91. ආදර....නිල්.....දෑසේ.......13 - A heartfelt moment that made an everlasting memoir,

චුට්ටි මොනවද කියන්න හදනව කියල මට තේරුණා.

'' ඉන්න නංගි මට කියන්න දෙන්න....මම ඔයාට ආදරෙයි.....ඊයෙ ඉස්සෙල්ලාම මම ඔයාව දැක්කෙ....එතකොට අද වෙනකොට මම ආදරෙයි කියල කියන එක මහ විහිළුවක් වගෙ පේන්ට පුළුවන්.....මම දන්නව මම මෙහෙම කිව්වොත් ඊයෙ ජීවිතේ ඉස්සෙල්ලම දැක්ක කෙල්ලෙකුට මම මගෙ පණටත් වඩා ආදරෙයි කියල සීයට අනූ නමයක් මට හිනා වෙයි...පිස්සුද තමුසෙට කියල අහවි.''

'' ඒත් ඒක තමයි ඇත්ත. මම ඔයාට ආදරෙයි...මම දන්නව ඔයත් මට ඒ වගේම ආදරෙයි කියල....එතකොට මට සීයට සීයක් සහතිකයි වසන්ත මේකට කිසිම අකමැත්තක් නෑ කියල. එතකොට ඔයාගෙ අම්ම අප්පච්චිගෙන් ප්රශ්නයක් ඇතිවෙයි කියල ඔයා හිතනව නම් මම කෙලින්ම එයාල එක්ක කතා කරන්නම්.මට මේ කරන්නෙ තාවකාලික ආදරයක් නෙවෙයි.මගෙ ජීවිතය ඔයා කියල මගෙ පපුවට දැනෙනව චුට්ටි. මීට කලින් මට කවදාවත් එහෙම දැනිල නෑ. කෙල්ලො ඕන තරම් මම කිට්ටුවෙන් ආශ්රය කරල ඇති. ඒත් ඒ කවුරු ගැනවත් මට මෙහෙම හැඟුනෙ නෑ.''

මට තව දුරටත් එක දිගට කතා කර ගන්ට බෑ....මම කතාව නවත්තල දිග හුස්මක් ගත්ත ඉහලට පපුව පිරිල ඉතිරිල යන්ට.

මගෙ දකුණත අල්ලගෙන ඉන්න චුට්ටිගෙ නියපොතු වලින් මගෙ අල්ල රිදුම් දෙන තරමට එයා වැරෙන් මගෙ අත මිරිකුව. හිතට ආපු දැඩි හැඟීමක් පාලනය කරගන්න චුට්ටි උත්සාහ කරනව කියල මට තේරුන නිසා මම නිහඬව එයාට ඉඩ දුන්න.

'' මගෙ සුදු අයියෙ...මම කියන එක අහන්න, මමත් ඔයාට ආදරෙයි..ඒ ආදරේ මගෙ පපුව පුරාම පිරිල ඉතිරිල දෝරෙ ගලා යන්නෙ මේ හඳ එළිය ගල් පඩි දිගේ ගලනව වගෙ.ඒකෙ ආයෙ කිසිම සැකයක් නෑ...මම ඒක දන්නව හෙට ඉර පායනව වගේ...''

'' ඉතිං දෙයියනේ එහෙනම් මොකක්ද ප්රශ්නෙ?''

'' අයියෙ මම අයියට ඔක්කොම කියන්නම්...අද පන්සල් එමු කියල පොඩි අයියට කිව්වෙත් මම. මට ඕන උනා රවි අයිය එක්ක මේ වගෙ හිත නිවෙන තැනකට එන්න. ඇවිල්ල මහෙ හිතේ තියන ප්රාර්තනාවන් කවදාක හෝ ඉස්ට වේවා කියල අයියත් එක්කම මල් පූජා කරල ප්රාර්තනා කරන්න. අනේ මයෙ අයියෙ මම හෙට යන්ට කලින් අයියට ඔක්කොම කියන්නම්. අපි මේ මොහොතෙ ඔය ගැන කතා නොකර සන්තෝසෙන් ඉමු.මගෙ හිතේ සතුට පිරිල ඉතිරිල යන මේ මොහොත මට නැති කරන්න එපා මගෙ රත්තරන් අයියෙ, අයියගෙන් මම ඉල්ලන්නෙ එච්චරයි. කියන්න අයිය එහෙම කරන්නෙ නෑ නේද? ''

චුට්ටි එහෙම කිව්වෙ මා දිහාවෙ ඇහිපිය නොහෙලා බලා ඉඳිමින්.... අර නිල් ඇස් දෙක...ඒ වෙලාවෙ දිලිසුණා....කඳුලු.......මගෙ පපුව වාවන්නෙ නැතුව ගියා ඒ කෙල්ල එහෙම කියපු විදිහට.

'' හරි චුට්ටි හරි ආයෙ ඔයාම කියනකල් මම ඔය ගැන වචනයක් වත් කතා කරන්නෙ නෑ නෑ නෑ මයි...සත්තයි.''

