482. The Story Of My Marriage - 33 - The First Formal Meeting With My Future In Laws

දර්ශීය දමිළ රාත්‍රී භෝජනයක් - Google Images

කවුරුන් හෝ සාලයට දෙසට පැමිණෙන පියවර හඬ ඇසෙන්නට විය.

"මේ ශෝභා නැන්ද ඉස්සරහ ටිකක් පරිස්සමින් කතා කරන්න. මම කියන්නද? ඔයා පුලුවන් තරම් අඩුවෙන්ම කතා කරන්නකො. එයා කියන එව්වට හූමිටි තිබ්බම හොඳටම ඇති.." අනන්‍යා ඉදිරියට නැවී පහත් හඬින් පැවසුවාය.

"ඒ මොකද ඒ? හරි වැඩක්නෙ ඒක...." මම මගේ නොරිස්සුම සඟවාගන්නට කිසිදු උත්සාහයක් නොදැරීමි.

අනන්‍යා ඊට පිළිතුරු වශයෙන් කුමක් හෝ පැවසීමට තැත්කලද ඒ හා සමඟම ඇගේ මෑණියන් සංගීත ගුරුවරයාද කැටුව සාලයට පිවිසි හෙයින් දෝ කිසිවක් නොදොඩා හිඳ හුන් සෝපාවෙන් නැඟී සිටියාය. අනන්‍යාගේ මෑණියන් ගුරුවරයා පසුපස ඉතා සෙමෙන් ප්‍රධාන දොරටුව දෙසට ගමන් ගත්තේ දැඩි බලාපොරොත්තු කඩවූ සවභාවයක් මුහුණින් දක්වමිනි.

ගුරුවරයා ප්‍රධාන දොරටුව අසල මොහොතක් නතරව ආපසු හැරුණේය. "හරියකට පුහුණු වෙලාම නෑ නේද?" ඔහුගේ ස්වරයෙහි වූයේ අප්‍රසාදය හැඟවීමකි.

අනන්‍යාගේ මෑණියන් පහත් හඬින් යමක් පැවසුවාය. හිස දෙතුන් වරක් දෙපසට සෙලවූ ගුරුවරයා නික්ම ගියේය.

"අම්මා...මොකද වුනේ?" අනන්‍යා වහා තම මෑණියන් වෙත යමින් විමසුවාය. 

"මොකුත් නෑ..මොකුත් නෑ..කෝ තාත්තයි නැන්දයි? අපි කමු…. අපි කමු...දැන් රෑවෙලා…"

ඒ සමඟම අනන්‍යාගේ පියා සහ නැන්දා සාලයට ඇතුළුවූයේ දෑත් පුරා ආහාර පිරවූ බඳුන් ඔසවාගෙනය.මම වහා නැඟී සිටියෙමි. "හෙලෝ ආන්ටි..මමත් උදව් කරන්නද? "

"උදව් අවශ්‍ය නෑ. කරුණාකරල ගිහිල්ල අත් දෙක සෝද ගන්න………." ස්වාමිනාදන් මහතා මුළුතැන්ගෙය පිහිටි දිශාව සුරතින් දක්වමින් නියෝග කලේය.

රාත්‍රී ආහාරය උදෙසා අප සියළු දෙන සාලයේ එක් පසෙක එලූ කළාලයක් වටා හිඳ ගත්තෙමු.

අනන්‍යාගේ පියා කෙසෙල් කොළයක් මදෙසට දිගු කලේය. එය වහා සුරතට ගනිමින් මම කල්පනා කලේ මේ කෙසෙල් කොළය කුමක් සඳහාද යන්නයි. "මල ජංජාලයයි දැං මොකද කරන්නෙ? මේ කෙහෙල් කොළේ දුන්නෙ මොකටද මන්දා..අත පිහිද ගන්ටද එහෙමත් නැත්නම් මම මේක කන්ට ඕනද? කියන්ටත් බෑනෙ නිකම් මේ කෑමට පෙර පොඩි කටගැස්මක් වගෙ මේ ගොල්ල කෙහෙල් කොල කනවද දන්නෙ කවුද?"

