109. වන්ස් උපෝන් අ ටයිම් දෙයාර් වොස් අ ප්‍රිටි ලීල් ගර්ල් සමගින් මහා තොරණ රාජයා......

වන්ස් උපෝන් අ ටයිම් දෙයාර් වොස් අ ප්‍රිටි ලීල් ගර්ල්............ හුහ්........... (කට බොරු කිව්වත් අත බොරු කියන්නේ නැහැ, හිතේ තියෙන එව්වා තමයි පනින්නේ)

වැරදුනා වැරදුනා..............

 

වන්ස් උපෝන් අ ටයිම් දෙයාර් වෝස් ඇනදර් කොන්ට්‍රිබියුටර් ෆෝ දිස් බ්ලොග්............. කෝ බං ඒ උන්දි.............?

 

ඉන්නවා ඉන්නවා යහතින් ඉන්නවා... ඉතිං උන්දි ගියා නෙව “කොටු වැටිච්චි පුංචි සරම ඇඳන් නටන්න මල්ලියෙක්“ ගේන්න...

 

ඉතිං ඔය කාලේ උන්නේ නැහැ වගේ තමයි උන්නේ. ඇත්තට ම එහෙම උන්නා නෙමෙයි ඉන්න සිද්ධ වුනා. ඒ අහු අස්සේ මේ උන්දැ මේ ලියාගෙන ලියාගෙන යන එව්වා දැක්කහම මට (ඒ කිව්වේ මේ අතුරුදන් වෙලා වගේ හිටපු කෙනාට) ලියන්න හිටපු එව්වායි, ලියන්නේ කොහොමද කියන එකයි, ආදී වශයෙන් බ්ලොග් කලාවට අදාල සේරම දේවල් පැටලිලායි මේ ඉන්නේ.

ඉතිං නැවතත් පුරුදු පාරට එන්න හිතාගෙන ලියන්න දෙයක් හිතද්දි බොහොම දේවල් හිතුනා, ඒ සමහර එව්වා ලිව්වා. ඒත් ආරම්භයක් හැටියට පොඩි දෙයක් නමුත් වැදගත් දෙයක් සටහන් කරන්න හිතුනා.

මගේ පෙම්බර සැමියා දර කඩන්න කැලයට ගියා....... (ඔය ඔය ආයෙත් වැරදුනානේ)

ඉතිං මං මේ කියන්න ගියේ මගේ පෙම්බර සැමියා පුංචි කාලේ එයාලාගේ ගෙදර ඉස්සරහ ගෙදර ඉඳලා තියෙනවා එයාට වඩා අවුරුදු දෙක තුනක් වැඩිමහල් තවත් පුංචි ළමයි දෙන්නෙක්. (ඔව් ඔව් දැනුත් ඉන්නවා. තාමත් අවුරුදු දෙක තුනක් තමයි වැඩිමහල්, හැබැයි පුංචි ළමයි නෙමෙයි, දැන් එයාලා පුංචි ළමයින්ගේ තාත්තලා) ඉතිං මේ අයියා මලෝ තුන්දෙනා එකතු වෙලා පුංචි පුංචි නිර්මාණ කරලා තියෙනවා. පහු පහු වෙනකොට ඒ නිර්මාණ වැඩි දියුණු වෙලා වඩාත් නිර්මාණාත්මක නිර්මාණ බිහිවෙලා තියෙනවා. වෙසක් මහේ තොරණ හැදිල්ලත් ඒ වගේ එයාලා කරපු දෙයක්.

ඉතිං මගේ පෙම්බර සැමියා හැමදාමත් නත්තලට නත්තල් ගහක් සරසනවා වගේ ම මෙච්චර කල් හැම වෙසක් කාලෙටම වෙසක් කූඩු හැදුවා. මේ පාර එයාට හිතුනා දුවත් දැන් ටිකක් තේරෙන වයසේ නිසා දුවට තොරණක් හදලා දෙන්න. මුලින් හිතුවේ චිත්‍ර ඇඳලා හැකි අයුරින් කරන්නලු. වෙලාවට දුවට පත්තරයක් ගන්න ගියහම රෙඩි මේඩ් තොරණ කොලයක් ම දීලා. ඉතිං එයා ඒක අරං ඇවිත් කාඩ් බෝඩ් එකක එලවලා, අනවශ්‍ය කොටස් කපලා, නත්තල් ගහ සරසන්න ගෙනාපු සීරියල් බල්බ් වැලයි, තව අලුතින් සීරියල් බල්බ් වැලකුයි ගෙනැල්ලා අගේ ඇති තොරණක් හැදුවා. දුවට බොහොම සතුටුයි. මටත් සතුටුයි.

 

,.,

 

,.,

 

,.,

 

,.,

 

,.,

 

ඉතිං මට කියන්න තියෙන්නේ මේ ලිපිය කියවන අපේ හිතවත් තාත්තලාට පුළුවන් නම් ඔයාලාගේ බබාලාටත් මේ වගේ දෙයක් කරලා දෙන්න, එයාලා ඒකෙන් ලබන සතුට බලන්න පුළුවන් වෙයි.

ගොඩක් අය මේ වගේ දේවල් කරනවා ඇති, ඉතිං දන්නවා නේද බබාලාගේ මූණු වල ඇඳෙන සතුටු හිනාවේ තරම................



ප ලි:

කාලය ප්‍රශ්නයක් නම් අපට කියන්න තියෙන්නේ, මේ වැඩේ කරන්න මිනිස් පැය 10ක් වත් වැය වුනේ නැහැ, කොටින් ම කාලයක් ගත වුනේ ම නැහැ. අයි පී ඇල් බල බලනේ කෙරුවේ............ :D