81. ආදර....නිල්.....දෑසේ.......3 - When dreams are about to become a reality.....

මුල් කොටස.....

දෙවන කොටස......

සෙනසුරාදාවක්.....

දවල්ට කාල එහෙම කෑම්ප් එකෙන් පිටත් වුනු මම හවස හතර වගෙ වෙනකොට වසන්තලගෙ ගෙවල් කිට්ටුවෙන් බැස්ස.....වසා බහින තැන කියල තිබුනු නිසා අවුලක් උනේ නෑ, කොන්දොස්තර මලය මාව බැස්සුව නියම තැන.

ඔය කාලෙ මගෙ තිබ්බ පරණ හමගිය ලෙදර් ට්රැවලිං බෑග් එකක්, නුවර මාකට් එකෙන් ගත්තෙ ඒ දවස්වලත් බර ගාණක් උනා, නියම ඔරිජිනල් ලෙදර් එක.... පරණ වෙන්න වෙන්න එනව අමුතුම ක්ලැසික් ලුක් එකක්...ලීවයිස් ඩෙනිම් වගෙ තමයි, මගෙ මේ බෑග් එක අපෙ යාළුවො අතර මාරම ජනප්රියයි,මට ඕන උනාම බෑග් එක හොයාගෙන කෑම්ප් එක පුරහම ඇවිදින්ට වුනු වාර අනන්තයි අප්රමාණයි ඔන්න කොටින්ම කිව්වොත්.

ඉතිං මගෙ ඔය ක්ලැසික් ගමන් මල්ලත් කරේ දමාගෙන මම බැස්ස බස් එකෙන් ආයෙ මොනවද ලෝඩ් බකිංහැම් වගෙ....

පාර අයිනෙ පොඩි තේ කඩයක්.....ඉස්සරහ මහ විසාලෙට පැතිරිච්ච ජෑම් ගහක්, ගහේ මුල වටේට පරණ ලොරි ටයර් එකක්, ඒ එක්කම ගහ යට ගඩොලින් බැඳපු කණු දෙකක් උඩ පිට ලෑල්ලක් තියල හදපු ලී බංකුවක්,...බංකුවෙ ඉඳගෙන හිටියෙ වසන්ත...

'' අම්මට උඩු උඹ ආව එහෙනම්....හෙහ්, හෙහ්, උඹව දැකපු කල් මචං....'' වසන්තය එතනම මාව බදා ගත්ත.....ආයෙ මොනවද ඉතිං මයෙ ප්රාණසම මිත්තරය නෙව......

'' වරෙං වරෙං පෙලේන්ටියක් ගහලම යමු.''

'' ඒයි මල්ලි අපිට ප්ලේන්ටි දෙකක් දාපං.....'' කඩේ කොල්ලට කෑගහල කියල වසන්ත බංකුවෙ ඉඳගත්ත......මමත් ඒ ළඟින් ඉඳගත්ත, මූ මහත් වෙලා......පොඩි රැවුලකුත් වවල.....හෙහ්, හෙහ්,

'' අඩේ උඹට අල්ලල ගිහිල්ල වගේ අලුත් රස්සාව.....මස් ඩිංගක් එහෙම දාල තියෙන්නෙ ඇඟ පතට,''

'' හෙහ්, හෙහ්...ටිකක් මහත් උනා තමයි මචං.....හවසට හවසට රවුමක් දෙකක් දුවල වත් ඇඟ බස්ස ගන්න ඕන......ඒයි මල්ලි ඔය පරණ වෙච්ච වඩේ එහෙම තියනව නම් අරං වරෙං...පුරා විද්යාවෙං ඇවිල්ල අත් අඩංගුවට ගන්න ඉස්සරවෙලා....'' වසාගෙ කතාවට මට මැරෙන්ඩ හිනා...ඕකගෙ කට ඔහොම්මම තමයි....

කඩේ පොඩි එකා වඩේ පිඟානක් ගෙනත් තිබ්බ බංකුවෙ අපි දෙන්නට මැද, '' ගනිං බං කාපං...'' වසන්ත මට වඩයක් දුන්න.....

'' අඩේ නියම වඩේ මචං.....උම්බලකඩ තියනව මදි නොකියන්ඩ '' මම කිව්ව,

'' වඩේ දහයක් දොළහක් අරං යමු රෑට......වැඩි වෙන එකක් නෑ.....'' වසන්ත මගේ දිහාට හැරිල කිව්වා.

