84. සැහැල් වූ හිස දෝණිගේ උකුල මත - නිති සුව ලබයි කිසි සැක නොමැත

ලොව ඇහැරෙන කලක
වළාකුල නැත දැකුමට ගිය තැනෙක
හිරු විය පසෙක වැටීගෙන
සඳු විය මෙය හොරෙන් බලාගෙන

දෝණි නෙත් පිස ආවා
උදෑසන සිරි මැව්වා
වළාකුල ගෙන සිම්බා
නැවත අහසෙන් තිබ්බා

හිනා මලින් මුව දෝවා
ඈ හිරු මල අත ගෑවා
හිරුත් සිනා පෑවා
විගස පැන අහසට වූවා

දවස ටික ටික ගත වූවා
දූ පැටි හවස ගෙන ආවා
සඳුට හඬ ගෑවා
අහස වෙත යන්ට කීවා

සඳු හිනැහෙන්නා
දුවට හාදු දෙන්නා
අම්මා දැන් එන්නා
කියා ඈ නලවන්නා

වතුසුදු මල් ඇහැරෙන්නා
නැන්දා ඒ මල් නෙලන්නා
දෝණිය උදව් වෙන්නා
නමුදු ඇහැ පාර වෙත වෙන්නා

මව් එන්නී අඳුර සමගින
දෝණි හිනා මල පූදාගෙන
ඈ අතේ නැලවී ගෙන
නිදන්නී සොඳ හිනා පාගෙන

දෝණිගේ සිනා මුව දැක
සැඟවුනා රතු රෝස මල
ඇගේ නැටුම් විඳ විඳ
නිදි වැදුනා නිදිකුම්බා පඳුර

ලපටි කථා අසමින
ගිරව් බත් කෑ බව කියමින
ඇයට පැරදීගෙන
ඉගිල ගියා විගසින

ඇයගේ හැඬුම් අසා
බිය වූවා අහස පවා
හෙණ පුපුරා අකුණු ගසා
අහස දොඩමළු වුවා

ඇගේ අගේ ඇති කවිකම්
අසා සිටි කොවුලන් විකුම්
නොමැතිව කවිකාරකම්
හඬති යමක් කරනට නැතිව වෙනයම්

මිත්තණියගේ දිගු වූ වරලස
අම්මාගේ කෙටි වු වරලස
දෙකින් කොයික වුව නැහැ වෙනස
ඇද ඇද පාන සිනා සතපයි අප මනස

“දෝණි කාගෙදෝ-තාත්තාගේ”
“දෝණි කාගෙදෝ- අම්මාගේ”
“තාත්තා කාගෙදෝ-අම්මාගේ”
“අම්මා කාගේදෝ-තාත්තාගේ”

"ඒයි එන්න තේ බොන්නට"
අම්මා අමතන සඳ තාත්තාට
"ඒයි ඒයී එන්න තේ බොන්නට"
ලෙසින් අමතයි දෝණි තාත්තාට

තාත්තා පසු පස යන දෝණි
වැඩ එක දෙක කර දෙන්නී
සුහද සිනා මුව පුරවා දෙන්නී
ඔහුගේ වෙහෙස නිවා දමන්නී

දෙමව්පිය හිස මත ඇති ලොවක බර
සැමදා හවස දෝණිය දමයි විසිකර
සැහැල් වූ හිස දෝණිගේ උකුල මත
නිති සුව ලබයි කිසි සැක නොමැත

පසුගිය සැප්තැම්බර් 7 වන දින දෙවසර පූර්ණය කල අප ආදර දියැණියට සෙනෙහසිනි.

පුංචි කාලේ ඉඳන් ම ඔයාව දොයි කරවද්දි සුපුරුදු නැලවිලි වලට අමතරව මං ම හදාගෙන කියපුවාත් මට දැන් සිහි වෙනවා. ඒවා කිහිපයක් සටහන් කරන්න හිතයි මට. ඔයාත් දැන් මාත් එක්ක මේවා කියනවා ඇහෙද්දි ඔයාට කෙසේ වෙතත් මට ම නින්ද යනවානේ.

මගේ රනුලි සුදු දුවනි
හෙට උදයේ ඉස්කෝලේ යනවා
ඉස්කෝලෙදි වැඩ කරලා
හොඳ ළමයෙකු වී එනවා

මගේ රනුලි සුදු දුවනි
හෙට උදයේ කොළඹ යනවා
කොළඹ ගිහිල්ලා වැඩ කරලා
මට ඇඳුමක් ගෙන එනවා

රනුලි රනුලි සුදු රනුලි
රනුලිගේ අම්මා මම රන්දි//

රනුලි අපේ සුදු ‍දෝණි
අම්මා අතේ දැන් සැනසෙනවා
සැනසීලා හිනැහෙනවා
හිනැහීලා දොයියනවා