535. The Story Of My Marriage - 44 - Stepping on Bala's throat……………….

පොළව මත දිගාව සිටින්නෙකුගේ ගෙල සහ හිස
ප්‍රදේශය තවෙකෙකු විසින් පාගාගෙන සිටිනා
අයුරු ඉහත ඡායාරූපයෙන් දැක්වේ.
Google Images

අනන්‍යා ගෑණු ළමයගෙ සැප සනීප කොහොමදැයි කියල සෑහෙන කාලෙකින් හොයල බලන්ටත් බැරි වුනා. කොහෙද එකක් කියලය වැඩ?....අපේ ගරුටර සන්ගෙයා වාන්සෙල පාත්තරෙයි සූත්තරෙයි උස්සගෙන "හොරු වෙනුවෙන් අපි" කියල සල්ලි පින්ඩපාටෙ යනව. එතනිං ගියහම සිවුරු කරේ තියන් සරනාගත දඩයමේ යනව. ඒ ගැන මොකවත් ලිව්වෙ නැත්තං උන්නාන්සෙල තරහ වෙනව.

අපේ ගමේ පන්සලේ නායක හාමුදුරුවොත් මේ ඊයෙ පෙරෙයිද අපෙ ප්‍රියම්බිකාස් තොමෝ පන්සලේදි මුණ ගැහිච්ච වෙලාවක ඇහුවලු.. "මොකෝ අක්කෙ අයිය ටික දවසකිං අපි ගැන මොකවත් ලිව්වෙ නැත්තෙ? අපි එක්ක අමනාපෙන්වත්ද?" කියල...පන්සලේ නායක හාමුදුරුවොත් අක්කෙ අයියෙ කියල කියනකොට තමයි දෙයියංටම ඔප්පු වෙච්චාවෙ අපි අඩේ දැං වයසක උන්දල නෙවද කියල කෙලමෝලෙං පිටිඋරේට ඇන්නැහෙ තේරෙන්නෙ...හෙහ්,හෙහ්,

ඒ ගමන අපේ ප්‍රියාම්බිකාස් තෙමේ මට කතා කරල කිව්ව "අන්න නායක හාමුදුරුවො ඇහුව කාලෙකින් එයාල ගැන මොකවත් ලිව්වෙ නැත්තෙ මොකදැයි කියල" .....ඔන්න ඔය හින්ද අනන්‍යා ගැන ලිවිල්ල පැත්තක තියල හාන්දුරුවො ගැන ලියන්ට මට සිද්ද උනානෙ.

ඒකෙං මේකෙං අනන්‍යා ළමය අමතකම වෙලා ගියා. ඒ අස්සෙ අර සඳවතී කියන අම්මණ්ඩි ගිහිල්ල මට ආඩපාලි කියල තිබ්බ අනන්‍යා ගැන ලියන්නෙ නැතය කියල. එහෙම කියල තිබ්බෙ අර ඔල්මොරොංදං බබලතෙක් ඉන්නෙ ලිකිතාය කියල. ආං ඒ බබලතාත් එක්ක. ලිකිතටත් ඕක මදැයි ඉතිං...ඒ පාර දෙන්නම එකතුවෙලා එතන මගෙ සායම ඇරල තිබ්බ....ඔය ලිකිතයි කියන්නෙ අර එක පාරක් මම ලිව්වෙ සම්බාවිය කවි ලිවීමට උපදෙස්...ආන්න ඒ වගෙ වැල ගෙඩියක් පතබෑවුනත් කවියක් ලියන ජාතියෙ අංගනාවියක්...

ඉතිං ඔය නොයෙක් කරුනු කාරනා සලකල බලල මම තීරනය කලා ආයම අනන්‍යා ළමය ගැනත් ලියන්ට ඕමනයි කියල. අපේ සිත්තමී ලමය දවසක් මට දැනමුතු කමක් දුන්න කාලෙකට පස්සෙ කතාවක් ආයම පටන් ගන්නකොට ඒකෙ මෝස්ට් රීසන්ට් ඇපිසෝඩ් දෙක තුනකවත් ලිංක් දාන්නෙයි කියල. ඒ හින්ද ඔන්න ආය මොකටද දෙකක් තුනක් කියල මම දානව සල්ලි සල්ලි කියල බලන්නෙ නැතුව අනන්‍යාගෙ කතන්දරේ පහුගිය ඇපිසෝඩ් පහේම ලිංක්...එහෙම හොඳේ?