'' මගෙ හොඳ රවි අයිය. මම දන්නවනෙ අයිය මම කියන දෙයක් අහක දාන්නෙ නෑ කියල.''

'' අම්මප උඹ තමයි දවසකටවත්........හෙහ්, හෙහ්, '' මට හිනා නොවී බැරිම උනා.මේ කෙල්ල එක්ක නම් බෑ අප්පා......

'' අන්න හොඳයි....අයිය මට උඹ කියනවට මම ආසයි....හි, හි, එතකොට අනික් කාටවත්ම නැති සමීප ගතියක් කිට්ටු ගතියක මට දැනෙනව අයියත් එක්ක..'' චුට්ටි කිව්වෙ මගෙ අතේ එල්ලිල ඇස් දෙකෙනුත් එක්ක හිනා වෙමින්.

ඔන්න අපි විහාර මලුවටත් ආව කියමුකො. වසන්ත හිටිය අපි එනකල් ගන්ඨාර කුළුණ ලඟ.

'' මේ, ඔය දෙන්න එහෙනං මල් පූජ කරල වඳින්න. මගෙ පරණ යාළුවෙක් පොඩි හාමුදුරුවො. මම පොර හම්බ වෙල එන්නං.''

වසන්ත එහෙම කියල ආවාසෙ පැත්තට ගියා.,මේ වැඩෙත් මුං දෙන්න කතාවෙල කරපු දෙයක්ද කොහෙද?....මම වසන්ත පිටුපාල යන දිහාවෙ බලා ඉඳල චුට්ටිගෙ මූණ බැලුව. හරියට ඒ වෙලාවෙම චුට්ටිත් ඔලුව උස්සල මගෙ මූණ බලල හිනාඋනා. ආයෙ හෝදන්ඩ දෙයක් නෑ. මේ වැඩෙත් අනිවාර්යයෙන්ම මුං දෙන්නහ්ගෙ කුමන්ත්රණයක්ම තමයි.

ඒ උනාට ඒ වගේ කුමන්ත්‍රණ වලට මම ආසයි...හෙහ්, හෙහ්,

මළුව මැද තිබ්බ වතුර මලක්. අපි දෙන්න ඒකෙන් මල් වලට පැන් ඉහල එහෙම විහාරගෙට ගියා.හත් අට දෙනෙක් විතරයි මුළු විහාර මළුවෙම හිටියෙ.ඒ නිසා අපි දෙන්නට ඕන තරම් නිදහස තිබ්බ හිතේ දෙගිඩියාවක් නැතුව නිදහසේ හැසිරෙන්ට.

මල් ආසනේ උඩ චුට්ටි පිළිවෙලට පිච්ච මල් ටික තිබ්බ. මමත් එයාට උදව් උනා.විහාර මළුව මැද උස කණුවක එක විදුලි බුබුලක් විතරක් දැල්වුනා. ඒත් ඒ ආලෝකය අපි ඉන්න හරියට ගලා ආවෙ බොහෝම මලානික විදිහට. බෝ ගහේ මඳ සුලඟට හෙලවෙන කොළ අතරින් පෙරී ගලාගෙන ආපු සඳ එළිය ඒ අඩු පාඩුව මකල දැම්ම.

පස්සට වෙලා චුට්ටි වැඳගෙන හිටිය සෑහෙන වෙලාවක්. හෙමිහිට ගාතා කියනව මම අහගෙන හිටියෙ හිතේ පිරිල උතුරල යන භක්තියකින්, සෙනෙහසකින්.

මම කිසි දවසක ගාතා කියල බෝධියකට බුදු පිළිමෙකට වැඳපු මනුස්සයෙක් නෙවෙයි.මම පන්සලකට විහාර මළුවකට ගියානම් ගියේ හැමදාම හිතට නිස්කලංකයක් අනිවාර්යයෙන්ම ලැබෙන නිසා ඒ අදහසින් මිසක වැඳල කිසිම දෙයක් ප්රටර්ථනා කරන්න නම් නෙවෙයි.ඒත් එදා මම ජීවිතේ පලවෙනි වරට බුදුන් වැඳල ප්රාර්ථනාවක් කලා............

වැඳල ඉවර වෙලා හෙමිහිට මොනවද කියල චුට්ටි ඔලුව ඉස්සුවා. සඳරැස් වැටිච්ච ඒ මූණ.....මා එක්ක හෙමිහිට හිනා වුනු නිවී සැනසුනු ඒ මුහුණ මගෙ මතකෙ හැමදම රැඳී තියෙන බව මට සහතිකයි.

'' රවි අයිය මොනවද වැඳල ප්රාර්ථනා කලේ....''

විහාරගෙයින් වැලි මලුවට බහින ගල් පඩි පෙල බහින අතරෙ චුට්ටි ඇහුවෙ සෙනෙහස කැටි වෙච්ච දයාබර ස්වරයකින්.

'' මම සාමාන්යයෙන් බුදුන් වැඳල මොනවත් ප්රාර්ථනා කරන්නෙ නම් නෑ කිසි දවසක.ඒත් චුට්ටි මම අදනම් ප්රාර්ථනාවක් කලා.''

