70. නොහැඟවූ ආදරය......The Unexpressed Love......12

'' ගුණේ, අපෙ දරුවො දෙන්න.... ඒ දරුවො මගෙ වගෙම ඔයාගෙත් දරුවො...එයාලට අම්ම විතරක් මදි....තාත්තෙකුත් ඕනමයි..ඒ නිසා අපි පරණ විදිහටම නොවුනත් ජීවිතේ ගෙනියමු.අලුත් තත්වයට හැඩගැහෙමු. මෙහෙම හිතන්න..... කෙනෙකුගෙ කකුලක් කැඩුන කියල හිතන්න.කකුල කැඩුනෙ නෑ කියල හිත රවට්ටගෙන වැඩක් නෑනෙ. කකුල කැඩිල ඉවරයි. හොඳම වැඩේ තමයි කැඩිච්ච කකුල එක්ක ආයෙම ජීවත් වෙන්නෙ කොහොමද කියල හිතල බලල එහෙම කරන එක.''

මනිපිට්ටු මස් සහ කිරිහොදි සහිත ලන්ච් ෂීට් ඇතුරූ ප්ලාස්ටික් පිඟන් දෙකක් අප අතට ලැබිණ.අසලවූ බේසමෙන් අත සෝදා ගත් අපි ආහාර ගැනීම පටන් ගතිමු.

'' ඉතිං මල්ලි ඔන්න ඔහොමයි තත්වය.....මගේ ජීවිතේ පරණ පුරුදු විදිහටම නම් නෙවෙයි, ඒත් ඔය විදිහට ගෙවිල යනව.වෙනද වගේම මාසෙකට සැරයක් මම ගෙදර එනව. ලක්ෂ්මී මට කිසිම වෙනසක් කරන්නෙ නෑ, ඒත් එයා මට සමාව නම් තාම දීල නෑ. කිසිම දවසක සමාවක් දෙයි කියල මම හිතන්නෙත් නෑ. එයාගෙ පැත්තෙන් බැළුවම සමාව දෙන්න පුළුවන් වරදක් නෙවෙයි මම කරල තියෙන්නෙ. ඒකෙ මට කිසිම ප්රශ්නයක් නෑ. ලක්ෂ්මීව මට තේරුම් ගන්න පුළුවන් හොඳටම.''

'' ජීවිතේ කියන එක මහ පුදුමයි මල්ලි....අපිට සමහර වෙලාවට ගන්න වෙන තීරණ නිසා මුළු ජීවිතේම වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒ බව දැන දැනත් අපිට ඒ තීරණ ගන්න වෙනව. ඒ තමයි අපේ දෛවය නැත්නම් අපේ ඉරණම. ''

'' රමණි අක්ක ගැන ඊට පස්සෙ ආරංචියක් නැද්ද අයියෙ?....''

'' රමණි හස්බන්ඩ් ගෙන් ඩිවෝස් වෙන්න යනවයි කියල මට ආරංචි උනා...එච්චරයි ''

ඉන්පසු නිහඬතාවය මධ්යයේ අප ආහාර ගතිමු.

'' මම නම් ඉවරයි '' ගුණේ අයියා නැඟී සිටියේය.

'' අයියෙ තව පිට්ටු කෑල්ලක් කන්න....''

'' ම්ම්ම්...කමුකො එහෙනම්..මල්ලිට?.....''

'' අපොයි මට ඇති අයිය කන්න....''

ගුණේ අයියා නැවත මා අසල හිඳගත්තේය.

'' අයියගෙන් මම එක කාරණයක් අහන්නද?....''

'' අහන්න මල්ලි...''

'' දැන් එදා රමණි අක්ක කුරුණෑගල බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේදි හම්බ වෙලා ඇතිවෙච්ච තත්වය වගෙ තත්වයකට අයිය හෙට මූණ දුන්නයි කියමු.මොකක්ද අයිය ගන්න තීරණය?...''

'' ඔය ප්රශ්නෙ ගැන ඇත්තම කිව්වොත් මල්ලි මමත් සෑහෙන වෙලාවක් හිතල තියෙනව.මට කියන්න තියෙන්නෙ මෙච්චරයි. අද මේ තියන තත්වය අනුව නම් මම ගන්න තීරණය මට හරියටම කියන්න බෑ. හැබැයි එදා තිබ්බ තත්වය යටතෙ නම් අනිවාර්යයෙන් මම ආයෙත් ගන්නෙ එදා ගත්තු තීරණයමයි,මතකනෙ ගාන්ධිගෙ කියමන....ගුණේ අයියගෙ ජීවිතේ වෙනස් උනාය කියල ගාන්ධිගෙ කියමන වෙනස් උනේ නෑනෙ මල්ලි... ඒක සර්වකාලීනයි.....හෙහ්, හෙහ්, '' ගුණේ අයියා හඬනගා සිනාසුණේය.

