60. දොන් නන්දසිරි .......නොහොත්.......

දොන් නන්දසිරි....දොන් නන්දසිරි විජේවීර........නොහොත් ලොව පුරා ප්රසිද්ධ වූ ලෙස රෝහණ විජේවීර

ලාංකික දේශපාලනයේ පෙර නොවී වීරූ පෙරළියක් කල, නව දේශපාලන සංස්කෘතියක් අපට හඳුන්වාදුන් අසමසම පුද්ගලයෙක්,.....මේ හැඳින්වීමම විවාදාත්මක බව මම හොඳින්ම දනිමි.....ඒ සමඟම විජේවීර කියන පුද්ගලයා පිළිබඳව අපක්ෂපාතව කල්පනා කරන ඕනෑම යතාර්ථවාදියෙක් මා සමඟ එකඟ වේ කියා ද මම සිතමි.

1971.......බලයේ සිටින රජයක් පෙරලා දැමීමට උත්සාහ කල විප්ලවවාදීන් පිරිසකගේ ආයුධ සන්නද්ධ අරගලයක අත්දැකීම ප්රථම වරට ලාංකිකයින්ට විඳීමට ලැබුණු කාල වකවානුව......

කාල තුවක්කු, මැෂින් තුවක්කු සහ ගුවනින් බෝම්බ හෙලීම් වලට එරෙහිව ගෘහ කර්මාන්ත ලෙස නිපැයුණු ටින් බෝම්බ සහ අත් තුවක්කු වලින් සටන් වැදුනු හිරිමල් යොවුන් තරුණයින් කණ්ඩායමක්...ඔවුන්ගේ නිශ්ඵල උත්සාහය අමන එසේම කළුගලේ ඔලුව ගසා ගැනීමකැයි එක් අර්ථ කථනයක් ...ඔව්, සර්ව සාධාරණ අර්ථ කථනයක් නිසැකයෙන්ම..........අනෙක් අතට ලෝකය ඉදිරියට යන්නේ කළුගල් දෙස බලා කිසිවක් නොකොට ඉවත ගිය මිනිසුන්ගෙන් නොව සිදුවන දේ දැන හෝ නොදැන කළුගලේ හිස ගැසූ මිනිසුන් නිසාමය.

ඔවුන් එක් අර්ථයකින් මෝඩයින් වනවා සේම තවත් අර්ථයකින් පුරෝගාමීන් ද වේ.1971 අප්රේල් කැරැල්ල නමින් හැඳින්වුණු තරුණ නැඟිටීම මර්දනය කිරීමෙන් අනතුරුව එහි ප්රධාන සැකකරුවන්ට විරුද්ධව පැවැත්වුනු නඩු විභාගය පිළිබඳව පුවත්පත් වල පලවූ වාර්තා එකල කුඩා දරුවකුව සිටි මම බොහෝ උනන්දුවෙන් කියවීමි.එහි අවසන අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිෂන් සභාවේ විනිසුරු මඩුල්ල අමතා විජේවීර කල කථාව එකල මට එතරම් වැටහීමක් නොවූ නමුදු කරුණු වැටහෙන වියට සපැමිණි කල දැඩි ආශ්වාදයක් ගෙන දුන්නේය.

/ අන්න ඒ නිසා මේ සියළු දුර්භාග්යයන්ගෙන් තොර , මිනිසාට අද මෙන් තිරිසනකු මෙන් නොව ,මිනිසාට මිනිසකු මෙන් ජීවත් වීමට ඉඩ සලසන මාවත් විවෘත කරන, ඔහුට සතුට සැපත හා සෞභාග්ය උදා කරන ,පෞද්ගලික දේපළ ක්රමයකින් තොර , මිනිසකු විසින් මිනිසකු සූරා කෑමෙන් තොර , සතුරු පංති බෙදීමකින් තොර , නව සමාජ ක්රමයක් ගොඩ නැගීම සඳහා ක්රියාකාරි වීමට අපට සිදු වී තිබේ.” /

උපුටා ගැනීම - වඳින්නට හෝ බනින්නට නොව - ඇට මැස්සාගෙ අඩවිය

1989 ධවල භීෂණය යනු කුමක්දැයි යන අවබෝධය අත් විඳීමට ශ්රී ලාංකිකයින්හට සිදුවූ දුර්භාග්යමත් සමය.....රටම අරාජිකව එක් රජයක නොව රජයන් දෙකක අණසක යටතේ දිවිගෙවීමට සිදුවූ ඒ සමය.....එකල දඹදිව විශාලා මහනුවර පැවතියායයි පැවසෙන දුර්භික්ෂ සමය පිලිබඳ පොත පතින් කියවූදේ ඇස් පනාපිට දකින්නට තරම් අප අවාසනාවන්ත වූ සමයක්.

