394. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 29 - කටුගස්තොට මතක, ත්‍රී සිංහලය එකතුවන තැන සහ මිස් ඔතන කරදරයි වගේ නේද?

කටුගස්තොට පරණ පාළම

"ඒයි මේ බලන්ටකො අප්පච්චි කරල තියෙන වැඩේ." මා දිහාට හැරිල කිව්ව…

"හෙහ්..ඇයි? මක් කරලද ඒ ගමන?"

"අපෙ ගේට්ටුවෙ බෝඩ් එකක් එල්ලලයි කියන්නෙ......"

"නැහ් මාරයිනෙ….. ඉතිං?" මට ඒ කතාව ඇහුවම මැරෙන්ට හිනා..

"හිනා නෙවෙයි...හෙට උදේම අපි දෙන්නම යමු ගෙදර මේකෙ මොකක් හරි විසඳුමක් කරන්ට. අනේ මන්ද මේ අප්පච්චිත් කරන වැඩ එක වෙලාවකට…"

ඉතිං අර ගොළු කසාය බීපු දෙන්නෙක් වගෙ අපි දෙන්න නෝ කතා නෝ සිනා මෝඩ් එකේ උදේම දොට්ට බැහැල පිටත්වුනේ ඔන්න ඔය පෙත්සම් දැන්වීම් පුවරු අර්බුදය විසඳන්ට එවුන්දලගෙ මහ ගෙදර යන්ට.

පැණිදෙනියෙං නුවරට ගිහිල්ල ඔර්ලෝසු කණුව ගාවින් මාතලේ බස් එකකත් නැග්ග ඔන්න. ඒත් තාමත් අපි දෙන්න නෝ ටෝකිං. මම හොරැහිං ඈ දිහා බැලුව. අහක බලාගෙනම ඉන්නව. ආය නෑ උන්දැගෙ මූණෙ යම්තමට හිනාවක්වත් නෑ.මාතලේ බස් එකේ ඈ ඉඳගත්තෙ ජනේලෙ පැත්තට වෙන්ට. මම අනික් කොණේ. දැං ඔන්න බස් එක යන්ට පටං ගත්ත. කච්චේරිය පහුකරල ගිහිල්ල ට්‍රිනිටි එකත් පහුකලා. ඊට පස්සෙ කටුගස්තොට පාළමත් පහුකලා.

කටුගස්තොට පාළමෙං පස්සෙ රණවන මැදවල පාරත් පහුකරපුවම ඒ එක්කම තියෙන්නෙ ත්‍රී සිංහල සීමාරාමය. එතෙන්ට එහෙම කියන්නෙ පුරාණ කාලෙ ලංකාව බෙදල තිබ්බ රුහුණු පිහිටි මායා කියන කොටස් තුන (එව්වට කිව්වෙ රටවල් කියල.රුහුණු රට, පිහිටි රට සහ මායා රට) එකතුවෙන්නෙ ඔය කටුගස්තොට ඔතනයි කියන ජනප්‍රවාදය හින්දලු.

ත්‍රීසිංහලය

පොකු මහත්මියගේ ඉල්ලීම පරිදි රුහුණු, පිහිටි, මායා වෙන්කොට දැක්වෙන මෙම සිතියම ඇතුලත් කළෙමි.

කටුගස්තොට පාළම ගැන පොඩි කතාවක් මේ. අපි අර පොළොන්නරුවටත් එහා කැළේ මැද්දෑවෙ වැඩකරන කාලෙ අපෙ යාලුවෙක් හිටිය ගෙවල් ඔය ගලගෙදර දිහාවෙ.මනුස්සයට බස් එකකට නැග්ගොත් නින්ද යනව. හැමදාම නුවරිං නැඟල කටුගස්තොට පාළම පහුවෙනකොට මිනිහ කට කපල නිදි. ආය ඇහැරින්නෙ කදුරුවෙල බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ නතර කලාම. 

ඉතිං දවසක මේ යස්සයගෙ අත්තම්ම ඇහුවලු "පුතේ..උඹ ඔය වැඩ කරන දිහා ඔය පොළොන්නරුව කියන්නෙ බොහෝම දුරලු නේද? " කියල. මේකා ගත්කටටම කිව්වලු " මොන පිස්සුද අත්තම්මෙ?... කටුගස්තොට පාළම පහුවුනා ඊලඟට ඒ එක්කම පොළොන්නරුවෙ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකනෙ " කියල.

