131. බ්‍රහ්ම දණ්ඩයෙන් වදින පහර

ඉස්සර අපි පොඩි කාලේ අපේ අම්මා අපි වරදක් කළා ම පාරක් දෙකක් ගහනවා. අම්මා මට කැටේට දාන්න දීපු සල්ලි වලින් කොටසක් කැටේට දාලා ඉතිරි කොටස කිරිටොෆි කන්න කොලේක හංගලා තිබිලා අහුවුණු දවසේ කාපු ගුටියෙන් හොරකම කියන හැසිරීම මගෙන් සදහට ම තුරන් වෙලා ගියා කියන එක මං හොඳට ම දන්නවා.

ඒ වගේ ම සමහර නොහොබිනාකම් වලට අම්මා මාත් එක්ක දවසක් දෙකක් කතා නොකර ඉඳලා තියෙනවා. ඒ වැඩිහිටියෝ මැද පැනලා උත්තර දීපූ වෙලාවක්, නංගිලා එක්ක වෙච්චි රණ්ඩුවක් වගේ වැරදි තමයි ඉතිං.

හැබැයි මං ‘අම්මේ... අම්මේ...‘ කියද්දිත් මාව දැක්කේ නැහැ, පෙනුනේ නැහැ වගේ අම්මා හිටපු එක මට හරියට හිතට වැදුණා. හිත රිදුණා. ඒක හරි ම මානසික පීඩාවක්. සමහරවිට මං ඊට පස්සෙ ඒ වරද කරන්න නැතිව ඇති.

අම්මා ම පස්සේ පැහැදිලි කරපු විදිහට ඒ පනවලා තියෙන්නේ “බ්‍රහ්ම දණ්ඩය“. එය වැඩිහිටියන්ට ගැලපෙන දෙයක් වුවත් පොඩි ළමයෙකුට ගලපන්න අමාරු දෙයක් බව අම්මාට වැටහුණේ නැහැ.

ඇත්තට ම වරද කරපු ගමන් ඩෝං ගාලා පිට හරහා පාරක් වැදුණා නම් මට ඒ හැටි නොරිදෙන්න තිබුණා. පස්සේ කාලෙක සමාජගත වත්දි අනිත් මිනිසුන් අතින් නොසැළකීම් වෙද්දි මට ඔය සිද්ධිය බලපාන හැටි දැනිලා තිබුණා. මං බය වුණා මාත් එක්ක ඒ අය තරහා වෙයිද කියලා. මහත්තයාගේ අම්මා එක්ක වුණත් කටයුතු කරද්දි මං ඕනෑවට වඩා පරිස්සම් වෙන්න ගියෙත් ඔය සිද්ධිය නිසා කියලා මට දැන් තේරෙනවා.

අපි කාවවත් ආශ්‍රය කරද්දි එහෙම අමාරුවෙන් පරිස්සම් වෙවි ආශ්‍රය කරන එක අපේ හිතට වදයක්. අනිත් කෙනාටත් ඒක අපහසුවක් වගේ දැනෙනවා ඇති. මේ මොකද මෙයා මෙච්චර චාටු කියලා හිතෙන්නත් පුලුවන්. අපි අපි ම වෙලා ඉන්න තරම ට යම් සිද්ධියකදි මුලින් ගැටලු සහගත වුණත් පස්සේ සමාජය අපි කවුද කියන එක වටහාගෙන කටයුතු කරන්න ඉගෙන ගන්නවා කියලා දැන් මං දන්නවා. ඒ මං මේ සිදුවීම ගැන හිතල හිතලා ම වටහාගෙන, හිත බයවෙන අවස්ථා වලට “අනේ මගේ මොකද“ කියලා කටයුතු කරන්න පුරුදු වුණු නිසා. එහෙම පුරුදු වෙන්න මට පුලුවන් වුණු නිසා. එහෙම නොවී තැවි තැවී ඉන්න අය ඕනෑතරම් මේ සමාජයේ ඇති.

