66. නොහැඟවූ ආදරය......The Unexpressed Love......8

පළමු කොටස

දෙවන කොටස

තෙවන කොටස

සිව්වන කොටස

පස්වන කොටස

සයවන කොටස

සත්වන කොටස

ජීවිතය සුපුරුදු ලෙස ගලා ගියේය.අපේ සුපුරුදු දින චර්යාව ඔබ දැන් දන්නා හෙයින් නැවත ඒ පැවසීමට මම නොවෙහෙසෙමි.

ඊළඟ මාසය තුල සිදු වූ වැදගත්ම සිදුවීම නම් වසන්ති සහ මා අතර ලියලාගෙන ආ සම්බන්ධය ඇණ සිටීමය.ඈ ප්රසන්න පෙනුමැති සේම මනා ගති ගුණැති තරුණියකද වූවා යයි ඔබට මා පවසා ඇත. එතෙකුදු වුව ජීවිත කාලයටම දුක් සැප බෙදාගැනීමට සහ කෙටියෙන්ම පැවසුවහොත් ජීවිතය බෙදාගැනීමට අප සොයනා ආත්ම සහකරුවකු (Soul Mate)තුල මා සොයනා ඒ අතිරේක යම් දෙය මම අවාසනාවකට මෙන් ඈ තුල නොදුටිමි.

I didn't find that extra something you search for in a soul mate ,which you can't define how much you try,

වර්තමානයෙහිදි නම් මේ අතිරේක යම් දෙය '' මෙව්ව එක'' යයි හැඳින්වෙනු ඇත.එසේනම් මෙසේ පැවසීමට මට අවසර.....වසන්ති කොපමණ රුවැති සහ යහ ගුණයෙන් යුත් තරුණියක වුවද ඈ තුල මා සොයන '' මෙව්ව එක'' මම නොදුටිමි. එබැවින් අපේ සම්බන්ධය එතෙකින් අවසන් විය.

මේ මෙව්ව එක පිළිබඳව ඇයට කෙසේ පැහැදිළි කරන්නද?මට හැකි අයුරු ඒ සඳහා තැත් කලද ඒ සාර්ථක විනියැයි මම නොසිතමි.ඊට මාස දෙකකට පමණ පසු ඈ අපගේ කාර්යාලයට වඩා ප්රධාන මාර්ගයට ආසන්න කාර්යාලයකට ස්ථාන මාරුවක් ලබාගෙන අපගෙන් සමුගත්තාය.ඇය ඉතා කාර්යශූර මෙන්ම ප්රියමනාප යුවතියක වූ බැවින් ඇගේ ස්ථාන මාරුවට හේතු වූයේ මා යයි එකහෙලා තීරණය කල මගේ මිතුරන්ගේ නොයෙක් දෝෂාරෝපණ වලට ලක්වීමට ද මා හට සිදුවිය.

වසන්ති වෙනුවට නව පත්වීමක් ලබා පැමිණි යුවතියක් අප කාර්යාලයේ සේවය සඳහා එවා තිබිණි. "මේ අලුතෙන් කෙල්ලක් ඇවිත් ඉන්නව ඔෆිස් එකට.මේ කෙල්ලටවත් ටික දවසක් කරදරයක් නැතුව මෙතන රාජකාරිය කරන්ට දීල උඹ මෙහාට වෙලා ඉඳහං තේරුණාද?....ඔෆිස් එක පලාතෙ යනව එහෙම නෙවෙයි හරිද?...." මා මිතුරෝ මට තහනම් නියෝග පැණවූවෝය.මම හිස සලමින් ඒ පිළිගන්නා බව හැඟෙව්වෙමි.

වසන්තිගේ කාර්යශූර ස්වභාවය නිසා ලොක්කා ද ඈ කෙරෙහි බෙහෙවින් කැමැත්තක් දැක්වූ අතර ඇගේ ස්ථාන මාරුවට මා සම්බන්ධ බවට ඔහුට සැලවී ඒ පිළිබඳව මගෙන් විමසනු ඇතැයි බිය වූ මම සතියක් පමණ ගත වන තුරු කාර්යාලය අසලට වත් යාමෙන් වැළකුණෙමි.

ඔහුට මා පිළිබඳව සැල නොවිනි ද එසේත් නොමැතිනම් සැළ වුවද ඒ පිළිබඳව මගෙන් විමසීම නුසුදුසුයයි සිතුනි ද නොදන්නෙමි, ලොක්කා කිසි දිනෙක මගෙන් ඒ පිළිබඳව නොවිමසීය.

ඊට වසරකට පමණ පසු ඈ මංගල යෝජනාවක් අනුව ඇගේ ගම් ප්රදේශය ආසන්නයේම තරුණයකු සමඟ විවාහ වූවාය.

අප කාර්යාලයේ මා ද ඇතුළුව ඈ කිට්ටුවෙන් ආශ්රය කල කීප දෙනෙකුට ආරාධනා කොට තිබූ බැවින් අපි ගිනිගත්හේන ප්රදේශයේ ඇගේ නිවසෙහි පැවති මංගලෝත්සවයට සහභාගි වුනෙමු.

