69. නොහැඟවූ ආදරය......The Unexpressed Love......11

'' ඊයෙ කවුරු හරි මට ඔය කතාව කිව්වනම් මම විශ්වාස නොකරන්න තිබ්බ. ඒත් අද ගුණේ අයියත් එක්ක කතාකලාට පස්සෙ මම විශ්වාස කරනවා.ගුණේ අයිය කරන කියන කිසිම දේකින් මම මීට පස්සෙ පුදුම වෙන්නෙ නෑ.''

'' ස්තූතියි මල්ලි......ගාන්ධි කිව්ව වගෙ ප්රතිපල ගැන නොහිතා කලයුතු දේ කලා වගේම අනික් කියමනේ විදිහට අපි යම් තීරණයක් ගත්ත නම් ඒ තීරණයෙන් මතුවෙන ප්රතිඵල වලට මූණ දෙන්නත් ඕනෙමයි. ''

මේ වන විට සවස සිට මත් පැන් පානයේ යෙදුනෝ එකා දෙන්නා බැගින් පිටවී යාම ඇරඹී තිබිණි. වේලාව රාත්රී නවය පසු වූවා පමණි.අපේ වේටර් වරයා ද මා ආසන්නයට පැමිණ මගේ කණට කෙඳිරීය. '' සර් තව ටිකකින් බාර් එක වහනව...ගන්න දෙයක් දැන්ම අරන් තියන්න,''

අපගේ දෙවන බාගේ බෝතලය තව ඉතිරිව ඇත්තේ අඟල් දෙකක පමණ ප්රමාණයකි.

මම ගුනේ අයියා ඇමතුවෙමි. '' අයියා. බාර් එක වහන්නයි යන්නෙ. තව ගන්නවද?....''

'' ම්ම්ම්..ඕනෙත් නෑ මල්ලි, මේ ඇති, අනික අපි යන්නත් එපාය.....හරි එහෙනම් මගෙ ගානෙ සීයෙ දෙකක්........''

ඔහු වහා පසුම්බියෙන් ඇද මුදල් ගෙවා දැමීය.

'' දැන් මේකත් වහනවද?.......'' ගුණේ අයියා ඇසූයේ මදින් මද හිස් වන අවන්හල අවට සිසාරා බලමිනි.

'' නෑ බාර් එක වහන්න එපාය නියම වෙලාවට....රෙස්ටෝරන්ට් එක තව වෙලා ඇරල තියනව....ඉතිං අයියෙ කතාව. දැන් ලක්ෂ්මී අක්ක දන්නවනෙ සීන් එක. ඉතිං ගුණේ අයිය මොකද කලේ? එදාම ගියාය ගෙදර? ''

'' නෑ,මම ගෙදර ගියේ දවස් දෙක තුනක් යන්න ඇරල.මම දන්නව ලක්ෂ්මී මොන තරම් යතාර්ථවාදී ගෑණියක් උනත් මේ වගෙ දෙයක් දැනගත්තම ආවේගශීලී වෙනවයි කියල. මොන ගෑණිද එහෙම නොවෙන්නෙ?....අනික ආවේගශීලී උනාම අපි අතින් පස්සෙ පසුතැවිලි වෙන දේවල් කියවෙන්න පුලුවන් බොහෝවිට. ඒ නිසා මම හිතුව දවසක් දෙකක් ගිහිල්ලම ගෙදර යන එක තමයි වඩාම හොඳ කියල. ''

අවසාන සීයේ වඩි දෙක පැමිණියේය. ඒ මේසය මත තැබූ වේටර් වරයා මොහොතක් රැඳී සිටියේ අපට අමතරව අවශ්ය මොනවාදැයි දැනගැනීමටය.

'' වඩේ තව ගේන්න.....පහක් විතර....ඒ ඇති...වෙන මොකවත් එපා........'' මම ඔහුට දැන්වීමි.

'' ඉතිං අයියා?.......'' මම නොඉවසිලිමත් වූයේ ලක්ෂ්මී අක්කා සහ ගුණේ අයියා අතර වූ කතා බහේ විස්තර දැන ගැනීමටය.

වසරකට ආසන්න කාලයකට ඉහත කඳවුරේ අපේ නේවාසිකාගාරයේ දී පිටත්ව යාමට සූදානම්ව ස්ථිර සාර ස්වරයකින් ඈ පැවසූව මගේ මතකයේ අද සිදුවූවක් මෙන් රැඳී ඇත.

