලොගර් කෙනෙක් මියගියා. ඒ දිලුම් ...දිලුම් දිසානායක....දිලුම් බ්ලොග් එකක් ලිව්වෙ ඉලන්දාරියා යන නමින්. 

මට මතක විදිහට කණෙහි ඇතිවූ දරුණු ආබාධයකට ප්‍රතිකාර ගනිමින් සිටියදී ඇතිවූ යම් සංකූලතාවයක් නිසා දිලුම් අප අතහැර ගියා. 

මේ ඉලන්දාරියගෙ අවසන් සටහන... 

ඉලන්දාරියා ගැන මම ලිව්ව සටහනට මෙතනින් පිවිසෙන්න පුලුවන්.

ඒ 2011 මැයි මාසෙ………….

ඊලඟට හරියටම අවුරුද්දයි ගත වුනේ....2012 මැයි මාසෙ ඔබා නොහොත් ඔබ්සර්වර් නොහොත් සනත් විජේවර්ධන අපෙන් සමුගත්තා.

ඔබා පදිංචිවෙලා හිටියෙ ඕස්ට්‍රේලියාවෙ පර්ත් නගරයෙ. හදිසියේම එහෙදි ඔහු මියගිය බව අපිට දැනගන්නට ලැබුනා.

මේ ඔබා ලියපු අවසන් සටහන....

එතකොට මේ මම ඔබා වෙනුවෙන් ලියපු මතකානුස්මරණය...

වියුණු අවකාශයේ තවත් අසමසම ලක්ෂණයක් මම හිතන්නෙ මේක. ඒ කිව්වෙ ලියපු පුද්ගලයින් මෙලොව අතහැර ගිහිල්ල සෑහෙන කලක් වුනත් ඔවුන්ගේ නිර්මාණ  කී ස්ට්‍රෝක් කීපයක පරතරයෙන් අප අතරම පවතින එක.

මේ දෙන්නගෙන් ඉලන්දාරියා ජිවිතේ හිරිමල් වියේ පසුවූවෙක් වන විට ඔබා ජීවිතේ සැඳෑ සමය ගත කලෙක්...ඒත් මරණයට දින නියමවෙලා තියෙන්නෙ කවදද කියන එක වැදගත් නෑ. එනකොට දුන්නු වීසා එක එක්ස්පයර් වෙනකොට යන්නම වෙනව. ආය ඤං පචං මොකවත් බෑ. ආන්න ඒකයි ඒකෙ අවයවය..

හිතවතෙකුගෙ සහෘදයකුගෙ නික්ම යාමකදි අපි අනිවාර්යයෙන් මරණය ගැන ආයෙම හිතන්න පෙළඹෙනව. එහෙම අවස්ථාවක හැර අපි ඔය මරණය ගැන සිතුවිල්ල හිතේ පතුලෙම තියන යකඩ සේප්පුවකට දාල ඉබ්බෙකුත් දාලයි තියෙන්නෙ.

එක අතකට එහෙම නැතුවත් බෑ. අපි හැමෝම කවදාහරිම මැරෙනව තමයි. ඒත් ඉතිං එහෙමෙයි කියල 24/7 මරණය ගැන හිත හිත ඉන්ටත් බෑනෙව. ඔලුව නරක් වෙයි එහෙම හිතන්ට ගියොත්.

විචා හමුදා සේවයෙන් විශ්‍රාම ගිහිල්ල වියුණුවක් ලියන්ට පටන්ගත් පුද්ගලයෙක්. ඒ එක්කම වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම පරිපූර්ණ වියුණු රචකයෙක්. ඔහු තමන් ලියන දේ පිළිබඳව දවසෙන් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් වැය කරල අධ්‍යයනය කරල, ඒ ලියන කරුණුවල මූලාශ්‍ර ගැන පූර්ණ වශයෙන් සෑහීමට පත් වෙලයි යම් ලියවිල්ලක් ප්‍රසිද්ධ කලේ.

