446. සිව් වසරකට පසු - 3 - උරායා හීප්,ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි සහ විපස්සේ පාගමන

චාල්ස් ඩිකන්ස්ගේ ඩේවිඩ් කොපර්ෆීල්ඩ් නවකථාවේ
චරිතයක් වන උරායා හීප්

ඔය සිව් වසරකට පසු ලංකාවට ගිහිල්ල වෙච්චි අලකලංචි කියන්ට කියල හිතල අර මම පටං ගත්ත නෙව සීරීස් එකක් නොහොත් කතා මාලාවක්. ඒකෙ එක සහ දෙක නම් ලියාගත්ත වදෙං පොරෙං. ඒත් මේ ඉයන් ගොයියගෙ සිංදු අටමගලෙ හින්ද එතනිම් පස්සෙ ඒ ගැන තව මොකවත්ම ලියන්ට උනේ නෑ. ඊටත් පස්සෙ එෂැණිං පුවක්, අබයගිරි මතක සහ එතනින් ගිහාම අර අනන්‍යාගෙ කතන්දරේ එහෙමත් ලියන්ට උන හින්ද වැඩේ තවත් පහු පහු වුනා. 

ඉතිං ඔය කතාමාලාවල් ලියනකොට වැඩේ තියෙන්නෙ එකක්වත් අතෑරල බෑ. මාරුවෙන් මාරුවට සමෝසමේ හැම කතාවම ලියන්ට ඕන. එහෙම ලිව්වම කතා පැටලෙනවය තේරුම් ගන්ට බෑය කියල කවුරුහරි කියනවනම් ඒ කතාව පිලිගන්ට ටිකක් විතර අමාරුය. මොකද දැං ඔය තියන ටී.වී. චැනල් හත අටේ දවසකට යටත් පිරිසෙයින් ටෙලි නාට්ටි දුසිමක්වත් යනවනෙ. ඉතිං මිනිස්සු ඔය යස අපූරුවට කටත් ඇරගෙන ඔව්ව දිහා බලා ඉඳල කතන්දරේ තේරුං ගන්නෙ.

හරි ඒ පූර්විකාවෙන් පස්සෙ කතන්දරේ. කලින් ලියපු කොටස් දෙක අමතක ඇතිනෙ. එහෙනං එව්වයෙ ලින්ක් දාල ඉන්නම් මුලින්ම. මට එහෙම කලින් කොටස්වල ලින්ක් දාන්න කියල උපදෙස් දුන්නෙ අපෙ සිත්තමී නෝන මහත්තැං. හෙහ්,හෙහ්,

සිව්වසරකට පසු - 1

සිව්වසරකට පසු - 2

"හා..හා..සර් හිනා වෙන්ට එපා...තොල් පියාගන්ට තොල් පියාගන්ට" කෙට්ටු කොලූ තෙම අඩ අඳුරෙ ඉඳගෙන බෙරිහං දීපි.

මම වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි මදහස පිහදාගෙන තොල් තදින් පියාගත්ත.

කෙට්ටු කොලූ තෙමේ පෝටොස් දෙක තුනක්ම ගත්ත. අරගෙන "හරි සර් දැං ඉවරයි" කියලත් කිව්ව.

"හප්පේ ලොකු දෙයක්..තව පොඩ්ඩක් එහෙම මේ ඔහෙලගෙ කෝට් බෑය ඇඳගෙන හිටියනං එහෙම මම මැරෙන්නෙ දාඩිය දාල නෙවෙයි හුස්ම හිරවෙලා" මම දනි පනි ගාල කෝට් බෑය ගලවන්ට ට්‍රයි කරන අතරෙ කිව්ව. 

"හා..හා..සර් බලාගෙන ඔය කෝට් එක ඉරෙයි. කෝට් එක ඉරෙයි. ඉන්න ඉන්න මම උදව් වෙන්නං" කෙට්ට කොලූ තෙමේ දුවගෙන ඇවිල්ල කෝට් බෑය පරිස්සමට මගෙ දසරුවෙන් පන්නල ගත්ත. 

දසරුව කියන එක දන්නව නේද? 

"ඈත කඳුකර හිමව් අරණේ,

සීත චන්දන ලපළු සෙවණේ,

සුළංරැල්ලේ පාව එන්නේ,

ඔහුගෙ නාමය වේ..හා..හා...හා...හා...

රනින්කල වන් පුළුල් උරයෙන්,

හැඟුම් ළමැදේ...." 

අන්න එතන කියන්නෙ උරය කියල. උරය කියන්නෙ පපුව. නැතුව කොට්ට උරයක් හෝ පිටි උරයක් එහෙම නෙවෙයි හොඳද? එතකොට උරයට උඩින් තියෙන්නෙ උරහිස. දසරුව කියල කියන්නෙ උරහිසට.

