203. කිරුළ සහ සෙනෙහස ……11

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……1 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……2 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……3 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……4 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……5 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……6

 
කිරුළ සහ සෙනෙහස ……7

 
කිරුළ සහ සෙනෙහස ……8 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……9 

කිරුළ සහ සෙනෙහස ……10 

මහා නදියෙහි තොටුපොළ දක්වා දිවෙන මාර්ගය උපතිස්ස පැවසූ සේම බොහෝ සෙයින් ජනශූන්‍යව පැවතිණි.මධ්‍යාහ්නය වන තුරු ගමන් කල ඔවුහු දැඩි හිරුරැස් දරාගත නොහැකි පමණට චණ්ඩවත්ම මාර්ගයෙන් මදක් ඉවත වූ තුරු ගොමුවක සෙවණේ නතර වූහ.පසුගිය දින කීපය මුළුල්ලේ වට වැසි හේතුවෙන්, දැඩි හිරු රැසින් පෙලුණේ වුවද ගස් ගොමුවෙහි වූයේ ගත මෙන්ම සිතද සනහා නිවාලන්නාවූ සිහිලසකි. 

කිසිදු හදිසියකින් තොරව ඇවිදයන වේගයට මඳක් වැඩි හැල්මේ ගමන් කල බැවින් අසුනට සැලකියයුතු වෙහෙසක් නොවූවද ඒ අසල වූ දිය පහරක් වෙත උන් කැඳවාගෙන ගිය විජය ඔවුනට සිත්සේ ජලය පානය කිරීමට ඉඩ හලේය.

 
ඉක්බිති රුක් ගොමුවෙන් මඳක් එපිට ඇස ගැටෙන මානයෙන් එහා නොයන ලෙස ඔවුන් දිගේලි කල හෙතෙම ඔවුනට සිත්සේ තණ කෑමට ඉඩ හලේය. 

කුවණ්ණා මේ වන විට දරුවන් දෙදෙනාහට ඈ රැගෙන ආ යව සහ මෙනේරි ඇඹරූ පිටියෙන් තැනූ පූප නමින් හැඳින්වුනු තුනී රොටී වන් ආහාරයක් පිළිස්සූ මුවමස් තීරුද සමඟ කවමින් උන්නාය.ඈ අසල අඹ තුරක සෙවණේ වැතිරගත් විජය බැඳගත් දෑත් මත හිස වාරුකොට ගත්තේ ඒ සිහිල් තණ පිටිය මත වැතිර ගත්තේය. 

" කුවණ්ණා..කුවණ්ණා..මගේ සොඳුරිය කුවණ්ණා..මේ තමයි ජීවිතය..හිසෙහි කිසිදු බරක් නොමැතිව, සහසක් රාජ්‍ය පාලන ගැටළු මහිස දරා නොගනිමින් සැහැල්ලු වූ සිතින් යුතුව ඊලඟ අහරවේල සපයාගනුයේ කෙසේද යන සනාතන ගැටළුව විසඳීමෙහිලා පමණක් සිත වෙහෙසවමින් අපගේ දරුවන් දෙදෙන දෙපසින් හිඳුවාගෙන ඔබ හා තුරුළුව මෙසේ සැනසීමෙන් කල් යවනුයේ කෙදිනකද යන්න පිළිබඳව දිවා රෑ සිතූයෙමි. අවසන ඒ මා උදක්ම පැතූ අවස්ථාව මවෙත ළඟා වී ඇත. " 

සිය පියාණන්ගේ ඉමහත් ප්‍රීති ප්‍රමෝදය කුඩාවුන් දෙදෙනාට මහත්ම ආහ්ලාදයක් ගෙන දීමට සමත් විය. ඔවුහු ද ආහාර අනුභවය එකෙණෙහිම නවත්වා මුව පුරා පැතිරුණු අහිංසක සිනහ රැල්ලෙන් යුතුවූවෝ පියාණන් සහ මෑණියන්ගේ දෙස වරින්වර නෙතු යොමුකරන්නට වූහ. 