මේ සියලු බරපැන විජේවීර පිට පවරා දෑත් සෝදා ගැනීමට බොහෝ දෙනෙකු කැමැත්තේ නමුදු ඒ එතරම් පහසු නැත.එකල සිදු වූ ඝාතන, මහජන දේපල විනාශ කිරීම් වලට වග කිව යුත්තේ කවුරුන්ද යන්න පහසුවෙන් තීරණය කල නොහැකි තරමට වාතාවරණය වියවුල් සහගත විය.කවුරුන් කුමක් කරන්නේදැයි කිසිවෙකු දැන නොසිටියෝය.මේ කිසිසේත්ම විජේවීර සර්ව නිර්දෝෂී කිරීමේ අරමුණින් පවසන්නක් නොව ඇත්ත ඇති සැටියේ පැවසීමක් පමණි.

ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා ගත් රටේ විනාශයට හේතු වූ තීරණ රාශියක් අතර මගේ මතය අනුව ප්රමුඛස්ථානය දියහැකි තීරණ තුනකි.

1. ද්ර.එ.වි.පෙ. පාර්ලිමේන්තුවෙන් නෙරපා හැරීම මෙමඟින් ඔහු ජන වාර්ගික අර්බුදයට සාමකාමී විසඳුමක් කරා ළඟා විය හැකි අවසන් අවස්ථාව අහිමි කර ගත්තේය.

2. 1982 වසරේ මැතිවරණය කල් දැමීමට පැවැත්වූ කුප්රකට ජනමත විචාරණය ප්රපජාතන්ත්ර ප්රවාහයට පිවිස සිටි ජ.වි.පෙ කිසිදිනක රජය තමන්ට ජනතා නියෝජනයක් ලබාගැනීමට ඉඩ නොදෙන බවට තමන් තුල වූ හැඟීම මින් ස්ථිර කර ගත්තේය.

3.1983 කළු ජූලිය ආයුධයක් කොට ගෙන ජ.වි.පෙ. තහනම් කිරීම.මින් සිදුවූ විනාශය සුලු පටු නොවේ.

ජ.වි.පෙ.රට පුරා ඇතිකල භීෂණය පිලිබඳ පුවත්පත් කලාවේදියකු නැඟූ පැනයකට ජ.වි.පෙ. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රීවරයකු ( මේ අවස්තාවේ නම මතකයට නො ඒ ) දුන් පිළිතුර මෙසේය " මනුස්සයෙක්ගෙ අතපය බැඳල ළිඳකට දාල ඒ මනුස්සය මරු විකල්ලෙං ජීවිතේ බේර ගන්ඩ දඟලනකොට ඕයි තමුසෙ මොකෝ ඔය ළිඳ බොර කරන්නෙ? කියල අහනව වගේ ප්රශ්නයක්නෙ ඔයා ඔය අහන්නෙ"

මුඛරිකම සහ අවස්ථාවාදය පමණක් උරුම කරගත් පසු කාලීන ජ.වි.පෙ. නායකයෙක් පැවසුවද එහි යම් ගත යුත්තක් ඇති බව මගේ හැඟීමයි.

කිසිම වැදගැම්මකට නැති තුට්ටු දෙකේ දේශපාලනඥයින්ගේ ජීවිත කථා ලියවෙද්දී විජේවීර පිළිබඳව ඔහුගේ හැකියාවන් මෙන්ම දුර්වලතා පිළිබඳවද පූර්ණ විශ්ලේෂණයක් මෙතෙක් නොවීම කණගාටුවට කරුණකි.

************************************

විජේවීර මියගොස් නොවැම්බර් 13 වන දාට වසර 22 සපිරුනි.