The Story Of My Marriage - 39

The Story Of My Marriage - 40

The Story Of My Marriage - 41

The Story Of My Marriage - 42

The Story Of My Marriage - 43

එහෙත් ඒ වනවිටද මම ඔහු පසුපසින් පැමිණේය යන අපේක්ෂාවෙන් බාලා තම කුටිය වෙත යාමට ආපසු හැරී සිටි බැවින් මම ඉතිරි වදන් ගිලගෙන ඔහු පසුපසින් ගියෙමි. මම ඔහුගේ කුටියට ඇතුළු වූ වහාම බාලා දොර වසා අගුළු දමා ජනේලයෙහි තිරයද පහතට දැම්මේය. ඉක්බිති ඔහු මේසය මතවූ දුරකථනය නාද නොවනු පිණිස එහි රිසීවරය ඉවත්කලේය.

"මළ කෙලියයි මොකක්ද මේ මනුස්සය මේ කරන්න හදන්නෙ? එක්කො මිනිහ ලෑස්ති මාව සේවයෙන් පහ කරන්න නැත්නම් මට අඩන්තේට්ටම් කරන්න. මිනිහ බෝයිකොට් කෙනෙක්ද මන්ද...බයෙත් බෑ...ඔෆිස් එකේ වෙන කවුරුවත්ම ඇත්තෙත් නෑ මේ වෙලාවට"...දෑස් හයාගත්වනම මම එසේ සිතූයෙමි.

බාලා තම අසුනේ හිඳගෙන දෑත් මේසය මත තබා ඊට වාරුවී මදෙස බැලීය. 

"ක්‍රිෂ් ඉඳගන්න….." මේසය ඉදිරිපසවූ අසුන් දෙක දක්වමින් ඔහු හිස සොළවා ඉඟි කලේය. මම ඔහු දෙසටම යොමුකොටගත් දෑසින් යුතුව සෙමෙන් පහත්ව ඉන් එක් අසුනක හිඳගතිමි.

"ඉතිං ක්‍රිෂ්?....මොකද වෙන්නෙ?" බාලා මා දෙසට නැවී විමසූයේ ඉතා පහත් හඬිනි. 

මේ දැඩි රහස්‍ය වාතාවරණය තවත් කුළුගන්වන පිණිස දෝ ඔහු එසේ විමසීමට පෙර කුටියෙහි එකම දොරටුව මීට මොහොතකට පෙර ඔහු විසින්ම අගුළු ලා වැසූ නමුදු යලිත් වරක් හිස හරවා හාත්පස ඉතා ප්‍රවේශමෙන් පරීක්ෂා කලේය.

ඔහුගේ මේ උද්වේගකර නාටකාකාරී (Melodramatic) හැසිරීම දෙස මා බලාසිටියේ මුවඟට නැඟි සිනහව වළකාගනු පිණිස තොල් සපාගනිමිනි.

"ඇයි මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන් මම හවස ඔයාට පවර්පොයින්ට් ප්‍රසන්ටේෂන් එක එව්වනෙ. ඔයා ඒක අනුමතත් කලානෙ. ඉතිං තවත් මොකක්ද ප්‍රශ්ණෙ?"

මම නොඉවසිල්ලෙන් විමසූයේ මගේ ඒකායන ප්‍රාර්ථනය බාලාගෙන් හැකි විගස මිදී නවාතැන වෙතට ගොස් ඇඳට වැටීම මිස ඔහුගේ විකාරරූපී නාටකාකාරි රඟපෑම්වලට සහාය වීම නොවූ බැවිනි.