එහෙත් කුවණ්ණා ඔවුන්ගේ ප්‍රීති ප්‍රමෝදයට එක්විමෙහිලා මඳක් පසුබට වූවාය. ඇගේ මන්දෝත්සාහීභාවය මනා ව වටහාගත් විජය ඉනික්බිති ඒ පිළිබඳව තව දුරටත් කථා කිරීමෙන් වැළකී සිටියේය. 

සාගිනි නිවුනු කුඩාවෝ ඉක්බිති අසුන් සිටි දෙසට ගොස් ඔවුන් හා සුරතල් වන්නට වූවෝය. 

" පුතණ්ඩ, දියණියනි..අපගේ දෑසට හසුවන මානයෙන් ඉවත නොයනු මැනව.." 

කුවණ්නා ඔවුන් දෙස හැරී හඬනඟා පැවසුවාය. 

ආපසු හැරුණු ඈ ඉතිරි ආහාර ස්වල්පය ඔහුට පිළිගැන්වූවාය. 

" එන්න කුවණ්ණා, අප දෙදෙනම මෙය සමව බෙදාගනිමු. " 

නිහඬවම අහර ගන්නා කුවණ්ණා දෙස කීප වරක් තම ඝනව වැඩුණු බැම සඟල යටින් බැලූ විජය ඉක්බිති ඇය ඇමතූයේ සෙනෙහස පිරී ඉතිරීගිය හඬකිනි. 

" කුවණ්ණා....ඔබ සිතෙහි යම් තැවුලක්, අර්බුදයක් පවතින බව මට රහසක් නොවේ. අප එකිනෙකාගේ සිතැඟි අනෙකාට වසන් කල නොහැකි පමණට දැඩි සෙනෙහසින් බැඳී සිටිනා බව ඔබ හොඳාකාරවම දන්නෙහිය. එබැවින් වහා මා හා පවසන්න කුමරිය ඔබ සිත් පෙලන කාරණය කිමෙක්දැයි කියා…" 

ඇය හිස ඔසවා ඔහු දෙස බැලුවාය. කඳුළු පිරී නොතිබුනේ වුවද ඇගේ දෑස් දිළිසෙනු තුරුගොමුවෙහි මධ්‍යාහ්නයේ පවා පැවති මඳ අඳුරෙහි වුවද ඔහුට පැහැදිලිව දැකිය හැකි විය. 

" කුමරුණි..ඔබ සිත් පුරා පිරි ප්‍රීති ප්‍රමෝදය මට ද මහත් ආහ්ලාදයට කරුණෙකි.එහෙත් මසිත සපුරා ඒ ප්‍රීති ප්‍රමෝදය විඳීමට මැලිවෙයි. මසිත පිරී ඇත්තේ අද මේ මොහොත පිළිබඳව සිතනා කල්හි උපදින නිම් හිම් නොමැති ප්‍රීතිය සහ ඒ සමඟම අනාගතය පිළිබඳ අවිනිශ්චිතතාවය, එළෙසම බිය අතර සම්මිශ්‍රණයකිනි. "

" කුවණ්ණා.... කුවණ්ණා..ඔබ සිතෙහි අනාගතය පිළිබඳව බියක් පවතිනු යනු ඔබ මා කෙරෙහි විශ්වාසය තබා නැත්තේය යන්න නොවේද?...මා විශ්වාස කරන්න සොඳුර..මා විශ්වාස කරන්න...." 

" කුමරුණි..මා ඔබ අවිශ්වාස කළාම නොවේ. ඔබේ මා කෙරෙහි සහ දරු දෙදෙන කෙරෙහි ඇති සෙනෙහස සහ කැපවීම මම හොඳින්ම දනිමි. එහෙත් කුමරුණි..ඔබ සාමාන්‍ය මිනිසකු නොවේ. ඔබ තවමත් මෙරට කිරුළු පලන් නරේන්ද්‍රයාය.කිරුළක් පැලඳීම සහ සිහසුනක හිඳගැන්මට වඩා කිරුළ ඉවත් කිරීම සහ සිහසුන අත්හැරීම අසීරු විය හැකි බව මම මීට පෙරද දීනක් ඔබට පැවසුවා ඔබගේ මතකයෙහි රැඳී ඇතැයි සිතමි. " 

" එසේමය කුවණ්ණාවනි එහෙත්....." 

