364. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා - 37 - නෙතට නුහුරු කඳුළු බිංදු පැදුරට මුහුවෙලා හොරෙන්....

මෙන්න මේ වගෙ එකෙක් තමයි මගෙ ජීවිතේ වෙනස් කලේ.....

"ම්හු, එහෙනං ඉතිං මදුපානෙ අතෑරල දාන්ට තමයි තියෙන්නෙ." අමරෙ එහෙම කියල නැඟිට්ට.

නැඟිටල යන්ටත් ගිය මිනිහ මෙන්න දොර ගාව නැවතිල ආපහු හැරුනෙ නැද්ද? "ඒයි මචං නියම බයිට් එකක් නම් තියනව.." 

"ඒ කොහෙද බං?" 

"ඇයි බං අර මඟුල් මේසෙ උඩ බැබළි බැබළි ඉන්න කුකුල් රාජයා?" 

ජීවිතේ එක පොඩි වචන කීපයකින් සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වෙන්න පුලුවන් කියල ඔබ තමුන්නාන්සෙලා පිළිගන්නවද? එහෙම පිළිගන්නෙ නැත්නම් එහෙමත් නැත්නම් එහෙම පිළිගන්ට නිකම් මේ පසුබෑමක් වගෙ තියනවනම් මම මේ කියන්ට යන දේ හොඳට අහගන්ට. ඒ වචන කීපය මගෙ ජීවිතේ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කලා.

මේ ජීවිතේ නෙවෙයි මුළු සංසාර ගමනම වෙනස් වෙන්ට වචන කීපයක් හොඳටම ඇති. උදාහරණයක් ගත්තොත් දන්නවනෙ අර බුදු හාමුදුරුවො බොහෝම ඈත අතීත ආත්මයක අම්මත් එක්ක නැවක යද්දි නැව මුහුදුබත් වෙලා පස්සෙ එතුමා .....ඒ ආත්ම භාවයෙදි එතුමාට බෝධිසත්වයො කියල කියන්ට බෑ. මොකද බෝධිසත්වයෙක් කියන්නෙ මතු බුදුවන්ට පෙරුම් පුරන කෙනෙකුට. මම මේ කියන්ට යන නැව මුහුදුබත් වුනු සිද්ධිය වෙනකොට එතුමා එහෙම මතුබුදුවෙන්ට පෙරුම් පුරන්ට පටන්ගෙන තිබුනෙ නෑ.

ඉතින් ඔන්න නැව මූදුබත් උනහම මෙතුමා තමන්ගෙ අම්මව කර උඩ තියාගෙන දවස් ගාණක් පීනල ගොඩබිමකට ඇවිල්ල අම්මගෙ පණ බේරාගත්ත. ගොඩබිමට පය තිබ්බම අම්මා එතුමාගෙ ඔලුව අතගාල කිව්ව පුතේ උඹ මතු බුදු වේවා! කියල. එතනින් තමයිලු එතුමාට බුදුබව ලබන්ට ඕනය කියල හිතුනයි කියන්නෙ. ඉතින් ඊට පස්සෙ කතාව දන්නව නේ? එතුමා බෝධිසත්වයෙක් වෙලා අනන්ත ආත්ම ගණනක සැරිසරල සාරාසංඛ්‍යය කල්ප ලක්ෂයක් පෙරුම් පුරල අවසානයෙ සම්මා සම්බුද්ධත්වයට පත්වුනා. කල්ප අසංඛ්‍යයක් පුරාගිය ඒ මහා චාරිකාව ඇරඹුනේ අම්මගෙ අර වචන හතර පහ හින්ද.

මගේ ජීවිතේට බලපෑවෙ වචන එකොළහක්…" ඇයි බං අර මඟුල් මේසෙ උඩ බැබළි බැබළි ඉන්න කුකුල් රාජයා? " 

