443. ජොස්තර වර්ජන නාඩගම - අතීතාවර්ජනයක්…..

ආන්ඩුවෙ ජොස්තර සංගොමේ ජොස්තරල ඊයෙ පෙරෙයිද නටපු නාඩගම ගැන හැමෝම කතා කරනවනෙ. මනුස්සකමක් ගෑවිලාවත් තියෙනවනම් කරන්ට පුලුවන් දෙයක්ද ඔය පිශාචයො කලේ කියල හිතන කොටත් ඇත්තටම පුදුම කළකිරීමක් ඇතිවෙන්නෙ. 

තමන්ගෙ දරුවන්ට ජනප්‍රිය පාසල් ඕනමයි කියල අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ ශ්‍රවණාගාරෙක රෑ පදිංචි වුනා. ඊට පස්සෙ එක ජොස්තර නෝනා කෙනෙකුට ජබර කලන්තෙ හැදුනයි කියල අර ජොස්තර සංගමේ ලේකම්ද කවුද කියන ඇර සොයිසා මහත්තය ඇම්බියුලන්ස් එකක් අරගෙන ආව. ඇවිල්ල ගේට්ටුවට පයිං එහෙම ගහල මහ කොටි නැටුමක් නැටුව. ඊට පස්සෙ කොහොම හරි ඇම්බියුලන්ස් එක අතුලට අරගෙන කට්ටියම ඒකෙ ගෙනාපු කෑම බීම එහෙම කාල බීල ෂපාන් එකේ පුටු උඩ පත බෑවිල එලිවෙනකල් නිදාගත්ත.

ඔය මේ අපේ රටේ ජොස්තර ගොල්ලට විතරයි ඔය මාන්නකාරකොම ඉහට ගහල තියෙන්නෙ. තව තියෙන්නෙ ඔය නානාප්පරකාර රස්සා. කෝ එව්ව කොරන මිනිස්සුත් ඔය වගෙ ජෝගි නටනවය? නෑ..දෙය්යනේ කියල තමංගෙ රස්සාව කරගෙන බැංකුවෙන් ණයක් තුරහක් කරගෙන දරු මල්ලන්ටත් කොහොමිං කොහොමිං හරි උගන්නගෙන අර ගත්තු ලෝන්ලි ප්ලැනට් එහෙමත් ගෙවාගෙන ( ලෝන්ලි ප්ලැනට් කියන්නෙ ලෝන් කියන එකට. මම එහෙම තමයි.  නියම වචනෙ වෙනුවට ඊට සම්බන්ධ වෙන වචනයක් හරි ඒ හා රයිමිං වචනයක් හරි පාවිච්චි කරන්ට මම බොහොම කැමතියි. බිල් කියන එකට බිල් ක්ලින්ටන්. "මේ බිල් ක්ලින්ටන් ආවද?" අපෙ උන්දැගෙන් මම ඒ අහන්නෙ ලයිට් බිල ආවද කියල...තව මතක් උනහම කියන්නං ) දැහැමෙන් සෙමෙන් ඉන්නව.

දැන් මේ ජෝස්තරල කියන එවුංට විතරක් එහෙම බෑ. උං හිතං ඉන්නෙ එවුං අමුතුම ජාතියක්ය කියල. අර ඇල්කෙමියා කියල තිබ්බ වගෙ අලි පුකෙං ආපු සත්ව කොට්ටාසයක්ය කියල. රටේ අනික් හැම මනුස්සයටම පොදු විදිහට පිලිගත්තු සම්ප්‍රදායට එවුන්ට වැඩ කරන්ට බෑ. එවුං කියන කියනදේ ආණ්ඩුව කරන්ට ඕන.නැත්තං බලාගනියව් අපි වර්ජනයේ......

මම අර දුර බැහැර කැලේ මැද්දෙ වැඩ කරන කාලෙ මගෙ අම්ම අසනීප වුනා. හෘදයේ සංකූලතාවයක්. "ඇන්ජයිනා" කියන්නෙ අන්න ඒ රෝගී තත්වය. සති දෙකක් විතර නුවර ඉස්පිරිතාලෙ ඉඳල ටිකට් කැපුවා. ඉනික්බිති මුලින්ම සතියෙන් සතිය නුවර මහ රෝහලේ හෘද රෝග සායනයෙන් බෙහෙත් ගන්න වුනා. අවුරුද්දකට වගෙ පස්සෙ ඒක මාසෙකට වරක් වුනා. 