/ '' ඉන්න මම කියල ඉවර වෙන කල්....මල්ලි හිතන එක නෙවෙයි මම කියන්න යන්නෙ, මම එයාට අවස්ථාවක් දෙන්නෙ මේ කරපු දේ ගැන හේතු පහදන්න. ඊට පස්සෙ ගුණේට කියන්න හේතුවක් ඇත්නම් ඒ හේතුයි, දරුවන්ගෙ සහ අපේ අනාගතයයි ඔක්කොම සාධාරණව සළකල බලල මම තීරණයක් ගන්නව.'' /

'' මම ගෙදර ගියා දවස් දෙහෙකට විතර පස්සෙ.දවල් වෙලාවක. ඒ වෙලාවට දරුවො දෙන්න ඉස්කොලෙ. ලක්ෂ්මී මට තේ එකක් එහෙම හදල දුන්න. ඒක බීල මම කතාව පටන් ගත්ත.....''

'' ලක්ෂ්මී මම ඔයාට කිසිම දෙයක් හංගන්නෙ නැතුව සම්පූර්ණ කතාවම කියන්නම්....ඊට පස්සෙ ඔයා කැමති තීරණයක් ගන්න. ඔයා මොන තීරණයක් ගත්තා උනත් මම ඒකට එකඟයි. ඒ වගේම ඔයාටයි දරුවන්ටයි මම ඉදිරියට පුළුවන් හැමදේම කරනවා ඔයාගෙ තීරණය මොනව උනත්.....''

'' හරි ඔයාට කියන්න තියෙන ටික කියන්න ගුණේ...ඊට පස්සෙ මම තීරණයක් ගන්නම්..............ඔයා ගැන, මම ගැන, දරුවො දෙන්න ගැන හිතල මම තීරණයක් ගන්නම්.......''

'' ඉතිං මල්ලි මම කතාව කිව්ව.....සම්පූර්ණ සිද්ධියම...කිසිම දෙයක් හංගන්නෙ නැතුව...ලක්ෂ්මී එක වචනෙකින් වත් බාධා කලේ නෑ....මගෙ ඉස්සරක පුටුවක ඉඳගෙන ඇස් පියාගෙන අහගෙන හිටිය. ''

කතාව ඉවර කරල මම කිව්ව " ඔන්න ඕකයි ලක්ෂ්මී කතාව....... තව එක දෙයක් මට කියන්න දෙන්න, ඔයා විශ්වාස කරයිද මම දන්නෙ නෑ මේ කතාව, ඒත් මම මේ කියන්නෙ සම්පූර්ණ ඇත්ත.මේ නිර්නාමික ලියුමකින් ඔයා මේක දැනගත්තනෙ. යම් විදිහකින් ඔයාට මේ සිද්ධිය දැනගන්ට ලැබුණෙම නැත්නම් මම හිතාගෙන හිටියෙ ඔයාට මේක දැනගන්ට ලැබෙන්න සලස්වන්න.මට ඔයාගෙ මූණටම මේක කියන්න නම් බෑ වෙන විදිහකින් මම ඔයාට දන්වන්නයි හිටියෙ. ඒ කරල ඔයා ගන්න ඕනම තීරණයකට එකඟ වෙන්න. ''

අන්තිමට මගෙ කතාව ඉවර කරලත් විනාඩි දෙක තුනක් එයා ඇස් වහගෙන එහෙම්මම හිටිය. ඊට පස්සෙ ඇස් ඇරිය. ඒ ඇස් වල කඳුලු බලන්න බැරුව මම බිම බලාගත්ත.

'' ගුණේ මම ඔයා කියපු දේ විශ්වාස කරනව...ඒ කිව්වෙ අර මම මේ සිද්ධිය ගැන දැන නොගත්තොත් ඔයා හිතාගෙන හිටිය කිව්වෙ කොහොම හරි මේ සිද්ධිය මට දැනගන්න ලැබෙන්න සලස්වනවයි කියල......අන්න ඒ කතාව....ඒ මම ඔයා ගැන දන්න නිසා.''