සුරත ඔසවා ඇය ඔහු වැළැක්වූයාය. 

" මා කියන්න පළමුව අසනු මැන..එදවස ඔබ රුව මා නෙත ගැටීමටද වසර කිහිපයකට පෙර එක් අනාගත වක්තෘවරියකද වන්නාවූ යෝගිනියක හමුවීමට මපියාණන් සමඟ මම ද ගියෙමි. දියණිය ඔබ ගන්නා වූ එක තීරණයක් හේතුකොටගෙන මේ දිවයිනෙහිම අනාගතය වෙනස් වනු ඇත. ඒ එදින ඇය මා අමතා පැවසූ අනාගත පුරෝකථනයයි. එළෙස සිදුවීමට නම් ඔබ මෙරට රාෂ්ඨ්‍ර පාලකයා, නරේන්ද්‍රයා වශයෙන් කටයුතු කල යුතුමය. හුදෙක් කුවණ්ණා නම් හිටපු කිරුල හිමි කුමරියගේ සැමියා වශෙයෙන් දිවි ගෙවීමෙන් ඔබට ඒ අනාවැකිය ඉටු කිරීම අපහසුය. " 

කුවණ්ණා මඳක් නිහඬව ඔහු දෙස බලා සිටියාය. 

" එබැවින් ඔබ දෛවය ඔබ යලිත් ලක්දිව රජ කිරුළ වෙත රැගෙන යන බවට මම සැක කරන්නෙමි. එලෙස මට නිරතුරු හැඟෙයි. එවිට ඔබ පසෙකින් මට හෝ අපේ දරු දෙදෙනාට නියමිත ස්ථානයක් නැත. එබැවින් මසිත අවිනිශ්චිතාවයෙන් සහ එනයින්ම හට ගන්නා සිත් තැවුලෙන් පිරී තිබීම අරුමයෙක් නොවේ. "

ඇගේ ඒ ප්‍රකාශයට පිළිතුරු වශයෙන් කිවයුතු කිසිවක් එක්වර හිතට නොනැඟි හෙයින්ම විජය මොහොතක් දෑස් පියාගත්වනම නිහඬව හුන්නේය. කුඩාවුන් දෙදෙනා කෙළි දෙලෙන් නඟනා සිනා හඬ සහ ඔවුනට සෙවනදුන් තුරු පියසේ සැඟවී හුන් යම් පරවියකු වන් පක්ෂියෙකු වරින්වර නඟනා කූජනය හැරුනු විට අවට පැවති දැඩි නිහඬතාවය බිඳීනු වස් වෙනත් කිසිදු හඬක් නොනැඟුනු කාල ප්‍රාන්තරයකට පසු අවසන ඔහු ඉදිරියට නැවී ඇගේ සුරත ගෙන සිප ගත්තේය. 

" ඔබගේ සිතෙහි ඇති බිය සහ අවිනිශ්චිතතාව සහේතුක බව මම දනිමි, කුමරියනි...එසේම ඒ බව පිළිගන්නෙමි. එහෙත් මාගේ හෘදය විදාරණය කොට මේ මොහොතේ ඔබට පෙන්වාලිය හැකිනම් මා කියන්න ඔබට දිවිහිමියෙන් විශ්වාස කල හැකිබව ඔබට එකහෙලා පැහැදිලිවනු ඇත.කුවණ්ණා..මම බැගෑපත්ව ඔබගෙන් ඉල්ලා සිටින්නෙමි. සොඳුර මා කෙරෙහි විශ්වාසය තබනු මැන. " 

ඔහුවෙත ඇදී ආ ඇය ඔහුගේ උරහිස මත හිස හොවා ගත්තීය.තම වමත ඇගේ දසරුව වටා යවා ඇය තුරුළු කරගත් විජය සෙමෙන් ඇගේ හිස පිරිමදින්නට වූයේය. තුරු පියසෙහි සැඟව ගී ගයමින් හුන් කුරුල්ලා අතු පතර සොළවමින් ඈත කොහේදෝ පියඹා ගියේය. ඒ හේතුකොටගෙන ගිලිහුණු හරිතවන් පත්‍රයක් කරකැවෙමින් බොහෝවෙලාවක් ගනිමින් තණ පලසට පතිත වූයේ ඔවුන් අසළින්මය. 

