109. එක්තරා දඩයක්කාරයකුගේ කතාව...........The Saga of A Hunter.....7

දඩයක්කාරයා නැඟී සිටියේ දීර්ඝ ප්රශ්වාසයෙකින් පෙණහළු හිස් කරගැනීමෙන් අනතුරුවය.ඒ සමඟම මහ දඩයක්කාරයා ද එකම වරක් පමණක් තම පුත්රයාගේ මුහුණ දෙස බැල්මක් හෙලා, සෙමෙන් හිස පහතට හැරවූයේ, පොළව දෙස කඳුළු පිරි දෙනෙතින් බලා සිටියේය. මව වෙත යාමට ප්රථමයෙන් පියා වෙත ළඟාවූ දඩයක්කාරයා, ඔහුගේ ගෙල වැළඳ දසරුව මත තම හිස රුවා ගත්තේ, පපුව අභ්යන්තරයෙන්ම නැඟ ආ ඉකි බිඳුමක් වළක්වා ගනිමිනි.

පියාණන්ගෙන් මිදුණු දඩයක්කාරයා බිමටම බරවු නෙතු යුගලින් නිකුත් සීතල වූ කඳුළු බිඳු දෙකොපුල තෙමාලමින් ගිලිහෙද්දී ඒ පිසදැමීමෙහිලා කිසිදු වෑයමකුදු නොගෙන, කෙටි පියවර තබමින් තම මෑණියන් ; සත්ය වශයෙන්ම ඒ වු කලී මෑණියන්ගේ දේහයයි; වෙත ළඟා විය. සුපුරුදු ඉරියව්වෙන් මෑණියන් අසල ඇණ තබාගත් හෙතෙම, බොහෝ වෙලාවක් මෑණියන්ගේ වත දෙස එක එල්ලේ බලා සිටියේය. මීට හෝරාවකට හෝ දෙකකට පෙර දැඩි වේදනාවෙන් පීඩිත වූ ඇගේ වත සියළු වේදනාවන්ගෙන් විනිර්මුක්ත වී ඇති බව සැකයකින් තොරව තහවුරු කරනු වස් දෝ ශාන්ත වූ හස රැල්ලකින් එළිය වී තිබෙනු දුටු පුත්රයාගේ සිතෙහි දැඩි සංවේගය හා මිශ්රව නැඟී සිටියේ එක්තරා අන්දමක සැනසීමක් වන් හැඟීම් මාත්රයකි.

එක්වරම සිතෙහි හටගත් ක්ෂණික පෙලඹවීමකට ඉඩ දුන් හෙතෙම, ඇණ තබාගත් වනම ඉදිරියට බර වූයේ මෑණියන්ගේ එතෙකුදු උණුසුම පහව නොගිය නළල් තලය මත තම දෙතොල තබා සෙමින් සිපගත්තේය.කුඩාවෙකු අවදියෙහිදී නිසැකවම එසේ මෑණියන් සිපගන්නට ඇති වුව ද එබවක් ස්මරනයට එක්වරම නඟා ගත නොහැකි වූ බැවින් මේ ඔහු මෑණියන් සිපගත් පලමු සහ අවසාන අවස්ථාව යනුවෙන් හැඳින්වීම කිසිසේත් අසත්යයක් නම් නොවේමය.

පිය පුතු දෙදෙනම මෙසේ ප්රාණය නිරුද්ධ තම බිරිඳගේ සහ තම මෑණියන්ගේ දේහය දෙපස ඇණ තබාගත්වනම නිසොල්මන් වූවෝ, ඇගේ ශාන්ත වූ වත දෙස අනිමිසලෝචනයෙන් බලාගත්වනම බොහෝ වේලාවක් ගත කළෝය.

ඉක්බිති එක් වරම ඉද්ද ගැසූ සේ නැඟී සිටි මහ දඩයක්කාරයා ගෙපැල පසෙක අඳුරු මුල්ලක වූ ඔවුන් සතු වූ එක ගෘහ භාණ්ඩය වූ පැරණි පෙට්ටගම විවෘත කොට ඉන් හොඳින් නවා පොත් කොට තිබූ සුදු පැහැ පිරිසිදු රෙදි කඩක් අතට ගත්තේය. ඒ මීට පුරා සඳ දෙකකට පමණ පෙරාතුව මුහුදුකරයේ සිට හුවමාරුවට ඇවැසි භාණ්ඩ පොදි කිහිපයක් පිට දෙපසට එල්ලෙනසේ තරව ගැටගැසූ සවිමත් මහිෂයින් සිව් දෙනෙකුගෙන් සැදි තවලමක් ද දක්කාගෙන වාළිඹේ ගල වටා දිවෙන අඩි පාර ඔස්සේ පැමිණි යෝනක වෙළෙඳා ගෙන් ලබාගත්තක් බව දඩයක්කාරයාට එක්වරම සිහියට නැඟිණි.