පදික වේදිකාව දිගට වාඩිවී ආහාර ගනිමින් සිටියෝ මොහොතකට හිස ඔසවා අප දෙස බලා නැවත සිය පිඟන් වලටම හිස නවාගත්හ.

දළඳා වීදියේ පදික වේදිකාව දිගේ අපි පහළට එමින් සිටියෙමු. පදික වේදිකාවේ ඇතුරූ ගඩොළු මත අපගේ පාගැටෙන හඬින් පමණක් නිශ්ශබ්දතාවය බිඳී ගිය ඒ නිසල රාත්රිදයෙහි ගුණේ අයියා සහ මම එකිනෙකාගේ කර වටා යැවූ අත් සහිතව නිහඬවම ගමන් කලේ තවත් කතාකලයුතු කිසිවක් ඉතිරි නොවූවාක් සේය.ගුණේ අයියා, රමණි අක්ක සහ ලක්ෂ්මී අක්කා නම් වූ මේ අපූර්ව මිනිසුන් තිදෙන පිළිබඳව කල්පනා කරමින් පැමිණි මම එකවරම ගුණේ අයියා මගේ කර වටා යැවූ අත තද කොට එක එල්ලේ මගේ මුහුණ බලමින් ගමන නතර කල හෙයින් විශ්මයට පත් වීමි.

ඒ චම්පා ස්ටෝර්ස් ඉදිරිපිට බව මට හොඳහැටි මතකය.

'' ඇයි අයියෙ?......''

'' තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනව...මම මේක අහන්ඩමයි හිටියෙ හෙහ්, හෙහ්, මල්ලි මට ඇත්තම කියාපං හොඳේ?....උඹ රමණිට ආදරේ කලා නේද?...''

විශ්වාස කරන්න මා සහෘදය...චම්පා ස්ටෝර්ස් ඉදිරිපිට පදික වේදිකාව දැදුරු වී මා පොළව තුලට ගිලී යනවා නම් කොපමණ අගේදැයි මට එකෙනෙහිම සිතිණි.මහේ මුහුණ පමණක් නොව සර්වාංගයම විලියෙන් රත්පැහැ ගැනෙන්නට ඇතුවාට සැක නැත.ගුණේ අයියා මා අත හැර කොක් හඬලා සිනාසුනේය,

'' දෙයියෝ සාක්කි මල්ලි.... උඹ කෙල්ලෙක් වගේනෙ බං රතුවෙලා ගියේ.හරි හරි උත්තර ඕන නෑ. උඹේ රතු විල්ලෙන්ම මට හිතාගත්තෑකි උත්තරේ...මම මෙහෙම ඇහුවෙ මල්ලි උඹ ලැජ්ජා කරන්න නෙවෙයි. ඇත්තටම නම් ඒකෙ සම්පූර්ණ විරුද්ධ පැත්ත.''

'' මට ඕන උනේ එහෙම රමණිට ආදරේ කරපු එක වැරැද්දක්ය කියල උඹ හිතාගෙන ඉන්නවනම් අන්න ඒ අදහස නැතිකරන්න...ඒකෙ කිසිම වැරැද්දක් නෑ....හිත කියන එක පාලනය කරන්න පුළුවන් කාටද බං?.....අනික ආදරේට කොහෙද මල්ලි සීමාවල්....වයස, උගත් කම, සල්ලි, කුලය, ආගම, ජාතිය වෙන එකක් තියා ලිංග භේදය කියන එකවත් ආදරේට බලපාන්නෙ නෑ මල්ලි, ''

'' අයිය අපි කෑම්ප් එකේ ඉන්න දවස් වලත් මේ ගැන දැන ගෙන හිටියද?.....'' මම බොහෝ අසීරුවෙන් වදන් පෙලගැසීමි.

'' ඔව්,..... මට නම් එහෙම එකක් තේරුණෙ නෑ ඇත්තටම. පිරිමි අපිට ඕව තේරෙනව අඩුයි. රමණිමයි මා එක්ක කීවෙ.අර ලස්සනට සිංදු කියන මල්ලි මම හිතන්නෙ මට ආදරේ කරනව කියල.හරි මල්ලි මම මේ ටික කිව්වෙ ඔයා හිතාගෙන ඉන්නව නම් තවම ඔයා කලේ ලොකු වැරැද්දක් කියල ඒ කල්පනාව හිතින් අයින් කරල දාන්ඩ කියල කියන්ඩ විතරයි. ...''