"හරි හරි යාලුවා ඒකෙ අවුලක් නෑ. ටිප් ටොප් එකට තියනව. මට මේ ඔයා එක්ක කතාකරන්ට ඕන වෙන කාරණයක් ගැන"

බාලා මට කිසිදිනෙක යාලුවා යයි අමතා නැත. මේ නුපුරුදු සුහද ඇමතීම මගේ සිතට යම් සැකයක සේයාවක් ගෙන ආවේය. "මොකාටද මෙයා ඒ පාර එන්ට හදන්නෙ... ම්ම්ම්...බලමු..." එසේ සිතමින් මම අසුනෙහි පසුපස ඇන්දට හේත්තුවී දෙපා  දිගහැර ගතිමි.

"මොකක්ද ඔය වෙන කාරණය?" මම බැරෑරුම් මුහුණින් යුතුව විමසීමි. 

"කාරණයක් කිව්වෙ ක්‍රිෂ් ඇත්තටම කිව්වොත් උදව්වක්.."

"හරි හරි ඉතිං ඔය කාරණය හරි උදව්ව හරි මොකක් හරි කියන්නකො මිස්ට බාලක්‍රිෂ්ණන් තවත් එහාට මෙහාට අදින්නෙ නැතුව" මම නොඉවසිල්ලෙන් යුතුව පැවසීමි.

"මම පහුගිය දවස් දෙක තුනේම රෑ දෙගොඩහරිය වෙනකල් වැඩ කලා මේ ප්‍රසන්ටේෂන් එක ඉවරයක් කරන්ට. මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණනුත් ඒක හොඳටම දන්නවනෙ. ඒ හින්ද මට ඕන පුලුවන් ඉක්මනට චමරියට ගිහිල්ල මොනවහරි තියන දෙයක් කාල ඇඳට වැටෙන්න....."

"හරි හරි ක්‍රිෂ් තරහ ගන්න එපා..මම කියන්නං...ක්‍රිෂ් ඔයා දන්නවනෙ..මම මගෙ මුළු ජීවිතයම කැපකලේ මේ සිටි බැංකුවට. ඇත්තම කියනවනම් මට පෞද්ගලික ජීවිතයක් කියල එකක් නෑ. මගේ ජීවිතේ මේ රස්සාව.."

"මොනවද මනුස්සයො මේ කියවන වැල්වටාරං? දැන් එකපාරක් මම පැහැදිලිව කිව්වනෙ මට ඕන ගිහිල්ල ටිකක් දෙයියනේ කියල නිදාගන්ට. ඒ හින්ද කියන්ට තියන දෙයක් කෙලින්ම කියනවකො දෙයියංගෙ නාමෙන්..." බාලාගේ මුහුණට දමා ගැසුවාක් මෙන් එසේ පැවසිය යුතුයයි මට එකවරම සිතිණි. මසිතට එක්වරම නැඟුනේ එතරම්වූ කෝපයකි. 

එහෙත් ඒ සමඟම මම වෑයමෙන් සිත සන්සුන් කොට ගතිමි. "මොනව උනත් ටිකක් නුහුගුණේ වගෙ තිබ්බත් බාලා ඇවිල්ල හිත හොඳ මනුස්සය. ඔය මම මෙහෙට ආපු දවසෙ ඉඳල මනුස්සය ඔක්කොම කලේ මගෙ හොඳට. අඩුමගානෙ මිනිහ හිතන විදිහට මගෙ හොඳට. මට එව්ව ඇල්ලුවෙ නැති වුනාට ඒ මනුස්සය අහවල් දෙයක්ය කියල කරන්ටද? අනික් අතට මේ කොටස් වෙළඳපලේ කඩා වැටිල්ල හින්ද අපේ ලෝං ටර්ම් කස්ටමර්ල නැති වෙච්ච එක ගැන කෙලින්ම වැරැද්ද ඇවිල්ල තියෙන්නෙ බාලගෙ කරපිට. ඒ හින්ද මිනිහ මේ ටිකේ ඉන්නෙ පුදුම ප්‍රෙෂර් එකකින්. ඒ හින්ද ඔය එයාට  ඕන විදිහට කියන දෙයක් කියාපුවාවෙ. මට තියෙන්නෙ අහගෙන ඉන්න එකනෙ...බැරිම උනොත් මට මේ පුටුවෙම පොඩි නින්දක් ගහන්ට උනත් බැරුවය..." එසේ සිතා සිත සන්සුන් කොටගත් මම ළයමත දෑත බැඳගෙන බාලා දෙස බලා සිනාසුණෙමි. 