මම පත්ව සිටිනා අසීරු අවස්ථාව වහා අවබෝධ කොටගත් අනන්‍යා මවිසින් කෙසෙල් කොළය අනුභව කිරීමට පෙර මගේ පිහිටට ඉදිරිපත් වූවාය. "මේ ඕක කන්ට එහෙම නෙවෙයි තියෙන්නෙ හොඳද? ඔය තමයි පිඟාන. ඕක ඉස්සරහ එළා ගන්ට. ඒ කරල මම කරන විදිහට කරන්ට හොඳද?" අනන්‍යා මදෙසට නැවී පහත් හඬින්  කෙඳුරුවාය. 

"හ්ම්ම්ම්..මම දන්නව...ඔයා හිතුවද මම එච්චර එකක්වත් දන්නෙ නෑ කියල?" මම ද එලෙසම පහත් හඬින් කෙඳිරීමි. 

"ඔව්..ඔව්...දන්නව නේන්නං...මම දැක්කනෙ කෙහෙල් කොළේ හරව හරව බැලුව හැටි...හිහ්...හිහ්... "

"මේ ඔයා මට හිනාවෙනවද? "

"කවුද දැන් හිනාවුනෙ? හරි හරි ඒකෙන් කමක් නෑ..මම කරන විදිහට කරන්ටකො..එතකොට කිසිම අවුලක් වෙන එකක් නෑ..තේරුණා නේද? "

"යස් මැඩම් ඔෆ් කෝස්…"

"රාධා!!!!!……….." සාලය පුරා විසිර ගිය ශෝභා නැන්දාගේ නිර්දය ස්වරය අනන්‍යාගේ සහ මගේ අන්‍යෝන්‍ය කෙඳිරීම් වලට විරාමය තැබුවේය. 

කළාලය මත වූ ආහාර බඳුන් පිළිවෙලකට සකස් කරමින් හුන් අනන්‍යාගේ මව වහා හිස ඔසවා තම නෑනන්ඩිය වෙත නෙත් යොමු කළාය. තමා ඉදිරියේ වූ කෙසෙල් කොළය ඉහළට එසවූ ශෝභා නැන්දා එහි කෙළවරක වූ දුඹුරු පැහැ තිතක් වැන්නක් සුරතෙහි දබරැඟිල්ල දිගුකොට දැක්වූවාය.

"සොරි සොරි........" එසේ පවසමින් අනන්‍යාගේ මව වහා නැඟීසිට මුළුතැන්ගෙයින් වෙනත් කෙසෙල් කොළයක් රැගෙන ආවාය. ෂිප්‍රා ලොකු අම්මා හැකි සෑම අවස්ථාවකම මගේ මවගේ වැරදි උළුප්පා දැක්වීමට කටයුතු කරන අන්දම මගේ මතකයට නැඟුනේ නිරායාසයෙනි. දිල්ලිය වේවා චෙන්නයි වේවා ..කිසිදු වෙනසක් නැත. ඔබගේ වැරදි සෙවීම තම ජීවිතයේ ඒකායන ප්‍රාර්ථනය කොටගත් ඥාතීහු විශේෂයෙන් කාන්තා පක්ෂයේ ඥාතීහු සෑම තන්හි සිටින්නෝය.

අනන්‍යා තමන් ඉදිරියේ වූ කෙසෙල් කොළයට බත්,සම්බාර්, අපූර්ව පෙනුමකින් යුත් වෑංජන දෙකක් සහ දුඹුරු වර්ණ කුඩු වර්ග දෙකක් බෙදා ගත්තාය. මම ද ප්‍රවේශමෙන් එදෙස බලා හිඳිමින් පියවරෙන් පියවර ඇය අනුගමනය කළෙමි.

"මොනවද අනේ මේ කුඩු ජාතිය?" මම ඇය දෙසට පහත්ව විමසීමි. 