දීර්ඝ කාලීනව භාවිතයට සුදුසු අඳුරු වන් දළ රෙදි විනා සුදු පැහැ රෙදි මහ දඩයක්කාරයා කිසිදිනෙක යෝනකයාගෙන් නොගන්නා හෙයින් ඉතා අහඹුවෙකින් කොහේදෝ ඉබාගාතේ යන අතර එතැනට පැමිණි දඩයක්කාරයා පියා අත තිබූ සුදු රෙදි කඩ දුටුවෙන් සාතිශය විෂ්මයට පත්විය. එසැණින් හිස ඔසොවා පියාණන්ගේ මුහුණ බැලූ ඔහු දුටුයේ අත රැඳි සුදු පැහැ රෙදිකඩ දෙස අවිනිශ්චිත වු ද කිසිදු හැඟීමකින් තොර වූ ද හිස් බැල්මකින් බලා සිටිනා මහ දඩයක්කාරයාගේ දිලිසෙන දෑසයි.පෙර කිසිම දිනෙක නොවූ වීරූ අයුරු අනපේක්ෂිතව සුදු රෙදි කඩක් වෙළෙඳාගෙන් ලබාගන්නට පියාණන් හට සිත්වූයේ මක් නිසාද යන්න එදින ද තම සිතෙහි වද දුන් පැණයක් වූ අයුරු දඩයක්කාරයාට මේ මොහොතේ ක්ෂණිකව ආවර්ජනය විය.

එහෙත් ඒ මොහොතේ සිතට වදදුන් ඒ ගැටළුව කල් ගතවන්නා හා සමඟම සිතින් ගිලිහී ගියද මේ අවස්ථාවෙහිදී ඒ නැවත පණ ලබා දඩයක්කාරයාගේ සිතට වද දෙන්නට වූයේය.

එහෙත් ඒ පිළිබඳව වැඩිදුරටත් සිත මෙහෙයවන්නට ඔහුට ඉඩ හසර නොලැබුනේ, එයට සහස් ගුණයකින් සිත විශ්මයට පත් කරවන සිදුවීමක් එකෙණෙහිම ඒ ගෙපැල අභ්යන්තරයේදීම සිදු වූ බැවිනි.බොහෝ කලකට ප්රථම සිදුවූවක් වුවද එදා ඒ ගෙපැල තුල වූ සිද්ධිය අද ද දඩයක්කාරයාගේ මනසේ චිත්රණය වී ඇත්තේ කිසිදාක නොමැකෙන පරිදිය. සත්ය වශයෙන්ම එයින් පසු දඩයක්කාරයාගේ ජීවිතයේ ඊට සහස් ගුණයෙකින් වැදගත් එමෙන්ම විශ්මය ජනක වූ සිදුවීම් නොගිණිය හැකි වූ පමණ සංඛ්යාවෙක් සිදුවී ඇතිය යන්නද පරම වූ සත්යයයෙකි. එහෙත් මේ සිදුවීම මෙසේ මනසේ ඇඳී පැවතීමට තුඩු දුන් හේතු කාරණා කුමක්ද යන්න ඔහු නොදැන සිටියා පමණක් නොව ඒ පිළිබඳව විමසීමට ඔහු කිසිසේත්ම උනන්දු වූයේ ද නැත.

දඩයක්කාරයා මවගේ දේහය අසල සිටගෙන සිටියේය.පියාණන් පෙට්ටගම විවෘත කොට අතට ගත් සුදුරෙදිකඩ ද රැගෙන පැමිණෙන දෙස බලා සිටිමින්ම ඔහු කල්පනා කලේ මීට පුරා සඳ දෙකකට ප්රථම මෙවන් සුදු රෙදි කඩක් යෝනකයාගෙන් ලබාගැන්මට තම පියා මෙහෙයවූ කාරණා කුමක්ද යන්නයි.

එසේ සිතමින්ම මවගේ හිස අසල දැල්වෙන පොල්තෙල් පහනේ සිළ දෙස බලා සිටි ඔහුගේ සවනට වන් මේ වදන් මාලාවෙන් ඔහු බොහෝ සේ විශ්මය පත් වූයේය.

'' ඒ ගැන හිත කරදර කරගන්ට උවමනා නෑ. පුතා. මම ඒ ඔක්කොම කියලා දෙන්නම් ''

පළමුව දඩයක්කාරයා විශ්මය පත් කල ගැටළුව වූයේ පියා තම චිත්තාභ්යන්තරයෙහි නැඟ ආ සිතුවිලි දැන සිටියේ කෙසේ ද යන්නයි.ඒ සමඟම සිතට නැඟුනු තවත් හැඟුමක් කරණ කොටගෙන සිත නැවත වරක් විශ්මයට පත්වූයේ ප්රථම ගැටළුව මොහොතකට පළවා හරිමිනි.