සුරත දිගුකොට ඒ පත්‍රය අතට ගත් ඈ හඬ අවදිකලේ ඒ දෙස නෙත් යොමුකොටගත්වනමය. 

" වන්නාටය..කම් නැත කුමරුණි..අනාගතයේ සිදුවන්න නිවැරදිව පුරෝකථනය කල හැකියාවක් නොමැති අප වැන්නවුන්ට ඇත්තේ උපෙක්ෂාසහගතව පොරොත්තු වීම පමණකි.එලෙසම අනාගතය පිළිබඳව කොතෙකුත් වික්ෂෝප වෙමින් සිත් රිදවා ගනිමින් වර්තමානයෙහිද තැවීමෙන් කිසිදු පලක් නැති බවද මම හොඳින් දන්නෙමි. එබැවින් සියළු දේ අනාගතයට භාර කොට නොතැවී වර්තමානයෙහි ජිවත්වීමට මම අදිටන් කොට හත්තෙමි. කුමරුණි..ඔබගේ සිතෙහි පිරී ඉතිරීයන්නාවූ දැඩිප්‍රීති ප්‍රමෝදයට මම බාධකයක් වුනු නම් මට සමාවන්න. " 

අවසන් වදන් කිහිපය ඇය තෙපලූයේ ඔහු වත ඉඳුරාම බලමින් සිනාසෙමිනි.විජය ද ඈහා එකව සිනාසුනු නමුදු ඇගේ දිළිසෙන දෑස ඔහු තුල ඇති කලේ යම් අවිනිශ්චිත හැඟීමකි. 

" පියාණනි, මේ අයියණ්ඩිය මා හට අර එපිට පිපී ඇති මල් නෙලනු පිණිස යන්නට ඉඩ නොදෙයි. " 

දිසාලා දිවගෙන පැමිණියේ පැමිණිල්ලක්ද කරමිනි. විජය ඇය තම ඇක ය මත හිඳුවා වැළඳ ගත්තේය. ඒ පසුපසම දිව ආවේ ජීවහත්ථය. 

" නැත පියාණනි..නැඟණිය එහි තනිව යාම ට ඉඩදිය නොහැකි බව පමණකි මා පැවසූයේ.." 

" එසේද පුතණුවනි?.....එසේනම් දියණිය ඔබේ සොයුරාගේ ක්‍රියාව මම ද අනුමත කරමි. කිසිම විටෙක මා හෝ මෑණියන්ගේ ඇස ගැටෙන මානයෙන් ඉවත්ව බැහැර නොයාමට ඔබ දෙදෙනම තරයේ සිහිතබා ගත යුතුයි. අපගේ ඉදිරි කාලය ගතකලයුතු වනුයේ මහ වන මධ්‍යයේ බැවින් ඒ ඔබගේ ආරක්ෂාව පිණිස මහෝපකාරී වනු ඇත. එන්න ඔබ දෙදෙනම මා සමඟ..අපි යමු ඒ මල් නෙලා ගනු පිණිස " 

විජය හිඳ හුන් තැනින් නැඟිට්ටේ කුඩාවුන් දෙදෙනාගේ දෑත් අල්ලා ගනිමිනි. 

" අප මහවන මැද ජීවත්වන්නට යන්නේ මන්ද පියාණනි?...." 

ඒ පැණය ජීවහත්ථගෙනි. 

" ඉවසිලිවත් වන්න පුතණුවනි. ඒ මක් නිසාද ? එවන් තීරණයක් මට ගැනීමට සිදුවූයේ මන්ද යන සියලු කරුණු සවිස්තරව නුදුරු දිනෙක මම ඔබ දෙදෙනාට පහදා දෙන්නෙමි. එතෙක් ඉවසිලිවත් වුව මැනවි. " 

විජයගේ දෑතේ එල්ලී තම සිඟිති දෑත් දිගු කරමින් ඔහුගෙන් කිසිවක් විමසමින් ඔහුගේ දිගු පියවර හා සමපාතවනු පිණිස වරෙක මඳක් දුර දුවමින් පුත්‍රායා සහ දියණිය ඈත පෙණෙන මල් ගොමුව වෙත ගමන් කරනු කුවණ්ණා රුක් ගොමු සෙවණැල්ලේ සිට බලා සිටියේ ළය පිපිරීයන තරමේ සෙනෙහසකිනි. 