මේත් ඔය කටුගස්තොට වෙච්චි සිද්ධියක්. මේක හැබැයි මගේ පළමෝත අත්දැකීමක් එහෙමනම් නෙවෙයි. මට කියපු කතාවක්..ඒවං මේ සුතං..මා විසින් මෙසේ අසන ලදී..අර මම අභයගිරි මතක ලියනකොට කිව්වෙ සේනක කියල මගෙ මිත්‍රයෙක් ගැන. අන්න ඒ සේනක තමයි මේ කතාව කිව්වෙ. සේනකගෙ අයිය ලංකාවෙ සුප්‍රසිද්ධ කලාකාරයෙක්. සම්මාන ලාභී පොත් කීපයක් එහෙම ලිව්ව. වේදිකා නාට්‍ය මම හිතන්නෙ දෙක තුනක් කලා. එතකොට ටෙලි නාට්‍ය කීපයක් නිෂ්පාදනය කලා. තිර පිටපත් ලිව්ව. ඉතිං ඒ අයියගෙ නාට්‍යයක් කටුගස්තොට ඇන්තනීස් හෝල් එකේ පෙන්නපු දවසක වෙච්චි සිද්ධියක් මේක.

හයයි තිහේ ෂෝ එක බලල ඔන්න සේනකයි ගමේ අහල පහල යාලුවො කට්ටියයි පයින්ම ගෙදර යනවලු. හොඳ ගානට කට්ටිය සන්තර්පනය වෙලයි ඉඳල තියෙන්නෙ. ඉතිං සිංදු කිය කිය පාර පුරා යද්දි ඔය කටුගස්තොට ටවුන් එක මැද මොකක් හරි ට්‍රැෆික් බ්ලොක් එකක් වෙලා වාහන පෝළිමක්ම නැවතිලා තිබිල. සේනකල එක්ක හිටපු එක යාලුවෙක් සිංදු කියද්දි බෙර ගැහිල්ලට උපං හපනෙක්. නම අපි කියමුකො භේරිවාදක කියල. සිංදුවක් කියනවනං භේරිවාදකයට සාස්පානකට හරි තඩි ගහන්ට ඕන. අපි අභයගිරියෙ ඉද්දි එක පාරක් ඔය සේනකයගෙ යාලුවො සෙට් එක එහෙ ඇවිල්ල දවස් තුන හතරක් හිටිය. උං යද්දි සේනකය ඉවුම් පිහුම් කරපු සාස්පාං ඔක්කොම ආය නෑ රොටි තැටි කරලයි ගියේ. ආයම සේනකයට සාස්පාං සෙට් එකක් අලුතෙම්ම ගේන්ට උනා ඔන්න කොටිම්ම.

ඉතිං අර ට්‍රැෆික් ජෑම් එක වෙලාවෙ කට්ටිය සිංදු කිය කිය යද්දි එතනම ට්‍රැෆික් හින්ද නවත්තල තිබිල තියනව හොඳ අලුත්ම කාර් එකක්. කරුමෙ කියන්නෙ ඒ වෙලාවෙ මෙවුං කිය කිය ඉඳල තියෙන්නෙ සිසිර සේනාරත්නගෙ "නීල ජලාසේ රඟනා හංස කුමාරී..ආසාවේ සිහින මවාවී" සිංදුව...ඔය සිංදුවට බෙර වාදනයක් දුන්නැහැකි නැතිවෙන්ට. ඉතිං අර බෙර වාදනලෝලී මිත්‍රය කරල තියෙන්නෙ තවත් නං ඉවසන්ටම බැරිතැන අර ලඟ නවත්තල තිබ්බ කාර් එකේ ඩිකියට බෙර ගහල උඩ පැන පැන. 

කාර් එකේ ඇතුලෙ හිටපු එවුංට නින්ද ගිහිල්ල ඉඳල තියෙන්නෙ. අප්පට උඩු මොකක්ද මේ හිටපු ගමං ඇහෙන තොයිලෙ කියල උං ඇහැරල බලනකොට මෙන්න එකෙක් උඩ පැන පැන ඩිකියට ගහනව. "අඩෝ කවුද ඩෝ කාරෙකට ගහන්නෙ?" කියල කට්ටිය බහින්ට හදනකොටම ට්‍රැෆික් බ්ලොක් එක නැතිවෙලා වාහන යන්ට පටං ගෙන. ඒ පාර පස්සෙං තියන වාහන ඔක්කොම හෝන් ගහන්ට අරගෙන. ඒ හින්ද එවුං කට්ටිය ආපහු වාහනේට නැඟල යන්ට ගිහිල්ල. යන්ට කලිං "අඩෝ අපි පස්සෙ බලාගමු හරිද ?" කියල සත්තමකුත් දාල ගිහිල්ල තියෙන්නෙ. "පල පල ඩෝ යන්ට..ආය මොනවද පස්සෙ බලාගන්නෙ?..අඩෝ ..හූ..." කියල ඒ යන එවුංට මුං හූවකුත් දාල. දන්නවනෙ දෙකක් දාගත්තම.හෙහ්.හෙහ්...ඔක්කොම සිංහයොනෙ...