'' මගේ තීරණය මම ඔයාට කියන්නම්,හෙට.....දැන් ඉස්කෝලෙ ඇරෙන වෙලාව. ඔයා ගිහිල්ල පොඩි දෙන්නව එක්ක එන්න....පහුගිය ටිකේම ඔයා ගැන අහනව හැමදාම......ආ තව එකක් ඔයා කතාවෙදි කිව්ව නේද මහත්මා ගාන්ධි කිව්වය කියල Do whatever you have to do without thinking about consequences.......හරි කතාව ඇත්ත...ඒ එක්කම ගුණේ මෙහෙම කතාවකුත් තියනව..."You have to face the consequences of the decisions you make" අන්න ඒකත් අමතක කරන්න එපා.....'' ලක්ෂ්මී ඔය ටික කිව්වෙ මගෙ ඇස් දිහා කෙලින්ම බලාගෙන,ඒ ඇස් දෙක දිහා බලා ඉන්න බැරුව මම බිම බලාගත්ත....''

'' අන්න ඒකයි මල්ලි ඔය කතාව කියනකොටම මම කිව්වෙ තව කෙනෙකුත් ඔය කතාවම කිව්ව...මම පස්සෙ කියන්නම් කියල....''

'' ඉතිං අක්කගෙ ඒ කතාවට අයිය මොකද කිව්වෙ?....''

'' මොනව කියන්නද මල්ලි....කතාව සම්පූර්ණ ඇත්තනෙ........මම කිව්ව හරි ලක්ෂ්මී ඒකම තමයි මමත් කියන්නෙ මගේ තීරණයෙ ප්රතිපල වලට මුහුණ දෙන්න මම සූදානම් කියල. ''

මේ වනවිට අවන්හලේ ඉතිරිව සිටියේ අප දෙදෙනා හැරුණු විට තවත් දෙදෙනෙකු පමණි. වේටර් වරු අතුගෑමේ සහ අස්පස් කිරීම් කටයුතු වල නිරතව සිටියහ.

'' ගුණේ අයියෙ සීයෙ දෙක දාගෙන අපිත් එහෙනම් යමු......'' මම අවසන් වීදුරුව අතට ගනිමින් පැවසුවෙමි.

'' රෑ කෑම මල්ලි? ''

'' ඕකත් දාගෙන එන්නකො.....''

එකල නුවර නගරයේ රාත්රී අට පසුවූ පසු ආහාර අළෙවි කරන ජංගම වෙලඳ රථ දෙකක් විය. යටිනුවර වීදියේ සීවලී පොත්හල ඉදිරිපිට සහ කොටුගොඩැල්ල වීදියෙහි විජිත යාපා පොත් හල අවට දිනපතාම පාහේ ආහාර අලෙවි කෙරුණු අතර මේ ජංගම ආහාර අලෙවිය බොහෝ සෙයින් ජනප්රිය විය. ඉඳිආප්ප, කොත්තු, බිත්තර රොටී, මනි පිට්ටු,සමඟ බාබත්, එළු සහ ගව මස්, දැල්ලන්, පොල් මැල්ලුම්, කිරිහොදි අළෙවිකල මේ ජංගම වෙලඳ සැල් තවමත් පවත්වාගෙන යනවාද යන්න නම් මම නොදනිමි.

රාත්රී සේවයෙහි යෙදෙන්නන්, මත්පැන් පානයෙන් පසු නිවෙස් බලායන අප වැන්නන්,රාත්රී දුම්රිය හෝ දුර ගමන් බස් රථ බලාපොරොත්තුවෙන් පැමිණෙන්නන් වැනි බොහෝ අය කුසගිනි නිවාගන්නට මෙහි පැමිණියහ.

කාසල් අවන්හලින් පිටවූ අප දෙදෙන ඒ ඉදිරිපිටම නවතා තිබූ ජංගම ආහාර රථය කරා ළංවූහ.

'' මොනවද ගුණේ අයිය කන්නෙ? '' මම රථය තුලට එබෙමින් විමසුවෙමි.

'' ඔය මොනව උනත් කමක් නෑ.....මමයි ගෙවන්නෙ.....''

'' ආය කන්ඩත් ඉස්සෙල්ල ගෙවිල්ලක්. හරි, මනි පිට්ටු කාල තියද?.....කමු මනි පිට්ටුයි..කිරි හොද්දයි එළුවයි....කාල බලන්ටකො ...ගුණේ අයිය හැමදාම රෑට නුවර එයි හෙහ්, හෙහ්.....'' ඇණවුම භාර දුන් පසු ආහාර ලබාගැනීමට අවම වශයෙන් විනාඩි දහයක් පමණ ගතවේ. එපමණ පිරිසක් ඕනෑම වේලාවක මේ රථ වටා පොදි කමින් සිටියහ.