සාමාන්‍යයෙන් පියවි සිහියෙන් ඉන්දැද්දි අපි නොකරණ දේවල් මතින් මත්ව ඉඳිද්දි කරන්ට පෙළඹෙනව. මම ඇත්තටම කිව්වොත් එහෙම දේවල් කරනව බොහොම අඩුයි. අඩුයි කියන්නෙ කරන්නෙම නෑ කියල කිව්වැහැකි. මත්වෙලා ඉන්දැද්දි මම බොහොම කලාතුරකින් තමයි ඔය ද්වන්ද, සමූහ හෝ වීථි සටන් වලට සහභාගි වෙන්නෙ. එහෙම භෞතික මට්ටමින් ප්‍රශ්ණ විසඳගන්න මට්ටමක් දක්වා තත්වය දරුණු වෙන නැත්නම් අවගමනය වෙන ලකුණු පහල වෙනවනම් ඒ වගේම මට ඒ තත්වය විසඳන්ට නැත්නම් සමනය කරන්ට හැකියාවක් නැහැයි කියල හිතෙනව නම් මම කරන්නෙ වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි උපක්‍රමශීලීව පසුබැසීම. ටැක්ටිකල් විත්ඩ්‍රෝවල් කියල කියන්නෙ...අන්න ඒක.

දැන් මේ කියන දවසෙ, ඒ කිව්වෙ අදාල දවසෙ, එහෙමත් නැත්තං ප්‍රස්තුත දවසෙ අමරෙ මඟුල් මේසෙ උඩ ඉන්න කුකුළා ගැන කිව්වම මට ඇත්තටම තිබ්බෙ " ඒකා ගේන්නෙ කොහොමද බං? හතර විළි ලැජ්ජාවයිනෙ ඔන්න ඔහෙ දැං බිව්ව මදැයි...යමං තියන දෙයක් කමුකො " කියල කියන්ට. 

ඒත් නරක වෙලාවට ඉබ්බ තුනපහ පිටේ බැඳගෙන...අප්පට සිරි වෙරිම සොරි..එහෙම නෙවෙයි නේද කියන්නෙ? හරි..නරක වෙලාවට කෙල මෝලෙං ඇන්නත් පත්තු වෙනවලු..අන්න එහෙමයි කියන්නෙ...ඉතිං ඒ වගෙ ඒ වෙලාවෙ මගෙ පරිමේය චින්තන හැකියාව මත්පැන් කරණකොටගෙන පරිහානියට පත්වෙලයි තිබ්බෙ. ( My ability for rational thinking had been reduced drastically due to excessive liquor consumption at that particular moment ) සිංහලෙන් ලියල වාක්‍යය අන්තිමට ඒකම ඉංග්‍රීයෙන් කිව්වම පොඩි ගතියක් එනව නේද? ( There sure is a little something when you insert the English translation of what you have written in Sinhala at the end ) එහෙම ලියන ෂානරයෙ නිර්මාතෘ ඇවිල්ල යුද්දෙ කාලෙ දිවයිනේ ආරක්ෂක වාර්තාකාර මහත්තය. මම නම කියන්න අවශ්‍ය නෑනෙ දන්නෝ දනිති. ( Surely I don't need to elaborate, I think those who knows knows)

ඉතිං අමරෙ ඔය ඉබ්බගෙ කතාව කියපුවහම ..ආයෙම සොස් සොරි..අමරෙ කිව්වෙ ඉබ්බෙක්ගෙ කතාවක් නෙවෙයිනෙ. මේසය මතුයෙහි සැවුළාණෝ බැබළෙන සේක කියලනෙ කියන්ට ඕන. රයිට් එතකොට ඉතිං මට හිතුනා අඩේ අමරේ නම් වූ මේ කෙළෙඹි පුත්‍රයා වනාහී පරම සත්‍යයක්ම පවසන්නාහුය. තෙල මංගල්‍ය ඵලකය මත ( එහෙම කිව්වෙ මඟුල් මේසෙ කියන එකට හොඳද? ) බබළනුයේ සොඳින් පිළිස්සූ ඉතාමත් මධුර රසැති සැවුළාණෝ නොවන්නෙම්ද? කිසිවකු හෝ උහු අහරට නොගෙනා පියා ඉතිරිකොට ඇත්තේ අපගේ මේ මධු සාදයහි අවසාන කටගැසුම පිණිසම නොවේදැයි සිතාලාපියා පුරුෂ ධෛර්යය උපදවාගත් ඉක්බිති.....

