සෙනෙහස මගේ, මහ මෙර වගේ......4 - නළලේ කෙටූ ඉරණම වළකනු හැකිද ?

අද මේ හතරවෙනි කොටස නිසා මම හිතුව කලින් කොටස් වලින් කියපු කතාව ආයෙම මතක් කලොත් හොඳයි කියල, කාරියක් නැහැනෙ නේද?

පළවෙනිම කොටසින් කිව්වෙ මගෙ ආදරයට නැවතීමේ තිත තියාපු විදිහ. මතකයිනෙ?

අංක දෙකෙන් කිව්වෙ මම හුදකලාව පොසොන් දා රෑ ගත කරද්දි ආපු අනපේක්ෂිත අමුත්තා ගැන, මතකනෙ......රන්බණ්ඩා.....

ඊළඟ කොටසෙදි රන්බණ්ඩ එයාගෙ කතාව පටන් ගත්ත, හැමදෙයක් ගැනම කලකිරිල ආපහු ගමට යන්ඩ තීරණය කරපු තැන දක්වා ඔන්න කතාව කියල ඉවරයි.

එහෙනං, ළමයිනේ,.....අද එතැන් සිට.....

යන්ඩ සූදානම් වෙලා මම මලීට කියන්ඩ ගියා. " මලී මම යන්නම්" කියාපු ගමන් ඒ කෙල්ල වැලහින්නියක් වගෙ අඬාගෙන මගෙ දෙපතුල් ගාව වැටුනා.මම උරහිසෙන් අල්ලල නැගිට්ටවන්ඩ හැදුවට හරි ගියේ නැහැ. " අනේ බුදු අයියේ, මට සමා වෙයං මයෙ අයියේ. මගේම තමයි වැරැද්ද. මේ කරපු දේට මට කවදාවත් හොඳක් නම් වෙන්නෙ නැහැ අයියේ, ඒක නම් මම දන්නවා හෙට ඉර පායන්නැහෙ " ඕං ඔහොම කිය කියා, මයෙ දෙපතුල් බදාන ඒකි අඬා වැටුනා.

" වෙන්ඩ තියෙන දේවල් ඒ ආකාරෙටම, නියම වෙලා තියෙන විදිහට වෙයි, මලී ඒක උඹටවත් මටවත් වෙනස් කරන්ඩ බෑ, මේ තමයි වෙන්ඩ තිබුනු විදිහ කියල හිතල මම හිත හදා ගන්නම් මලී, මගේ ජාති ජාතිවත් තරහක් නෑ "

එහෙම කියල මම මගෙ ඇඳුම් කෑලි දෙක තුනත් මල්ලක දාගෙන එලියට බැස්සා.මම ගුන්නෑපානට ආවෙත් මේ විදිහටම ඇඳුම් කෑලි දෙක තුනක් මල්ලක දාගෙන. ආපහු යන්නෙත් ඒ වාගෙමයි. ඒත් එකම වෙනස මුලු ලෝකෙම ඔලුව උඩ තිබ්බ වගෙ බරක් මම ආපහු ඇන්න යන එකයි.

ආපහු ගමේ ගිහින් මම අපෙ කුඹුරු ටික වැඩ කරගෙන හිටියා. අප්පොච්චිට මම කිව්වෙ කඩේ වැඩ මල්ලිට බාර දීල මම ආව කියලයි. උන්දෑ එතනින් එහාට මොකවත් ඇහුවෙ නැහැ. ඔහොම ඉන්නකොට මාස තුන හතරකට පස්සෙ ගුන්නෑපානෙන් ලියුමක් ආව මල්ලිගෙයි මලීගෙයි කසාදෙ ගැන කියල. අප්පොච්චි එහෙම නම් ගියා. කුඹුරු කිරි වැදෙන කාලෙ නිසා ඒ පිට දාල මම මග ඇරියා.මලී දැක ගන්ඩ හිතේ කොණක ආසාවක් නොතිබ්බමත් නෙවෙයී ඒත් මොකක්ද ඒකෙන් ඇති පලේ කියල මම හිත හදාගත්තා.

ඔහොම තවත් මාස කීපයක් වාගෙ ගත උනා. මම කුඹුරු කරගෙන ඔහේ ජීවිතේ ගත කලා.අප්පච්චි මට මඟුල් ඔත්තු හොයන්ඩ මහන්සි උනාට මම මොනව හරි කියල එව්ව මග ඇරියා.

දවසක් ගුන්නෑපානෙ මාම ලියුමක් එවල අප්පච්චි තකහනියක් එහෙ ගියා. දවස් තුනකට පස්සෙ ආවෙ. මූණ හරිම නැහැ එනකොට. " පොඩි එකයි අර කෙල්ලයි හැමදාම සණ්ඩු සරුවල්ය කියන්නෙ. හීන් බණ්ඩ දැන් නොසෑහෙන්ඩ බොන්ඩත් පුරුදු වෙලානෙ "

අප්පච්චි කිව්වෙ " අනේ ලොකු පුතේ මොකදෑ අපි කරන්නෙ " කියල අහනව වගෙ මගෙ මූණ දිහා මහ අසරණ විදිහට බලන ගමන්.