"ඔව්වට කියන්නෙ වෙඩි බෙහෙත්. කාල බලන්නකො..නියමයි" ඇය මදෙස නොබලාම පැවසුවාය. මම කුඩු ස්වල්පයක් රස බැලීමි. එහි රසය මට දැනුනේ ලී කුඩු සහ මිරිස් කුඩු මිශ්‍රණයක්සේය.

"කොහොමද? මාර රසයි නේ?" අනන්‍යා ඇසුවාය. 

"ආය මොනවද? පුදුම රහක්නෙ…"

සෙමෙන් හිස ඔසවා මා ඉදිරියේ හිඳ සිටින අනෙකුත් පුද්ගලයින් ආහාර ගන්නා අන්දම විපරම් කල මට දැකගත හැකිවූයේ ඔවුන් පළමුව ඔවුන් පළමුව වෑංජන වලින් කුඩා ගුලි වැන්නක් සාදා කෙසෙල් කොළය මත පිළිවෙලට තබන අන්දමයි. ඉක්බිති ඔවුහු ඒ සියල්ල තලපයක් වනසේ හොඳින් මිශ්‍ර කොට අනුභව කළෝය. මමද මගේ අනාගත ඥාතීන් අනුගමනය කිරීමට උත්සාහ කළෙමි.එහෙත් වෑංජන ගුලි තලපයක් වනසේ තදින් මිශ්‍ර කිරීම මට මහත් අපුල දන වන්නක් විය. 

"මේ …..ඔහොම හරියන්නෙ නෑ. තව හොඳට අනන්න ඕක" අනන්‍යා පසෙකින් හිඳ මට උපදෙස් දුන්නාය.

"හරි හරි මේ අනනව තමයි…."

"මේ ළමයත් අනන්‍යාගෙම පන්තියෙද?" ශෝභා නැන්දා මුල් වරට මා අමතා කතා කලාය. 

"ඔව්...අයි.අයි.එම්. එකේ අපි දෙන්න එක පංතියෙ හිටියෙ.."

(සටහන 1 - මෙහි අයි.අයි.එම්.යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ ඉන්දියාවේ කළමණාකරණ ක්ෂේත්‍රයේ පශ්චාත් උපාධි ප්‍රදානය කරන ප්‍රධානතම අධ්‍යාපන ආයතනය වන ඉන්දීය කළමණාකරන ආයතනයයි. (Indian Institute Of Management) එහි අහ්මදාබාද්හි පිහිටි විද්‍යායතනයෙහි ක්‍රිෂ් සහ අනන්‍යා අධ්‍යාපනය ලැබූහ. ඔවුන් හමුවනුයේද එහිදීය.)

"ඔය ළමය අයි.අයි.ටී. එකෙත් ඉගෙන ගත්තද?"

"ඔව්……….." මම මද සිනහවක් පා හිස සැලීමි. අනන්‍යගේ පවුලේ ඥාතීන් අතර මට යම් පිළිගැනීමක් ලැබෙන එකම කරුණ මගේ අයි.අයි.ටී. අධ්‍යාපනය පමණක්ම බව අනන්‍යා කලකට ඉහත මට පවසා තිබිණි.

"ක්‍රිෂ්, ඔයා ඔය අයි.අයි.ටී. එකේ ඉගෙන ගෙන තියන එක ඔයාට ලොකු වාසියක්. අපේ පවුලෙ කට්ටිය, ඇත්තම කිව්වොත් අපේ පවුලෙ විතරක් නෙවෙයි චෙන්නයිවල ඕන කෙනෙක් අයි.අයි.ටී. එකේ ඉගෙන ගත්ත කෙනෙකුට හොඳට ගරු කරනව. සළකනව.දෙයියන්ගෙ ලෙවල් එකෙන් පොඩ්ඩක් විතර පහළින් තියෙන ඊලඟ ලෙවල් එක..හිහ්..හිහ්..." වසර දෙකකට පමණ පෙර අහ්මදාබාද් අයි.අයි.එම්. ආයතනයෙහි මගෙ කුටියේ සයනය මත වැතිර අලස සුවය විඳිමින් සිටිනා සවසක ඇය එසේ මට පැවසූයේ මගේ හිසකෙස් අතරින් ඇඟිලි යවා හිස පිරිමදිමිනි. ඇගේ දිගු අතැඟිලි මගේ හිස කෙස් අතරින් ගොස් මහිස පිරිමදිනු ලැබීමේ ආශ්වාදය විඳීමට මම බොහෝ සේ ප්‍රිය කළෙමි. ඒ සොඳුරු අතීතාස්මරණයෙහි නිමග්න වෙමින් මම ආහාර ගැනීම ද නතර කොට මා පසෙකින් හිඳ සිටිනා අනන්‍යා දෙස බලා සිටින්නට වීමි.