ආහාර ලැබෙන තෙක් විජිත යාපා පොත්හල ඉදිරිපිට පඩි පෙලෙහි හිඳගත් මම සිගරට්ටුවක් දල්වා ගතිමි.

'' ගුණේ අයිය එන්ඩ ඉඳගන්න....ඉතිං.... නිමා නොවුනු කතාවක් හිතේ තියාගෙන සමුගන්න බැහැනෙ ඔයාගෙ කතාව ඉවර කරන්නකො......''

උඩවත්ත කැලේ ඉහලින් පෑයූ අඩසඳ කොටු ගොඩැල්ල වීදියෙහි අඳුර දුරු කිරීමට සමත් වූයේ නොවේ.කතරගම දේවාලය ඉදිරිපිට පහන් කණුවෙහි පමණක් මලානික එළියක් විහිදුවමින් එක් විදුලි බුබුලක් දැල්විනි.ඒ හැර අවට ආලෝකයක් වූයේ තවමත් එක් දොර පළුවක් පමණක් වසා ඇති කාසල් අවන්හලෙන් කොටුගොඩැල්ල වීදියට පතිත වන ප්රතිදීප්ත පහන් එළිය සහ ජංගම ආහාර රථයේ දෙපස එල්ලා තිබූ පෙට්රොමැක්ස් ලාම්පු එළිය පමණකි.

බෝතලයකට මඳක් වැඩි තරම මත්පැන් පානය කොට සිටියද මම මෙන්ම ගුණේ අයියා ද මනා සිහි කල්පනාවෙන් පසු වුනෙමු. හැඟීම්බර උද්වේගකර හෝ අනුවේදනීය කතාවක් මත්පැන් පානයට ඈඳුණු විට බොහෝ විට මේ තත්වය උදාවන බව මම අත්දැකීමෙන් දැන සිටියෙමි.

ගමන් මල්ල පහල පඩියේ තැබූ ගුණේ අයියා මා අසලින්ම අසුන් ගත්තේය.මම පසුපසට දිගඇදී පොත්හලේ ප්රධාන දොරටුවට ඇලවීමි.

'' පහුවදා ලක්ෂ්මී මට මෙහෙම කිව්ව ..... ගුණේ, බොහොම ස්තූතියි ඇත්තම කිව්වට,ඒ වගේම ඔයා ඒ වගෙ දෙයක් කලේ ඇයි කියල මට තේරුම් ගන්න පුලුවන්,එහෙම කරපු එක හරිද වැරදි ද කියන එක වෙනම කතාවක්, ඒත් ඒක දැන් ඔයා කරල ඉවරයි, හරි හෝ වැරදි හෝ....අපි පශ්චාත් පරීක්ෂණයක් කරල හරි වැරදි හොයන එකේ කිසිම තේරුමක් නෑ. ඒ නිසා ඒ අනවශ්ය වැඩ අත ඇරල අපි වැදගත් කාරණා කතා කරමු.මුල්ම කාරණේ මට ඔයාට සමාවක් දෙන්න පුළුවන්ද කියන එක. ඔයා මට අවංක උනා වගෙ මමත් ඔයාට අවංක වෙන්නම් මට බෑ ඔයාට සමාවක් දෙන්න. අඩුම වශයෙන් මම මෙහෙම කියන්නම්.... මට මේ මොහොතෙ, ඒ කියන්නෙ තාම බෑ ඔයාට සමාවක් දෙන්න....සමහරවිට කාලය හැමදේටම විසඳුම කියනව වගෙ කාලයක් ගත වෙද්දි මට පුලුවන් වෙයි ඔයාට සමාවක් දෙන්න ඒත් තවම නම් බෑ....සමාවෙන්න මෙහෙම කෙලින්ම කියනවට...''

'' නෑ ලක්ෂ්මී ඔයා හරි, ඔයා සම්පූර්ණයෙන් හරි.ඔයාගෙ පැත්තෙන් ඔයා හරි, මට ඊට වැඩි දෙයක් ඔයාගෙන් බලාපොරොත්තුවෙන්න බෑ කොහෙත්ම.''

මතු සම්බන්ධයි.......