"ඔව් බාලා කියන්න...." මගේ සිනහවෙන් සහ සුහද ඇමතුමෙන් බාලාගේ සිතෙහිවූ කනස්සල්ල මඳක් හෝ පහව යන්නට ඇත. ඔහුද මදෙස බලා යම්තමට දසන් දැක්වෙන පරිදි සිනාසුණේය.

"හරි අර මම කලින් කිව්ව වගේ ක්‍රිෂ් සිටි බැංකුව කියන්නෙ මගෙ ජීවිතේ. මෙතන මගෙ රස්සාව නැතිඋනොත් එහෙම මට දිවි නහගන්නව ඇරෙන්ට වෙන විකල්පයක් නෑ. එහෙම දෙයක් වුනොත් මම කොහොමද මගෙ අහල පහල අයට, භාර්යාවට දරුවන්ට නෑදෑයන්ට මූණ දෙන්නෙ?..ඇත්තම සිද්ධිය කවුරුවත් දන්නෙ නෑනෙ. ඊගාවට ඔය කොටස් වෙළඳපොල අනම් මනම් ඒ හුඟ දෙනෙකුට තේරෙන්නෙත් නෑ. අනිවාර්යයෙන් මේ හතර අතේම කතාව පැතිරෙන්නෙ මම බැංකුවෙන් සල්ලි හොරකම් කරල රස්සාවෙන් දොට්ට දැම්මය කියල. ඒකෙ ආය දෙකක් එහෙම නෑ...අනික් අතට..අනික් අතට.."

ඔහු මඳක් නතරව හිස පහතට හරවා ගත්තේය.

"ඔව් අනිත් අතට මොකක්ද?"

"අනිත් අතට ක්‍රිෂ්ට එහෙම ප්‍රශ්ණයක් නෑනෙ ක්‍රිෂ්.....නෑ මම මේ කිව්වෙ ඔයාට මේ රස්සාව ගැන එහෙමට ආසාවක් නෑනෙ. කරුණාකරල මම කියන එක වරදවා වටහා ගන්ට නම් එපා ක්‍රිෂ්…" බාලා මදෙස බැගෑපත් බැල්මක් හෙලුවේය.

බාලා පැවසූයේ සියයට සියයක් සත්‍යයකි. එහෙත් යමෙකු "මම කියනදේ වරදවා වටහා ගන්න එපා" යනුවෙන් මුලින්ම පවසා පවසන ඕනෑම කරුණක් වරදවා වටහා ගැනීම එය අසා සිටින්නාගේ පරමවූද අනුල්ලංඝනීය වූද අයිතියකි. එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් ප්‍රඥප්තියේ වරදවා වටහා ගැනීම අනුඡේදය යටතේ ඇති 14A වගන්තියේ තුන්වන අනුවගන්තියෙන් ද එම අයිතිය තහවුරු කොට ඇති බව මම දැන සිටියෙමි. එබැවින් ඔහු පවසන කිසිම දෙයක් වරදවා වටහා නොගන්නා ලෙස මගෙන් ඉල්ලා සිටීමට බාලාට කිසිදු නෛතික අයිතියක් නොමැති අතර එවන් ඉල්ලීමක් පිළිගැනීමට මමද බැඳී නොමැත්තෙමි.

මගේ අනුල්ලංඝනීය අයිතිවාසිකම් සහ ඔහුගේ ඉල්ලීමෙහි ඇති නීතිවිරෝධීභාවය පිළිබඳව බාලා දැනුවත් කළයුතුයැයි මට හැඟී ගියද මම ඒ වෙනත් දිනකට කල් දමා බාලා ඇමතුවෙමි. 

"මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන් එහෙම කතා කරන එක සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදියි. මම මේ පහුගිය දවස් තුනේම රෑ දොළහ එක වෙනකල් මෙහෙ තනියම වැඩ කරලයි ඔය ප්‍රසන්ටේෂන් එක හැදුවෙ. මගෙ තනියට දුක සැප අහන්ටවත් හිටියෙ මදුරුවොයි ඒ ඇරුනු කොට අර ඒ.ටී.එම්. මැෂින් එක ගාඩ් කරන්ට ඉන්න වයසක මනුස්සයයි විතරයි. අනික  අපේ ගණුදෙනුකාරයින්ට ඔය කොටස් විකුනන්ට කියල මට බලකලේ මිස්ටර් බාලමනෙ...මම එහෙම කලේ ඔයා කියපු හින්ද...ඉතිං කොහොමද කියන්නෙ මම මේ රස්සාවට ආදරේ නෑ කියල?"

ක්‍රමයෙන් ඉහළ යන උද්යෝගයෙන් යුතුව මම කියවාගෙන ගියෙමි. සිටි බැංකුවෙහි රැකියාව පිළිබඳව මෙපමණ උද්යෝගයක් මසිත ඇතිවෙතැයි මම කිසිදා සිහිනයකිනුදු නොසිතුවෙමි. ජීවිතය සහ රුචි අරුචිකම් වෙනස්වන ඉක්මන පිළිබඳව මට මහත් පුදුමයක්ද දැණිනි.

"ෂ්..ෂ්..ෂ්...අනේ කෑගහන්ට එපා ක්‍රිෂ්…" මහත් බියට පත් බාලා එසේ පැවසූයේ හුනස්නෙන් පවා නැඟිට වටපිට බලමිනි. 

"ඔෆිස් එකේ මේ වෙලාවෙ වෙන කවුරුවත් නෑනෙ මිස්ටර් බාලා...ගාඩ් විතරයි ඉන්නෙ..මිනිහත් එළියෙ...අනික ඔයාමනෙ මේ කාමරේ දොරත් වහල අගුලුත් දැම්මෙ. ඉතිං මොකක්ද මේ විකාරෙ? අපි මෙතන මේ ජේම්ස් බොන්ඩ් ෆිල්ම් එකක් රඟපානව නෙවෙයිනෙ මේ හැටි බය බිරාන්ත වෙන්ට" මම ද අසුනින් නැඟිට්ටෙමි.

"හරි හරි ක්‍රිෂ් කලබල වෙන්නෙ නැතුව ඉඳගන්නකො" බාලා වහා මේසය වටෙන් පැමිණ මගේ උරහිසින් අල්ලා අසුන මත ඉන්දවීය. 

"හරි අපි පොඩ්ඩක් වෙලා ඉමු හිත සන්සුන් වෙනකල්…." කුටියෙ මුල්ලක වූ වතුර ෆිල්ටරය වෙත ගිය බාලා ප්ලාස්ටික් කෝප්ප දෙකකට ජලය පුරවාගෙන විත් ඉන් එකක් මා ඉදිරියේ තබා ඔහුගේ අසුන වෙත ගියේය.

"ක්‍රිෂ් මම ඔයාගෙ කැපවීම, හැකියාව, ඒත් එක්කම මේ රස්සාවට තියෙන ආදරය අවතක්සේරු කරල කතා කරනව එහෙම නෙවෙයි මේ...කරුණාකරල එහෙම ඔයාට හැඟීමක් ආවනම් අපේ කතාව තව දිග දුරට ගෙනියන්ට කලින් ඒ වැරදි වැටහීම හිතෙන් අයින් කරගෙන ඉන්ට ඕන. ඒක බොහොම වැදගත්…"

"හරි හරි මගේ හිතේ වැරදි වැටහීමක් නෑ. මිස්ටර් බාලා රස්සාවට තියෙන මගේ කැපවීම අවතක්සේරු කරල කතා කලේ නෑ කියල මම පිළිගන්නම්කො. ඉතිං දැන්වත් කියනවද කියන්ට ආපුඑක?.."