උරය කියල කිව්වම මට මතක් වෙන්නෙ චාල්ස් ඩිකන්ස්ගෙ ඩේවිඩ් කොපර්ෆීල්ඩ් නොහොත් දාවිත් තඹකුඹුර කතාවෙ එන දුෂ්ඨ චරිතයක්. උරායා හීප්. හැත්තෑ ගණංවල උරායා හීප් කියල බෑන්ඩ් එකකුත් තිබ්බ. ඒත් එයාල ඇබා, බොනී එම් තරමට ජනප්‍රිය වුනේ නෑ. ඩිකන්ස්ගෙ උරායා හීප් දුෂ්ඨ චරිතයක් කියල මම කිව්වනෙ. 

"බාධා වැටකොටු දුෂ්ඨ චරිත නෑ,

සියල්ල සතුටින් හමාර වෙනවා,

ආසිරි ගී මැද සිහින සැබෑවී,

පෝරුව මතුපිට සිත් යාවෙනවා 

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි…"

දයාරත්න සහ අමරා රණතුංග යුවල.

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි...// 

බාධා වැටකොටු දුෂ්ඨ චරිත නෑ 

සියල්ල සතුටින් හමාර වෙනවා 

ආසිරි ගී මැද සිහින සැබෑවී 

පෝරුව මතුපිට සිත් යාවෙනවා 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි 

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි 

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි 

දුක්බර වස්දඬු වැලපෙන වීණා 

සවනත පාරන රාව නැගෙනවා 

අකුරින් අකුරට ගැයෙනා ගීයෙන් 

පාළුව තනිකම හිතේ පිරෙනවා 

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි 

විරහ ගීතයක පේළි දෙකක් අපි 

ප්‍රේම කතාවක චරිත දෙකක් අපි...// 

ගායනය - දයාරත්න සහ අමරා රණතුංග 

පද රචනය - තු.ව. කුසුමපාල 

සංගීතය - දයාරත්න රණතුංග

මේ ගීතයෙ රචකයා තු.ව. කුසුමපාල වනාහී වෘත්තියෙන් ඉංජිනේරුවරයෙක්ලු. මොරටුවෙ පාළම හදද්දි ඒ මහත්මය ඒ ව්‍යාපෘතියෙ සේවය කරල තියනව. ඒ කාලෙ ඒ මහතා අතින් ලියවුණු ගීතයක් තමයි පුන්සිරි සොයිසා ගායනා කරන "එගොඩත් මෙගොඩත් ගම් යා කරලා "

එගොඩත් මෙගොඩත් ගම් යා කරලා,

පාළම සාදා බලා සිටින්නේ,

ඔබ මා වෙත පිය නඟන තුරා, 

ඔබ මා වෙත පිය නඟන තුරා.....

ඉතිං කෙට්ට කොලූ මගේ දසරුවෙන් පන්නා ගත්තු කෝට් බෑය බෝම පරිස්සමට අරගෙන ගිහිල්ල ආයම අර කාඹරේ කොක්කෙ එල්ලුව. ඒ කරල ඇවිල්ල කොම්පියුටර් එක ඉස්සරහ වාඩි වුනා.

"දැං කොයි වෙලාවටද ඔය උඩුගත කිරිල්ල කොරන්නෙ?" කමිසෙ උඩම බොස්තං තුනක්ම ඇරල පපුවට පිඹින ගමං මං ඇහුව. "ෆූස්..ෆූස්...ෆූස්…"

"දැම්මම කරනව. දැම්මම කරනව. මොකද පෝටොස් එකේ අයිතිකාරය ඉන්න වෙලාවෙම ඒක කරාම ලේසියි. රිජෙක්ට් වුනොත් හැදුවැහැකි. නැත්තං බැරිම තැනක් වුනොත් ආයම පෝටොස් එක ගත්තෑකි." කොලූ යතුරු පුවරුවට කොටන ගමං පරිගණක තිරේ දිහා බලාගෙනම කිව්ව. 

ආ..තව දෙයක් කියන්න ඕන. ගොඩක් දෙනෙක් ලියන්නෙ පරිඝනක කියල. ඒක වැරදියි. ඝනකය කියන්නෙ කියුබ් කියන තේරුම. දිගක් උසක් සහ පළලක් තියෙන ත්‍රිමාන වස්තුවක්. කම්පියුටර් එකට කියන්නෙ පරිගණක. ගණකය කියන්නෙ ගණනය කිරීමට භාවිතා කරන මෙවලම. කම්පියුටර් එකෙන් අද ඔය රටේ තියන එව්ව ඔක්කොම කලාට මුලින්ම ඕකෙන් කලේ ගණං හදන එක. ඉතිං නිවැරදි වචනය ඇවිදිං හිට පරිගණකය.

අර රවුමට කැරකෙන සීලිමේ හයි කරපු පංකාව මතකයි නේද? මම අර නර්සරි පොයම් එකකුත් කිය කිය ඒකෙ හුළං පාර පස්සෙ වටේට ගියේ. "හියර් වී ගෝ අරවුන්ඩ් ද මල් බෙරි බුෂ්, මල් බෙරි බුෂ්..මල්බෙරි බුෂ්..." අන්න ඒ පංකාව නම් කලිං වාගෙම කරකැවි කරකැවි තිබ්බ. ඒත් ආයම ඒ පස්සෙ මල්බෙරි බුෂ් පොයම් එක කිය කිය මම දිව්වෙ නෑ. 