නගර මධ්යයේ වූ ඔර්ලෝසු කණුව අසල කටුගස්තොට නාම පුවරුව වීදුරුව පසුපස රැඳවූ කුඩා පෞද්ගලික බස් රියක් පණ ගැන්වූ ගමන් විය.

ඒ අසලදී ගුණේ අයියා මා වැළඳ ගෙන මගෙන් සමුගත්තේය. '' මල්ලි මට හරිම සතුටක් මල්ලි හම්බ වෙලා කතාකරන්න ලැබිච්ච එක. මගෙ හිතට ලොකුම සැහැල්ලුවක් දැනෙනව අද. අපි ආයෙම හම්බ වෙන්නත් පුළුවනි නොවෙන්නත් පුළුවනි.ඒත් මල්ලිව මට හැමදාම මතක තියේවි. ''

සෙමින් ඉදිරියට ඇදෙන බස් රියට ගොඩවූ ගුණේ අයියා වරක් අත වනා මගෙන් සමුගත්තේය.

බස් රිය ඉදිරියට ඇදීගොස් යටිනුවර වීදියට හරවා නොපෙනී ගිය පසු පපුව මුළුමනින්ම හිස් වී යන පරිදි දිගු සුසුමක් හෙලූ මම නිවෙස බලා යනු පිණිස බසයකට නැඟීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් ගුඩ්ස්ෂෙඩ් බස්නැවතුම්පොළ දෙසට කළුවරේම පියනඟන්නට වීමි.

මගේ ජීවිතයේ මට හමුවූ අපූර්වතම මිනිසුන් තිදෙනෙකි ගුණේ අයියා, රමණි අක්කා සහ ලක්ෂ්මී අක්කා.රමණි අක්කාට මා එක් වරක් ආදරය කල බව නොසලකා හැරියද ඔවුන් තිදෙනාම ඔවුන්ගේ ජීවන වපසරිය තුල අසාමාන්ය ගුණාංගයන්ගෙන් පරිපූර්ණ අසමසම මිනිසුන් බව මම අද ද තරයේ විශ්වාස කරමි මෙහිදී මවිසින් මිනිසුන් යන පදය යෙදෙනුයේ Humans යන්නට පර්යාය ලෙස බව සැලකුව මනාය.

ජීවිතයේ ලාබාල අවදියේ අහඹු ලෙස මගේ ජීවිතයට ඇතුළුව ඉතාම කෙටි කලක් ඇවෑමෙන් මගේ ජීවිතයෙන් සමුගත් ඔවුන්ගෙන් විශේෂයෙන් ගුණේ අයියාගෙන් මා උගත් පාඩම් මගේ පසුකාලීන ජීවිතයට බෙහෙවින් ප්රයෝජනවත් වූ බව මම පවසන්නේ ගුණේ අයියාට කෘතඥතාපූර්වකවය.ගුණේ අයියා මුහුණ දුන් ප්රශ්නය තරම් කිසිසේත් බැරෑරුම් නොවුනද මට මුහුණ දීමට සිදුවූ ප්රශ්න වලදී මම හැකි සෑමවිටෙකම ඔහු නිතර පැවසූ ගාන්ධිගේ කියමන මට හැකි අයුරින් පිළිපැද්දෙමි.ඒ සමඟම ඒ හා බැඳුනු කර්තෘ අඥාත අනෙක් කියමන ද අමතක නොකලෙමි.

" Do whatever you have to do; do not worry about consequences "

'' You have to face the consequences of the decisions you make"

Despite seeming to be paradoxical at a glance they actually complement each other and are obverse and reverse of the same coin.

****************************************

පුරා මසකට අධික කාලයක් ගුණේ අයියා, රමණි අක්කා, ලක්ෂ්මී අක්කා සහ වීරේ මල්ලී සමඟ රැඳී සිට ඔවුන්ගේ ජිවන මංපෙතෙහි ඔවුන් සමඟම පියනැඟූ ඔවුන්ගේ අභිලාෂයන් අපේක්ෂාවන්, බලාපොරොත්තු කඩවීම් ඔවුන් සමඟම විඳ දරාගත් මාගේ හිතවත / හිතවතිය....ඔබට ඔවුන්ගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය පිරිනැමීමට මට ඉඩ දෙන මෙන් ඔවුන් වෙනුවෙන් මේ අවස්ථාවේ අවසන් වශයෙන් ඉල්ලා සිටිමි......ස්තූතියි.