දුම්රක්ගල පිහිටියේ ලංකා පුරයේ සිට අසුපිටින් දිනක ගමනක දුරකින් වුවද නිවීහැනේ අවට සිරි නරඹමින් කුඩාවුන් දෙදෙනා අසුපිට බොහෝවේලා ගමන් කිරීමෙහි මැලිබවක් දැක්වූ හෙයින්ම හෝරා තුන හතරකට වරක් මග අසල පිහිටි තුරු ගොමුවක නැවතී විඩා හරිමින් ගමන් කල ඔවුහු ඉලක්ක ගමනාන්තයට ළඟාවූවෝ පසුදින හිරු අස්තගතවීමට හෝරාවක් පමණ තිබියදීය. 

කුවණ්ණාගේ මුත්තණුවෝ ඔවුන් පැමිණෙන බව තම බල ප්‍රදේශයෙහි සීමා මායිම් නිරතුරු රැකවළෙහි යෙදෙන මුර භටයින්ගෙන් සැළවූයේ මාර්ගය කෙළවර මහා නදියෙහි මෙගොඩ ඉවුරෙහි ජලයට හොඳින් ඔරොත්තුදීමෙහි සමත් කුඹුක් වන් ලී දඬු සිටවා ඉඳිකොට තිබුණු තොටුපලට පැමිණ සිටියෝය.

තුඟු එසේම තවමත් ශක්තිමත් සිරුරකින් හෙබි ඔහුගේ ළය වසා සිටියේ සුදු පැහැ දිගු රැවුලකිනි.අසුපිටින් බට කුවණ්ණා වහා ඔහු වෙත ගොස් නමස්කාර කලාය. කුඩාවුන් දෙදෙනාද ඇය අනුගමනය කලෝ කිසිදු ඇණවීමකින් තොරවමය.විජයද ඔහු ඉදිරියේ දණින් වැටීමට තැත් කලමුත් වාශිෂ්ඨී; එසේය කුවණ්ණාගේ මුත්තණුවන්ගේ මේ මල් බෑයා නමින්ග් වාශිෂ්ඨී වෙයි; ඔහු වැළැක්වූයේය. 

" අහෝ..මා අබියස දණ නොගසනු මැන රජතුමනි........" 

වාශිෂ්ඨී විජයගේ දසරුවෙන් අල්ලා ඔහු නැඟිටවමින් පැවසූයේ ගැඹුරු හඬකිනි. වසසින් වසර අනූවකට ආසන්න වූ නමුදු ඔහු තවමත් තරුණයකු මෙන් ශක්තිමත් බව තම දසරුවට දැනුනු ඔහුගේ අතැඟිලිවල ග්‍රහණයෙහි දැඩි බව විජයට කියා පෑවේය. 

" මම තව දුරටත් ලංකාද්වීපයෙහි රජු නොවන්නේය, මුත්තණුවනි...මම ඊයේ උදෑසන සිට රජකම අතහැර දැමූයෙමි. " 

" එසේනම් ඔබ මෙහි පැමිණියේ කුමන තරාතිරමක අයෙකු ලෙසද යන්න දැනගනු රිසියෙමි…." 

වාශිෂ්ඨී විමසූයේ සිනා සෙමිනි. 

" ඒ ඔබගේ මිණිබිරියගේ සැමියා නො එසේනම් ඔබගේ මුණුබුරා ලෙසයි මුත්තණුවනි. ඔබගේ මුණුබුරා ලෙසයි….." 

විජයද සිනාසෙමින් පැවසූයේ කුවණ්ණා දෙස හිස හරවා බලමිනි. 


මතු සම්බන්ධයි......