උඩරට සාම්ප්රදායික මනාලියක මෙන් සැරසුණු ඈ ඇත්ත වශයෙන්ම වෙනදාටද වඩා රූමත් වූවාය.අවසන අප සමුගනිද්දි මට පමණක් ඇසෙන සේ සෙමින් ඈ මෙසේ ඇසුයේ සිනාසෙමිනි "තවම අර Special some thing එක තියන එක්කෙනා හම්බ උනේ නැද්ද?"

"නැහැ අනේ තාම හොයනවා " මම ද සිනාසෙමින් පිළිතුරු දුන්නෙමි.

"මොකද උඹල දෙන්නගෙ මුකුළුව තාම තියනවද?"මිතුරෙක් අසුවේ ආපසු එන ගමනේදීය.

"නෑ මේ අපි දෙන්නගෙ පොඩි කතාවක්...." මම හඬ නඟා සිනාසුනෙමි.

"හුහ්, පොඩි කතාවක්....මම කිව්ව කියල හිතාගං " ඔහු මා දෙස බැලුවේ නොපහන් දෑසිනි..."දැං තමයි පොඩි කතා...අච්චර අපූරු කෙල්ල...අපරාදෙ...."

"අපූරු නේන්නම්....හෙහ්, හෙහ්," මම ඔහුගේ පිටට වැරෙන් පහරක් ගසමින් සිනාසුනෙමි.

වසන්තී මෙසේ මගේ ජීවිතයෙන් නික්ම ගියාය.

නැවත ප්රධාන කතා පුවතට එළඹීමට සුදුසු කාලයයි සිතමි.

මෙසේ ඒකාකාරී ලෙස ගෙවී ගිය වසරකට ආසන්න කාලයකට පසු දෙදින වැඩ මුළුවකට සහභාගී වීමට අප ආයතනය විසින් මා නම් කරන ලදී. විදේශීය රාජ්ය නොවන සංවිධානයක් විසින් බරපැන දරණ ලද ඒ වැඩමුළුව මහා පරිමාණ සංවර්ධන ව්යාපෘතීන් හේතුකොටගෙන පරිසරයට සිදුවන බලපෑම සහ ඒ අවම කර ගැනීම වැනි හෝ ඒ හා සමාන මාතෘකාවක් යටතේ පැවැත්වුනු බව මගේ මතකයේ ඇත.

නුවර තිලංකා හෝටලයේ වැඩ මුළුව පැවත්වුනු අතර නේවාසික පහසුකම් එහි සලසා තිබුන ද නිවසේ සිට සහභාගී විය හැකි බැවින් මම නේවාසික පහසුකම් අනවශ්ය බව දැන්වීමි.

සුපුරුදු ලෙස බහුතරයක් විදේශීය සම්පත් දායකයින්ගේ දේශන, පටල දර්ශන (Slide Show ) ප්රශ්න සහ පිළිතුරු සැසි අතරින් ඇදීගිය වැඩ මුළුව දෙවන දිනයට එලඹිණි.

දෙවන දිනයේ වැඩ කටයුතු ඇරඹී ටික වේලාවක් ගත වූ පසු "Excuse me please" පවසමින් ශාලාවට ඇතුලුවී මට මඳක් දුරින් අසුන් ගත් පුද්ගලයා දුටු මට එතෙක් දැඩි අවධානයෙන් අධ්යයනය කරමින් සිටි පරිසර හානි වළක්වාගන්නා ක්රමෝපායයන් එකෙනෙහිම අමතක විය.

ඒ ගුණේ අයියාය.

මගේ මතකයේ රැඳී ඇති රුවට වඩා මඳක් කෘෂ වුවද පෙර නොවූ පරිදි මුහුණ පුරා පැතිරුණු රැවුලක් සහිත වුවද කිසිදු සැකයකින් තොරව ඒ ගුණේ අයියාය.

දෙතුන් වරක් මා ඔහු දෙස බැලූවද දැඩි අවධානයෙන් දේශකයා දෙස බලා සිටි ඔහු මා නොදිටීය.

දිවා ආහාරය සඳහා වූ විවේකයේදී මම ඔහු සොයා ගියෙමි.පිඟානක් ද රැගෙන ආහාර පෝළිමෙහි සිටි ඔහු පිඟාන පසෙක තබා මහත් ප්රී තියෙන් සිනාසෙමින් මා වැළඳ ගත්තේය.

"මල්ලි... අප්පේ දැකපු කල්.....ඉතිං ඉතිං කොහොමද? දැන් බැඳල එහෙමද?"

"තවම නෑ අයියෙ....."ඔහු පසුපසින් පෝලිමට එකතුවෙමින් මම පැවසීමි.

"ඊයෙ මට එන්ට බැරිඋනා මල්ලි, ලියුම හම්බ උනෙත් ඊයෙ. මල්ලි දන්නවනෙ එහාට ලියුම් යන්නෙ කොහොමද කියල....."

"අයිය තාම වැලිඔය ද?"

"ඔව් මල්ලි තාම එහෙ, තව අවුරුද්දක් වත් එහෙ ඉඳලම එනව..."

