85. ද ටොඩි ටැපර් and/vs ද මුඩ්ලියර්

මුදලිතුමෝ........

මේ මම.....
ගම රා මදින්නා.........

ඒ කාලේ
උත්තම නුඹ වහන්සේ
වඩිනා කල ගම මැද්දෙන්
කාණු පල්ලේ පා රඳවා
හිස නමමින් විගසකිනේ
ගතිමි ලේන්සුව දෑතට...........

තරහා අවසර මුදලිතුමෝ..........

එව්වෝ දනිත්ද එව්වැයේ රඟ
ඔන්න බලන්ටකෝ වුනු දේ
අපි දෙන්නා මෙහෙම මෙහෙම
මූණ බලන් ඉන්න ලෙසට
චිත්‍ර ඇඳලා එල්ලලා මුං........

මුදලිතුමෝ තරහා අවසර
උරහිසේ ම තියලා ඇඳලා
ලේන්සුවත්.....
අම්මපා මුං




අර හංකඩ සුද්ද තමයි,
බොලේ එදා ඕක ඇන්දෙ,
ඒ මදිවට කන්දෙ නුවර,
එල්ලලාලු පොරසිද්දියෙ,

ඔක්කෝටම වැඩියත් මගෙ,
මාලු නටන්නේ අම්මප,
නයි මල්ලත් කරේ දමන්,
රට පුරාම ඇවිදින අර,
අංග පුලාවකටම නැති,
නුහුගුනෙ වගෙ ඇති ගැටිස්සි,

කොල්ලන්ටයි බල්ලන්ටයි,
හතර අතේ රට්ටුන්ටයි,
හැමදාමත් බලාගන්ට,
එල්ලල උන්දැගෙ බොලොක්කෙ,
අනෙ අම්මප වෙච්චි දෙයක්,
සංසාරේ......සංසාරේ!!!

දිල්ශාරා වීරසිංහ සොයුරිය කවදාත් වගේ අගේ ඇති ලිපියක් ඊයේත් පල කරලා තිබුනා. බොහොම වටිනා පිංතූර එකතුවක් ගැන තමයි ඒ ලිපියේ කියැවෙන්නේ. මේ කොළඹ රටේ ඉන්න මට නං ඒක බලන්න යන්න වෙන්නේ නැහැ ඉතිං. හැබැයි යන්න කැමති අයට සියලුම විස්තර සංසාරේ අපි බ්ලොග් ගෙදරට ගොඩ වුනා නං ගන්න පුළුවන් වෙනවා කිසිදු අයකිරීමකින් තොරවම.

ඉතිං ඒ පිංතූරයක් දැකපු ගමන් මට හිතුනු දෙයක් තමයි පළවෙනි පද පෙලෙන් කියන්න උත්සහ කලේ. ඉතිං ඔය කවි පෙල මගේ බ්ලොග් ගෙදර නිවැසි, රවී වීරසිංහ සොයුරාට දැක් වූ විට ඔහුට සිතුනු දේ තමයි දෙවැනි කවි පෙලෙන් දැක්වෙන්නේ.

ඔන්න පළවෙනි වතාවට නිදහස් සිතුවිලි නිවැසියෝ දෙන්නා ම එකතු වෙලා ලියපු ලියැවිල්ලක් තමයි අද ඔය ඉහැත්තෑවෙන් පළ වෙලා තියෙන්නේ.