ඔය වෙලාවෙ කරුමෙ කියන්නෙ මට ඔය වැඩේ හෙණ ඇඩ්වෙන්චර් එකක් නැත්නම් වීරක්‍රියාවක් වගෙ කියලයි හිතුනෙ. ඔන්න ඉතිං හෙමිහිට නැඟිටල ගියා අජිත්ලගෙ ගෙදර පිටිපස්සෙං. අමරෙත් මා එක්කම ඇවිල්ල ගෙදර කුස්සියෙං එළියට බහින තැන තිබ්බ ජම්බෝල ගහක් ( ජම්බෝල දන්නව නේ?..අර අඟල් නමයක් වගෙ විස්කම්බෙ තියන විසාල දොඩං වගෙ ගෙඩි. පැහුණම ඇතුලෙ තියනව ලා රතුපාට රේණු. ඇඹුල් මිශ්‍ර පැණි රහක් තියෙන්නෙ. පොතු ගහල රේණු ගලවලා සීනි සුට්ටක් ඉහළ ගත්තම පුදුම රසක්..ආ..සමහර පළාත්වල මහ නාරං කියලත් කියනව ) ඔය ජම්බෝල ගහ යට නැවතුනා. 

" මේ උඹ පලයං මම මෙතන ඉන්නං " අමරෙ එහෙම කිව්ව.

මාත් ඉතිං ආය මොනවද චෝදනාවලට උත්තර දෙන්ට බ.දූ.ව.වි.ජ.කො.ස. එකට කකුල් අද්ද අද්ද යන මරාස් තුමා වගේ කොරිඩෝවට නැඟල ගෙට එබිකං කලා. ( බදූවවිජකොස = බරපතල දූෂණ සහ වංචා විමර්ශන පිළිබඳ ජනාධිපති කොමිෂන් සභාව ) 

" මේ අපගේ දයාබර දියණිය අද මේ පතිකුළයට යන මංගල මොහොතේ..............." 

මංගල මහ සබාව පැවැත්වෙනව වගේ..පිටිපස්සෙං අජිතයලගෙ ගෙදර මැද සාලෙට යන්ට තියෙන්නෙ දෙපළු දොරක්. තඩි කොස් කඳකින් ඉරවල දෙපැත්තෙ උඩ ඉඳල පහළටම කැටයම් එහෙම දාල පොලිෂ් කරල තිබ්බ ඔය දොර ඒ වෙනකොට හායි ගාල ඇරල දාල තිබ්බෙ.

සාලෙ මැද තිබ්බ මඟුල් මේසෙ ඒ වෙනකොට ( මේසෙ කිව්වට එතන මේස තුනක් එකට තියල තිබ්බෙ ) දොර ගාවම බිත්තිය අයිනට ඇදල මංගල මහ සබාවට ඉඩ ගන්ට. එලි පෙහෙලියෙ මඩු කූඩාරං යට තිබ්බ මරණාධාර සමිතියෙං ගෙනාපු යකඩ පුටු එක පණහක් හැටක් මැද සාලෙ පේළියට තියල එව්වයෙ අජිතයලගෙ නෑදෑ සනුහරේ ඉඳගෙන ඉන්නව ඊස් මීස් නැතුව. තව විස්සක් තිහක් විතර ඒ ඔය වයසිං ලාබාල උදවිය බිත්ති අයිනට වෙලා හිටගෙන ඉන්නව.

මඟුල් මේසෙ උඩ වැඩ ඉන්නව රන්වන් පාටින් දිලෙනා බදින ලද්දාවූ හෝ පුලුස්සන ලද්දාවූ සැවුළාණෝ. මම දොර උලුවස්සට හේත්තුවෙලා ඒ දිහා බලා හිටිය. සුජිතා අක්කයි මනාල තෙමේයි ඉන්නව කවිච්චියක ඉඳගෙන. අර පිටිපස්සෙ මල් සැරසිලි කරල තියෙන්න ඔය වෙඩිම්වල. ජෝඩුව ඉඳගෙන එහෙම ඉන්නෙ. අන්න ඒක ( සෙටි බැක්ද ෆුල් බැක්ද මොකක්ද නේද ඕකට කියන්නෙ? ) 

" ඇත්ත වශයෙන්ම මේ අද හැදෙන අපේ තරුණ පරම්පරාවට යහපත් කුටුම්බ රක්සනයක් කරගෙන යායුතු අන්දම පිළිබඳව වචන ස්වල්පයක්..........." 