පියාගේ එම වදන් ඉතාමත්ව පැහැදිලිව ඇසුණු බව සහතික නමුදු එවදන් ඔහුගේ මුවින් නිකුත් වූවක් නොවන බවද එසේම දඩයක්කාරයාට පැහැදිලි විය.එහෙත් එසේනම් එම වදන් එතරම් පැහැදිලිව තමාට ඇසුණේ කෙසේද? ඒ පිළිබඳව සිත් වෙහෙසවමින් සිටියදී එක් වරම සියල්ල අතැඹුලක් මෙන් ඔහුට පැහැදිලි විය.

මිට පොහොය කිහිපයකට පෙර දිනෙක වූවක් ඔහුගේ මතකයට එක් වරම නැඟිනි. එදින සඳ දීප්තිමත්ව පායා තිබුණු හෙයින් හෙතෙම සුපුරුදු ලෙස ගල්තලාව මතුයෙහි අසුන්ගෙන සිටියේය.එක්වරම පාවී ආ වලාවකට සඳ වැසුණේ ලොව හාත්පසම ඝණ අන්ධකාරයෙකින් වැසී ගියේය.එලෙස සැලකිය යුතු කාල වේලාවක් ගතවූ බව ඔහුගේ මතකයෙහි රැඳී ඇත. අන්ධකාරය පහව නොයන හෙයින් හෙතෙම දෙනෙත ද තදින් පියාගත්තේ සවන තීව්ර ලෙස ක්රියාවේ යොදවමින් අවටින් ඇසෙන සියුම් ශබ්ද වටහාගැනීමේ චිත්ත ක්රියාකාරකමෙක නියැලී සිටියේය.

එක්වරම තම දෙපා අසලම යම් සත්වයෙකු එහා මෙහා සරන හඬක් සවණට පත් වූයෙන් ඔහු දෑස් පියාගත් වනම ඊට හොඳින් සවන් දෙමින් ඒ කුමන සත්වයෙක්දැයි වටහා ගැනීමට උත්සාහ ගනිමින් සිටියේය.ඒ සාර්ථක නොවුනු හෙයින් ඔහු සෙමින් දෑස විවර කලේ ද මෙතෙක් වලාවකට වැසී තිබුනු සඳ මඬල ඉන් මිදුනේ පියා යලි ලොව බබලවන්නට වූයේද එකම මොහොතේය.

වලාවෙන් මිදුනු සඳ රැස් දහරකින් ආලෝකමත්ව තම දෙපා අසලම කුතුහලය පිරුණු කුඩා දිදුලන දෑස් දඩයක්කරයා දෙස යොමුකරගත්වනම සිටියේ මුගටියෙකි.ඒ විගස දඩයක්කාරයාගේ සිතට නැඟුනේ දැඩි සතුටක් ද මුසුවූ අස්වැසිල්ලකට බොහෝ සෙයින් සාම්ය වූ හැඟීමෙකි.ඝන අඳුරෙහි තමා නොදන්නා වූ වටහාගත නොහුණු සිත නොසන්සුන් කල යම් කාරණයක් එක්වරම වළාවෙන් මිදුනු සඳේ ආලෝකය හේතු කොටගෙන සක්සුදක්සේ පැහැදිලි වී ගියේය.

සිත සැකයෙන් සහ දෙගිඩියාවෙන් පිරෙනුයේ යම් කාරණයක් පිළිබඳ ගැටළුවක් මතුවූ විටය.තමනට ඒ කරුණ වටහාගත හැකිද නොහැකිද යන්න කිසිසේත්ම වැදගත් නොවේ. වැදගත් වනුයේ තමා නොදන්නා වූ කාරණය කුමක්දැයි දැනගැනීම පමණක්මය. දඩයක්කාරයා මේ අවස්ථාවෙහි ද එදින ගල් තලාව මත දී අත්විඳි දැඩි සතුටක් හා මුසුවූ අස්වැසිල්ලකට සමාන වූ හැඟීම යලිදු අත්වින්දේය. එනම් තම පියා තමාට කථාකලේ කෙසේද යන්න ඔහු එක් වනම වටහාගත්තේය.සත්ය වශයෙන්ම ඒ කතාකිරීමක් නම් නොවේ.

පියා ඔහුට කතාකලේ සිතුවිලි මාර්ගයෙනි.එසේ නැතහොත් ඔහුගේ සිතට පිවිසීමෙනි.

පියා විසින් එසේ කරනා ලද්දේ කෙළෙසකද යන්න ඔහුට කිසිසේත් වැදගත් නොවීය. සිදුවූයේ කුමක්ද යන්න කිසිදු සැකයෙකින් තොරව වටහාගැනීම ඔහුට ප්රමානවත් වූයේය.එසේ පියාපතක් සේ සැහැල්ලු වූ සිතින් යුතුව දඩයක්කරයා හිස ඔසවා පියා දෙස එක එල්ලේ බැලීය.

මතු සම්බන්ධයි........