ඉතින් එහෙම දැඩි කැපවීමකින් වියුණුකරණයෙහි නියැලුනු හින්දම වෙන්න ඕන අනවශ්‍ය කමෙන්ට් වලින් ඔහු බොහොම ඉක්මණට කෝපයට පත්වුනා. එහෙම වෙන්නත් එපාය එක අතකට. අච්චර මහන්සියෙන් සමහරවිට පවුලේ උදවියගෙ නොරිස්සුමට පවා ලක් වෙමින් කරුණු සොයා බලල ලිපියක් ලියල පල කලාම පාඨකයො ඒ ගැන කතා නොකර වෙන අභූත චෝදනා එල්ල කරනකොට කෝපයට පත්වෙන එකේ කිසිම පුදුම වෙන්ට දෙයක් නෑ.

විචා ඇවිල්ල අන්න ඒ ජාතියෙ පැෂනේට් බ්ලොගර් කෙනෙක්. හමුදාවෙ විනය නිසාමද කොහෙද ඔහු කරන දේ හරියටම කරන කෙනෙක්…වියුණු ලොවෙහිදී ඔහු මට අනන්ත මුණ ගැසී තිබුණත් සැබෑ ලොවෙහිදී ඔහු මුණ ගැසීමට නොලැබීම ගැන මම තවමත් දුක්වෙනව.

Eulogy නැත්නම් මරණානුස්මෘති සැමරුම් සටහන් කියල කියන්නෙ යම් කිසිවකු මිය ගියහම ඔහුගේ හෝ ඇයගේ ගුණානුස්මරණය කරමින් පබඳින කව් පෙලක් එහෙම නැත්නම් ලියන ලිපියක් එහෙමත් නැත්නම් කරන කථාවක්....ලෝක ප්‍රසිද්ධ මරණානුස්මෘති සැමරුම් සටහන් බොහොමයක් තියනව...ඒවයින් මම කැමතිම දෙකක් මේ. ඉස්සෙල්ලම ෂේක්ස්පියර්ගෙ හැම්ලට් නාට්‍යයෙ හැම්ලට් මරණාසන්න මොහොතෙ හොරේෂියෝ මෙහෙම කියනව.

Now cracks a noble heart. Good night sweet prince:

And flights of angels sing thee to thy rest!

උදාර හදකිය නිසල වූයේ, 

සුබ රැයක් දයාබර වූ කුමරුනි, 

දෙවඟනන් කැල ගයන ගී සර, 

අසමින් නිදනු මැනව සදා ඔබ,

දෙවැන්න මාක් ට්වේන් තරුණ වියේදීම මියගිය තම දියණිය වෙනුවෙන් ලියූ පැදිපෙලක අවසාන පද කිහිපය.

Warm summer sun, shine friendly here 

Warm western wind, blow kindly here; 

Green sod above, rest light, rest light, 

Good-night, Annette! 

Sweetheart, good-night!

උණුසුම් වූ ගිම්හාන හිරු මඬල, 

මෙහි ඔබේ සැඩ වූ රැස් මුදු කල මැනව, 

උණුසුම් වූ අවරදිග මාරුතය, 

මෙහි සුමුදු ලෙස හමනු මැන, 

හරිතවන් තණ බිස්ස, 

ඇය මත සැහැල්ලුව රැඳෙනු මැන,

සුබ රාත්‍රියක්, දයාබර ඇනට්,

මා සොඳුර, ඔබට සුබ රාත්‍රියක්!

විචා විශ්‍රාමික හමුදා නිලධරයෙක් හින්ද හමුදාවට අදාල මේ උද්ධෘතයෙන් මම මේ ගුණානුස්මෘති සැමරුම් සටහන නිමා කරන්නට කල්පනා කලා.

"If it moves, salute it; if it doesn't move, pick it up; and if you can't pick it up, paint it."

So My Dear Wicharaka, 

Course you didn't move,

But strode like a colossus among us,

So I salute you with profound regrets in my heart,

Because we never had the opportunity to meet in real life, 

But we would meet there somewhere,

Where you are now of course,

Until then….

My deeply respectful salute to you Wicha….