ගිය සතියේ මගේ යාලුවෙක් මගේ දුවගේ වයසේ එයාගේ පුතාට ‘බ්‍රහ්ම දණ්ඩය‘ පනවන හැටි කිව්වහ ම මට ආයෙත් මේ සිද්ධි මතක් වුණා. එයා කිව්වා, ‘අපේ පුතා හරි බයයි මං කතා නොකර ඉන්නවාට, එහෙම කළාට පස්සේ ඒ වැරැද්ද ආයේ කවදාවත් කරන්නේ නැහැ‘ කියලා. මං ඉක්මනින් මගේ ළමා කාලේ මගේ හිතට වෙච්චි දේ එයාට පැහැදිලි කරලා දුන්නා. මං කියන දේවල් හරි කියලා එයාගේ පුතාගේ හැසිරිීමත් එක්ක සංසන්දනය කර කර එයා පිළිගත්තා.

ඉතිං ළමයින්ට ගුටි පාරක් දීම ගැන විවිධ අදහස් සමාජයේ තිබුණත්, මගේ අදහස ‘බ්‍රහ්ම දණ්ඩය‘ට යටත්වීමට වඩා ගුටියක් කෑම දාහෙන් සම්පතක් බවයි.

*****

පසු ලිවීම

විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් නොයෙකුත් අරගල කරමින් පාරේ පෙළපාලි යද්දි එක් එක් පාර්ශ්ව වලින් පහර ලබන හැටි අපි අත්දැක තියෙනවා. මට පුදුමයි ගෙදරදි, පාසලේදී ගුටියක් නොකා හැදුණු හමකට ඒවා කොහොම දැනෙනවා ඇතිද කියලා? ඒ හිතක් ඒවා කොහොම පිළිගන්නවා ඇතිද කියලා? තමන් අතින් යම් වරදක් වුණා හෝ නොවුණා ඒක අනෙක් පාර්ශ්වය දුටු ආකාරය අනුව කෑ පහරක් ලෙස ගෙන අනෙක්වර ගතයුතු වඩා නිවරද ක්‍රියා මාර්ග ගනියිද? නැත්නම් වෛරී සිතුවිලි වර්ධනය කරගෙන මොන අතක යාද?

*****

පසු පසු ලිවීම

බ්‍රහ්ම දණ්ඩය

යම්කිසි භිකෂුන් වහන්සේ නමක අතින් එක ම ඇවැත කිහිපවර සිදුවන විට විහාරවාසී අනෙක් භික්ෂූන් වහන්සේ, උන්වහන්සේ සමග කලකට කතාබහ අත්හැරීම. මෙය බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් පනවන ලද්දක් බව පැවසේ.

*****

පසු පසු පසු ලිවීම

මේ වචන ටික කියවලා සුමිත් කලණසිරි ලබා දී තිබුණු ඇමිණුමත් කියලා බලන්න වටිනවා

කාලය මැවූ නරුම අරුමය...

***************************************

මෙය ප්‍රථම පුරුෂයට දමා අහවල් අහවල් අයට මෙහෙම වෙලා තිබෙනවා කියා ලියන්නත් මට පුලුවන්කම තිබුණා. ඒත් මං ඇත්ත ඇති සැටියෙන් ලිව්වේ ඒ හැඟීම පැහැදිලි කරන්න වෙන ක්‍රමයක් නැති නිසාමයි. මේ ලිපියෙන් මගේ අම්මාට අපහාසයක් නොවන බව කියවන බුද්ධිමත් ඔබට වැටහෙනවා නේද? අම්මා, අම්මාට හැකි උපරිම අයුරින් අපව යහපත් පුරවැසියන් කරන්නට ගිය ගමනේදි අම්මාත් නොදුටු දෙයක් තමයි මේ. ඈ ඒ බව වටහාගත්තා නම් කිසිදිනෙක නැවත එය නොකරන වග මට විශ්වාසයි.