"තව තත්පර තිහක් ඇතුලත තමුසෙ ඔය කියන්ට තෙපරබාන මල ඉලව්ව කිව්වෙ නැත්තං දෙයියම්පල්ල මම තමුසෙගෙ හොම්බට දෙකක් අනිනව.." මම යටිතොල සපාගත්වනම එසේ සිතුවෙමි. මගේ සිතතුල මා දැනටමත් බාලාගේ ඉදිරි දත් හතරක් කැඩෙන්නට පහර දී ඔහුගේ කෙස් දෙමිටක් දෑතින්ගෙන ගලවා ඊට අමතරව දකුණු පයින් උගුරු දණ්ඩ පාගාද අවසානය.

"මේ බැංකු ජීවිතේදි අපි එකිනෙකා ගැන අපි බලාගන්ට ඕන ක්‍රිෂ්. මොකෝ මෙහෙදි අපි එකිනෙකා ආරක්ෂා කරන්ට දෙමව්පියො නැත්නම් භාර්යාවො එන්නෙ නෑනෙ. ඒ හින්ද අපිට අපේම පිහිට තමයි"

බාලාගේ උගුරු දණ්ඩ පෑගූ ඉක්බිති පෑගිය යුත්තේ කුමන ප්‍රදේශයදැයි මම දෙබැම රැළිකොටගෙන කල්පනා කළෙමි. "පෙනහළු හරිය පාගනවද? එහෙමත් නැත්නම් පිත්තාශය හරිය? අග්න්‍යාශය හරිය උනත් නරක නෑ...වකුගඩුත් තියනවනෙ ...දෙකක්ම…වකුගඩු දෙක හරියටම මැදින් පෑගුවොත් මොකක් වෙයිද?"

"හතේ පන්තියෙදි විතර සෞඛ්‍යය සහ ශාරීරික අධ්‍යාපනය පාඩමේදි මිනිස් සිරුරේ ඉන්ද්‍රියයන් පිහිටන ස්ථාන ගැන කියල දුන්නනම් තවමත් මතකයි. ඒත් මට ෂුවර් නැත්තෙ බාලගෙ ඇඟේ එව්ව තියෙන්නෙ සාමාන්‍යයෙන් තියෙන්ට ඕන තැන්වලමද කියන එක. මට හිතෙන්නෙ කෝකටත් අහලම හිටියනම් හොඳයි වගෙ..ඔව්..."

"මේ මිස්ටර් බාලා මට පොඩි ප්‍රශ්ණයක් තියනව….." මම සුරත ඔසවා එසේ පැවසුවහොත් ඔහු පෙරලා මෙසේ විමසනු ඇත.

"ඔව්..ක්‍රිෂ් කියන්න... මොකක්ද ප්‍රශ්ණෙ?"

"මිස්ටර් බාලා ලඟදි ෆුල් බොඩි ස්කෑන් එකක් එහෙම කලේ නැද්ද?"

බාලා එවිට විශ්මයෙන් විශාල වූ දෑසින් යුතුව මෙසේ විමසනු ඇත. "ඇ.. ඇයි.. ඇයි ක්‍රිෂ් එහෙම දෙයක් මේ වෙලාවෙම අහන්න ඔයාට හිතුනෙ?"

"නෑ මිස්ටර් බාලා මට දැනගන්ට ඕනෙ ඔයාගෙ වකුගඩු පිත්තාශය අක්මාව එහෙම ඒ නියමිත තැන්වලම තියනවද කියල"

"ඈ? ඒ මොකටද ඒක දැනගන්නෙ?" ඔහු යලිත් විමසනු ඇත. 

"නෑ නෑ කලබල වෙන්ට එපා. එහෙම වෙන දේකට නෙවෙයි. මිස්ටර් බාලව බිම හරහ දාල ඔයාගෙ වකුගඩු පිත්තාශය එතකොට අක්මාව එහෙම පාගන්ට මට හිටපු ගමං ලොකු ආසාවක් ආව..ඒකයි…"