මගෙත් හිතේ ගිණි පත්තු උනා. එදා රෑ මම කුඹුරෙ පැල් කොටේ හිටියෙ. ලෝකෙන්ම තනි වෙන්න ඕන උනාම මම කරන්නෙ කුඹුරෙ පැලට යන එකයි. මගෙ හිතේ කල්පනා කලේම මලී ගැන. මොනවද වෙලා තියෙන්නෙ කියල හොයා බලන්ඩ යන්ඩ හිතුනත් ආයෙම මට හිතුන මේ වෙලාවෙ යන එකෙන් තව ප්‍රශ්නයක් මතු වෙන්ඩ පුලුවන්ය කියල.

ඊට සතියකට විතර පස්සෙ මලී මට ලියුමක් එවල තිබ්බ, එහෙ එන්ඩෙයි කියල.ඒත් එහෙම යන එක හොඳ මදිය කියල මට හිතුන නිසා මම ගියේ නැහැ. තව මාසෙකට විතර පස්සෙ ආයෙම ලියුමක් ලැබුනා. ඒකෙ ලියල තිබ්බ දේවල් දැකල මට කඳුලු ආව මහත්තයො.අන්තිම දවසෙ එයා කියාපු දේ කවදාවත් මේ කරපු දේට මට හොඳක් වෙන්නෙ නැහැ ඒ කතාවත් මතක් කරල කියල තිබ්බ ඒක ඒ විදිහටම වෙලයි දැන් තියෙන්නෙ කියල. වැඩි දවසක් නොගිහින් පණ නහගන්නව කියලත් කියල තිබ්බ.

මම අප්පච්චිටත් නොකියම පිටත් උනා. ඒ කෙල්ල මාව දැක්ක ගමන් මගෙ දෙපතුල ලඟ වැටිලා අඬන්ඩ පටන් ගත්ත. අර එදා මම යන්ඩ යනව කියපු දවසෙ වගේම. වෙනස එදා වගෙ නෙවෙයි අද අඬා වැලපුනෙ පපුවම ගැලවිලා එලියට එන විදිහට.මේ මාස හත අටට මලී වෙනස් වෙලා අඳුනන්ඩ බැරි තරමට. ඒ දවස්වල මූණෙ තිබ්බ සිරියාව හොරු අරන් ගිහිල්ල වගෙ, ඇස්වල තිබ්බෙ බලන්ඩ බැරි තරම් වේදනාවක්, කලකිරීමක්.

" අයියා මට මේ පලදීල තියෙන්නෙ අයියට පිටු පෑව එක. එයා එදා ඉඳම්ම මට බැණ අඬගහනව මයෙ හිත තියෙන්නෙ අයිය ගාවෙයි, මම එයාව රැවැට්ටුවයි කියල.රැවැට්ටුවයි කියන කතාව ඇරෙන්න ඉතිරි හරිය නම් බොරුවකුත් නෙවෙයි අයියා.ඒ දවස්වල මම නිකම් පිස්සුවෙන් වාගෙ හිටියෙ. පිස්සුව හොඳ වෙලා ඇහැරලා බලනකොට වෙන්න තිබ්බ දේ වෙලා ඉවරයි. ඊට පස්සෙ මම පුලුවන් තරම් උත්සාහ කලා හොඳ බිරිඳක් විදිහට ජීවිතේ ගෙනියන්න. ඒත් හිත කියන එක මේච්චල් කරන්න පුලුවන් කාටද අයියා "

මම මලීව උරහිසෙන් අල්ලල නැගිට්ටෙව්ව. කෙල්ල ඔහේ හිතේ තියෙන දුක් කන්දරාව කියවගෙන ගියා ඇල්ලකින් වතුර ගලන්නා වගේ. නිහඬව අහගෙන ඉන්න එක විතරයි මට කරන්ඩ ඉතුරු වෙලා තිබුනෙ. වෙන මොනවයි කියල කරන්ඩද මම හැබෑටම.ජීවිතේ අපි හැමෝටම බරපතල විදිහට වැරදිලා කියන එක විතරයි මට තේරුම් ගිය එකම කාරණේ.