ඉතිං අම්මට තනියම බෙහෙත් ගන්න යන්න බෑ. ගෙදර වෙන යන්න කවුරුවත් ඇත්තෙත් නෑ. ක්ලිනික් එක තිබ්බෙ බදාදා දවසට. මම ඉතිං එහෙම ක්ලිනික් යන දවසට කරන්නෙ කොහොම හරි මගෙ රාජකාරි වැඩ ටික එකලාසයක් කරල කාට කාට හෝ පංගාර්තු කරල අඟහරුවාද හවස ගෙදර එනව.

අම්මට කාලයක් තිස්සෙ සන්ධි ප්‍රදාහය නොහොත් ආතරයිටිස් තියෙන හින්ද පයිං ගමනාගමනය අමාරුයි. කොහොමත් නුවර ඉස්පිරිතාලෙට ස්ටේෂන් එක ගාව බැහැල අර මහ ගිරි දඹේ නගින්ට එපාය. බඩේ අමාරුවට බෙහෙත් ගන්ට ගිය මනුස්සය අන්තිමේ බඩේ අමාරුව පැත්තකිං තියල දණිස් අමාරුවට බෙහෙත් අරගෙනයි එන්නෙ. 

අපෙ මාම කෙනෙකුට ඔය වැඩේ වුනා. බඩේ අමාරුවට බෙහෙත් ගන්ටෙයි කියල ගිහිල්ල තුන් පාරක්ම දණිස් කැක්කුමට බේත් අරගෙන ආපහු ආව. අන්තිමට කොහොමිං කොහොමිං හරි බඩේ අමාරුව නිකම්ම හොඳ වුනා. ඉතිං අම්ම එක්ක යන්ට ත්‍රී වීලර් එකක් ඕන. මම ඔන්න උදේම පිළිමතලාවෙ ගිහිල්ල ත්‍රී වීලර් එහෙකුත් කතා කරගෙන ඇවිල්ල අම්මවත් නග්ගගෙන නුවර ඉස්පිරිතාලෙට යනව.

සැර දාගෙන කන්ද නැඟල ත්‍රී වීලරේ ඉස්පිරිතාල පරිශ්‍රයට ඇතුල් වෙනව.

හෑ? මේ මොකෝ අද කවදාවත් නැතුව සෙනඟ ඔක්කොම මිදුලෙ? වෙනද මේ වෙලාවට මිදුලෙ සෙනඟ ඇත්තෙම නෑ එහාට මෙහාට යන ඇටෙන්ඩන්ල මිසීල තුන් හතර දෙනෙක් ඇරුනු කොට. රෝගීන් ඔක්කොම ගිහිල්ල නොම්මර අරගෙන සායන වල බංකු හෝ පුටුවල ඉඳගෙන. ඒත් අද මොකද මේ? 

"මොකද අම්මෙ මේ සෙනඟ තාම එළියෙ?" මම ත්‍රී වීලර් එකෙන් ඔලුව එළියට දාල සෙනඟ දිහා බලල අම්මගෙන් ඇහුව. 

"දෙයියනේ අද ස්ට්‍රයික්ද දන්නෙ නෑ …" අම්ම කම්මුලේ අතක් තියාගත්ත. 

"හරි යංකො කෝකටත් හාට් ක්ලිනික් එක ගාවට."

එතනිං එහාට ත්‍රී වීලර් එකේ යන්ට බෑ. සෙනඟ ඊස් මීස් ගාල. අම්මවත් අතිං අල්ලාන බස්සගෙන වාරු කරගෙන හෙමිහිට ගියා හෘද රෝග සායනයෙ මහ දොර ගාවට. එතනත් මී වදේ වගෙ සෙනඟ. ඔක්කොමල එක වෙලාවෙ කතාව අත පය දික් කරමින්. මොනව කියනවද කියල ඒ හැටි තේරුමක් නෑ. මූදෙ ගෝසාව වගේ හරියට. අම්මව පඩි පෙල පාමුල නවත්තල මම පඩි හත අට නැඟල දොරට කිට්ටු වුනා. කෙලල තියෙන්නෙ. අම්ම කිව්ව එක හරි. 