'' මචං...මට අහන්නත් බැරි උනා...කොහෙද උඹෙ මේ විකාර කතා හින්ද මොකවත් මතක තියේය......ජයා කීයටද එන්නෙ? ''

'' අඩෝ ඒක කියන්ඩ බැරි උනානෙ රවියො....ජයා එන්නෙ නෑ මචං....ඊය මට ලියුමක් එවල තිබ්බ...උංගෙ කම්පනි එකේ අලුත් ප්රොජෙක්ට් එහෙකට හදිස්සි ඩ්රෝයිංස් වගයක් අඳින්න් වෙලා....ඌ වීක් එන්ඩ් එකෙත් වැඩ....අපරාදේ....මට උඹල දෙන්න දකින්න පුදුම උවමනාවක් තිබ්බෙ මචං...උඹවත් ආපු එක ලොකු දෙයක්....''

පෙලේන්ටිය ගහල ඉවර වෙලා මම නැග්ග වසන්තගෙ බයික් එකේ පිටිපස්සෙං....මගෙ අසහාය මල්ල දාගත්ත කරට...

තාර පාරෙ කිලෝ මීටරයක් විතර ගිහිල්ල අපි හැරුණ වැලි පාරකට....පාර දෙපැත්තෙම පේන තෙක් මානෙ කුඹුරු, බණ්ඩි පීදෙන කාලෙ.....ලියදි පුරා වතුර පිරිල, කුඹුරු යාය දිහා බලා හිටිය ඇහැකි නොකා නොබී මාසයක්...එච්චර මනස්කාන්ත දර්ශනයක් ඒක.......





බයික් එක එක පාරට පැත්තකට ඇල උනා.... වසන්ත ආයෙම කන්ට්රෝල් කර ගත්ත.

'' යකෝ බලාගෙන,මේකෙ වැටුනොත් එහෙම දනිස් පොල්කටු කඩෙන් තමයි අරන් දාගන්න වෙන්නෙ,'' මම කෑගැහුව. මට හෙල්මට් එකකුත් නෑ...වැටුණොත් එහෙම සොරිම තමා

'' උඹ ඇඹරෙන්නෙ නැතුව ඉඳහංකො එක විදිහකට, අනික ඔය පරණ බෑග් කබල බර වැඩි. මොනවද බං ඕකෙ ඔය හැටි?''

'' මේකෙ මගෙ මොකවත් වැඩිය නෑ බං....උඹලට ගත්ත තෑගි තමයි ඔය බර...හෙහ්, හෙහ්,''

'' හෙහ්, හෙහ්.....හෙහ් '' වසන්තත් මගෙ හිනාවට හවුල් උනා....

'' අද රෑට චුට්ටි උයන්නෙ.....අපි දෙන්නත් චුට්ටිට උයන්ඩ පොඩි සපෝට් එකක් දීල වැවට ගිහිල්ල නාගෙන එමු '' මී හරක් නඩේකට ඉඩ දෙන්න පාරෙ අයිනට කරල බයික් එක නවත්තල වසන්ත කිව්ව.

'' ඈ...ඒ මොකෝ බං.... කෝ අම්මල? ''

'' අම්මයි අප්පච්චියි ගියා මචං ආනමඩුවෙ අපෙ මාමලගෙ ගෙදර...එහෙ අද රෑ පිරිතක්,..... ලොකු නංගි පලවෙනි පාර ඒ එල් ඇණ ගත්තනෙ මේ දවස්වල කුරුණෑගල යාළුවෙක්ගෙ ගෙදර නැවතිල ක්ලාස් යනව. ''

චුට්ටි....ගීතිකා....නිල් පාට ඇස්...ආයෙම මගෙ හිතේ හොල්මන් කරන්න පටන් ගත්ත....ආයෙම කිව්වොත් වැරදියි....මේ අවුරුද්දකට කිට්ටු කාලෙදි ඒ ඇස් මගෙ හිතේ පදිංචි වෙලයි හිටියෙ. හිත පුරාම තිබ්බෙ ඒ නිල් පාට ඇස්.....

සමහරවිට මේ කතාව කියවන ඔයාල හිතයි මේ මොන විකාරයක්ද කියල....වැව් බැම්මක අරක්කු බොන ගමන් අහම්බෙන් කියවිච්චි සිංදුවක තිබ්බ වචන තුනක් ගැන ඇතිවෙච්චි කතා බහකදි ඇදිල ආපු මම ජීවිතේට දැකල නැති කෙල්ලෙක් ගැන අවුරුද්දක් තිස්සෙ හිත හිත හිටියයි කියන්නෙ, පිස්සුව.... තරු පහේ එකම තමයි ,කියල හිතුවත් මම ඔයාලට දොස් කියන්නෙ නෑ.....

අනික මේ අවුරුද්දකට කිට්ටු කාලෙ ඇතුලත මම නිකමට වත් එයා ගැන හොයන්න උත්සාහ කලෙත් නැහැ......වසන්තගෙන් මට ඕන හැටිය අහන්න තිබුණ චුට්ටි ගැන....වසා මට බොක්ක උනත් දෙන එකා....ඌ කිසි දෙයක් හිතන්නෙ නෑ...අනික මම වසාට කිව්වනම් මගෙ හිතේ තියන දේ මට සීයට දෙසීයක් සහතිකයි ඌ මට සම්පූර්ණ සහයෝගය දෙනව.....