අවශ්ය දෑ බෙදාගත් අප පසෙක අසුන් ගෙන ආහාර ගන්න අතර කතාවට වැටුණෙමු.

ඔහු කාර්යාලයේ අනෙකුත් සහෝදර නිලධාරීන් පිළිබඳ ව දැඩි උනන්දුවෙන් කරුණු විමසීය. සියලු විස්තර පවසා අවසානයේ නිහඬව අප ආහාර ගැනීමෙහි යෙදුනු මිනිත්තු කිහිපයකට පසු ගුණේ අයියා මා දෙස නොබලාම හඬ අවදි කළේය.

"මල්ලි..මම ඇත්තටම මල්ලිව හම්බ වෙන්න ලොකු උවමනාවකින් හිටියෙ.මල්ලි මා ගැන මොන විදිහට හිතාගෙන ඉන්නවද කියල මම දන්නෙ නෑ..බොහෝවිට ඒ වැරදි චිත්රයක් වෙන්න හොඳටම ඉඩ තියෙනව."

රමණි අක්කා සියළු විස්තර සඳහන් කොට මට ලිපියක් එවූ බව ඔහු නොදන්නා බව මට පැහැදිලි විය. ඒ පිළිබඳව ඔහුට නොපැවසීමට ද මම තීරණය කළෙමි.

"අදින් වර්ක්ෂොප් එක ඉවරයිනෙ. හවස යමු කොහාට හරි. නිදහසේ කතාකරන්න පුළුවන් තැනකට."

"නිදහසක් නම් මන්ද අයියෙ....යමුකො මම එක්ක යන්නම් නියම තැනකට."

සවස පහට පමණ වැඩ මුළුව අවසන් වූ පසු ගමන් මල්ලක්ද උරයේ එල්ලාගත් ගුණේ අයියාද සමඟ මම දළඳා මාළිගය අසලින් වැව රවුම දිගේ පැමිණ කොටුගොඩැල්ල වීදියේ කාසල් අවන් හලට ගොඩ වැදුනෙමු.

මගේ මතකය නිවැරදිනම් කාසල් අවන්හල පිහිටා තිබුණේ වර්තමානයේ විජිත යාපා පොත්හල ඉදිරිපිට ඇඟලුම් වෙලඳ සැල ඇති ස්ථානයේය.

එකල නුවර නගරයේදී අප මිතුරන් හමු වීමේ සහ මත්පැන් ස්වල්පයක් පානය කිරීමේ මධ්යස්ථානය වූයේ කාසල් අවන් හලයි.

ප්රසිද්ධ අවන්හලක මත්පැන් පානය කොට නොමැති කෙනෙකුට එහි පවතින අධික ඝෝෂාව, කළබලය සහ සිගරට් දුමින් නිරතුරුව පිරුනු අවකාශය කිසිසේත් ඔරොත්තු නොදෙන්නක් වියහැකි බව මම පිළිගනිමි.

එසේම ඒ සියලු දුෂ්කරතා මධ්යයේ වුවද ප්රසිද්ධ අවන් හලක මත්පැන් පානය කිරීමේ ඇති "ගතිය" වෙනත් කිසිදු ලෙසකින් ලබාගත නොහැකි බව ද ඒ හා සමානම සත්යයකි.

සවස හයට වත් නොවූ ඒ අවස්ථාවේ අවන්හලේ මේස බොහොමයක් හිස් වී තිබිණි. පසුපස වූ මැද මිදුල ආසන්නයේ කෙලවරක වූ රවුම් මේසයක අසුන්ගත් මම ගුණේ අයියා දෙස බැලීමි.

"මොනවද ගුණේ අයියෙ?"

"ඕල්ඩ් හොඳයි මටනම්, මල්ලිට ඕන දෙයක් ඕඩර් කරන්න."

"හරි ඕල්ඩ් බාගයයි, සෝඩ බෝතලයයි, මාළු බැදපුව දෙකයි, වඩේ පහයි,ගෝල්ඩ් ලීෆ් හතරයි"

තව එක් පුද්ගලයෙකු සමඟ පමණක් මත්පැන් පානය කිරීම ආරම්භ කිරීමේදී ඒ මගේ සුපුරුදු ඇණවුමයි.

බාගේ බෝතලය විවෘත කල මම අසෝක වීදුරුවේ කට්ටය ලඟට එනතුරු සෝඩා මිශ්ර අරක්කු පුරවා ගතිමි."චියර්ස්" වීදුරු එකට ගැටූ අපි වීදුරු බාගයක් හිස්කොට මේසය මත තබා ඇඹුල් වූ මුහුණින් යුතුව මාළු කැබැල්ලක් හපන්නට වීමු.

දෙවන වඩියද පානය කල ඉක්බිති මම සිගරට්ටුවක් ද දල්වාගෙන ගුණේ අයියාගේ මුහුණ බැලීමි.

"ඉතින් ගුණේ අයියෙ......."අවසන් නොවූ වැකිය අවකාශයේ ඉල්පෙමින් ගුණේ අයියාට අවස්ථාව පාදා දුන්නේය.

මතු සම්බන්ධයි.......