(සටහන 2 - අයි.අයි.ටී. යනු ඉන්දීය තාක්ෂණ ආයතනය යන්නයි (Indian Institute Of Technology) ඇතුලත්වීමට පවා ඉතා අසීරු මෙම තාක්ෂණ ආයතනයක ඉගෙනුම ලැබුවෙකුට ඉන්දීය සමාජය තුල ඉහළ තැනක් මෙන්ම මහත් ගෞරවයක්ද නිතැනින්ම ලැබේ)

"සුෂිලාගෙ අර කසින් කෙනෙක් ගැන මම කිව්වෙ...හරිෂ් ඒ ළමයගෙ නම...දැන් ඉන්නෙ සැන් ෆ්‍රැන්සිස්කෝවල...එයත් අයි.අයි.ටී. එකේ ඉගෙන ගත්තෙ" ශෝභා නැන්දාගේ හඬින් මම යලි පියවි ලොවට පිවිසියෙමි. 

"හරිෂ්? මට එහෙම නමක් මතක නෑනෙ..කොයි බැච් එකේද?"

"හරිෂ් ඉගෙන ගත්තෙ මෙහෙ. අයි.අයි.ටී. චෙන්නයි" තමාගේ කථාවට බාධා කිරීම පිළිබඳව මදක් අමනාපයෙන් යුතුව ශෝභා නැන්දා පැවසුවාය.

මම නිශ්ශබ්දව මා ඉදිරියේ ඇති වෑංජන හඳුනා ගැනීමට තැත් කළෙමි. මට නිසැකව හඳුනාගත හැකි වූයේ බෝංචි සහ ගෝවා පමණකි. "හලෝ..හලෝ..හඳුනා ගන්නට ලැබීම අප්‍රමාණ සතුටක්" මම බෝංචි සහ ගෝවා වෑංජන දෙකට පහත් හඬින් පැවසීමි. 

"හරිෂ්ගෙ දෙමව්පියෝ මේ දවස්වල එයාට මනමාලියක් හොයනව. රාධා……... ඔයා ගාව තියනවද අනන්‍යාගෙ නක්ෂත්‍රම් කොළේ? මට පුලුවන් ඒක හරිෂ්ගෙ අම්මට දීල බලවන්ට"

"අක්කෙ මේ…" අනන්‍යාගේ මෑණියෝ හිස පහතට හරවාගත්වනම තැතනුවාය.."දුවගෙ නක්ෂත්‍රම් එක තාම හදල නෑ. "

"මොකක්ද මල්ලි මේකෙ තේරුම?" ශෝභා නැන්දා අනන්‍යාගේ පියා දෙසට හැරී කෑගැසුවාය. "ඔයාගෙ මේ බිරින්දෑට තමන්ට ගැලපෙන හොඳ බෑණා කෙනෙක් හොයාගන්ට කිසිම උවමනාවක් තියෙන බවක් මටනම් පේන්නෙ නෑ."

මොවුන් අනන්‍යා වෙනත් තරුණයකු හට විවාහ කොටදීම පිළිබඳව මා ඉදිරියේම කිසිදු චකිතයකින් තොරව සාකච්ඡා කිරීම මට අදහාගත නොහැකිවිය.

"මේ මට ඔය බත් දීසිය මෙහාට දෙනවද?" මම එසේ හඬනඟා ඉල්ලා සිටියේ මට කිසිසේත්ම  බත් අවශ්‍ය නිසා නොව සාකච්ඡාව වෙනත් දිශාවකට හැරවීමේ පරමාර්ථයෙනි. 