"වෛද්‍යවරුන්ගේ වැඩ වර්ජනය හේතු කොටගෙන අද දින සියලුම සායන නොපැවැත්වෙන බව කාර්ණිකව දනුම් දෙනු ලැබේ. මීට රෝහල් කළමණාකාරිත්වය."

නිල්පාට ප්ලැටිග්නම් එකකින් ඔය වාක්‍යය ලියපු A 3 සයිස් කොළයක් දොරේ වීදුරුවෙ අලවල. කාර්නිකව..හුහ්..කාර්නිකව..මුංගෙ අම්මලාට... මම පඩි හත අට බැහැල ආය අම්ම ගාවට ගියා. 

"මොකද පුතා?"

"අම්ම කිව්ව හරි. අද දොස්තරල ස්ට්‍රයික් කරල."

"මොකක්ද හේතුව? "

"හේතුවක් නං දන්නෙ නෑ ස්ට්‍රයික් කියල විතරක් ක්ලිනික් එකේ දොරේ නෝටිස් එකක් ගහල තිබ්බෙ.. කාර්නිකව දැනුම් දෙමු කියලයි තිබ්බෙ" 

"පුතා මෙතන ඉන්ටකො. මම සමරසිංහ ආන්ටි හම්බ වෙලා විස්තරේ දැනගෙන එන්නම්"

අපෙ අම්ම හෙදියක්. ආතරයිටිස් හින්දම ඈ සේවය කරන්ට තව වසර දහයකටත් වඩා තියෙද්දි කලින්ම විශ්‍රාම ගියා. අම්ම එක්ක එකට වැඩ කරපු හෙදියො බොහොම දෙනෙක් ඉන්නව රැකියාවෙ ඉහලට ගිහිල්ල හෙදි සොහොයුරියො නැත්නම් හෙදි පාලිකාවො විදිහට වැඩ කරනව. සමරසිංහ ආන්ටිත් එහෙමයි. දැන් ඇය හෙදි පාලිකාවක්.

"හරි  අතන කැන්ටිම ඉස්සරහ අපි ආපු ත්‍රී වීලර් එක තියනව. මම ඒකට වෙලා ඉන්නම්. අම්ම තනියම එන්ට එපා. ආන්ටි හම්බවෙල මෙතන කොරිඩෝ එකට එන්න. මම එන්නම් එක්ක යන්ට."

විනාඩි පහළවකින් වගෙ අම්ම ආපහු ආව.

"මොකෝ අම්මෙ වෙලා තියෙන්නෙ?" මම ඇහුව.

"බලන්ටකො මේ මිනිස්සු... මම කිව්වෙ මේ ඩොක්ටර්ස්ල පුදුම ජාතියක්නෙ. ඩොක්ටර්ස්ල නයිට් කරනකොට විවේක ගන්ට රෙස්ට් රූම් තියනව හැම ඉස්පිරිතාලෙම. මෙහෙ වෝඩ් ටෙන් එකේ කියලයි සමරෙ කිව්වෙ මට මතක විදිහට. ඒකෙ රෙස්ට් රූම් එක මහ විසාලයිලු. ඉන්න ඩොක්ටර්ස්ල දෙන්නට ඒක හොඳටම ලොකු වැඩි හින්ද ඒකෙං කොටසක් නර්සස්ලට වෙන්කරල දුන්නලු. ඒකට විරුද්දව තමයි ඔය ස්ට්‍රයික් කරල තියෙන්නෙ. අපෙ අම්මේ..ඒ අතිං අපේ කාලෙ හිටපු ඩොක්ටර්ස්ල රත්තරංනෙ." අම්ම ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන කිව්ව.

"හරි දැං මොකද කරන්නෙ?..." මම ඇහුව.

"මෙහෙම කරමු. සති දෙකකට බෙහෙත් ෆාමසියකින් අරගෙන ගෙදර යමු. ස්ට්‍රයික් ඉවර උනහම ආයම ක්ලිනික් එමු."

"හරි එහෙම කරමු. ෂෙහ් අපරාදෙ මගෙ නිවාඩුවත් අපතේ ගියා."

"පුතාට මෙහෙම්මම වැඩට ගියෑකි නේද? මම ත්‍රී වීලර් එකේ ගෙදර යන්නං. ඒකෙ ප්‍රශ්නයක් නෑ."