මේ ගැන පැහැදිළි කිරීමක් කරන්න නම් මා ගැන පොඩ්ඩක් කියන්න වෙනව......... මම ඒ කාළේ ඉඳලම අනික් මිනිස්සු හිතන විදිහට ක්රියා කරන විදිහට නෙවෙයි හිතුවෙ වැඩ කෙරුවෙ. ඒ මගෙ ජන්ම ගතිය.හැම දෙයක් ගැනම මට මගේම අදහස් තිබුන. ඒ අනුව වැඩ කරන්න මම පුලුවන් තරමට උත්සාහ කලා.

ආදරේ ගැනත් මට තිබුනෙ අමුතුම අදහස් මගෙ යාළුවො කිව්වෙ, වීරෙගෙ මඤ්ඤං අයිඩියාස්... කියල.....හෙහ්, හෙහ්,

දෛවය..ඉරණම ඔය වගෙ දේවල් මම විශ්වාස කලා....අපේ සහකරු නැත්නම් සහකාරිය අපිට මුණගැහෙන්න නියම වෙලා තියනව නම් කොහොමත් ඒ දේ වෙනවයි, සසර පතාගෙන ආපු හැටියටයි ඔය ඔක්කොම වෙන්නෙ ..ඔන්න මම හිතපු හැටි....මගෙ ඉවරයක් නැති පොත් බැලිල්ලත් මම හිතන්නෙ මේ අදහස් වලට හේතුවක් උනා.....පොත් වල තියෙන්නෙම ඔය වගෙ කතා නෙව....අදටත් මම ඒ අදහස් අත ඇරල නෑ....රොමෑන්ටිසම් කියන එක ජීවිතයට අත්යාවශ්යයයයි කියලයි මගේ විශ්වාසය.
ඔතන චුට්ටිගෙ වැඩේදිත් මම කල්පනා කලේ එහෙම.......සෙනෙහස මට උරුමනම් මට ලැබෙයි කියලයි.....,අනික ආදරය හිතේ තියාගෙන ඉන්න එක මට සැපතක් උනා ප්රකාශ කරනවට වැඩිය....ලොවටම සැඟවූ මගේ සෙනෙහස....හෙහ්, හෙහ්,

ඔහොම සෙනෙහස හිතේ හිරවෙලා තියනකොට කවි උනත් ලියවෙනව දුන්හිඳෙන් වතුර ගලන්නැහෙ.....

ලොවට සැඟවූ මගේ සෙනෙහස,
කියාගන්නට නොහැකි වූ සඳ,
හදවතේ ඉම්කොණෙක රැඳිලා,
සදා රහසක් වීය ලොවටම,

රුව නොදැක බැඳි මගේ සෙනෙහස,
හඬක් නොඇසී පිරුණු සෙනෙහස,
නීල නෙතු යුග වෙතට බැඳුනේ,
අපරිමිත වූ මගේ සෙනෙහස,

'' මොකද බං බාවනා කරනවද?....බැහැපං බැහැපං ඔන්න ගෙදරත් ආව,''

මම හීනෙකින් ඇහැරල වගෙ වටපිට බලමින් බයිසිකලෙන් බැස්ස. වසන්තලගෙ ගෙදර.....මිදුල මැද ලොකු අඹ ගහක්.....ගහ වටේට ගල් බැම්මක් බැඳල ඒ උඩ මල් පිපිච්ච රෝස පඳුරු ඉන්දපු මැටි පෝච්චි හත අටක්......දාස් දෙන අව්වෙ සැර මැකුනෙ ඈත වෙල්යාය දිහාවෙන් හමාගෙන ආපු හුළඟෙන්,

මම වසන්ත පස්සෙන් ගෙට ඇතුල් උනා...

'' චුට්ටී... '' වසන්ත කෑගහගෙනම සාලෙ මැදින් ගේ පිටිපස්සට ගියා.

මම බෑග් එක ටීපෝ එකක් උඩ තියල වේවැල් පුටුවක ඉඳගත්ත.

සාලෙ වම් පැත්තෙ බිත්තියෙ එල්ලල තිබුන මම හිතන්නෙ වසන්තගෙ පවුලෙ ෆොටෝ එකක්.මම හෙමිහිට ඒ පැත්තට ගියා.

'' රවී මේ තමයි මගෙ චුට්ටි නංගි,''

වසන්තගෙ කටහඬ ඇහුන මගෙ පිටිපස්සෙන්...මම හෙමිහිට ඒ දිහාට හැරුන.

මතු සම්බන්ධයි.......