"රාධා …...අක්ක කියන දේ ඔයා හොඳට හිතට ගන්න. තේරුණාද? අක්ක මෙව්ව ගැන හොඳට දන්නව" අනන්‍යාගේ පියා මාදෙස නොබලාම බත් දීසිය මවෙත දෙමින් තම බිරිඳ අමතා පැවසීය. තම සොයුරියන්ගේ අදහස් හිස් මුදුනින් අනුමත කොට තම භාර්යාවන්ට ප්‍රසිද්ධියේ දොස් පැවරීම බොහෝ ඉන්දියානු පුරුෂයින් අතර ඉතා ප්‍රචලිත පුරුද්දකි.

ශෝභා නැන්දා එවර කථාව ආරම්භ කලේ දමිළ භාෂාවෙනි. අනන්‍යාගේ මව සහ පියාද ඊට එකතුවූයේ දමිළයෙන්ම පිළිතුරු දෙමිනි. ප්‍රාදේශීය භාෂාවකින් හඬ ගැන්වූ චිත්‍රපටයක් මා ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශනය වන අතර මා ඒ දෙස බලා සිටියේ   වේගයෙන් දිවෙන දුම් රියක් දෙස ගවයකු බලාසිටිනවාක් මෙනි. මිනිත්තු පහකට පමණ පසු තව දුරටත් ඉවසිය නොහැකිවූ මම කථා කළෙමි.

"මේ පොඩ්ඩක් සමාවෙනවද? "

"ඔව්..මොකද?" අනන්‍යාගේ පියා විමසීය.

"කරුණාකරල ඉංග්‍රීසියෙන් කථා කරනවද? මට ඔය ගොල්ලො කියන කිසිම දෙයක් තේරෙන්නෙ නෑ" අනන්‍යා වහා මදෙස හිස හරවා බැලුවාය. විශ්මයෙන් ඇගේ දෑස විසල්ව තිබිණි. "ක්‍රිෂ් ඔය ඇති. ප්ලීස් ඔයිට වඩා මොකවත්ම කියන්න එපා" ඇගේ දෑසෙහි වූයේ ඒ ආයාචනයයි.

"එහෙනං කරන්න තියෙන්නෙ ඔය ළමය දෙමළ ඉගෙන ගන්න…………" අනන්‍යාගේ පියා ගහෙන් ගෙඩියක් එන්නාසේ කියා දැම්මේය.

"ඔව්..සර්...මම එහෙමවත් කරන්නම්.." මම හිස පහතට හරවාගෙන පැවසීමි.

"ඒ කොහොම වෙතත් අපි කතා කලේ අපේ පවුලෙ පෞද්ගලික දෙයක් ගැන. එව්ව ඔය ළමයට කොහොමත් අදාල වෙන්නෙ නෑ" අනන්‍යාගේ පියා තව දුරටත් පැහැදිලි කලේය. මම හිස සොළවා ඒ පිළිගත් බව හැඟවීමි.

ඉක්බිති රාත්‍රී ආහාරය අවසාන වනතෙක් ශෝභා නැන්දා නොයෙක් පිරිමි නම් සහ ඔවුන් සේවය කරන විදේශීය සමාගම්වල නම් ලැයිස්තුවක් සභාවට ඉදිරිපත් කළාය. මා ඉදිරියේවූ කෙසෙල් කොළය මතවූ වෑංජන සියල්ල හොඳින් අනා ඇගේ මුහුණට දමා ගැසීමට මසිත පැනනැඟි බලවත් ආශාව මම මැඩ පවත්වා ගත්තේ දැඩි අසීරුවෙනි.

රාත්‍රී ආහාරය අවසන්වූ මහාම මම ඔවුන්ගෙන් සමුගෙන පිටත් වූයෙමි. මගේ නවාතැනට යාමට ත්‍රිරෝද රියක් කථාකර ගැනීමට සහයවන මුවාවෙන් අනන්‍යාද මා සමඟ නිවසින් පිටතට පැමිණියාය.