"බෑනෙ මම කාමරේ යතුර ගෙනාවෙත් නෑනෙ. ක්ලිනික් ඉවරවෙලා ආපහු ගෙදර යනකොට දොළහ එක වගෙ වෙන හින්ද මම හිතුවෙ හෙට වැඩට යන්ට. හරි බෙහෙතුත් අරගෙන ගෙදර යමුකො ඔක්කෝටම ඉස්සරවෙල. ඒකරල හවස වහින්ට වගෙ නැත්තං හවසම ආපහු යන්නං. නැත්තං කලින් හිතාගෙන හිටපු විදිහට හෙට පාන්දර තමයි."

අපරාදෙ කියන්න බෑ. ඒ වගේම ඇස් වහක් කටවහක් එහෙම නෑ. අපේ කුශාග්‍ර බුද්දිමත් අති උතුම් ජොස්තර ගොල්ලො ස්ට්‍රයික් කරන්නෙ ඔය වගෙ ඉතාම සංවේදී ඒ වගේම වෘත්තීය වැදගත් කමකින් යුත් කාරණා වලට තමයි. මේ ඒ වගෙ ජොස්තරල ස්ට්‍රයික් කරපු කාරණා කිහිපයක්. 

1. එක පාරක් ලැබ් ටෙක්නීෂියන්ලට දෙන්න ගිය සුදු කබාය ජොස්තර කබායට සමානයි කියල ඒක ගලවනකල් අපි වැඩට එන්නෙ නෑ කියල ස්ට්‍රයික් කලා.

2. හෙදි පාලිකාවන්ගෙ වැටුප එක මට්ටමකදි ජොස්තර වැටුපට වඩා වැඩිවෙනවයි කියල ඒක අඩුකරනකල් අපි වැඩ කරන්නෙ නෑ කියල ස්ට්‍රයික් කලා.

3. ඊගාවට ලෙඩෙකුට කැතීටරයක් දාන්න ඕන ජොස්තරද නර්ස්ද කියල විසඳගන්න බැරුව ස්ට්‍රයික් කොලා. 

4. ඊගාවට ජොස්තරලට පැමිණීම / පිටවීම අස්සං කරන්ට පොතක් දාන්ට හදනවයි කියන ආරංචියට එක්කො ස්ට්‍රයික් කලා නැත්තං ස්ට්‍රයික් කරනවයි කියල තර්ජනය කරල ඒ වැඩේ නවත්ත ගත්ත. 

මේ කාරණා මට මතක තියන විදිහට ලිව්වෙ. තව කාරණා බොහොමයක් තියනව. මේ වෙලාවෙ මතක් වෙන්නෙ නෑ.

ඔය ජොස්තරලගෙ මහන්තත්තෙ හින්ද රටේ පොදු මහ ජනයා අසීරුවට අපහසුතාවයට පත්වෙන වෙලාවක් එවුංගෙ මේ ඉවක් බවක් නැතුව ස්ට්‍රයික් කිරිල්ල. මේ ඊයෙ පෙරේද ඩියුටි ෆ්‍රී වාහන බලපත්‍ර ක්‍රමය නවත්වන්ට හැදුවම ඒක ඕනය කියල දවස් ගානක් ස්ට්‍රයික් කරල කොහොම හරි ඒක ආපහු ගත්ත.

අර ජේ.ආර්. කියන මනුස්සය මේ රටට කරපු තවමත් අපිට ආපහු හරව ගන්ට බැරුව ඉන්න එක විනාසයක් තමයි ඒ. මුලින්ම කලේ මන්ත්‍රීලට ඩියුටි ෆ්‍රී වාහන පර්මිට් දෙන එක. ඊට පස්සෙ ප්‍රේමදාස ලොක්ක රජයේ සේවකයන්ටත් ඒ අල්ලස, දොල පිදේනිය දුන්න. මේ රටේ ජාතික ධනස්කන්ධය බිලියන ගණනිං අවුරුදු පතා විනාස වෙනව ඔය ඩියුටි ෆ්‍රී කෙලිය හින්ද. ඒක අර කොහොමත් විනාස කරන්ට බැරි පිළිලයක්, පිළිකාවක් වගේ වෙලයි දැන් තියෙන්නෙ.

ජොස්තරල ගැන තව කතාවක් තියනව. දැනටමත් මේ පෝස්ට් එක ටිකක් විතර දිග වැඩිවුනා. අනික් කතාව පස්සෙ හොඳේ…..