දේශකය දෙනව කැරකිල දෙකට නැමිල. ඔහොම කට්ටිය ඉන්නව මයික් එකක් පේන්ට බැරි උදවිය. එයාලට කියන්නෙ ස්වකීය කටහඬ ඇසීමේ නොතිත් ආශාවෙන් පෙළෙන්නන් කියල. Those who has an insatiable desire to hear their own voices.

"රති කෙළි යෙදීමෙන් අබරණ ලා සැදීමෙන් දරුවන් වැදීමෙන් ‍‍වෙසෙති අඟනෝ නො තිත් වීමෙන්" එහෙම තියෙන්නෙ කාව්‍යශේඛරයෙ. රචකයා තොටගමුවේ ශ්‍රී රාහුල හිමි. එහෙම කියන්ට එතුමා දන්නෙ කොහොමද කියල නම් ප්‍රශ්ණයක් තමයි. 

එතකොට " මාල වළලු නොතිත් අයට අපි අමතක වෙලා ගිහින් " කියල කියන්නෙ ලූෂන් බුලත්සිංහල සහ එඩ්වඩ් ජයකොඩි.

" ඒයි යකෝ……….." දත්මිටිකාගෙන උනත් අමරෙ එහෙම කිව්වෙ යන්තමට මට ඇහෙන්න විතරයි…

" හිමි ගමනක් ගොසින් ...ගෙට ආ කලට සතොසින්....." දේශක තෙමේට මේ ලෝකෙ වගේ වගක් නෑ. 

මම හැරිල බැලුව.." මඟුලක් කරනවද? ඕකත් අරගෙන වරෙං බං …." අමරෙ ආයෙම නයෙක් වගෙ පිම්බා.

මඟුල් මේසෙ බිත්තිය අයිනටම තල්ලු කරලයි තිබ්බෙ කියල මම මුලින්ම කිව්වනෙ. එතෙන්ට යන්ට තිබ්බෙ පුටු පේලි දෙකක් වගෙ ඉස්සරහට ගිහිල්ල ආයම වමට හැරිල තවත් පුටු දෙකක් අතරිං තිබ්බ ඉඩ ප්‍රමාණයෙන් පැත්තට හැරිල රිංගල වගෙ ගිහිල්ල. ඒ පුටු පේළි දෙකේම හිටියෙ කෙල්ලො වගයක්. ෂික්, වෙන වෙලාවක නම් ඔය අස්සෙ ගිහිල්ල කුකුළ ගන්ට තියා හිතන්නෙවත් නෑ. 

ඒත් කාලෙ නරක් උනහම අවුරුදු දෙකකට කලින් ජනාධිපතිවරණෙ තියල අර කවුද නැඩ හාදය කෙළෝ ගත්ත වගෙ දෙයක් වෙන්ට තියේනං වළක්කන්ටම බෑ. මජ්ජ පමා දස්ටානා සීන් එක හින්ද මට ඒ වෙලාවෙ පෙනුනෙ අර කුකුල් දණ්ඩා විතරමයි.රේස් දුවන අස්සයින්ට අර දානෙ බ්ලින්කර්ස් කියල වට පිට මොකවත් නොපෙනි දිනුම් කණුව විතරක් පේන්න ඇස් ආවරණ. අන්න එව්ව දැම්ම වගේ.

" විසාකා සිටුදුව පතිකුලයට යන වෙලාවෙ එතුමීගෙ පියාණන් දුන්නු අවවාද....." 

හහ්..විසාකාව ගැන ඒ පාර කියන්නෙ.." සූ සැට බරණින් සැරසීලා..නා කපනා වැසි වැටෙන වෙලේ……….." මට ඉබේටම ඒ ගී පද තොල මැතිරුනා.