" එයා මාව තේරුම් ගත්තනම් මේ විදිහට කාරණා සිද්ද වෙන්නෙ නැහැ කොහෙත්ම. ඒත් එයාට ඒ කිසිදෙයක් තේරුම් ගන්න හැකියාවක් වත්, ඊටත් වැඩිය උවමනාවක්වත් තිබ්බෙම නැහැ.දවස තිස්සෙම අයිය ගැන කියල මට වගපල කියන එකතමයි එයා කරපු එකම දේ. ටිකින් ටික එයා හොඳටම බොන්ඩ පුරුදු උනා. මොනවද කරන්නෙ කියල මට හිතාගන්ඩ බැරිඋනා අයියා. කුණාටුවකට අහුවෙලා මාව ගහගෙන යනව, කිසිම විදිහකින් බේරෙන්ඩ බැරුව මම අසරණ වෙලා කියලයි මට දැන් හිතෙන්නෙ. බැරිම තැන මොනව උනත් කමක් නැහැ, ඉස්සරහට වෙන ඕනම දෙයක් මීට වඩා හොඳ මිසක නරක් වෙන්න බැහැ කියල හිතල තමයි මම අයියට එන්ඩෙයි කියල ලියුම දැම්මෙ "

ඔහොම මලී පිස්සියෙක් වගෙ කියවද්දි " ආ......ඔය ඇවිල්ල ඉන්නෙ, හොර වාහෙ..... දැං ඉතිං මොන අඩුවක්ද? ඔච්චරනෙ අඩු වෙලා තිබ්බෙ" කියාගෙන මල්ලි සාලෙ දොරකඩට ආව. කෙලින් ඉන්න බැහැ, හොඳටම බීල..... උලුවස්ස එක අතකින් අල්ලගෙන එල්ලිලා වගෙ හිටියෙ.

" මල්ලියේ " මට කියන්ඩ හම්බ උනෙ එච්චරයි.

" මේ...... උඹ මට මල්ලි කියන්න එපා. තේරුණාද? උඹෙයි මගෙයි සහෝදරකං මම අතඇරල හුඟක් කල්.ඒ උඹ මේකි මගෙ ඇඟේ ගහල මාරු වෙච්ච දවස් වලමයි " මල්ලි ඔය ටික කියැව්වෙ දකුණතේ දබරැඟිල්ලත් විඩෙන් විඩේ මා දිහාට උරුක් කරමිනුයි.

" කට තිබ්බ පළියට ඔහොම කතා කරන්ඩ එපා මනුස්සයෝ " මලී බැරිම තැන කෑගැහුවා.

" ආ......උඹේ කට දැන් බොහොම සැරයි නේද? පහුගිය ටිකේ අඬ අඬ හිටපු ගෑණි, ඇයි දැන් උඹෙ වාහෙ ආවනෙ.... හිටපං උඹේ කට මම අද මට්ටු කරනවා "

මල්ලි....ඇත්තටම මල්ලි නෙවෙයි එතන හිටියෙ යක්ෂයෙක්.....ඔව් සිහි විකල් වුනු යකෙක්......මලීගෙ බෙල්ල මිරිකන්න පටන් ගත්තා. මම මල්ලිගෙ බෙල්ලෙන් අල්ලල ඇදල ගත්තා. කකුල එතන තිබ්බ පුටුවක පැටලිල මම වැටෙනකොට ඔලුව ලඟ තිබ්බ මේසෙ කෙරෝලක වදිනව මට මතකයි. අඩ සිහියෙන් වගෙ මට දැනුන මල්ලි මගෙ පපුව උඩ නැගගෙන මගෙ බෙල්ල මිරිකනවා. මම ඒ අත් දෙක ගලවන්ඩ උත්සාහ කලත් ටිකින් ටික මට තේරුන මගෙ හයිය නැතිවෙලා යනවා. අලු පාට අඳුරක් මගෙ ඇස් ඉස්සරහට ගලා එන්ඩ පටන් ගද්දි කන් දෙකේම මහා සද්දයක් ඇහෙන්ඩ පටන් ගත්තා.ඒත් ටිකකින් බෙල්ල තද කරන ගතිය එක පාරටම නැතිවෙලා ගියත් එක්කම එකපාරටම හීතල හුලඟ මගෙ පෙනහලු වලට පිරෙනව මට දැනුන. ඒ එක්කම මම හිතන්නෙ මට සිහිය නැතිඋනා.

මූණට හීතලක් දැනිල මට ආයෙ සිහි එනකොට ඔලුව පුපුරන්ඩ වගෙ කැක්කුමයි. මලී මගෙ මූණට වතුර ඉහිනව අඬ අඬ. " අයියෙ....අයියෙ....ඇහැරින්ඩකො....අයියෙ ....අනේ අයියෙ,....කතාකරන්ඩකො ‘’

රන්බණ්ඩ ආයෙම කතාව නවත්තල ටිකක් වක්කර ගත්තා. මගෙ අතෙත් වීදුරුව එහෙම්මම දැන් සෑහෙන වෙලාවක ඉඳල.ඊලඟ හරිය අහන්න ඉස්සර මම කෝකටත් වීදුරුවෙ තියන හරිය උගුරට හලා ගත්ත.

වක්කරගත්තු වඩිය උස්සල ඒ දිහා ටික වෙලාවක් බලාඉඳල "මහත්තය හිතන්නෙ මොකක් වෙලා තියෙන්න ඇති කියලද?" රන්බණ්ඩ ඇහුවා.

මතු සම්බන්ධයි............