එතනිං ඒ සීන් එක ඉවරයි. කට්ටිය ඉතිං සිංදුත් කිය කිය ගෙවල් වලට ඇවිල්ල පාර පුරා. ඊට පස්සෙ ඔන්න පහුවදා....එදා වෙච්චි සීන් එක සේනක මට කිව්වෙ මෙහෙමයි. 

"මචං අපෙ යාලුවෙක්ගෙ අයිය රට රස්සාවක් කරල ඇවිල්ල තිබ්බෙ ඊට දවස් දෙකකට කලිං. මිනිහ ගෙනාපු විස්කි බෝතල් දෙකක් අපිටත් දීල තිබුන. පහුවදා අපි හත් අට දෙනෙක් විතර උඹ දන්නවනෙ ගාමිණිය. ගාමිණියගෙ ගෙදර වැඩේට සෙට් වුනා. ඒ කාලෙ ගාමිණීගෙ ගෙදර වෙන කවුරුවත් හිටියෙ නෑ. ඔක්කොමල වන්දනාවකද කොහෙද ගිහිල්ල. ඒකයි එහෙට සෙට් වුනේ. ගාමිණියගෙ ගෙදර පාර අයිනෙමයි. "

"ඉතිං එක දෙක වගෙ වෙනකොට වැඩේ ෆුල් ආතල්. සිංදු කියනව, කෑ ගහනව එක යුද්දයයි.බඩු මදිවෙලා තව දෙකක්ද තුනක්ද ගෙනාවදත් කොහෙද...කොහොම හරි ඔන්න එක පාරට ගේ ඉස්සරහිං හෙණ ගෝසාවක් ඇහුන. එලියට බැහැල බලනකොට මල ජංජාලයයි, අර ඊයෙ රෑ කටුගස්තොටදි අඩෝ පස්සෙ බලාගමු කියල කෑගහගෙන ගිය සෙට් එක මෙන්න ඇවිල්ල. ඒ අර අරූ භේරිවාදකය බෙර ගහපු කේස් එකට රිටර්න් එකක් දෙන්ට. ඒ බෙර ගහපු කාර් එකේමයි ඇවිල්ල තියෙන්නෙත්. උං බලනකොට වත්තේගම දිහා බජාර් එකේ අයියල වගයක්. උංගෙ කාරෙකට බෙර ගහපු සීන් එකටත් වැඩිය උංට මල පැනල තියෙන්නෙ අපේ එවුං උං යනකොට හූ කියපු එකට. "

"අඩෝ කවුද ඊයෙ අපේ කාර් එකට බෙර ගැහුවෙ? කියල උංගෙ ලීඩර් වගේ හිටපු බුවා දෙකක් වෙන්ට කෑගහනව. අපි ඔක්කොම දැන ගත්ත මෙතන දැන් තව ටිකකිං හෙන ගින්නක් ඇවිලෙනව කියල. ආපු එවුංගෙ මූඩ් එකේ හැටියට ගහන එකත් ගහනව. එතකොට මේක අපේ ගම. එහෙම ගමට ඇවිල්ල ගහල යන්ට දෙන්නෙ කොහොමද? කොහොමත් මේ සීන් එක දුරදිග යන සීන් එකක් වෙයි වගෙ. එහෙම හිතල අපි ඔක්කොම වටවුනා එතෙන්ට. "

"එකෙක් වත් කතා නෑ. අරුංගෙ ලීඩර් කෑගහනව ගලනාලය අතේ අරගෙන. කවුද ඩෝ ඊයෙ අර කාර් එකට තඩි බාපු ගණං කාරය? වරෙං ඉස්සරහට...බලාපං ඩිකිය ඔක්කොම ඇඹිල ගිහිල්ල. අපි ආවෙ උඹලට බෙර ගහන හැටි උගන්නන්ට... "