පුටු පේලි අතරින් හරහට යන්ට තනද්දි වාරු නැතුව වගෙ ගිහිල්ල යන්තමට පුටු ඇන්දක් අල්ලගෙන මම කෙලින් වෙච්චි. " විසාකා තොමෝ පැමිණි විලාසින් මට ඉන්නට බෑ නිසංසලේ. " 

මම අර ගිනි මද්දහනෙ වැරදිල ගේකට රිංගල අර බිත්තියෙයි මේ බිත්තියෙයි හැප්පි හැප්පි පිහාඹන කොස්ඇට වවුලෙක් වගේ එහෙ මෙහෙ තැවරි තැවරි යන දිහාවෙ පුටු වල ඉඳගෙන ඉන්න අංගනාවියො ඉස්සෙල්ල කටවල් ඇරගෙන බලා හිටිය. ඒ එක්කම හිකි හිකි ගෑවිල්ලෙ හිනැහෙන්ට ගත්ත. ඒ තේඋඩිච්චියො හිනාවුනාට මයෙ මොකෝ? මං උංගෙං ආය හිර අහන්ට යනවය? අනෙහ්..හිනාවෙන්ට බැරිනං...

" විසාකාව ඔබ මා දුටු බුදු සිරිතේ..යසෝදරා ඔබ මා දුටු බුදු සිරිතේ " 

යන්තමට පුටු ඇන්දක් අල්ලගෙන නැමිල සැවුලානෝගෙ අණ්ඩක් සුරතින් අල්ල උස්සල ගත්ත. ඒ අහල පහල ඔක්කොමල දැන් හැරිල මගෙ දිහා බලාගෙන..මොන මඟුලක් බලනවද බොලව්..මෙහෙ නෙවෙයි අන්න අරෙහෙ ඉස්සරහ බලාපල්ල. " මහමායා ඔබ මා දුටු බුදු සිරිතේ……….මා දුටු බුදු සිරිතේ………" 

අර දේශකයගෙ දේශනාවත් දැන් ඇහෙන්නෙ නෑ. ඒක ඉවර වෙලාද නැත්තං ඒ මනුස්සයත් කටත් ඇරගෙන මා දිහා බලං ඉන්නවද මන්ද..හරි හරි ඒ මොක හරි..ආපු වැඩේ කරගත්තනෙ. කුකුල් රාජයා මගෙ අතේනෙ. හෙහ්..ඕන කෙහෙල්මලක් පණං අටයි..කියල ආවා වගේම මාරු වුනානං හරි කුකුළත් අරගෙන. රායිට්..පරෙස්සමෙං..මේ පුටු ඇන්ද වමතිං අල්ලගෙන අතනට දකුණු කකුල තිබ්බ. හරි තව පියවර දහයයි දොරටුව ගාවට..නවයයි..අටයි..හුටා..කෝ බොල කුකුළා???? කෙළිය නේද? මේකා ලිස්සල ගිහිල්ල බිමට වැටුන නේද? 

" ඊයි..අනේ මේ මගෙ ඇඳුම ඉවරයි..අනේ ඒ..ඒ... " 

මල ජංජාලයයි..කුකුළ බිමට වැටිල නෑනෙ නේද? කෝ මූ? ආ මේ ඉන්නෙ මේ ළමිස්සිගෙ ඔක්කෙ. හුහ්..පේනවද මගෙ කුකුළත් හොරෙම්ම අරගෙන ඉන්න අපූරුව විතරක් මේ මහගෙ..දෙනව මෙන්න මෙහාට...

" සොරි...සොරි...සොරි……කුකුළ ලිස්සුවනෙ....තෙල් වැඩියි…... ඒකයි… " I Think that explains everything OK?

කුකුලව ආයෙම දකුණු අතිං අරගෙන මම ඒ පාරනං ආයම කිසි අවුලක් නැතුව එලියට පැනගත්ත. අමරෙ කෝ? මේකා නෑනෙ පේන්ටවත්..ම්ම්ම්..මොකක්ද අර මංගල සබාව පැත්තෙං මහ ගාල ගෝට්ටියක් ඇහෙන්නෙ? දෑවැද්ද මදිය කියල මනමාලයහෙ පැත්තෙ උදවිය වලියට ඇවිල්ල වත්ද? අඩෝ එහෙම කොහොමද? සුජිතා අක්ක වෙනුවෙන් අපි ඕනම වෙලාවක රෙඩි අපි ඇවිල්ල අජිතයගෙ යාලුවො..බොක්ක හොඳය?...පට ගාල තව එකක් දාගෙන ගිහිල්ල බලන්ට ඕන අජිතය කොහෙද කියල...මේ ඌට අපේ උදව් ඕන වෙලාව..එතකොට කුකුළා?...ආය කෙහෙල්මල් කුකුළෙක්..කුකුළා වගේද අජිතය?...