කවුරුවත් නැති වෙලාවට ඔව්ව කලාට දැං පුලුවනැයි? හතර විලි ලැජ්ජාවෙ පස්වෙනි එක කියල එකකුත් තියනවනෙ. අනික කෙට්ට කොලූ හිතයි "මේ මොකද්ද මේ ලොක්කට මේ හැදුනු පිස්සුව?" කියල. ඒ හින්ද මම කලේ දැඩි දාහය නිවාගන්ට කමිසෙ තව බොත්තමකුත් ඇරගෙන ඒ කිට්ටුවම මේස කබලක් උඩ තිබ්බ පත්තරයක් අරගෙන පපුවට පවං සලාගන්න එක නොහොත් හුළං ගහගන්න එක.

"විපක්සයේ පාගමන හෙට නුවරින් ඇරඹේ" මොකද්ද බොලේ ඒ? ඒ ඇවිල්ල මම පවං ගගහ හිටපු පත්තරේ ප්‍රධාන සිරස්තලේ. හිටපු රජ්ජුරුවො ප්‍රමුක අනෙකුත් ගෝල බාල හොර තක්කඩි ටික හෙට ගැටඹෙ පිට්ටනියෙ ඉඳල පාගමනක් පටන් ගන්නවලු. කොළඹට යන්ට. හෙට උදේ පේරාදෙණියට ගියානං හිටපු රජ්ජුරුවංගෙ මූණු පොඩිත්ත දැකබලා ගන්ට තිබ්බ. මේ දවස්වල නං අර ඒ කාලෙ තිබ්බ කපටි හිනාව නෑ මූණෙ. ඉදිල වැටෙන්ට කිට්ටු වැළ ගෙඩියක් වගේ......පව්.

කෙට්ට කොලූ ඔය අතරෙ ගජරාමෙට වැඩ. පරිගණකෙ ඉස්සරහ ඉඳගෙන යතුරු පුවරුවට කොටනව හිටු කියල. "මේකා මොනව මේ හැටි කොටනවද මන්ද අර කුකුළ වී පැදුරට ඔට්ටුවුනා වගෙ." පවං ගහ ගන්න ගමං මම එහෙම මටම කියාගත්ත.

"සර්......." ඔන්න එක පාරටම කෙට්ටයා කතාකලා.ආපහු හැරිලවත් නෙවෙයි. පරිගණක තිරේ දිහා බලාගෙනම. 

"මොකෝ කේස් එක? එහෙං හරි කිව්වද? වැඩේ ඇප්රූව් ද?" මම කෙට්ටය ගාවට කිට්ටු වුනා. 

කෙට්ටය හැරිල මගෙ දිහා බැලුව. "ම්හු..වෙරි සොරි..වැඩේ හරි ගිහිල්ල නෑ. එහෙං කියනව සර්ගෙ ඔලුව පොඩි වැඩියි කියල."

"මොකක්? ඔලුව පොඩි වැඩියි කියල? යකෝ ඒක මාර කතාවක්නෙ. මේ මම ඉපදෙනකොටම අරගෙන ආපු ඔලුව. ඒක පොඩි වැඩිනං ඉතිං ඔහේ කියන්නෙ මට ආයම ඉපදෙන්ට කියලද?"

"නෑ, නෑ සර් පොඩ්ඩක් ඉන්ඩකො කලබල නැතුව. ආය ඉපදෙන්ටම ඕන නෑ. අපි ආයෙ පාරක් ෆොටෝ එකක් ගහල හරියට ඒ ගොල්ලන්ට ඕන ගාණට ඔලුව හදල යවමුකො." කෙට්ටය මාව කාම් ඩවුන් කරන්ට  ට්‍රයි කලා. 

"පෝටොස් නම් අල්ලමු එකට දහයක් හරි. මොකෝ ආය පොටෝස් එකක් ඇල්ලුවය කියල ඇඟෙන් කෑල්ලක් යනවය? ඒත් පුතෝ කලින්ම එකක් කියල ඉන්නං. බොලාගෙ අර පරණ කෝට් කබල ආය අඳින්ට කියන්ට නම් එපා ඔන්න." මම එකහෙලාම නිවේදනය කලා.

"සර් ඒක නැතුව....මම මේ කල්පනා කලේ..... " 

"ඕන තරං කල්පනා කරපං. ඒකට මගෙං කිසිම බාදාවක්, අකුල්හෙලීමක්, එතකොට වෙන මොන යම්ම හෝ ආන්තරාවක් නෑ. ඒත් පුතෝ කෝට් බෑය දාන්ට කියලනම් කියන්ට එපා. එහෙම බැරිම නම් මම වෙන තැනකින් වැඩේ කරගන්නං. මගෙ ගෙවපු සල්ලි ආපහු දීහං කරුණාකරල."