"අපේ භේරිවාදක මිත්‍රයට තවත් ඉවසං ඉන්ට බැරිවුනා. ඌ කට්ටිය අස්සෙං රිංගල ඉස්සරහට ආව. ඇයි අයියා බොරු කියන්නෙ? ඩිකිය ඇඹෙන්ට තරං හයියෙං බෙර ගැහුවෙ නෑනෙ ..අඩෝ උඹ කොහොමද එහෙම නෑ කියන්නෙ? නෑ කියල කියන්නෙ මමනෙ අයියා බෙර ගැහුවෙ. මෙන්න මෙහෙමනෙ මම ගැහුවෙ.. කියල මේකා ඩිකියට බරවෙලා නීල ජලාසේ තාලෙ ආයෙම ගහල පෙන්නුව. මුගෙ අම්මට..දැක්කද මූ බය නැතුව ආයෙම අපි ඉස්සරහම ඩිකියට ගහපු හැටි කියල එතන හිටපු උංගෙ එකෙක් භේරිවාදකයගෙ බෙල්ලෙං අල්ල ගත්ත."

"ඒත් මේ යකා කරපු වැඩේට අපි ඔක්කෝටම මැරෙන්ට හිනා. උංගෙ ලීඩර්ටත් හිනා..හරි, හරි..ඔන්න ඕකගෙ බෙල්ල අතෑරල දාපං...කියල පොරත් හිනාවෙන්ට ගත්ත. ඒ සිද්ධියෙං අර තිබ්බ ටෙන්ෂන් එක එහෙම්මම බැහැල ගියා. බලනකොට ඩිකිය පොඩ්ඩක් ඇඹිල තමයි. අපි ඒක හදල දෙන්ට පොරොන්දු වුනා. නෑ නෑ ඕන නෑ..ඕක අපි හදා ගන්නං...කියල එවුං කට්ටිය යන්ට ගියා...ඔන්න අරකා කරන්නෙ ඔය වගෙ වැඩ තමයි...හෙහ්,හෙහ්,"

මඟ දෙපැත්ත බල බල යනකොට මතක් වෙන පරණ සීන් තමයි ඔය. ඉතිං ආයම වර්තමාන කතාවට ආවොත් අපෙ ප්‍රියම්බිකා තොමෝ ඔන්න තාම කතා නෑ. සිනා නෑ.. ජනෙලේ පැත්තට වෙලා එළිය බලාගෙන ඉන්නව. මම ටිකක් එයාගෙ ඇඟට තදවුනා. ඈ මාදිහා නළල රැලිකරල බලල ආයම අහක බලා ගත්ත. තව ටික වෙලාවක් ගිහිල්ල මම ආයම ටිකක් ඇඟට තද වුනා. ඒ පාර නං උන්දැ මා දිහා රවල බැලුව. ඒ කරල ගස්සල ජනේලෙං අහක බලා ගත්ත.මේ වෙනකොට අකුරණ ටවුන් එක පහුවෙලා. හතේකණුව හරියෙ තියනව දාර සයිස් වංගු තුන හතරක්. මම කලේ වංගුව එනකොටම බොරුවටත් එක්ක ඇගේ ඇඟටම තද වෙන එක. ඈ කලේ මම දිහා රවනව. ඊට පස්සෙ තව තවත් ජනේලෙ පැත්තට තල්ලු වෙනව.

ඔය පාරෙ නිතර ගිහිල්ලම වංගු තියෙන්නෙ කොතනද කියල මට ඇහැ පියාන කිව්වැකි. ඉතිං මම කලේ නිදිවගෙ බොරුවට ඇස් දෙක පියාගෙන ඊලඟ වංගුවෙදිත් ආයෙම උන්දැගෙ ඇඟට තල්ලු වෙන එක. එතකොටම මගෙ කණ ගාවිම්ම ඇහුණ මහ ගොරෝසු කටහඬක්..

"මොකද මිස්? ඔතන කරදරයි වගේ නේද? මෙතෙන්ට එනවද? අපි සීට් මාරු කරගමු. "

තුස්නිම්බූත වෙලා මම ඇස් ඇරල පිටිපස්ස හැරිල බැලුව. අප්පට සිරි ගජ...බුරුසු රැවුලකුත් වවා ගත්තු අටේ දහයෙ පොරක් පිටිපස්සෙ සීට් එකේ ඉඳගෙන ඉස්සරහට නැවිල මා දිහා කන්ට වගෙ රවාගෙන ඉන්නව.