'' මම දන්නව අයියෙ...කවදාක හරි අයියගෙ ඒ ප්රාර්ථනාව ඉෂ්ඨ වෙන්නෙයි කියල තමයි මම ප්රාර්ථනා කලේ.......''

චුට්ටි ඒ කතාකල ස්වරය අනුව ආයෙ මට කියන්න දෙයක් ඉතුරු වෙලා තිබුනෙ නෑ...මම චුට්ටි එක්කම වැලි මලුවෙ කෙලවර බෝධි ප්‍රාකාරය ළඟට ගියා.

'' ෂහ්..අපිට තෙල් ටිකක් ගේන්න බැරි උනානෙ....''

මට කියවුනේ බෝධි ප්රාකාරයෙ පොල්තෙල් පහන් දැල්වීමට හැදූ ත්රිකෝණාකාර කවුළු ආලෝකයකින් තොරව ගන අඳුරෙන් වැහිල තියෙනව දැක්කමයි.

'' අහ්...ඉන්නකො අයියෙ......''

චුට්ටි බෝධිය ලඟ තිබ්බ පොඩි මේසයක් වගෙ මොකක්ද එකක් යටට අත දාල පොල්තෙල් බෝතලයක් අරන් මට දුන්න.

'' මේ බෝධි පූජා වලට එහෙම හදිස්සියෙ ඕන උනාම ගන්න පොඩි හාමුදුරුවො පොල්තෙල් තියල තියන තැන. පොඩි අයියගෙ හොඳ යාළුවනෙ ඉතින් අපිත් දන්නව...හිහ් හිහ්....'' .චුට්ටි හිනාඋනා.

බෝධි ප්රාකාරෙ එහා පැත්තෙ තිබ්බ පහන් කවුළු වල පහන් බොහොමයක් නිවිල ගිහිල්ල. එක්කො තෙල් ඉවර වෙලා, නැත්නම් හුළඟට....මම ටිකක් එහායින් දැල්වුණු එකම පොල්තෙල් පහන අරගෙන ආව. චුට්ටි තෙල් නැති පහන් වලට තෙල් වක්කරල තිරේ හැදුව. මම පහන් කීපයක් පත්තු කරල චුට්ටිට දුන්න පහන.

'' හරි චුට්ටි... ඔයත් පත්තු කරන්න....''

චුට්ටි පහන දල්වන අතරෙ මම ඇහිපිය නොහෙලා බලා හිටියෙ එයාගෙ මූණ දිහා.

දවසක්දා බෝමළුවේ
හමුවූ දාකදී අපි දෙන්නා,
පහනක් දල්වා එකම හිතින්,
පැතූ පැතුම් තෙපි නෑ දන්නේ,
බවෙන් බවය පෙර ආත්මේ,
බවෙන් බවය මතු සංසාරේ,
නිවන් දක්නා ජාති දක්වා,
එකට බැඳී ඉන්නයි පැතුවේ.....

මමත් දන්නෙ නැතුවම ඇත්තටම හෙමිහිට ඒ ගීතය මගෙ මුවින් මිමිණුනා....චුට්ටි ඇස් පියාගෙන හුස්ම ඉහලට ඇදගත් ගමන් එහෙම්මම ගල්වෙලා වගෙ අහගෙන හිටියා.

'' මමත් ආසම සිංදුවක්....ඒත් රවි අයිය පටන් ගත්තෙ මැදින්නෙ.''

'' මෙතනට අදාල කොටස විතරයිනෙ මම කිව්වෙ.......ඕනනම් මුල ඉඳලම කියන්නද?''

'' හා..අනේ කියන්න.....හැබැයි හෙමිහිට...මට විතරක්ම ඇහෙන්න,''

'' හරි, මම කියන්නෙ ඔයාට විතරක් ඇහෙන්න තමයි චුට්ටි.....''

දේදුන්නෙන් එන සමනලුනේ,
ගම් මැද්දේ පොඩි කුරුල්ලනේ,
රෑන් රෑන් ඇවිදිල්ලා,
අපේ ළඟින් ඉඳහල්ලා,

දවසක්දා බෝමළුවේ
හමුවූ දාකදී අපි දෙන්නා,
පහනක් දල්වා එකම හිතින්,
පැතූ පැතුම් තෙපි නෑ දන්නේ,
බවෙන් බවය පෙර ආත්මේ,
බවෙන් බවය මතු සංසාරේ,
නිවන් දක්නා ජාති දක්වා,
එකට බැඳී ඉන්නයි පැතුවේ.....

ආදරයේ සුවඳ ලෙනේ,
තනිවී උන්නා අපි දෙන්නා,
කාන්සියක් හෙම නෑ දැනුනේ,
පෙති දිලුනා වන මල් තොරණේ,
අප පය පාමුල සතුටු ගඟේ,
තවමත් ආදර රැළි හිනැහේ,
කියව් කුරුල්ලනි මලින් මලට යන,
අපේ අහිංසක කතන්දරේ...

**************************

ඔන්න තව එක කොටසයි......කලාස්.....මුඩිංජි.......ඉවරයි.........अंत,