ගෙවත්තෙන් පිටව මාර්ගයට අවතීර්ණවූ සැණින් ඇය මගේ සුරත දැඩිව ග්‍රහණය කොට ගත්තාය. 

"මගෙ අත අතාරින්න. ඔයත් එක්ක කතා කරන්නවත් මගෙ හිත දෙන්නෙ නෑ..." මම මගේ සුරත මුදාගත්තේ නොරිස්සුම් සහගතව එසේ පවසමිනි.

"අර මොකද ඒ?" අනන්‍යාගේ ස්වරයෙහි වූයේ විශ්මයකි. පොල් ගස් රාශියකින් යුත් උද්‍යානයක පිහිටි පැරණි බංගලාවක් වන් විශාල ගෘහයක් පසු කරමින් අප ගමන් කලෙමු.

"ඒ මොකද කියල අහන්නෙ? ඇහුනෙ නැද්ද? ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි නැන්දයි තුන්දෙනාම එක්තු වෙලා හදන්නෙ ඔයාව වෙන කාටහරි ඒ ගොල්ල කැමති කෙනෙකුට බන්දල දෙන්න. මොකක්ද අර නක්ෂත්‍රම් කියන්නෙ?

"ආ...ඒක මේ පොරොන්දම් සටහනක්"

"පොරොන්දම් කියන්නෙ? "

"මේ ක්‍රිෂ්…... ඔයාට ඔය ඔක්කොම තේරුම් කරල දෙන්න මට මේ වෙලාවෙ බෑ. අනික ඔයා එව්ව දැනගන්න ඕනත් නෑ. ඔයාට අදාලත් නෑ. ඔයාට අදාල වෙන්නෙ ඇත්තම කිව්වොත් මෙන්න මෙච්චරයි. ඒ ගොල්ල ඔය කොච්චර මනමාලයො හෙව්වත් එව්ව නිකං හීන විතරයි. මම කවදක හරි කසාද බඳින්නෙ ඔයාව. ඒක ස්ථිරයි. "

එසේ පවසා ඇය සුන්දර ලෙස සිනාසුනාය. ඉක්බිති මගේ සුරත ගෙන මුවට ලංකොට සිපගත්තාය. ත්‍රිරෝද රියක් අප වෙත ලඟාවෙමින් පැවතිණි. වහා අනන්‍යාගෙන් සුරත මුදාගත් මම ත්‍රිරෝද රිය නවත්වන ලෙස සංඥා කළෙමි.

"මේ ඔයා කලින්ම ගාණ කතා කරන්න. නැත්තං මට ආයෙත් ඒ මිනිහ එක්ක ගහ ගන්න වෙයි" මම පැවසූයෙමි.

"ආයෙත් කියන්නෙ? ඔයා කලිනුත් ත්‍රී වීල් කාරයෙක් එක්ක ගහ ගත්තද?"

"එහෙනං…...ඒත් මේ ඇත්තම කියනවනං ගහගත්තෙමත් නෑ. ඒත් තව පොඩ්ඩෙන් ගහගන්ට වෙනව. ඒක වුනේ ඊයෙ රෑ එයාපෝට් එකේ ඉඳල චමරියට එද්දි. හෙහ්,හෙහ්, කොහෙද මට ඉතිං ඒ විස්තර ඔයාට කියන්ටවත් වෙලාවක් තිබ්බය" මම නොනවත්වා කියාගෙන ගියෙමි. 

තමන් විවාහ වන්නේ මා සමඟ පමණක් බව අනන්‍යා දැඩි ලෙස තිරකොට පැවසූ පසු මගේ සිත මහත් ආනන්දයකින් පිරී තිබිණි.

***********************************

"2 States"  චිත්‍රපටයෙන් උපුටාගත් ගීතයක් පහත දැක්වේ. අර්ජුන් කපූර් සහ අලියා භාට් එහි ක්‍රිෂ් සහ අනන්‍යා ලෙස රඟන්නෝය.