111. එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.....An Unfinished Story

ඈ මගේ ජීවිතයට ඇතුළු වූවාය.

ඒ පිළිබඳව මවෙතින් කිසිදු විමසීමක් නොකොටම ඈ මගේ ජීවිතයට ඇතුළු වූවාය.

අවසර ගැනීම පසෙක තබා අවම වශයෙන් සරළ දැනුම් දීමක් හෝ නොකොට ඈ මගේ ජීවිතයට ඇතුළු වූවාය.

උපමාවක් පවසන්නේනම් කුටියකට අනවසරයෙන් ඇතුළුවන්නා වූ මඳ සුළඟකට ද වඩා ඒ සමවූයේ රැයෙහි නිදිගත් ඉක්බිති ඔබ නොදැනුවත්වම කුටිය පුරා පැතිරීයන උණුසුමකටය.උදෑසන ඔබ අවදිවන විට ඒ උණුසුම ඔබ සිරුරම වෙලාගෙන ඇත්තේ ඔබ නොදැනුවත්වමය.

එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.

'' මම.... ඔයාට....ආදරෙයි '' ඈ පැවසුවේ රත් දෙතොල් නටවමින් සහ වදනින් වදන උසුරුවමිනි. එසේ කොට මොහොතක් මදෙස නෙතු පිය නොසලා බලා සිටියේ මගේ පිළිතුර අපේක්ෂාවෙන් විය යුතුය.

'' මම දන්නව ඔයත් මට ආදරෙයි කියල...මට ඒ ඇති....'' අවසන ඈ පැවසුවේ මගේ දෑත සිප ගනිමිනි.

'' ඔයාගෙ ඔය නිශ්ශබ්දතාවයටත් මම ආදරෙයි '' ඈ තවත් වරෙක කීවාය.

එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.

අවපස වූ සඳ ටිකෙන් ටික මෝරා වක පසළොස සම්පූර්ණ වූයේ මේ අතරදීය.

සුරතෙහි රැඳුනු රන්වන් පැහැ අමාදිය කුසලානද වමතෙහි රැඳි පුස්තකයක් ද අතැතිව එසඳ මම ඇය දෙස බලා සිටියෙමි. මා දෙතොල මත මද සිනහවක් මතු වූයේ මට ද නොදැනීමය.

'' කිසිම තේරුමක් නැතුව හිනාවෙන්ඩ විතරයි දන්නෙ '' ඈ කීවේ යටිතොල ද පෙරලා නෝක්කඩු ස්වරයකිනි.

'' පැත්තකට දාන්නකො ඔව්ව...'' ඈ පැවසුවේ පොත ද ඒ සමඟම කුසලානද ගෙන පසෙක තබමිනි.ඉනික්බිති ඈ මගේ පපුවට තුරුළු වූවාය.

එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.

පුර සඳ අවපසට යමින් තිබිණි.අමාවක දිනට පෙර දින මම පොතක් වෙනුවට සුවඳ විලවුන් බෝතලයක් මිළයට ගතිමි.

එදින ඇය පැමිණියේ බොහෝ පමා වීය. සුපුරුදු කෙළිකවට සිනහවෙන් තොරව ඇය මා ඉදිරියේ අසුන් ගත්තී දෙනෙත් බිමට හරවා ගත්තීය.

'' මම ආයෙම එන්නෙ නෑ......'' නිශ්ශබ්දතාවයෙන් ගෙවී ගිය නිමේශයකට පසු ඇය සිහින් ස්වරයකින් තොල මතුළාය.

එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.

'' ඇයි අහන්නෙ නැත්තෙ ඒ ඇයි කියල? '' තවත් මොහොතකට පසු හිස එසවූ ඈ ඇසුවාය.

'' මමත් හරියටම දන්නෙ නෑ ඒ ඇයි කියල....'' තවත් මොහොතකට පසු ඈ බිඳුනු හඬින් පැවසුවාය.

'' ජීවිතේ හරියටම හේතුවක් කියන්න බැරි දේවල් තියෙන්න පුළුවන් නේද සමහරවිට? '' ඈ විචාලාය.

'' මම යනවා....'' ඈ නැඟී සිටියාය. මම සුවඳ විලවුන් බෝතලය ඈ වෙතට දිගු කලෙමි.

ඈ කඳුළු පිරි දෙනෙතින් පහත්ව මා නළලත සිප ගත්තීය. ඉනික්බිති ඈ මගේ ජීවිතයෙන් ඉවත්ව ගියාය.

එසඳ, මම බලා සිටියෙමි.